Ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, Τζέιμς Γούλφενσον, έκανε δημόσια μια δήλωση, που ενόχλησε σφόδρα αμερικανικούς εγκεφάλους, οικονομικούς και πολιτικούς. Είπε, συγκεκριμένα, ο κ. Γούλφενσον: «Νομίζω ότι η Κούβα έχει κάνει - όπως όλοι θα μπορούσαν να το αναγνωρίσουν - εκπληκτική δουλειά στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας. Θα πρέπει να συγχαρούμε τους Κουβανούς γι' αυτά που έχουν πετύχει».
Η δήλωση αυτή στηρίζεται, βέβαια, σε επίσημα στοιχεία, που δείχνουν, για παράδειγμα, ότι η παιδική θνησιμότητα στην Κούβα ήταν, το 1999, ίση με την αντίστοιχη θνησιμότητα στις ΗΠΑ. Τα ποσοστά του αναλφαβητισμού (3%) μπορούν να συγκριθούν μόνο με αυτά των πλέον αναπτυγμένων βιομηχανικών χωρών.
Ομως, η «απαράδεκτη» δήλωση του κ. Γούλφενσον εξόργισε τόσο πολύ τους ιθύνοντες της «ηγέτιδας δύναμης του ελευθέρου κόσμου», ώστε ηγετικά στελέχη της Παγκόσμιας Τράπεζας υποχρεώθηκαν να «διευκρινίσουν» ότι τα θετικά σχόλια του προέδρου δεν αποτελούν «ενθάρρυνση» για το κοινωνικό σύστημα της Κούβας...
Τα αμερικανικά σκυλόψαρα, από την ίδρυση του σοσιαλιστικού κράτους στην Κούβα, δεν έπαψαν ούτε στιγμή να βυσσοδομούν και να τριγυρίζουν γύρω από το ηρωικό νησί, εκδηλώνοντας τις αρπακτικές τους διαθέσεις. Πρόσφατα, ο γερουσιαστής Τζέσι Χελμς παρουσίασε ένα νέο σχέδιο νόμου, με τίτλο «Πράξη για την αλληλεγγύη με την Κούβα», το οποίο, μεταξύ άλλων, προβλέπει χρηματοδότηση 100 εκατομμυρίων δολαρίων προς τους «καταπιεζομένους δημοκρατικούς πολίτες» της Κούβας, ώστε να μπορέσουν να ανατρέψουν το «τυραννικό» καθεστώς της χώρας αυτής και να επαναφέρουν το «δημοκρατικό πολίτευμα». Εφερε, μάλιστα, ως παράδειγμα, ένα παλιότερο νομοσχέδιο που ψήφισαν (για την περίπτωση της Πολωνίας), το οποίο είχε «άριστα» αποτελέσματα. Ομως, ένας άλλος γερουσιαστής, ο Τσαρλς Σούμερ, που θυμάται, ως φαίνεται, ακόμα τη νίλα που έπαθαν στον «Κόλπο των χοίρων», έκανε μια εύστοχη παρατήρηση, θυμίζοντας στον κύριο Χελμς ότι η Κούβα δεν είναι Πολωνία, και ότι θα πετάξουν άσκοπα τα δολάριά τους, μοιράζοντάς τα στους αργυρώνητους Κουβανούς χαφιέδες, που ο λόγος και η προπαγάνδα τους δεν έχουν καμιά πέραση στη Νησί της Ελευθερίας.
Μάλλον έχει δίκαιο ο γερουσιαστής Σούμερ. Η Κούβα δεν είναι Πολωνία. Αυτός ο ήρωας λαός του Φιντέλ Κάστρο και του Τσε Γκεβάρα δεν είναι για τα δόντια των επίδοξων κοσμοκρατόρων της Ουάσιγκτον. Μισό σχεδόν αιώνα τώρα, από τότε που έχτισαν με το αίμα των καλύτερων παιδιών της Κούβας τη Σοσιαλιστική Δημοκρατία τους, οι Κουβανοί αγωνιστές κρατούν σταθερά αυτό το μετερίζι της Παγκόσμιας Επανάστασης, που όχι μόνο εξασφαλίζει την ελευθερία στο λαό της χώρας τους, αλλά και αποτελεί ζωντανή απόδειξη για τους λαούς της Αμερικής και ολόκληρου του πλανήτη μας, ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος και ότι η ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος και η εγκαθίδρυση σε παγκόσμια κλίμακα σοσιαλιστικών καθεστώτων, είναι στόχος ρεαλιστικός, αρκεί οι λαοί να το πιστέψουν και να το αποφασίσουν.
Αυτός ο μικρός, αλλά ηρωικός «Δαβίδ της Καραϊβικής», απομονωμένος καταμεσής στο πέλαγος και πολιορκημένος από αέρα και θάλασσα (κυριολεκτικά μέσα «στου λύκου το στόμα»), όχι μόνο αντιστέκεται με επιτυχία στις λυσσαλέες επιθέσεις των άγριων σκύλων της αντεπανάστασης, αλλά και προοδεύει και προχωρεί σταθερά και αταλάντευτα, στο δρόμο που χάραξαν οι μεγάλοι δάσκαλοι του επιστημονικού σοσιαλισμού.
Κάθε φορά που σκέφτομαι ή γράφω κάτι γι' αυτόν τον ήρωα λαό, μου έρχονται αυθόρμητα στο νου οι στίχοι του ποιητή: «Η μεγαλοσύνη / στα Εθνη δε μετριέται με το στρέμμα, / με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται / και με το αίμα!».
Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ
Feeds
