Η νέα φορολογική επίθεση που εξαπολύει η κυβέρνηση της ΝΔ είναι ενταγμένη στις συνολικότερες αντιλαϊκές επιλογές, που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις της τελευταίας εικοσαετίας. Είναι η πολιτική, η οποία, στο όνομα των «μεταρρυθμίσεων», μειώνει τη φορολογία στα κέρδη των επιχειρήσεων. Καταργεί το αφορολόγητο όριο για εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενους, στραγγαλίζοντας εργαζόμενους που απασχολούνται με συμβάσεις έργου και αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες. Θέτει ακόμα πιο ασφυκτικούς όρους και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια για τη χρηματοδότηση της δημόσιας Υγείας, Παιδείας και Κοινωνικής Ασφάλισης, ενισχύοντας τους επιχειρηματικούς ομίλους, που έχουν εισβάλει δυναμικά στους κλάδους της Υγείας, της Παιδείας και της Ασφάλισης.

Η νέα σκληρή φοροεπιδρομή της κυβέρνησης αποτελεί συνέχεια των αντιλαϊκών πολιτικών, που στόχο έχουν την παραπέρα ενίσχυση της θέσης του κεφαλαίου και των πολυεθνικών ομίλων, σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων. Των πολιτικών που εκπονήθηκαν από την πλουτοκρατία της ΕΕ και τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις στη χώρα. Είναι συστατικό μέρος της σύγχρονης στρατηγικής της ολιγαρχίας, η οποία, στο πλαίσιο της ΕΕ και της ΟΝΕ, ακυρώνει κατακτήσεις, τσαλαπατά δικαιώματα, αμφισβητεί τη δυνατότητα για αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής.

Ωστόσο, σχεδόν δύο δεκαετίες μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ και τις ιδιαίτερα επώδυνες συνέπειες που σηματοδότησε για τα λαϊκά στρώματα η πολιτική των αναδιαρθρώσεων και της ΟΝΕ, υπάρχουν κόμματα που υποτίθεται πως αντιπολιτεύονται την εφαρμοζόμενη πολιτική, αλλά δεν τολμούν να αρθρώσουν λόγο ενάντια στην ΕΕ και τις επιλογές της. Στα λόγια, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ καταγγέλλουν τα αντιλαϊκά μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, δε βγάζουν, όμως, άχνα για το γεγονός ότι τα μέτρα αυτά δεν είναι μόνο ελληνικής πατέντας και δεν αφορούν μόνο τη χώρα μας, αλλά εντάσσονται στις γενικότερες κατευθύνσεις και επιλογές της ΕΕ. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ να μιλούν για τις επιπτώσεις που θα έχουν στις λαϊκές οικογένειες τα κυβερνητικά μέτρα, είναι, όμως, ταυτόχρονα υπέρμαχοι της πολιτικής της «ανταγωνιστικότητας», της «επιχειρηματικότητας» και των «ισοσκελισμένων προϋπολογισμών». ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ υψώνουν τους τόνους για την ...αποτυχία της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής, εκείνο όμως που επιδιώκουν είναι τα ψευτομερεμέτια και τα μπαλώματα. Σαν καθωσπρέπει διαχειριστές αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος, δεν αμφισβητούν στο παραμικρό την ουσία και τον ταξικό χαρακτήρα των εφαρμοζόμενων πολιτικών.

Τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης δεν τελειώνουν με τις ρυθμίσεις που αφορούν τη φορολογία. Είναι η αρχή μιας νέας καλοστημένης και ολόπλευρης επίθεσης που θα ακολουθήσει στα λαϊκά εισοδήματα με την εισοδηματική πολιτική της επόμενης χρονιάς και τα άλλα μέτρα αντιλαϊκού χαρακτήρα που «μαγειρεύονται» στα ευρωενωσιακά και κυβερνητικά επιτελεία και των οποίων η προώθηση θα εξαρτηθεί και από την αντίδραση που θα συναντήσει η προσπάθεια υλοποίησής τους. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα. Η κλιμάκωση της κυβερνητικής επιθετικότητας και οι επιπτώσεις της δεν αντιμετωπίζονται ούτε με κορόνες, ούτε με «διεξόδους» για άλλου τύπου διαχείριση της ίδιας κατάστασης. Αντιμετωπίζονται μόνο με κλιμάκωση των ταξικών αγώνων και της λαϊκής αντεπίθεσης, για τη διεκδίκηση λύσης στα καθημερινά προβλήματα σε συνδυασμό με τον πολιτικό αγώνα, με εφ' όλης της ύλης σύγκρουση με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης - ΕΕ, στην κατεύθυνση της ανατροπής για ριζικές αλλαγές και στο επίπεδο της εξουσίας, προς όφελος των εργαζομένων.