θυμήθηκα τα θέματά μου. Αυτό είναι όλο. Και ξαφνικά
ξαναήρθε μπροστά μας ο εφιάλτης «για να μη βγει η δεξιά, ψηφίστε ΠΑΣΟΚ».
- Μα, απάντησε το κουτό παιδί, το ΠΑΣΟΚ είναι πιο δεξιό από τη Νέα Δημοκρατία.
- Σκάσε εσύ, δεν ξέρεις, απάντησε ο ΠΑΣΟΚ πατέρας.
Στο βάθος το σπίτι του λαού. Τα μεροκάματα. Τα χαμένα χρόνια. Η παρανομία. Ο πατέρας ο αριστερός, που μετά έγινε ΠΑΣΟΚ. Η γιαγιά η φιλοβασιλικιά, που κι αυτή έγινε ΠΑΣΟΚ και η θεία η νεοδημοκράτισσα, που κι αυτή έγινε ΠΑΣΟΚ, γιατί η κόρη της τα 'φτιαξε μ' έναν πασόκο κι έχουν διαπλεκόμενο με κάτι περιουσιακά από τον πόλεμο της Κριμαίας.
Φοβήθηκε ο Ελληνας και πιάστηκε κορόιδο. Και το κόμμα του λαού φοβήθηκε. Οτι η χώρα θα 'ναι για πάντα δεξιά. Λες κι οι χαρακτηρισμοί φτιάχνουν τις ιδέες. Πέρασαν τα χρόνια. Είμαστε στο σημείο που πληρώνουμε το 60% από το εισόδημά μας. Ενοίκιο στη χώρα που ζούμε. Ακριβή η σκλαβιά του Ελληνα. Και φτηνή η επικοινωνία. Στην τιμή του «μπι φρι».
ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ ΚΚΕ. Είπα μια μέρα στο σταθμό «εν λευκώ». ΝΑΙ, γιατί είδα παλιούς κνίτες παρά τα διαπλεκόμενα, να παριστάνουν τους νεογιάπις. Και είδα και λυπημένους αριστερούς, που 'χουν ξοδέψει αίμα και αδέρφια στις φυλακές και στις εξορίες, να κλαίνε για τα χαμένα χρόνια που δε νίκησε το καλό. Πάλι καλά που ζούνε κάποιοι, γιατί οι καλύτεροι σαπίσανε στις φυλακές και στα νοσοκομεία. Θυμήθηκα που ως έφηβος διάλεξα τη λάιτ εκδοχή του Συνασπισμού, για να δω αρκετούς συνασπισμένους στα ίδια πάρτι με την πασοκική χυδαιότητα. Εριχνα λευκό πολλά χρόνια. Εχω ρίξει τη φωτογραφία της Μέριλιν, του Αυλωνίτη. Για ιδεολογικούς λόγους. Πάντοτε. Αλλά ούτε κι αυτό βοήθησε. Και τώρα εν μέσω καρνάβαλου έρχεται η ίδια χυδαιότης να μου πει ότι κάνει εκλογές «αρπαχτή».
Οχι ΔΕ ΘΑ ΥΠΟΚΥΨΩ. ΚΙ αν υπάρχει κόμμα που εκφράζει τον απλό εργαζόμενο αυτό θα ψηφίσω ΤΩΡΑ και θα στηρίξω φωναχτά, επειδή θέλω τώρα κι η Αριστερή φωνή να εκφραστεί από το υπάρχον κόμμα της. Δε θα κρίνω τώρα αυτό το κόμμα. Δεν έχω χρόνο να το κρίνω. Αλλά θ' αντιδράσω στην υπόλοιπη σιχαμερή πολιτική αλλαξοκωλιά. Δε θέλω να παριστάνει το ΠΑΣΟΚ την προοδευτική παράταξη. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Επίσης δεν είναι τόσο μαλάκας ο ελληνικός λαός όσο θέλουν να τον εμφανίζουν οι μετρήσεις.
Και ποιος έχει τις εταιρίες που κάνουν τις μετρήσεις κι είναι τόσο ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ; Ακόμα κάποτε οι καλλιτέχνες δεν ήταν τόσο αγορασμένοι από την Πολιτική εξουσία. Ανήκω έτσι κι αλλιώς σ' αυτούς που δε στηρίχτηκαν ΠΟΤΕ. Από ΚΑΜΙΑ. Μ' αυτήν την κατακτημένη ελευθερία του ψηφοφόρου που δεν καταδέχτηκε να τον στηρίξει κανένα πολιτικό κόμμα, έρχομαι να παρασύρω όσους πιστεύουν στον εαυτό τους και στη δύναμη της εργασίας τους, προς το κόμμα, ναι, του λαού. Ας μετρηθούμε κι οι ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ, απλοϊκά επιτέλους, δεν τρέχει και τίποτα, μέσα απ' το κόμμα που άντεξε να ισχύει ως κόμμα του λαού.
ΑΝ έχω διαφωνίες; Μα, φυσικά κι έχω. Αλλά είμαι αποφασισμένος αυτή τη φορά η διαφωνία μου να μην είναι το ζύγι της απόρριψης, αλλά η ελπίδα μιας καινούριας αριστεράς που δε θα μαζέψει τους απελπισμένους πασόκους στη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και τους «προδομένους - ας γελάσω - ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ» στο ΠΑΣΟΚ. Δεν πιστεύω ότι τα κέντρα εξουσίας κατοικοεδρεύουν στα κόμματα.
Ιδιαίτερα στον ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΙΩΝΑ. Αλλά πιστεύω ότι ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ κράτησαν ψηλά πάντα την ΤΕΧΝΗ και ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ. Οι άλλοι μόνο τα χρησιμοποίησαν για βιτρίνα ή για να δικαιολογούν τιμολόγια. Και ο Συνασπισμός αυτή τη στιγμή θα 'πρεπε να στηρίξει το ΚΚΕ αντί να παριστάνει τον μπαλαντέρ του ΠΑΣΟΚ. ΘΑ ΝΙΨΟΥΜΕ ΤΑΣ ΧΕΙΡΑΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΕΙ ΚΑΡΟΤΣΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑ
η ΜΙΖΑ
η ΚΟΜΠΙΝΑ
και το ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟ;
Η χώρα που γέννησε την τέχνη και τον πολιτισμό θα είναι εσαεί περίπτερο με τσολιαδάκια και καπότες;
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Feeds
