Τις τελευταίες μέρες τα επιτελεία της αστικής τάξης ανακάλυψαν αύξηση της ανεργίας. Από τον υπουργό Εργασίας, που έκανε λόγο μέχρι και για ένα εκατομμύριο ανέργους, μέχρι τον πρόεδρο της ΟΚΕ, της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, τα αστικά ΜΜΕ. Χωρίς ποτέ να αποκαλύψουν τις αιτίες της μάστιγας της ανεργίας. Να θυμίσουμε ότι ο «φιλεργατικός» πρόεδρος της εργοδοτικής - κυβερνητικής πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, από την αρχή της εκδήλωσης της κρίσης, έθεσε ζήτημα κρατικής ενίσχυσης των επιχειρηματιών για να μη χαθούν θέσεις εργασίας. Για την κάλυψη των αναγκών των εργατών, αυτά τα έχει απεμπολήσει. Και ιδιαίτερα την προστασία των ανέργων. Είναι και αυτός με τις ενεργητικές πολιτικές, δηλαδή χρήμα στους εργοδότες για να δημιουργήσουν τάχα θέσεις εργασίας. Πολιτική που εφάρμοσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, αλλά η ανεργία καλπάζει.

Δεν προέκυψε, λοιπόν, καμιά ανησυχία όλων αυτών για τους ανέργους και τις οικογένειές τους. Αλλωστε, ούτε η ανεργία, ούτε τα αμέτρητα προβλήματα των ανέργων ανακαλύφτηκαν τώρα. Ούτε είναι καινούριο πως η καπιταλιστική κρίση πολλαπλασιάζει με γοργούς ρυθμούς όσους δεν έχουν δουλειά. Οπως και ότι η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας στον καπιταλισμό αυξάνει την ανεργία. Αν πραγματικά όλοι αυτοί νοιάζονταν για τους ανέργους, θα φρόντιζαν τουλάχιστον να ξεκολλήσει το επίδομα ανεργίας από τα εξευτελιστικά σημερινά επίπεδα. `Η να αλλάξουν οι προτεραιότητες του ΟΑΕΔ, ώστε να μη σκορπίζονται τα περισσότερα κονδύλιά του στην επιδότηση εργοδοτών (μόνο το 37% των δαπανών του Οργανισμού αφορούν τα επιδόματα ανεργίας), όταν πάνω από το 60% των εσόδων του καταβάλλονται από το υστέρημα των εργαζομένων.

Δεν υπάρχουν περιθώρια αμφιβολιών. ΕΕ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ούτε ενδιαφέρονται, ούτε κάνουν τίποτα για την ανακούφιση των ανέργων. Πολύ περισσότερο, για την καταπολέμηση της ανεργίας. Η τακτική τους εξυπηρετεί τον αποπροσανατολισμό ανέργων και εργαζομένων. Τρομοκρατούν με τη διόγκωση του προβλήματος, αναδεικνύοντας την ανάγκη να διασφαλιστεί «κοινωνική ειρήνη», ώστε - λένε - να ξεπεραστεί η κρίση. Ζητούν νέες θυσίες από το λαό. Σ' αυτήν την κατεύθυνση η ηγεσία της ΓΣΕΕ, πριν ακόμα προχωρήσει με το ΣΕΒ στην υπογραφή (πέρυσι) των 11 «σημείων - φωτιά» που αλυσοδένουν την εργατική τάξη, επέμενε ότι, π.χ., οι μισθοί αποκτούν δευτερεύουσα σημασία, γιατί προέχει η διάσωση των θέσεων εργασίας «με κάθε τρόπο». Ετσι και φέτος, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ανταποκρίθηκαν άμεσα στην πρόσκληση των βιομηχάνων για τη σύναψη «κοινωνικού συμβολαίου».

Δεν είναι η πρώτη, ούτε και η τελευταία φορά που η εργατική τάξη ακούει αντεργατικές ιαχές του τύπου «δουλειά να 'ναι κι ας είναι και με όρους σκλαβιάς», «σκύψτε το κεφάλι για να μη χάσετε κι αυτά τα ψίχουλα». Η ενορχηστρωμένη προσπάθεια αποπροσανατολισμού των εργαζομένων μαρτυρά πόσο ανησυχεί την πλουτοκρατία η ενίσχυση της οργανωμένης πάλης, τα βήματα που γίνονται στην ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ. Γι' αυτό και πρέπει να πυκνώσουν οι Επιτροπές Ανέργων που ήδη έχουν στηθεί σε μια σειρά κλάδους (ναυτεργάτες, Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, κλωστοϋφαντουργοί). Να δυναμώσει η πάλη όλης της εργατικής τάξης για την ουσιαστική στήριξη των ανέργων (με αιτήματα, όπως επίδομα ανεργίας 1.120 ευρώ, επιδότηση όλου του χρόνου ανεργίας, υπολογισμό του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου, εξασφάλιση δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για τον άνεργο και την οικογένειά του), αλλά και για την εξασφάλιση σταθερής και μόνιμης εργασίας για όλους.