Καμιά από αυτές τις «προβλέψεις - αναλύσεις» δεν ήταν αθώα, αφού ουσιαστικά ήταν η ουρά σχεδίων επέμβασης, που μεθόδευε και μεθοδεύει ο ιμπεριαλισμός για να ξηράνει την όαση δροσιάς, που έρχεται από το νησί που δεν αρκείται μόνο «να του βγάζει τη γλώσσα», αλλά οικοδομεί και τον άλλο κόσμο. Εκείνον, που ονειρεύονται οι εκμεταλλευόμενοι όλου του κόσμου και με κάθε μέσον προσπαθούν να τους πουν ότι «δε γίνεται...».

Ο ένας μετά τον άλλον «σπάνε τα μούτρα τους» μπροστά στο ΓΙΝΕΤΑΙ της Κούβας. Περικυκλωμένη από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας της, χαλυβδώνει τη δύναμη του λαού της και όχι μόνο υπάρχει, αλλά δημιουργεί στον κόσμο της επιστήμης, της τέχνης, της παραγωγικής διαδικασίας. Κάθε μέρα που περνά, στα τελευταία 42 χρόνια, το υποτιθέμενο «απίθανο» γίνεται πιθανό, από ένα μικρό λαό των δέκα μόλις εκατομμυρίων.

Οσο για εκείνους που πάλι «ψήνουν» με λόγια και έργα το «τέλος της επανάστασης», προχτές ακόμη, ο Φ. Κάστρο τους είπε: «Η Κούβα δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί ή να ξεπουλήσει την επανάσταση, που κόστισε και εξακολουθεί να κοστίζει αίμα και θυσίες από τις κόρες και τους γιους της επανάστασης». Αρα, μάλλον νηστικοί θα μείνουν όσοι ακονίζουν τα μαχαίρια... Η όαση θα μείνει να δροσίζει τις λαϊκές ελπίδες για τον κόσμο του μέλλοντος.