Οταν το ολοφάνερα άδικο γίνεται με το ζόρι «δίκιο», γίνεται για να τρομοκρατούνται οι λαοί και να σκύβουν το κεφάλι ευκολότερα. Αυτό το ρόλο έχει αναλάβει το λεγόμενο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, που στην ουσία λειτουργεί σα ΝΑΤΟικό Δικαστήριο.
Με την πρακτική του «Δικαστηρίου» αυτού, κινδυνεύουμε να συνηθίσουμε πλέον στην ιδέα ότι, όπου κάποιος αντιστέκεται στην εγκαθίδρυση της λεγόμενης Νέας Τάξης Πραγμάτων, θα διώκεται σαν διεθνής εγκληματίας. Αντίθετα, εκείνος, που αδικεί περισσότερο τους λαούς, αναγορεύεται και σε «δημόσιο κατήγορο».
Για παράδειγμα, οι ΝΑΤΟικοί, απρόκλητα, «μια ωραία πρωία» επιτέθηκαν με το «έτσι θέλω» σε ένα λαό στα Βαλκάνια. Κατέστρεψαν πόλεις, διέλυσαν παραγωγικές δυνάμεις, δολοφόνησαν αθώους πολίτες και μωρά παιδιά. Στη συνέχεια, πήγαν και επέβαλαν κατοχή σε μια περιοχή αυτής της χώρας. Ολα αυτά έγιναν «ντάλα μεσημέρι» και τα παρακολούθησε ολόκληρη η ανθρωπότητα, πόσο μάλιστα περισσότερο ειδικευμένοι νομικοί του Διεθνούς Δικαίου...
Οταν, όμως, η γιουγκοσλαβική ηγεσία απευθύνθηκε στο λεγόμενο Δικαστήριο της Χάγης για να βρει το δίκιο της ή έστω να το προβάλει, το αίτημά της απορρίφτηκε σχεδόν ταυτόχρονα με την ώρα που είχε υποβληθεί. Είχε προηγηθεί, έτσι και αλλιώς, η έκδοση «μαύρης λίστας» για τα μέλη της τότε κυβέρνησης της Γιουγκοσλαβίας, γιατί είχαν τολμήσει να μη θέλουν να παραδώσουν τη χώρα τους στα κέφια της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων.
***
Τόσα και τόσα έχουν αποκαλυφθεί πλέον για τον τρόπο που στήθηκε η επέμβαση από τους ΝΑΤΟικούς και, παρ' όλα αυτά, το «δικαστήριο» συνεχίζει να διώκει τα θύματα. Αλλα τόσα αποκαλύπτονται, επίσης, καθημερινά για το είδος των όπλων που χρησιμοποίησαν οι εγκληματίες (από τις βόμβες διασποράς μέχρι τα βλήματα ραδιενεργού ουρανίου)!
Εφτασε σε τέτοιο βαθμό το θράσος της ανομίας, που ο πολύς Σέι παραδέχτηκε ανοιχτά πως ήξεραν πολύ καλά ότι χτυπούσαν αθώα θύματα στο τρένο και άλλους στόχους, αλλά η προπαγάνδα του πολέμου επέβαλε να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ή να ψελλίζουν τα γνωστά περί «λάθους» και περί «παράπλευρης απώλειας». Ομως, και πάλι οι άνθρωποι του Διεθνούς Δικαστηρίου είχαν βουλωμένα τα αυτιά τους και άκουγαν μόνο τις ΝΑΤΟικές επιθυμίες.
Εφτασε η πρόεδρος - που σαν την ύαινα πήγε μετά την ανατροπή της κυβέρνησης Μιλόσεβιτς να διεκδικήσει την έκδοσή του, προκειμένου να εξασφαλίσει την οριστική υποταγή του λαού της Γιουγκοσλαβίας στα αφεντικά της - να υποστηρίξει, ούτε λίγο ούτε πολύ, πως αυτός ευθύνεται για το βομβαρδισμό του κτιρίου της κρατικής τηλεόρασης..!
Δεν είναι ότι δεν έχουν συναίσθηση του παραλογισμού τους. Οι πιο πολλοί απ' αυτούς σίγουρα έχουν τελειώσει τα καλύτερα νομικά πανεπιστήμια και ίσως έκαναν και καθηγητές του Διεθνούς Δικαίου. Ομως, σκόπιμα δηλώνουν το παράλογο για λογικό, για να τρομοκρατούν τους λαούς, με την ελπίδα να αποκλείουν κάθε πιθανότητα αντίστασης.
Ευτυχώς, δεν είναι μόνοι τους να μοιράζουν τη Διεθνή Δικαιοσύνη, όπως τ' αφεντικά τους επιχειρούν να μοιράσουν τον κόσμο. Υπάρχουν και οι λαοί, που δεν υποκύπτουν ή δεν είναι διατεθειμένοι να είναι συνένοχοι στα εγκλήματά τους. Μένει στη συντονισμένη πάλη αυτών των λαών να κάνουν την κανονική μοιρασιά της Δικαιοσύνης και να επιβάλουν τις ποινές που τους αναλογούν...