«Ο κόσμος, όχι μόνο αμφισβητεί και απαξιώνει (με ό,τι δυνάμει επικίνδυνο αυτό το τελευταίο μπορεί να φέρει...) την "πολιτική τάξη" και ιδίως αυτή που εναλλάσσεται στην εξουσία, αλλά εκ των πραγμάτων απομακρύνεται και από τον αναγκαίο σεβασμό στους θεσμούς. Ιδιαίτερα αυτόν της Δικαιοσύνης. Από τον έλεγχο της οποίας βλέπει προκλητικά πόσο εύκολα (ακόμη και με τυπική τήρηση των "διαδικασιών"!) μπορεί να ξεφεύγουν οι "επώνυμοι", οι "ισχυροί", οι άνθρωποι που όχι μόνο "εξυπηρετούν" και υπηρετούν το "σύστημα" και τις "σταθερές" του (πέρα και άσχετα με το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία - με όλους κάνουν "παιχνίδι", σε μια λογική του όλοι τους "βλάπτουν τη Συρία το ίδιο..."!), αλλά μπορούν και εκ των προτέρων να είναι σίγουροι, πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, της παραγραφής ή της διαφυγής θα παραμείνουν "ασφαλείς", ατιμώρητοι. Η ηθική καταδίκη, λίγο τους ενδιαφέρει...

Αν οι διαχειριστές του πολιτικού συστήματος νοιάζονται στ' αλήθεια και όχι μόνο στις τυπικότητες των τηλεπαραθύρων για την απαξίωσή τους από τον κόσμο, αν θέλουν να πιάσουν τον σφυγμό και τις αντιδράσεις του, ας κάνουν μια βόλτα στους δρόμους. Ν' ακούσουν τους πολίτες, με αφορμή την υπόθεση Χριστοφοράκου, να λένε όχι καν με θυμό αλλά - και αυτό είναι το χειρότερο! - με αποδοχή του φαινομένου ως "αυτονόητου", πως "σιγά μπας και πιάνανε τα μεγάλα λαβράκια, αυτούς που τους χρηματίζουν και τους υπηρετούν, τους διαχρονικούς και... διακομματικούς συνεργάτες τους!". Και ας προβληματισθούν και οι θεράποντες της Θέμιδας, από τη διάχυτη βεβαιότητα σε όλη την κοινωνία, πως "μπουζουριάζονται" μόνο οι φουκαράδες, όσοι δεν έχουν "δόντι" και "κονέ" - οι μεγαλόσχημοι, οι επώνυμοι και οι "καθωσπρέπει" έχουν πρόσβαση στα "παράθυρα" για να ξεγλιστρούν"!» (τα αποσπάσματα από άρθρο του Θ. Οικονομόπουλου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).