«Μέσα στην παραζάλη των ημερών γιατί δε δικαιούμαι, συνεπώς, να ονειρεύομαι ότι το ελληνικό, μέχρις αποκοτιάς, σθένος, μπορεί να λειτουργήσει και σ' άλλους τομείς, με άλλα κίνητρα - έξω από γηπεδικους θριάμβους; Σ' ένα αυριανό πεζοδρομιακό ξέσπασμα λ.χ. μυριάδες λαού να βροντοφωνάξουν στον όποιο Γ. Βουλγαράκη που δηλώνει με κρητικό νταηλίκι ότι οι ηλεκτρονικές κάμερες παρακολούθησης θα μείνουν στη θέση τους και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες: "θα τις κατεβάσουμε εμείς υπουργέ! Θα τις σπάσουμε! Θα τις γκρεμίσουμε"! Και γιατί τάχα δεν μπορούμε να μετατρέψουμε σε εθνικό μας χόμπι να "στομώνουμε" συνεχώς το χαφιέδικο "1014" βομβαρδίζοντάς το καθημερινά με χιλιάδες ψευδείς πληροφορίες και καταγγελίες;» (ο Γιώργος Βότσης στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Το Ιράκ φλέγεται απ' άκρη σε άκρη και αυτή η μεταβίβαση εξουσίας στους ίδιους τους Ιρακινούς είναι ένα από τα πιο κακοστημένα παιχνίδια που έχουν παιχτεί ποτέ. Οι Αμερικανοί πρόκειται να μεταβιβάσουν την εξουσία σε όσους ντόπιους θέλουν ακόμη να φωτογραφίζονται μαζί με τους Αμερικανούς. Οι Ιρακινοί αυτού του είδους λιγοστεύουν όλο και περισσότερο» (οδοιπορικό στο Ιράκ/ ΒΡΑΔΥΝΗ).

«Οχι μόνο έμαθε να διαβάζει και να γράφει αλλά και να καταγράψει σε υπολογιστή με το ένα χέρι που μπορεί να κινεί, την εμπειρία ενός ανθρώπου που κάθε μέρα που περνά είναι μια μικρή νίκη ζωής, σε ένα βιβλίο. Ο Πέτρος Παπαδόπουλος από τα Γιάννενα είναι 27 ετών. Τίτλος του βιβλίου "Ο πόνος που γίνεται δύναμη"» (το ρεπορτάζ στα ΝΕΑ).

«Οι ήρωες της ελληνικής επανάστασης» (ο τίτλος στο ΕΘΝΟΣΠΟΡ για την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου).