Οι πολυαναμενόμενες εξαγγελίες για τη φοροδιαφυγή όχι μόνο δεν προσθέτουν το παραμικρό στην ουσία της αντιδραστικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση στα πλαίσια της πολυσχιδούς ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων της κοινωνίας, αλλά προετοιμάζει το έδαφος για νέες φορολογικές επιβαρύνσεις των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Η φιλολογία περί τη φοροδιαφυγή αποτελεί παμπάλαιο και διαχρονικό τροπάρι των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Εδώ και 30-40 χρόνια, αυτοί οι ίδιοι που την εκτρέφουν, την επικαλούνται ως γάγγραινα που πρέπει να αντιμετωπιστεί, η πολιτική στήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου όμως τη συντηρεί, την αναπαράγει και την διευρύνει. Και κάθε φορά που η φιλομονοπωλιακή πολιτική προκαλεί «τρύπες» στα κρατικά έσοδα, κάθε φορά που ετοιμάζονται επιθέσεις σε βάρος εκείνων που κατά κανόνα αποτελούν τα υποζύγια του φορολογικού συστήματος, κάθε φορά που σχεδιάζουν φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο, εμφανίζουν την επιχειρούμενη πάταξη της φοροδιαφυγής ως το μαγικό ραβδί που θα αποκαταστήσει υποτίθεται την κοινωνική δικαιοσύνη και άλλα εύηχα, που καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα.

Η χρονιά που προηγήθηκε των χτεσινών ανακοινώσεων δεν ήταν τυχαία. Ηταν χρονιά, που μαζί με τη γενικευμένη μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων και συνταξιούχων, τα τμήματα του λαού που ζουν έχοντας αποκλειστικά ένα μισθό ή μια σύνταξη, ήταν και τα μεγάλα θύματα της πρωτοφανούς αύξησης των πλέον αντιδραστικών φόρων όπως είναι οι έμμεσοι, με τις συνεχείς αυξήσεις των ειδικών φόρων στα καύσιμα και τον ΦΠΑ. Αυτοί, όπως θα αποδειχθεί τις επόμενες βδομάδες - με την κατάθεση των δηλώσεων για το φόρο εισοδήματος του 2010 - θα είναι και τα θύματα από τα κόλπα της κυβέρνησης με τις αποδείξεις και την κατάργηση ουσιαστικά του ετήσιου αφορολόγητου ορίου των 12.000 ευρώ. Αυτοί, κατά κύριο λόγο, θα πληρώσουν και τη νύφη της αναβίωσης των τεκμηρίων διαβίωσης. Αυτούς έτσουξαν και τα αυξημένα τέλη κυκλοφορίας, τα υπέρογκα διόδια, τα νέα τιμολόγια της ΔΕΗ, το εισιτήριο των 5 ευρώ στα νοσοκομεία και πάει λέγοντας.

Βέβαια, παρά την αφαίμαξη που υπέστησαν οι εργαζόμενοι, με βάση τις παραπάνω επιλογές της κυβέρνησης, τα δημόσια έσοδα παρουσιάζουν και πάλι ...κενά. Και πώς να γίνει διαφορετικά, αφού η άλλη όψη των παραπάνω επιβαρύνσεων για τα λαϊκά στρώματα είναι η απόφαση της κυβέρνησης να μειώσει κι άλλο τους συντελεστές φορολόγησης των επιχειρηματικών κερδών (από 25% σε 20%), η νομιμοποίηση της παράνομης εξαγωγής κεφαλαίων με πρόσχημα τον επαναπατρισμό τους, η κατάργηση της φορολόγησης των μερισμάτων στην ενιαία κλίμακα, η απαλλαγή των εξωχώριων εφοπλιστικών επιχειρήσεων για την ακίνητη περιουσία τους, η μείωση του ΦΠΑ για τους μεγαλοξενοδόχους, η διεύρυνση των φοροαπαλλαγών για μεγάλες επενδύσεις κ.ο.κ.

Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης είναι αποπροσανατολιστικές και σηματοδοτούν το άγριο κυνήγι των λαϊκών στρωμάτων, που αδυνατούν να καταβάλουν τους φόρους. Είναι μέρος της επιχείρησης να εξαπατήσει το λαό, να δικαιολογήσει τα άγρια μέτρα που σχεδιάζει να ανακοινώσει το επόμενο διάστημα. Αυτοί που θα πληρώσουν το μάρμαρο είναι και πάλι οι εργαζόμενοι, είναι οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί, ελεύθεροι επαγγελματίες, τους οποίους οι επιχειρηματικοί όμιλοι θέλουν να περιορίσουν και να εκτοπίσουν.