Οι συστάσεις της Κομισιόν προς τα κράτη - μέλη να εφαρμόσουν την «εκ περιτροπής εργασία», προκειμένου να προστατέψουν την κερδοφορία του κεφαλαίου σε περίοδο οικονομικής κρίσης, έρχεται, με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, να επικυρώσει το όργιο της εργοδοτικής επιθετικότητας που εξελίσσεται τους τελευταίους μήνες στους τόπους δουλειάς, με την κάλυψη των κυβερνήσεων και των κομμάτων της μεγαλοεργοδοσίας και των πολυεθνικών. Οι περικοπές στις ώρες και τις μέρες απασχόλησης των εργαζομένων, με ανάλογη μείωση των μισθών, η γενίκευση της μερικής απασχόλησης, μαζί με τα εκτεταμένα προγράμματα επιδότησης της απασχόλησης, που κάνουν ακόμα πιο φτηνή την εργατική δύναμη, αποτελούν καθεστώς σε χιλιάδες τόπους δουλειάς και στη χώρα μας, πριν ακόμα αυτή μπει για τα καλά στη δίνη της οικονομικής κρίσης.

Το κεφάλαιο επιχειρεί να αξιοποιήσει την οικονομική κρίση για να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα σε βάρος των εργαζόμενων. Σ' αυτήν την κατεύθυνση αξιοποιεί κάθε αντεργατικό μέτρο, που νομοθέτησαν οι ευρωενωσιακές κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια. Αξιώνει καινούρια εργαλεία για το βάθεμα της εκμετάλλευσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι, στη χώρα μας, η «εκ περιτροπής εργασία», που μέρα με τη μέρα γενικεύεται στο όνομα της κρίσης, έχει νομοθετηθεί από το ΠΑΣΟΚ, ήδη, από το 1998, με το νόμο 2639. Αλλά και η ΝΔ έχει τη δική της συμβολή στην καθιέρωση αυτού του αντιδραστικού και επικίνδυνου μέτρου, με το νόμο 1892/90. Είτε από τη θέση της κυβέρνησης, είτε από αυτήν της αντιπολίτευσης, τα δυο κόμματα έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να μεγιστοποιήσουν την κερδοφορία του κεφαλαίου σε περίοδο άνθησης της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Το ίδιο επιχειρούν και τώρα, που δυσκολεύεται η αναπαραγωγή του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου.

Δίπλα στα κόμματα του κεφαλαίου και απέναντι από τους εργάτες στέκεται και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο νόμος 2639/98 του ΠΑΣΟΚ προέκυψε ύστερα από τον πρώτο «κοινωνικό διάλογο» το 1997. Στο πλαίσιο αυτού του «διαλόγου», η τότε συνδικαλιστική πλειοψηφία συνυπέγραψε με την κυβέρνηση και τους εργοδότες το «Σύμφωνο Εμπιστοσύνης κυβέρνησης και κοινωνικών εταίρων στην πορεία προς το 2000». Ηταν τότε που ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και στέλεχος της ΠΑΣΚΕ και του ΠΑΣΟΚ Χρ. Πολυζωγόπουλος αναγκάστηκε να κάνει χρήση της διπλής ψήφου του για να εγκριθεί το «Σύμφωνο Εμπιστοσύνης». Αυτό το Σύμφωνο επικαλείται στο προοίμιό του και ο νόμος 2639/98, που καθιέρωσε την εκ περιτροπής εργασία, επιβεβαιώνοντας περίτρανα τη διαχρονική συνέργεια της πλειοψηφίας στο ξεθεμελίωμα των εργασιακών δικαιωμάτων.

Προϋπόθεση για να σταθούν με αξιώσεις οι εργαζόμενοι απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου, που εντείνεται με αφορμή και την κρίση, είναι να αφήσουν στην άκρη τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες. Να αντιπαρατεθούν με τις συνέπειες της κρίσης, βάζοντας στο στόχαστρο του καθημερινού αγώνα τον πραγματικό ένοχο: Την κερδοφορία των πολυεθνικών, την πολιτική και τα κόμματα που την υπηρετούν. Είναι κρίσιμο ζήτημα την περίοδο της κρίσης το κίνημα να κάνει βήματα προς τα μπρος. Να μην υποχρεωθούν οι εργαζόμενοι σε νέες υποχωρήσεις, νέους συμβιβασμούς, εκεί που προσπαθούν να τους σύρουν τα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Μ' αυτόν το στόχο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δίνει καθημερινά τη μάχη.