Το φάντασμα του ΄29 | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Το φάντασμα του ΄29

Αντιμετωπίστε τη φούσκα της «Γουόλ Στριτ». Είναι τα λόγια του καθηγητή Πολ Σάμουελσον, στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης και κατόχου του βραβείου Νόμπελ Οικονομικών. Και έρχονται τα λόγια του σαν κεριά θυέλλης να ταράξουν την απληστία του πολυεθνικού κεφαλαίου.

Διάβαζα φέτος στον «Καζαμία» του 1999, που εξέδωσε ο «Eκόνομιστ» και πληροφορούσε τους αναγνώστες ακόμη και μέσα στο INTERNET, πως οι προοπτικές για φέτος είναι «αισιόδοξες» παρά τα πρώτα σύννεφα ανησυχίας που σήκωνε η χρηματιστηριακή κρίση, κυρίως στη ΝΑ Ασία. Κι όμως η κρίση είναι εδώ! Το φάντασμα του χρηματιστηριακού κραχ του '29 βρίσκεται ολοένα και πιο συχνά στις πένες και στα στόματα των διεθνών οικονομικών αναλυτών.

«Οι κεντρικές τράπεζες και τα υπουργεία Οικονομικών, πρέπει απαραίτητα να κάνουν ό,τι μπορούν για να προκάνουν τις απότομες μεταβολές των δεικτών» (Γκρίσπαν). Οι ηγεσίες των G7 (κυρίαρχων χωρών) μαζί με τη Ρωσία, σπεύδουν να πάρουν κάποια «μέτρα» καθώς οι παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις απειλούν να πάρουν διαστάσεις χιονοστιβάδας.

Συνιστούν «αυτοσυγκράτηση στα υπερκέρδη»! Η αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα βάζει φρένο σε 18 αμερικανικές πολυεθνικές τράπεζες, σχετικά με τις τιμές των μετοχών! Τα προβλήματα της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, είναι, αλληλοεξαρτώμενα και αλληλένδετα. Σηματοδοτούν κλυδωνισμούς και επώδυνες αναταράξεις.

Κλασικοί καπιταλιστικοί διαχειριστές, τραπεζίτες με κάθε μέσον ενθαρρύνουν την αχαλίνωτη δράση του παγκόσμιου κεφαλαίου, και από την άλλη πολιτικοί απ' την παραδοσιακή δεξιά μέχρι την «εκσυγχρονιστική» σοσιαλδημοκρατία, αναγνωρίζουν την ανάγκη για κάποιους όρους στο παιχνίδι των κερδών, με «θεσμούς» και «μηχανισμούς δράσης». Και οι δυο απόψεις είναι ψεύτικες. Το καταδείχνει η πρόσφατη έκθεση του ΟΗΕ, αφού της Γης οι κολασμένοι αυξάνουν. Η ψαλίδα των ανισοτήτων δεν κλείνει με τίποτε. Το 1/5 του πληθυσμού που ζει στις πλουσιότερες χώρες, απολαμβάνει το 86% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος, το 68% των ξένων επενδύσεων και το 74% της τηλεφωνίας. Ενώ το 1/5 του πληθυσμού που ζει στις φτωχές χώρες απολαμβάνει το 1% στους τομείς που αναφέρω. Το εισόδημα ανάμεσα στο πλουσιότερο και φτωχότερο κομμάτι του πλανήτη αυξήθηκε από 30 προς 1 το 1960, σε 74 προς 1 το 1997. Επιπλέον, οι 200 πλουσιότεροι στον κόσμο, απέκτησαν εισόδημα το 1999 1,2 τρισεκατομμύρια δολάρια. Συνεπώς, η ανάπτυξη στα χέρια ολίγων δεν εγγυάται κατανομή του εισοδήματος.

Το γεγονός, ότι σήμερα στην πλειοψηφία των κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών κρατών σε ΗΠΑ - Ευρώπη, βρίσκεται η «κεντροαριστερά» του συστήματος, δεν εμποδίζει σε τίποτε τη μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα. Κανένα έλεος μπροστά στην άνοδο της δυστυχίας, της ΕΕ, με την ΟΝΕ. Για την Ελλάδα, παρότι οικονομικές μελέτες την κατατάσσουν 41η σε ανταγωνιστικότητα μεταξύ των κρατών της ΕΕ, της Ανατ. Ευρώπης, της Β. Αμερικής, της Ασίας και της Β. Αφρικής, οι εργαζόμενοι είναι αμειβόμενοι πένητες. Το 17% των Ελλήνων μισθωτών κερδίζει κάτω από το 60% του μέσου μηνιαίου μισθού, μαζί με την επίσημη ανεργία στο 12%, και ανεπίσημα στο 20% κλπ., συνθέτουν το παζλ της οικονομικής εξαθλίωσης.

Η συνωμοσία κατά των κοινωνικών κατακτήσεων, η πλημμυρίδα των πιέσεων και η ξηρασία ξένων και ντόπιων επενδύσεων, συνθέτουν την προοπτική της ΟΝΕ, της ΕΕ και της χώρας μας. Στα δεσμά της ΟΝΕ, της μεγάλης ιμπεριαλιστικής σταυροφορίας και του παραρτήματος του ΝΑΤΟ και της αμερικανικής τρομοκρατίας.

Σ' όλα αυτά η εργατική αντίσταση και το χτίσιμο μετώπων είναι αναγκαία. Αναζητώντας τη διέξοδο στη συλλογικότητα, να αναδείξουμε σ' όλους τους χώρους τα μέτωπα της αντίστασης.

Να αντισταθούμε στο μεσαίωνα και στη διευρυνόμενη βαρβαρότητα της μετα - ΟΝΕ εποχής. Το σύστημα δείχνει τα δόντια του. Στόχος τους είναι ο λαός και η πάλη του. Αλλά το μαζικό αντιπολεμικό, αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο δεν ανακόπτεται. Αφυπνίζεται.

Παναγιώτης ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ