Οκτακόσιες εβδομήντα οκτώ χιλιάδες διακόσιοι εξήντα έξι. Ολάκερη στρατιά. Τόσο έφτασαν οι άνεργοι στο τρίτο τρίμηνο του 2011, που αυξήθηκαν κατά 41% σε ένα χρόνο. Και όσο πάει θα αυξάνεται κι άλλο ο αριθμός των ανθρώπων που μένουν χωρίς μεροκάματο, που τους στερείται η δυνατότητα να ικανοποιήσουν στοιχειώδεις ανάγκες τους. Πίσω από τους επίσημους ανέργους υπάρχουν κι άλλοι πολλοί, αυτούς που κρύβουν οι αστοί με μεθοδολογικές αλχημείες. Δεν είναι τάχα άνεργος όποιος δούλεψε μια ώρα τη βδομάδα, λένε. Ομως και όσοι εργάζονται - με τους ανέργους να κοντεύουν ένας ή μία σε κάθε σπίτι - δεν νιώθουν καμιά ασφάλεια. Ο κίνδυνος να βρεθούν στο δρόμο είναι τόσο κοντά, που είναι ορατός, χειροπιαστός...

Οι μηχανισμοί διατήρησης και αναπαραγωγής της εξουσίας του κεφαλαίου έχουν αναλάβει να το προστατεύσουν από την πραγματικότητα που γεννά η ανεργία. Τη φτώχεια και την ανέχεια. Δε φταίει ο καπιταλισμός αλλά οι ίδιοι οι άνεργοι, φωνάζουν από εδώ και από εκεί. Προσπαθούν να τους φορτώσουν ενοχές αυτοί που τους καταδίκασαν στην ανεργία. Και από την άλλη επισείουν τη δαμόκλειο σπάθη της ανεργίας πάνω από τα κεφάλια όσων εργάζονται. Τους εκβιάζουν και τους απειλούν: Η δουλειά με μεροκάματο πείνας, χωρίς άλλα δικαιώματα ή στο δρόμο. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση κοροϊδεύει ότι αντιμετωπίζει την ανεργία με προγράμματα τύπου «κοινωφελούς εργασίας» με 625 ευρώ μισθό και πεντάμηνες συμβάσεις, ή τα λεγόμενα προγράμματα εργασιακής εμπειρίας για νέους με 500 ευρώ μισθό. Δηλαδή τσάμπα δουλειά στους επιχειρηματίες για να κερδίζουν.

Οι σχεδόν 900 χιλιάδες άνεργοι και κάθε ένας που προστίθεται, μαζί και κάθε αντεργατική μεθόδευση των κεφαλαιοκρατών και των κυβέρνησεών τους είναι από μόνοι τους λόγοι που επιβάλλουν την ένταση της πάλης ενάντια στην ανεργία. Αυτή την ανάγκη θέλουν να αναδείξουν τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ στις 20 Δεκέμβρη. Καλούν τον άνεργο να μη μείνει στο περιθώριο. Να ενώσει τα χνότα του με τους άλλους ανέργους και τους εργαζόμενους. Να δυναμώσει η αλληλεγγύη μεταξύ τους. Να δημιουργηθούν οι όροι για ενιαίο και συντονισμένο αγώνα. Και αυτό μπορεί να γίνει από τη μια με το να έρθουν οι άνεργοι σε επαφή με τα σωματεία, και από την άλλη, σε επίπεδο γειτονιάς, να συμμετάσχουν και να είναι από τους πρωτοστάτες στις Λαϊκές Επιτροπές.

Να παλέψουν για ικανοποιητικό επίδομα ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις, πλήρη, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς όρους και προϋποθέσεις, μείωση των τιμολογίων των ΔΕΚΟ κατά 30%, διαγραφή από τόκους και πάγωμα αποπληρωμής δανείων για όσο καιρό κάποιος είναι άνεργος, κατάργηση κατασχέσεων και άλλα. Στόχοι πάλης που προβάλλει το ΠΑΜΕ και που μπορούν να δώσουν μια πρώτη απάντηση, να ανακουφίσουν τους ανέργους. Ταυτόχρονα, το ΠΑΜΕ υπογραμμίζει την ανάγκη η πάλη αυτή να στραφεί ενάντια στην αιτία που προκαλεί την ανεργία. Τον ίδιο τον καπιταλισμό. Πολύ χαρακτηριστικά υπογραμμίζει: «Η ανεργία είναι αγιάτρευτη πληγή για το σύστημα». Γιατριά είναι μόνο η ανατροπή του καπιταλισμού και στο στόχο αυτό μπορούμε να φθάνουμε όλο και πιο κοντά οικοδομώντας και δυναμώνοντας τη συμμαχία των εργατών και των λαϊκών στρωμάτων. Μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς, μέσα σε κάθε γειτονιά. Στη μάχη που δίνουμε για την επιτυχία των συλλαλητηρίων.