«Ο συμπαθής κλάδος των φαρμακοποιών (...) είναι προφανές ότι επί δεκαετίες έχει απολαύσει υπερεισοδήματα (...) Oι γιατροί επίσης (...) εμφανώς έχουν απολαύσει υψηλά και αφορολόγητα εισοδήματα (...) Και οι δικηγόροι επίσης, όχι όλοι είναι αλήθεια, αλλά οι φτιαγμένοι το φυσάνε το χρήμα (...) Και οι συμβολαιογράφοι δεν πρέπει να είναι παραπονεμένοι, ούτε οι μηχανικοί και οι αρχιτέκτονες που απήλαυσαν υπερκέρδη και εισοδήματα απίστευτα (...) Τα παραπάνω είναι αδιάψευστα και αποτέλεσμα του καταρρεύσαντος οικονομικού μοντέλου οργάνωσης και λειτουργίας της χώρας. (...) Τα πράγματα δεν μπορούν να μείνουν όπως είναι (...) οι περικοπές των μισθωτών δεν επαρκούν, χρειάζεται και οι άλλες ομάδες να συμβάλουν, αποδεχόμενες χαμηλότερες αμοιβές, λιγότερα προνόμια και ακόμη πιο καθαρές σχέσεις με το κράτος και τους πολίτες, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς δεν αντέχουν, δεν μπορούν να καλύψουν τις απαιτήσεις των προνομιούχων ομάδων και τάξεων. Με άλλα λόγια η αλλαγή είναι νομοτελειακή. Τα κλειστά προνομιακά καθεστώτα δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν. Γι' αυτό και επιβάλλεται να πέσουν. Οσο ταχύτερα συνειδητοποιηθεί αυτή η ανάγκη, τόσο ταχύτερη και ομαλότερη θα είναι η έξοδος από την κρίση» (ο Α. Καρακούσης στο ΒΗΜΑ/ ηλεκτρονική έκδοση).

«Η κυβέρνηση προχωρά στο άνοιγμα των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων, όχι για να εξασφαλίσει φθηνότερες και καλύτερες υπηρεσίες για το λαό, όπως ψευδώς και προκλητικά ισχυρίζεται, αλλά για να διευκολύνει τη διαμόρφωση μεγάλων εταιρειών, εκτοπίζοντας βιαίως χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρομεσαίους. Το αποτέλεσμα θα είναι εργασιακή ανασφάλεια για τους εργαζόμενους, ακόμα πιο ακριβές υπηρεσίες για όλο το λαό» (το σχόλιο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).