Ιμπεριαλιστική επέμβαση | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Ιμπεριαλιστική επέμβαση

Δεν ήταν μόνο αίσθημα (κάτι που περιμένεις να συμβεί, έτσι ανεξήγητα, και σε βασανίζει). Ηταν και είναι συνείδηση όχι μόνο των τελευταίων ημερών, που απροκάλυπτα έδιναν και έπαιρναν όλων των λογιών οι πιέσεις - επεμβάσεις. Αλλά είναι πάντα, όσο υπάρχει ιμπεριαλισμός. Προστέθηκε τώρα άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα αυτών των επεμβάσεων και συνεχίζει...

Ο ιμπεριαλισμός σχεδιάζει και κινείται με βάση μόνο τα συμφέροντά του. Στο όνομά τους, βομβαρδίζει, δολοφονεί αμάχους, κάνει αποκλεισμούς, εκβιάζει, χώνεται στα εσωτερικά άλλων χωρών, εξαγοράζει... Η διαφορά των μέσων αφορά μόνο στη διαφορετική ιστορικότητα. Τίποτα άλλο, όσον αφορά τη φύση του. Τίποτα καινούριο και μη αναμενόμενο από τη συμπεριφορά του.

Οχι μόνο δεν τον σταματούν οι «νομιμότητες», οι «δημοκρατίες», οι «εκλογικές διαδικασίες» και τα «ανθρώπινα δικαιώματα», αλλά με το ζόρι όλα αυτά τα «επιστρατεύει» για να υπηρετήσουν τους σκοπούς του. Αν «σε πάρει ο ύπνος», βυθισμένος σε καμιά από αυτές τις έννοιες, ο ιμπεριαλισμός θα καταφέρει να την κόψει - ράψει στα μέτρα του. Τότε είναι που αποδείχνεται στην πράξη πως «αν του δόσεις δάκτυλο σου τρώει χέρι» και δε σταματά...

Ολα αυτά είναι πολύ γνωστά και αναμενόμενα. Αλλοι είναι εκείνοι, που τάχατες «πέφτουν από τον ουρανό», ή ψάχνουν να βρουν τα πώς και τα γιατί, ή, ακόμα χειρότερα, παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και «ελπίζουν» σε «καλύτερες μέρες»... Καλύτερες μέρες μετά από «λύσεις» που δίνουν οι απροκάλυπτες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις δεν είναι ποτέ δυνατόν να έρθουν. Ισα - ίσα, πολλαπλασιάζονται οι κίνδυνοι, όχι μόνο για τη Γιουγκοσλαβία, αλλά και για ολόκληρη την περιοχή.

Αυτό που πραγματικά, ίσως, δεν είναι πάντα κατανοητό, είναι πως όλα αυτά τα μέσα που θωρακίζουν τον ιμπεριαλισμό και τον εμφανίζουν πάνοπλο, ταυτόχρονα, αποκαλύπτουν και την αδυναμία του. Η αδιάκοπη εντεινόμενη επιθετικότητα των τελευταίων χρόνων δεν είναι εκδήλωση μόνο της προσπάθειας να επιβάλει, με το καλό ή το άγριο, τα συμφέροντά του. Είναι και εκδήλωση του γεγονότος πως, αν δεν το κάνει, χάνεται. Είναι η μαρτυρία της πολύ βαθιάς αξεπέραστης κρίσης του.

Η επιθετικότητα και οι προσωρινές «επιτυχίες» τού δίνουν οξυγόνο, για να του κοπεί, ταυτόχρονα, η ανάσα από τις κληρονομικές αρρώστιες της φύσης του και τότε ψάχνει για νέα θύματα. Εδώ βρίσκονται και οι ευθύνες όλων εκείνων, που, σαν να είναι παντοδύναμος και αήττητος, τρέχουν υποταχτικοί να τον εξυπηρετήσουν ή εκείνων, που δεν τον εξυπηρετούν άμεσα ή φανερά, αλλά δρουν σαν να περνούν εξετάσεις στους όρους που τους βάζει. Οροι, που απ' αρχής είναι «σημαδεμένη τράπουλα»... Οροι, που, όχι μόνο δεν είναι δεδομένοι, αλλά ίσα - ίσα, πρέπει να ανατρέπονται, όταν ο ιμπεριαλισμός επιχειρεί να τους επιβάλει.

Τέτοια είναι η στιγμή. Είναι η ώρα, που επιχειρούν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να πάρουν τη βαθιά τους ανάσα και να ξαναορμήξουν πάνω στους λαούς της Βαλκανικής. Οποιος πάει με τα νερά τους, υποτάσσεται ή πνίγεται. Ο ασφαλής και ρεαλιστικός δρόμος είναι από τη «γέφυρα» των λαϊκών ενωμένων αγώνων και των ανατροπών της ιμπεριαλιστικής πραγματικότητας.