Καλοκαίρι είναι, διακοπές έχουν τα παιδιά, αλλά το βιβλίο δεν πρέπει να τους λείψει. Το καλά γραμμένο και εικονογραφημένο βιβλίο είναι ο «κρίκος» που δένει το παιδί όχι μόνο με την ευχάριστη και ωφέλιμη γνώση, με την καλαισθησία και τη δημιουργική φαντασία, αλλά και με το σχολείο. Ολα είναι θέμα συνήθειας... Αν το παιδί... εθιστεί στο εξωσχολικό βιβλίο, θα έχει και καλή σχέση και σωστή κρίση για το σχολικό βιβλίο. Οπου και να περάσουν το καλοκαίρι τα νήπια ή μαθητούδια, σε βουνό ή θάλασσα, το βιβλίο πρέπει να τα συντροφεύει. Πολύ περισσότερο πρέπει να συντροφεύει τα παιδιά που περνούν το καλοκαίρι στις τσιμεντουπόλεις και σε διαμερίσματα «κλουβιά». Ολα τα παιδιά, και κυρίως τα «έγκλειστα», θα περάσουν καλύτερα το υπόλοιπο καλοκαίρι, αν διαβάσουν ή τους διαβάσουν οι μεγάλοι, τα παρακάτω πολύ διδακτικά και πολύ όμορφα παραμύθια, σε έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής».

- «Το δέντρο που περπάτησε» τιτλοφορείται το παραμύθι της Μαρίνας Αντωνίου, με πανέμορφες ζωγραφιές της Εύας Μελά. Λόγια και εικόνες - βουναλάκια, πεδιάδες, χωριουδάκια, μικρά και μεγάλα δέντρα, πουλάκια, ζωάκια, πρόσωπα ανθρώπων, δάση που υλοτομούνται, ποτάμια και θάλασσες που καταστρέφονται, ψαράκια, κοχύλια, αστερίες που ψοφάνε, άδεντρες τσιμεντουπόλεις και «δάση» τηλεοπτικών κεραιών - «διηγούνται» πώς ένα δέντρο και ένας άνθρωπος μπορούν να φύγουν μακριά από την ασχήμια, να σώσουν και να χαρούν τη ζωή.

- Ο Αντώνης Λαμπρινίδης αφιέρωσε το παραμύθι «Το αετόπουλο», σε όλα τα παιδιά που τους αρέσει να βλέπουν τα πουλιά να πετούν ελεύθερα. Το παραμύθι και οι ζωγραφιές της Δώρας Κεπερτή, λένε την ιστορία του μπαρμπα-Γιώργη και της κυράς του, της κυρα-Δέσποινας, που ζούσαν στο μακρινό χωριό, στο Εξωχώρι. Εκεί ο μπαρμπα-Γιώργης βρήκε μια μέρα ένα αμάλλιαγο αετοπουλάκι να σπαρταρά. Το πήρε σπίτι του, το βοήθησε να μεγαλώσει και να δυναμώσει κι ύστερα φρρρ φρρρ, να πετάξει λεύτερο στους ουρανούς και στις βουνοκορφές.

- Μια ιστορία για μικρούλια, για νήπια, διηγείται το βιβλίο της Χρυσάνθης Σπυροπούλου - Σπανού «Η Πιγκουινία και τα πιγκουινάκια της». Οι πιγκουίνοι ζουν μακριά, στο Νότιο Πόλο, στα χιόνια και στους πάγους. Εκεί στην πολιτεία τους, την «Πιγκουινία», περνούν πολύ όμορφα οι πιγκουίνοι. Μαμάδες και μπαμπάδες και παιδάκια πιγκουίνοι, που παίζοντας στους πάγους μπορεί και να γλιστρήσουν στο νερό και να συναπαντηθούν με καμιά σκανταλιάρα φώκια.