Η πολιτική της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, Ευρωπαϊκής Ενωσης, τρόικας μεγαλώνει τους κινδύνους για την υγεία του λαού. Εδώ και χρόνια, αυτή η καλά σχεδιασμένη πολιτική οδηγεί στην εισβολή των επιχειρήσεων στα δημόσια νοσοκομεία και άλλα ιδρύματα, στη συνεχή αύξηση του κόστους εξετάσεων, φαρμάκων, θεραπειών ακόμα και για πολύ συχνές ή σοβαρές παθήσεις. Πρόσφατα, με τη λειτουργία του ΕΟΠΥΥ και τον εφαρμοστικό νόμο του υπουργείου Υγείας, οι ανάγκες της λαϊκής οικογένειας δέχτηκαν νέο πλήγμα. Τα αποτελέσματα είναι οδυνηρά π.χ. για χιλιάδες οικογένειες ανέργων, αυτοαπασχολούμενων, συνταξιούχων που φτάνουν ακόμα και να σταματούν τις θεραπείες τους, γιατί δεν έχουν να πληρώσουν. Ολόκληρες δημόσιες δομές, όπως τα εργαστήρια του ΙΚΑ καταργούνται. Δημόσια νοσοκομεία συγχωνεύονται και οι εργαζόμενοι σ' αυτά καλούνται να δουλέψουν μέσα σε συνθήκες επικίνδυνες για την υγεία τη δικιά τους, αλλά και των ασθενών. Αυξάνονται οι ελλείψεις προσωπικού και μεγαλώνουν η εντατικοποίηση της εργασίας, οι ελλείψεις σε υλικά - φάρμακα, πολλαπλασιάζονται οι εργολάβοι (π.χ. στην καθαριότητα) που προσφέρουν υπηρεσίες, κυνηγώντας το κέρδος και όχι υπηρετώντας την ασφάλεια όσων βρίσκονται στα νοσοκομεία.

Η εμπορευματοποίηση Υγείας - Πρόνοιας θα έχει όλο και πιο τραγικές συνέπειες για την εργατική - λαϊκή οικογένεια, καθώς μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης αδυνατεί να καλύψει ακόμα και βασικές της ανάγκες. Από τη μία, οι μισθοί «κατρακυλούν», από την άλλη η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη γίνεται όλο και πιο ακριβό εμπόρευμα. Ο εργαζόμενος λαός έχει ανάγκη από Υγεία - Πρόνοια αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν. Φάρμακο δωρεάν για όλους. Πρέπει να παλέψει για να μη συγχωνευτεί και να μην κλείσει κανένα νοσοκομείο, Κέντρο Υγείας, ιατρείο του ΙΚΑ και Ιδρυμα Πρόνοιας. Να καταργηθεί κάθε πληρωμή ασθενούς. Να μην απολυθεί κανείς υγειονομικός. Αυτούς τους αγώνες με αυτά τα αιτήματα τα επιβάλλουν πολύ περισσότερο οι συνθήκες που διαμορφώνει η ολομέτωπη επίθεση στο εισόδημά του, αλλά και η διαρκής επιδείνωση των συνθηκών ζωής του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη σωματική και ψυχική του υγεία.

Τέτοια ζητήματα δεν αφορούν, και δεν πρέπει να αφορούν, μόνο τους εργαζόμενους του κλάδου. Αφορούν όλο το λαό. Οι προχτεσινές παρεμβάσεις του ΠΑΜΕ στα δημόσια νοσοκομεία (αλλά και παρεμβάσεις όπως οι κινητοποιήσεις της ΠΑΣΕΒΕ για να μη μένει κανείς χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) έδειξαν με καθαρότητα τη μεγάλη αναγκαιότητα: Το ζήτημα της Υγείας - Πρόνοιας πρέπει να γίνει υπόθεση όλου του εργατικού και λαϊκού κινήματος και μάλιστα ως προτεραιότητά του. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τη λαϊκή οικογένεια. Πρέπει να συζητηθούν κάθε πρόβλημα και ζήτημα που αφορά στην Υγεία, στην Πρόνοια, στο Φάρμακο σε γενικές συνελεύσεις σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σωματείο και μαζικό φορέα, σε κάθε λαϊκή γειτονιά. Να παρθούν αποφάσεις για κοινές αγωνιστικές πρωτοβουλίες συνδικάτων, Λαϊκών Επιτροπών, άλλων μαζικών φορέων του λαϊκού κινήματος, των εργατών, της φτωχής αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων, των γυναικών και των νέων των λαϊκών στρωμάτων. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, καλούνται να δράσουν και να οργανωθούν και οι εργαζόμενοι του κλάδου, συνειδητοποιώντας πως όσο Υγεία - Πρόνοια - Φάρμακο μπαίνουν στη ζυγαριά του κέρδους / κόστους, στην ίδια ζυγαριά θα μπαίνουν και τα δικά τους δικαιώματα και γι' αυτό και θα λεηλατούνται.