Τα όσα συμβαίνουν τελευταία με τη «Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων» στην Καβάλα, έρχονται να επιβεβαιώσουν πλήρως τις προτάσεις και τις θέσεις του ΚΚΕ. Η πολιτική διάλυσης και ιδιωτικοποίησης των λιπασματοβιομηχανιών της χώρας, που χάρη του επιχειρηματικού κέρδους ακολούθησαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, προκάλεσε πολλαπλές αρνητικές επιπτώσεις. Σε βάρος της φτωχομεσαίας αγροτιάς και της αγροτικής οικονομίας, σε βάρος των εργαζομένων στον κλάδο, αλλά και όλους μας ως καταναλωτές αγροτικών προϊόντων. Τώρα, απειλείται με κλείσιμο και η τελευταία λιπασματοβιομηχανία, ενώ μαίνεται ένα βρώμικο παιχνίδι ανάμεσα στους τελευταίους ιδιοκτήτες (όμιλος Λαυρεντιάδη) και την κυβέρνηση.

Η πολιτική ιδιωτικοποίησης της βιομηχανίας λιπασμάτων που επέβαλαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, οδήγησε σε κλείσιμο τις τρεις από τις τέσσερις λιπασματοβιομηχανίες της χώρας (Δραπετσώνας, ΑΕΒΑΛ Πτολεμαΐδας, ΒΦΛ Θεσσαλονίκης). Χιλιάδες εργαζόμενοι απολύθηκαν, αυξήθηκαν απότομα οι εισαγωγές, ενώ οι συνεχείς ανατιμήσεις ανάγκασαν τους αγρότες να ξεπαραδιάζονται για να αγοράσουν λιπάσματα. Τώρα, δημιουργείται θέμα έλλειψης λιπασμάτων, προς μεγάλη χαρά των εμπόρων - εισαγωγέων και νέων ανατιμήσεων που αναμένεται να εμφανιστούν, με ό,τι αυτό σημαίνει τόσο για το κόστος παραγωγής, όσο και τις λιανικές τιμές των αγροτικών προϊόντων.

Το ΚΚΕ από χρόνια θίγει το συγκεκριμένο πρόβλημα με παρεμβάσεις και συγκεκριμένες προτάσεις, κεντρικό σημείο των οποίων είναι η δημιουργία ενιαίου φορέα λιπασματοβιομηχανίας, για παραγωγή φτηνών και καλής ποιότητας λιπασμάτων, που θα καλύπτουν τις ανάγκες των αγροτών και την υπόθεση της στήριξης της αγροτικής οικονομίας, για την παραγωγή φτηνών και ποιοτικών προϊόντων. Αλλά και για τώρα, άμεσα οι κομμουνιστές προτείνουν να αποτραπεί τυχόν κλείσιμο της μονάδας στην Καβάλα και να εξασφαλιστούν οι συνθήκες για τη λειτουργία της, την παραγωγή, διακίνηση και διάθεση φτηνών και καλής ποιότητας λιπασμάτων, προς όφελος των αγροτών, των εργαζομένων, όλης της περιοχής

Το συμφέρον των μικρομεσαίων αγροτών βρίσκεται στην πρόταση του ΚΚΕ για κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και της γης και σχεδιοποιημένη οικονομική ανάπτυξη προς όφελος του λαού. Αυτό, για την περίπτωση της λιπασματοβιομηχανίας, στην πράξη σημαίνει ότι θα σχεδιάζονται τα είδη, θα καθορίζονται οι ποσότητες και θα παράγονται όσα λιπάσματα χρειάζονται, για να καλυφθούν πλήρως οι ανάγκες της αγροτικής παραγωγής. Μία τέτοια επιλογή, βέβαια, μπορεί να καρποφορήσει ενταγμένη σε ένα συνολικό σύστημα οικονομικών σχέσεων, που στο επίκεντρό της θα έχει τις ανάγκες του λαού συνολικά. Η διέξοδος για τους μικρομεσαίους αγρότες βρίσκεται στη δημιουργία και στήριξη των παραγωγικών συνεταιρισμών, με κοινές καλλιεργητικές φροντίδες και συλλογή, με κρατική επιστημονική στήριξη. Αυτό σημαίνει ότι κανένας μικρομεσαίος αγρότης δεν θα ξεκληριστεί. Οι μικρομεσαίοι αγρότες δεν θα έχουν καμία αγωνία σε τι τιμή θα αγοράσουν λιπάσματα, φυτοφάρμακα, σπόρους και ό,τι χρειαστούν και σε τι τιμές θα πουλήσουν τα προϊόντα. Γιατί μαζί με τον κοινωνικοποιημένο φορέα της λιπασματοβιομηχανίας, σε ενιαίο σύνολο θα υπάρχουν και θα συλλειτουργούν οι κοινωνικοποιημένοι φορείς της παραγωγής μηχανών, εφοδίων και ενέργειας, αλλά και το κοινωνικοποιημένο δίκτυο μεταφορών και διακίνησης, που μοναδικό τους μέλημα θα 'ναι η ικανοποίηση των αναγκών του λαού. Αυτό όμως απαιτεί πρώτα και κύρια ανατροπή των αντιδραστικών πολιτικών που μας έχουν φέρει στη σημερινή κατάσταση. Και αυτή η ανατροπή περνάει και μέσα από τις κάλπες του επόμενου μήνα, από όπου πρέπει να βγουν καταμαυρισμένα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και σημαντικά ενισχυμένο το ΚΚΕ.