Την περασμένη Τετάρτη ψήφισαν τα μέτρα του μεσοπρόθεσμου, που οδηγούν εκατομμύρια εργαζόμενους κατευθείαν στη φτώχεια και στα όρια της επιβίωσης. Ο πρωθυπουργός της συγκυβέρνησης, στη διάρκεια της ομιλίας του, έδωσε για πολλοστή φορά τη διαβεβαίωση, ότι τα μέτρα αυτά θα είναι και τα τελευταία... Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και την Κυριακή, με την ψήφιση του Κρατικού Προϋπολογισμού του 2013.

Προχτές, πραγματοποιήθηκε το «κρίσιμο» Γιούρογκρουπ, όπου μέσα σε ένα συνεχώς οξυνόμενο κλίμα, ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, για τον τρόπο αντιμετώπισης της καπιταλιστικής κρίσης και τις διαφορετικές εκδοχές διαχείρισης του κρατικού χρέους, συζητήθηκε και το «ελληνικό ζήτημα». Από την πλευρά τους, οι εκπρόσωποι της συγκυβέρνησης, εμφανίζονταν στις Βρυξέλλες σαν τα καλά παιδιά που είχαν εκπληρώσει τις συμφωνίες και περίμεναν από τους... εταίρους την επιβράβευση. Για την ακρίβεια, την απόφαση για την παράταση του χρόνου εφαρμογής του «προγράμματος προσαρμογής» κατά 2 χρόνια και την εκταμίευση της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 25 δισ. ευρώ θα δοθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Εκεί, στη «δόση» και την «επιμήκυνση», πασχίζουν να στρέψουν την προσοχή μας.

Κύρια για να περάσουν στα ψιλά, όχι μόνο τα μέτρα του πολυνομοσχεδίου που από τις επόμενες μέρες θα μπούνε σε εφαρμογή καταστρέφοντας τη ζωή εκατομμυρίων λαϊκών νοικοκυριών, αλλά και το γεγονός ότι τα δύο αιτήματα της κυβέρνησης Σαμαρά, η δόση και η επιμήκυνση, αποσκοπούν αποκλειστικά στην πιο εύρυθμη λειτουργία του προγράμματος προσαρμογής, μέσω της διαιώνισης της πολιτικής λιτότητας. Στόχο έχουν την ικανοποίηση αναγκών τμημάτων του κεφαλαίου, σε αυτή τη φάση κυρίως των τραπεζών, και την προσαρμογή του προγράμματος, στις αναγκαιότητες που προκαλεί η καπιταλιστική κρίση. Δεν περιέχουν τίποτα το φιλολαϊκό, δεν απαλύνουν ούτε κατά ένα γραμμάριο τα βάρη τα οποία επωμίζεται ο ελληνικός λαός. Το αντίθετο θα λέγαμε...

Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Η επιμήκυνση του ελληνικού προγράμματος κατά 2 χρόνια, θα απαιτήσει επιπλέον χρηματοδότηση, μαζί θα πρέπει να επιβληθούν νέα μέτρα, επανέρχεται το θέμα του ειδικού λογαριασμού για τη διαχείριση του χρέους, ενώ μέχρι τις 20 Νοέμβρη η συγκυβέρνηση θα πρέπει να έχει θεσμοθετήσει αυτόματους μηχανισμούς διόρθωσης των αποκλίσεων από τους στόχους. Αν δηλαδή σημειωθούν αποκλίσεις, θα περικόπτονται αυτομάτως ισόποσες δαπάνες. Παρουσιάζει τέλος βασικές πλευρές της νέας «φορολογικής μεταρρύθμισης», η οποία προβλέπει μείωση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων κατά 9 ποσοστιαίες μονάδες, αλλά και αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης για τους εργαζόμενους και τους ελεύθερους επαγγελματίες.

Συμπέρασμα. Τα μέτρα - κόλαση που ψηφίστηκαν για τη συγκεκριμένη δόση δεν θα είναι τα τελευταία. Τις επόμενες περιόδους έρχεται και νέα χιονοστιβάδα αντιλαϊκών μέτρων, ενώ, όσο δεν μπαίνει τέλος σε αυτή την εγκληματική για τα λαϊκά στρώματα πολιτική, τα μέτρα θα είναι πάντα στην ημερήσια διάταξη. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια αστική τάξη, η οποία δεν έχει τον παραμικρό δισταγμό να εφαρμόσει οποιοδήποτε μέτρο, αρκεί η ίδια να σώσει το τομάρι της και το σύστημα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Γι΄αυτό ακριβώς η λύση για το λαό βρίσκεται στην αντίθετη κατεύθυνση. Στην ανατροπή αυτής της πολιτικής, με αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.