Η σκηνοθετική επιμέλεια ανήκει στον Κώστα Σταματόπουλο και είναι γυρισμένο από κινηματογραφική ομάδα που συστήθηκε γι' αυτόν το σκοπό.

Κινηματογραφική ομάδα: Λεωνίδας Βαρδαρός, Κώστας Σταματόπουλος, Σήφης Στάμου, Θεοδοσία Γραμματικού και Γιάννης Μαρούδας

Κείμενα - Ερευνα: Παύλος Ρούφας, Θανάσης Λεκάτης

Μοντάζ: Σωτήρης Γκέκας

Ηχοληψία - sound design: Γιώργος Μοτσάκος, Γιάννης Μπαλούς

Γραφικά: Γιάννης Κλεφτογιάννης

Ακούστηκαν οι ηθοποιοί: Μίλτος Δημουλής, Βασίλης Κολοβός, Νίκος Μόσχοβος, Μαριάνθη Σοντάκη, Χριστόφορος Γιακουμέλος

Επεξεργασία εικόνας: Θανάσης Σπυρόπουλος

Μουσική: Γιώργος Καλτσούνης

Μουσικό σκίτσο: Λουκάς Αναστασόπουλος

Μουσικό σχόλιο - σκίτσο: Δημήτρης Κουφαλάκος

Παραδοσιακό νανούρισμα: Σύλβια Καπερνάρου

Παραδοσιακό μοιρολόι: Γιώτα Βέη

Ακούστηκαν ακόμα: Αποσπάσματα από το cd της ΚΝΕ με τα ανέκδοτα τραγούδια του ΔΣΕ, καθώς και τα τραγούδια «Ραγιάδες» από τη χορωδία από τις Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ και «Ανεμοι Θύελλες» από το cd «Ενας δεν είμαι, μα χιλιάδες».

Από την εκδήλωση πρώτης προβολής του ντοκιμαντέρ τον Οκτώβρη του 2016

Η δεκαετία 1940 - '49 είναι πολύ πλούσια, ανεξάντλητη πηγή σε ιστορικά συμπεράσματα με μεγάλη αξία, για όσους ενδιαφέρονται για την εξέλιξη της ταξικής πάλης στη χώρα μας και γενικότερα. Η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ, βεβαίως, δεν μπορεί να χωρέσει στα περιορισμένα χρονικά όρια μιας ταινίας - ντοκιμαντέρ. Στο μέτρο του δυνατού, όμως, και ίσως ξεπερνώντας το, η ταινία «Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε» κατορθώνει να αναπλάσει μέσα από ντοκουμέντα, στην πλειοψηφία τους άγνωστα έως τώρα, βήμα το βήμα σημαντικές πλευρές από τη ζωή των μαχητών, την πρώτη απόπειρα για την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας στις ελεύθερες περιοχές. Ξεχωρίζει το ηχογραφημένο ντοκουμέντο με τη φωνή του Νίκου Ζαχαριάδη, από την ομιλία του στην 7η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, το 1957, να εξηγεί την πολιτική του Κόμματος εκείνη την περίοδο.

Κείμενο, εικόνες, πρωτότυπο κινηματογραφικό υλικό από το κινηματογραφικό συνεργείο του ΔΣΕ, αλλά και νεότερο υλικό και σύγχρονα πλάνα από τα βουνά και τις άλλες περιοχές που απλώθηκε η δράση του ΔΣΕ, ηχητικά ντοκουμέντα της εποχής, αποσπάσματα συνεντεύξεων από μαχητές του ΔΣΕ (Παναγιώτα Μεγρέμη, Νίκος Τερζόγλου, Αρίστος Καμαρινός, Αλέκος Παπαγεωργίου, Λυκούργος Δημόπουλος, Ευανθία Ζωίδη, Θανάσης Ανάγνου, Αναστασία Μασμανίδου, Κώστας Δίγκογλου, Σοφία Μιχαηλίδου, Λευτέρης Αναστασάκος, Αγγελική Σιώμου), τραγούδια του ΔΣΕ όπως τα απέδωσε το συγκρότημα της ΚΝΕ και πρωτότυπη μουσική μπλέκονται με τον καλύτερο τρόπο, ώστε να καταφέρουν να αποδώσουν το ερώτημα που τίθεται από την αρχή του ντοκιμαντέρ:

Το ντοκιμαντέρ ξεκινά με μια ανασκόπηση των ιστορικών γεγονότων που προηγήθηκαν του ΔΣΕ. Η μεγαλειώδης δράση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ κατά την περίοδο της Κατοχής, ο βασικός αιμοδότης τους, το ΚΚΕ, που η προσφορά του μένει απαράγραπτη, παρά το γεγονός ότι δεν έλυσε το πρόβλημα της πάλης για την εργατική εξουσία κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα ή το 1944, όταν διαμορφώθηκε επαναστατική κατάσταση. Ο ηρωικός Δεκέμβρης και στη συνέχεια η απαράδεκτη Συμφωνία της Βάρκιζας, με την παράδοση των όπλων και τη λυσσαλέα προσπάθεια του εγχώριου και ξένου ταξικού εχθρού να τσακίσει το κίνημα.

Στο ντοκιμαντέρ αποτυπώνονται επίσης οι αντιφάσεις στην πολιτική του Κόμματος και η λαθεμένη του στρατηγική. Στη συνέχεια, καταγράφονται η επίθεση στο Λιτόχωρο, η οργανωμένη έξοδος στα βουνά που ακολούθησε, οι αποτυχημένες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του αστικού στρατού, η συγκρότηση των έκτακτων στρατοδικείων από τον Ιούνη του 1946. Η συγκρότηση του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών τον Οκτώβρη του '46 στην Τσούκα, που στις 27 Δεκέμβρη μετονομάζει τα αντάρτικα τμήματα σε ΔΣΕ. Η γενίκευση του ένοπλου αγώνα, με σύνθημα «Ολοι στα άρματα, όλα για τη νίκη», ύστερα από απόφαση της Γ' Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ. Η ολοκλήρωση της μετατροπής του ΔΣΕ σε τακτικό στρατό τον Αύγουστο του 1948, η δημιουργία 9 μεραρχιών που απλώνονται σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα και τα ανεξάρτητα τάγματα των νησιών, η αλληλεγγύη στον ΔΣΕ από τους κατοίκους των χωριών...

Μέσα από το ντοκιμαντέρ αποδεικνύεται ότι η οργάνωση του ΔΣΕ αποσκοπούσε σε ένα πράγμα: Στην καλλιέργεια ανθρώπινων προσωπικοτήτων με κρίση, βούληση και συναίσθημα, με συνείδηση της ανθρωπιάς τους.

Ο σύγχρονος θεατής μέσα από το ντοκιμαντέρ μαθαίνει για:

Τις στρατιωτικές σχολές, τη δημοκρατική συνέλευση της Μεραρχίας, το ρόλο του πολιτικού επιτρόπου, τη μάχη ενάντια στην αγραμματοσύνη από δασκάλους και φοιτητές, την έκδοση δεκάδων εφημερίδων και λογοτεχνικών κειμένων, τα ιδεολογικά μαθήματα, τις καλλιτεχνικές βραδιές, το εκδοτικό «Ελεύθερη Ελλάδα», τον ραδιοφωνικό σταθμό «Ελεύθερη Ελλάδα», την άμιλλα μόνο με ηθικά κριτήρια, το σπουδαίο Υγειονομικό του ΔΣΕ, τη δημιουργία λαϊκών θεσμών στις περιοχές που επικράτησε, τη συγκρότηση της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης και τις δράσεις της σε όλους τους τομείς, τις γυναίκες μαχήτριες που αποτελούσαν το 1/4 της δύναμης του ΔΣΕ και τους νέους μαχητές που αποτελούσαν το 80% της δύναμής του.

Από την άλλη μεριά, καταγράφεται η επίθεση της εγχώριας αστικής τάξης με τη βοήθεια των Αγγλων και των Αμερικανών.

Η εκπόνηση του Σχεδίου Μάρσαλ, οι διώξεις, οι εκτελέσεις, η τρομοκρατία σε βάρος του λαού παίρνουν τρομακτικές διαστάσεις ιδιαίτερα στην Αθήνα και τον Πειραιά. Ιδρύονται στρατόπεδα συγκέντρωσης με πρώτο αυτό της Μακρονήσου. Εκκενώνονται χωριά, δημιουργούνται «νεκρές ζώνες» για να μη βρίσκει τροφή, εφεδρείες ο ΔΣΕ. Ξεχωριστή αναφορά γίνεται στο παιδοσώσιμο που εκπονήθηκε από την Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση, που έσωσε χιλιάδες παιδιά, στέλνοντάς τα στις φιλόξενες Λαϊκές Δημοκρατίες. Με τη συμμετοχή Αγγλων και Αμερικανών εκπονείται το σχέδιο «Τέρμινους», με στόχο το τσάκισμα του ΔΣΕ. Δεν τα καταφέρνουν! Τον Ιούνη του '48 εκπονούν το σχέδιο «Κορωνίς», με στόχο να σφραγιστούν τα σύνορα και να περικυκλωθεί μέσα στον Γράμμο ο ΔΣΕ. Και πάλι αποτυγχάνουν, η επιχείρηση «Πύραυλος» την άνοιξη του '49 και η επιχείρηση «Πυρσός», που βάζει νέα φωτιά στον Γράμμο και το Βίτσι.

Αναλυτικά περιγράφονται οι μεγάλες μάχες που έδωσε ο ΔΣΕ. Με γραφήματα που αναπαριστούν τις κινήσεις του ΔΣΕ και του αστικού στρατού, βοηθιέται ο θεατής να κατανοήσει τη στρατηγική του ΔΣΕ, τον απαράμιλλο ηρωισμό του, παρά την τεράστια υπεροχή του αστικού στρατού σε έμψυχο και πολεμικό υλικό.

Τμήματα από το Αρχηγείο Κεντρικής Μακεδονίας φτάνουν σε απόσταση αναπνοής από τη Θεσσαλονίκη.

Οι μεγάλες μάχες στην Πελοπόννησο.

Οι μάχες των θρυλικών μεραρχιών, 1η Θεσσαλίας και 2η Ρούμελης με διοικητές τους Γιώτη (Χαρίλαο Φλωράκη) και Διαμαντή (Γιάννη Αλεξάνδρου).

Οι 70 μέρες σκληρών μαχών που έδωσε ο ΔΣΕ στον Γράμμο. Σε αυτές τις κορυφές, οι μαχητές του ΔΣΕ έγραψαν λαμπρές ιστορίες.

Ο ελιγμός από τον Γράμμο στο Βίτσι.

Η κατάληψη της Καρδίτσας το Δεκέμβρη του '48, με επικεφαλής τον Κώστα Καραγιώργη και την 1η και 2η Μεραρχία, η κατάληψη της Νάουσας το Γενάρη του '49, η κατάληψη του Καρπενησίου για 19 μέρες από την 1η και τη 2η Μεραρχία.

Και τόσες άλλες...

Το ντοκιμαντέρ ολοκληρώνεται με εικόνες από το σήμερα, από το Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ στο Βίτσι, με τα λόγια, που μιλάνε κατευθείαν στο νου και την καρδιά, των μαχητών του ΔΣΕ... Αλλωστε, όπως αναφέρει και ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος, που με τα δικά του λόγια ολοκληρώνεται το ντοκιμαντέρ:

Είναι πάντοτε μια γέννηση

Και ο θάνατος μια πρόσθεση

Τίποτα δε χάνεται...

Στιγμιότυπο της ξενάγησης στην έκθεση αρχειακού υλικού

Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Θοδωρή Χιώνη, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του παλεύει ώστε η εργατική τάξη, μέσα από τους καθημερινούς αγώνες για τις διεκδικήσεις της, ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, να προετοιμάζεται για να ηγηθεί στην ανατροπή του παλιού και ξεπερασμένου κόσμου της εκμετάλλευσης, της φτώχειας και των πολέμων, και να οικοδομήσει τον νέο κόσμο, της κοινωνικής απελευθέρωσης και της προόδου, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Εδώ και δεκαετίες, διάφοροι απολογητές της βαρβαρότητας του καπιταλισμού δεν έχουν λυπηθεί χρόνο και περισπούδαστες αναλύσεις, όπως για τη «μεταβιομηχανική κοινωνία», για το «τρίτο κύμα», για το «τέλος της εργασίας», για το «τέλος της εργατικής τάξης», ότι εξαφανίζεται λόγω της τεχνολογικής επανάστασης, με τα ακόμα πιο εξελιγμένα μέσα αυτοματοποίησης της παραγωγής.

Πράγμα που μέσα στον καπιταλισμό δεν μπορεί να γίνει.

Οι νέες τεχνολογίες που εισάγονται στην παραγωγή, η μηχανοποίηση και αυτοματοποίηση, τα νέα μέσα παραγωγής, μπορούν να εκτελέσουν πολύ μεγαλύτερη γκάμα από ανθρώπινες εργασίες, πολλαπλασιάζουν την παραγωγικότητα της εργασίας, δίνουν τη δυνατότητα παραγωγής σε τεράστια κλίμακα κάθε είδους εμπορεύματος.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι αποτελούν καπιταλιστική ιδιοκτησία. Οτι η εργατική δύναμη, η ικανότητα εργασίας, πουλιέται κι αγοράζεται, είναι εμπόρευμα.

Το πρόβλημα είναι ότι κίνητρο της παραγωγής είναι το κέρδος κι αυτό θέτει ασφυκτικά όρια. Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων επιτρέπει λιγότερο ημερήσιο χρόνο εργασίας για κάθε εργάτη. Οι καπιταλιστικές εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής όμως απαιτούν αυξημένο χρόνο εργασίας.

Αποτέλεσμα είναι η ανεργία ως μόνιμο φαινόμενο στον καπιταλισμό, που σε συνθήκες κρίσης διογκώνεται, όπως και η ημιαπασχόληση. Αντί να μειωθεί ο γενικός εργάσιμος χρόνος, ανατρέπεται ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας. Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι που βρίσκονται στην παραγωγή πιέζονται να δουλεύουν περισσότερο και πιο εντατικά.

Ο Θ. Χιώνης

Μελέτη του ΣΕΒ με τίτλο «Το μέλλον της εργασίας», σχετικά με τις συνθήκες ανάπτυξης καινοτομιών και νέων τεχνολογιών - όπως της ρομποτικής, της 3D εκτύπωσης και άλλων - σε συνδυασμό με την άνοδο διαδικτυακών πλατφορμών πώλησης εμπορευμάτων και υπηρεσιών, αναφέρει το εξής: «Ο εργαζόμενος καλείται να είναι ευέλικτος και να προσαρμόζεται στις προϋποθέσεις της αγοράς, στη ζήτηση της κάθε επιχείρησης ή ακόμα και στις απαιτήσεις του κάθε πελάτη, μέσα σε ευρύτερο πλαίσιο εργασίας», και παραθέτει έναν εκπληκτικά εφιαλτικό κατάλογο διαφόρων μορφών απασχόλησης.

Ολη η εξέλιξη του κλάδου των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής δείχνει ότι η συγκέντρωση της παραγωγής και της μισθωτής εργασίας συνεχώς επεκτείνεται.

Είναι χαρακτηριστικό το πώς έχει επεκταθεί η μισθωτή εργασία και σε μηχανικούς και άλλο επιστημονικό δυναμικό που δεν έχει διευθυντικό ρόλο στην παραγωγή.

Μάλιστα μιλάμε για έναν βιομηχανικό κλάδο, μαζί με τη μεταποίηση, τις μεταφορές, τις κατασκευές. Γιατί σε κάθε περίπτωση, είτε αφορά την παραγωγή νέων υλικών προϊόντων, είτε τη μετακίνηση εμπορευμάτων είτε τη διαβίβαση σημάτων και πληροφοριών, υπάρχει εκμετάλλευση μισθωτής εργασίας για την παραγωγή αξίας και υπεραξίας. Και μάλιστα όλο και πιο στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους.

Ταυτόχρονα, στις σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίες, όπως και στην Ελλάδα, η εργατική τάξη διευρύνεται με εργαζόμενους ως μισθωτούς σε μια σειρά κλάδους.

Στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών υπάρχουν ειδικότητες ρουτινιάρικες, σπαστικές, όπως σε τηλεφωνικά κέντρα, λόγω του αντικειμένου, των συνθηκών, πράγμα για το οποίο ευθύνεται ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, ο σκοπός του. Εκεί πρέπει να στραφεί η αγανάκτηση των εργαζομένων, είτε παραμένουν, είτε αναζητούν αλλού δουλειά που κάνει πιο υποφερτή τη μισθωτή σκλαβιά.

Υπάρχουν ειδικότητες που είναι πιο δημιουργικές, σε τομείς της πληροφορικής - τεχνικοί πεδίου κ.ά. Αυτό το αξιοποιούν ιδιαίτερα οι επιχειρήσεις, τους καλούν να «γίνουν καλύτεροι στη δουλειά τους», να επιμορφωθούν, καλλιεργούν την ατομική λύση. Δεν χωρά αμφιβολία ότι η δραστηριότητά τους τούς ευχαριστεί. Ομως το περιεχόμενό της, οι στόχοι της εργασίας τους, καθορίζονται από την επιχείρηση στην οποία εργάζονται, με κριτήριο το κέρδος. Είναι άλλο πράγμα να αγαπάνε αυτό που κάνουν, ως κάτι χρήσιμο για την κοινωνία, και να παλεύουν για τους όρους με τους οποίους πραγματικά θα ωφελήσει την ικανοποίηση των κοινωνικών και λαϊκών αναγκών, και άλλο να αποδέχονται τους όρους ώστε αυτό που κάνουν να γίνεται ωφέλιμο για την κερδοφορία των λίγων, για ένα σύστημα που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων και τις δυνατότητες να ικανοποιούνται αυτές.

Η κοινωνία δεν χαρακτηρίζεται με κριτήριο το τεχνολογικό επίπεδο των μέσων παραγωγής, αλλά από τις σχέσεις παραγωγής μέσα στις οποίες δημιουργούνται και μπαίνουν σε λειτουργία.

Π.χ., το υπερατλαντικό καλώδιο το 1866, το οποίο μείωσε το χρόνο που χρειαζόταν για να σταλεί ένα μήνυμα από τη Νέα Υόρκη στο Λονδίνο από περίπου μια βδομάδα σε λίγα λεπτά, η παραπέρα ανάπτυξη της τεχνολογίας μετάδοσης πληροφοριών και γενικά σημάτων, με ό,τι ακολούθησε, έως το διαδίκτυο που αποτελεί τομή - συνένωση των τεχνολογιών της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών, αποτελούν κρίκους στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Αυτή η ανάπτυξη σε κάθε φάση υπηρετούσε τις ανάγκες του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, έγινε με τους όρους του και μέσα στο πλαίσιο των εκμεταλλευτικών σχέσεων.

Στις μέρες μας, στην εποχή κυριαρχίας των μονοπωλίων, η διαδικτυακή επικοινωνία γίνεται με τη μεσολάβηση ενός αχανούς συμπλέγματος μηχανημάτων, τηλεπικοινωνιακών δικτύων και διακομιστών κάθε είδους, τα οποία είναι δομημένα με έναν πολύ αυστηρό τρόπο και ελέγχονται από ισχυρούς μονοπωλιακούς ομίλους και ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Παραμένει και επεκτείνεται το κοινωνικό απόστημα: Οι πολλοί, οι εργαζόμενοι, να παράγουν όλο και πιο συνδεδεμένα μεταξύ τους, και οι λίγοι, οι καπιταλιστές, να καρπώνονται το αποτέλεσμα επειδή κρατάνε στα χέρια τους τα εξελιγμένα μέσα παραγωγής.

Ακόμα και για το ίντερνετ, πόσοι διαφορετικοί κλάδοι και ειδικότητες εργαζομένων πρέπει να συνεργαστούν: Από τους μηχανικούς που θα σχεδιάσουν το δίκτυο, τα συνεργεία κατασκευών που θα σκάψουν για να περάσει η οπτική ίνα ή ο χαλκός, τους τεχνικούς πεδίου που θα στήσουν όλη την εγκατάσταση, τα διαφορετικά εργοστάσια που πρέπει να παράξουν τις πρώτες ύλες και τα εργαλεία, τη μεταφορά τους στα κατάλληλα σημεία, τους μηχανικούς λογισμικού στις εταιρείες πληροφορικής που θα προγραμματίσουν το λογισμικό για να τεθούν σε λειτουργία, μέχρι την εργασία για τη συντήρηση. Κι αυτά είναι ένα μέρος της αλυσίδας.

Ολη αυτή η διαδικασία ελέγχεται από μεγάλους ομίλους και το οικονομικό αποτέλεσμα το καρπώνονται οι μέτοχοί τους, οι οποίοι είναι περιττοί στην οργάνωση και τη διεύθυνση της παραγωγής, συχνά δεν γνωρίζουν ούτε πού βρίσκονται ούτε τι παράγουν οι όμιλοι των οποίων κατέχουν μετοχές και καρπώνονται τα κέρδη.

Αυτό είναι το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα της εποχής μας. Η καπιταλιστική ιδιοκτησία, που έχει γιγαντωθεί σε μεγάλες μετοχικές εταιρείες, σε μονοπωλιακούς ομίλους, οι οποίοι κυριαρχούν και διεισδύουν σε όλους τους τομείς και κλάδους της οικονομίας, όπου η ίδια η καπιταλιστική εξέλιξη οδηγεί στη συγκεντρωμένη παραγωγή.

Και οι μονοπωλιακοί όμιλοι κάνουν κουμάντο σε όλο τον κόσμο, σε κάθε χώρα, ενώ τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα χάσει λιγότερα και ποιος θα κερδίσει περισσότερα, στις πλάτες των εργατών, των λαών, χωρίς να διστάζουν να τους μακελεύουν, να λύνουν τις διαφορές τους και με τα όπλα για να μοιράσουν τις αγορές, τα εδάφη.

Αυτή η ιδιοκτησία των λίγων, των καπιταλιστών στα μέσα παραγωγής είναι που μπαίνει εμπόδιο, που ακυρώνει τη δυνατότητα που έχει δημιουργηθεί να ζήσουν όλοι οι εργαζόμενοι σε καλύτερες συνθήκες.

Η «δίκαιη ανάπτυξη», η «παραγωγική ανασυγκρότηση» του ΣΥΡΙΖΑ είναι ανάπτυξη γι' αυτούς, για το κεφάλαιο, που έχει την εξουσία στα χέρια του. Είναι ανάπτυξη των κερδών που καρπώνονται οι μονοπωλιακοί όμιλοι και τα παράσιτα, οι μεγαλομέτοχοί τους. Για τους εργαζόμενους και τη νεολαία σημαίνει βάθεμα της εκμετάλλευσης, βαρβαρότητα, αλλιώς δεν αυξάνονται τα κέρδη.

Μέσα στην παραπλάνηση που επιχειρεί, παρουσιάζει ως δήθεν νέα στοιχεία τη στροφή στην καινοτομία και στην ποιότητα, στην αξιοποίηση της επιστημονικής γνώσης και της εξειδικευμένης τεχνολογίας προς όφελος της αύξησης της παραγωγικότητας.

Η κυβέρνηση όμως κρύβει επιμελώς ότι η αξιοποίηση της επιστημονικής γνώσης και της καινοτομίας για να αυξηθεί η παραγωγικότητα δεν χρησιμοποιείται στον καπιταλισμό για να βελτιωθεί η θέση των εργαζομένων, αλλά για να αυξηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.

Συνολικά ο κλάδος των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής είναι κομβικός για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, τόσο από τους ομίλους του ίδιου όσο και ως στοιχείο για τους υπόλοιπους, όπως επισημαίνει και ο ΣΕΒ. Γι' αυτό τα αστικά επιτελεία σχεδιάζουν παρεμβάσεις για την ενίσχυση αυτού που ονομάζουν «ψηφιακή οικονομία», δηλαδή της παραπέρα αξιοποίησης και χρήσης των υποδομών και των δυνατοτήτων της αντίστοιχης τεχνολογίας σε μια σειρά κλάδους, όπως: Ενέργεια, μεταφορές, αγροδιατροφή και βιομηχανία τροφίμων, Φάρμακο, Υγεία, υλικές κατασκευές, τουρισμό, σε έργα μηχανογράφησης στο χρηματοπιστωτικό τομέα, στο Δημόσιο κ.α., σχεδόν παντού.

Ταυτόχρονα αναδιαρθρώνεται, προχωράνε συγχωνεύσεις. Αξιοποιώντας νέα πεδία κερδοφορίας, στόχοι και των τριών μεγάλων παρόχων (ΟΤΕ - «Vodafone» - «Wind»), που γίνονται πεδία ανταγωνισμού μεταξύ τους, είναι τα δίκτυα σταθερής για γρήγορο internet, η τηλεόραση και οι άδειες για το ψηφιακό φάσμα, οι συνέργειες, νέα προϊόντα για να ενισχυθεί το συνολικό πακέτο, με προβάδισμα του ΟΤΕ και στην οπτική ίνα.

Το νέο σχετικό υπουργείο μοιράζει την «πίτα», εξασφαλίζει ενισχύσεις και κίνητρα, ρυθμίζει τον ανταγωνισμό, στον κλάδο αλλά και σε διακλαδικό επίπεδο, της σχετικής αγοράς για το ποσοστό των κερδών.

Η παραγωγικότητα στον κλάδο έχει ανέβει σε εκπληκτικό βαθμό, αλλά δεν ωφελήθηκαν αναλογικά ούτε οι εργαζόμενοι του κλάδου ούτε η λαϊκή κατανάλωση.

Για τους εργαζόμενους οδήγησε σε σμπαράλιασμα των εργασιακών σχέσεων, σε εργασιακή ζούγκλα, στις ελαστικές μορφές και στην εξάπλωση της υπενοικίασης εργαζομένων, εντατικοποίηση και «αξιολογήσεις», αναρχία στις βάρδιες, «stand by», σοβαρά προβλήματα υγείας και ασφάλειας, μείωση του μέσου μισθού, αξιοποίηση όλου του αντεργατικού πλαισίου που διαμορφώθηκε για αυτόν το λόγο, απολύσεις, συνδικαλιστικές διώξεις, κανονισμοί εργασίας κ.ά.

Το τηλέφωνο μπορεί να είναι πιο φθηνό, αλλά σε σύγκριση με 30 χρόνια πριν, που καλούσες με τα τηλέφωνα που είχαν ροδέλα και όχι με τις σημερινές δυνατότητες, ενώ το πραγματικά γρήγορο ίντερνετ είναι πανάκριβο. Αλλωστε, η πρόσβαση στην πληροφορία, στην ενημέρωση, στην επικοινωνία, αποτελεί εμπόρευμα. Ολο και λιγότεροι όμιλοι έχουν μεγαλύτερα μερίδια της αγοράς.

Αποδείχθηκαν παραμύθια ότι η «νέα οικονομία» - όπως έλεγαν πριν χρόνια - και η «απελευθέρωση» θα συνέβαλλαν στην «αέναη ανάπτυξη», δηλαδή θα έσωζαν τον καπιταλισμό από την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων. Αντίθετα, με το κίνητρο του κέρδους και της ανταγωνιστικότητας την επιτάχυναν, ενώ συνεχίζουν να μην μπορούν να επενδυθούν με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Η καπιταλιστική ανάπτυξη έφερε την κρίση. Και τώρα, με το ίδιο κίνητρο, αγκομαχούν να μπουν πάλι σε ρυθμούς κάποιας ανάπτυξης.

Οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις του κλάδου, στις οποίες δραστηριοποιούνται διεθνή κεφάλαια σε διασύνδεση με ελληνικά, εμπλέκονται άμεσα σε αυτές τις επιχειρηματικές μπίζνες και τους ανταγωνισμούς στις αγορές των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Η στρατηγική που έχει χαράξει η ΕΕ για τα Δυτικά Βαλκάνια, για την αντιμετώπιση της ρωσικής επιρροής - και ιδιαίτερα της αντίστοιχης κινεζικής στρατηγικής, που ακούει στο όνομα «Δρόμος του Μεταξιού» - και με την ισχυρή παρέμβαση των ΗΠΑ, περιλαμβάνει ως κομβικά σημεία τις υποδομές και τα δίκτυα μεταφοράς Ενέργειας, εμπορευμάτων και τηλεπικοινωνιών.

Εδώ οξύνεται ακόμα περισσότερο ο ανταγωνισμός και για τις υποδομές μεταφοράς, μεταγωγής και αποθήκευσης δεδομένων, που ακολουθούν κατά πόδας τα δίκτυα της Ενέργειας και των μεταφορών.

Αναβαθμίζονται αντιπαραθέσεις, όπως μεταξύ γερμανικού και βρετανικού κεφαλαίου, μέσα από την αντιπαράθεση μεταξύ ΟΤΕ - DT και «Vodafone».

Αλλωστε, η ΕΕ δεν είναι «μια ωραία οικογένεια», αλλά λυκοσυμμαχία, όπου κάθε αστική τάξη προσπαθεί να ενισχύσει τα δικά της συμφέροντα.

Συνολικά, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ, και άλλοι μαζί τους, επιδιώκουν οι εργαζόμενοι να βλέπουν τη ζωή τους μέσα από τα κέρδη, τους στόχους, τις επιδιώξεις των καπιταλιστών, να υποταχθούν στις απαιτήσεις τους.

Ολοι τους επιδιώκουν την «κοινωνική συνοχή», δηλαδή την «ταξική συνεργασία». Γι' αυτή δουλεύουν και οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Αυτό έκαναν και μπροστά στην απεργία (σ.σ. στις 30/5), επιδιώκοντας οι εργαζόμενοι να έχουν για αιτήματα τις αντεργατικές επιδιώξεις του κεφαλαίου, δηλαδή να εναρμονίσουν τις διεκδικήσεις τους με τα «εθνικά αναπτυξιακά σχέδια».

Στην έκθεση αρχειακών ντοκουμέντων και στο βίντεο που είδαμε παρουσιάζονται ορισμένα στοιχεία της συμβολής των προγόνων των σημερινών εργαζομένων στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών σε σημαντικές στιγμές της ταξικής πάλης στην Ελλάδα. Αφού ξεκίνησε αυτή η δουλειά, ιδιαίτερα για τις διαβιβάσεις στον ΔΣΕ, προκύπτει δυνατότητα από το Αρχείο του Κόμματος για πιο ολοκληρωμένη μελέτη, ενδεχομένως και έκδοση.

Ας δούμε όμως δύο στοιχεία που μπορούμε να κρατήσουμε από μια ολόκληρη πορεία αγώνων.

Πρώτο στοιχείο: Η μεγάλη απεργία, το 1932, των «Τριατατικών» (εργαζομένων Τηλεγραφίας - Ταχυδρομείων - Τηλεφωνίας) έγινε μετά την καπιταλιστική κρίση του 1929, σε συνθήκες σοβαρών ενδοαστικών αντιθέσεων στην Ελλάδα. Τις μέρες της απεργίας, η κυβέρνηση Βενιζέλου παραιτήθηκε. Αυτό, από τις συμβιβασμένες τότε ηγεσίες των δύο Ομοσπονδιών - μιας και η απεργία είχε επιβληθεί από τα κάτω - αξιοποιήθηκε για να τη σταματήσει και να εγκλωβίσει τον εργατικό αγώνα στην εναλλαγή κυβερνήσεων.

Σε ανακοίνωσή της η Πανυπαλληλική Επιτροπή ανέφερε: «Οι συνεργαζόμενοι προδότες αρχηγοί σας, ανώτεροι και κατώτεροι, από τους Κοκολάκηδες έως τους Δρίβα, Γεωργούλη, Αθανασίου, Μπεσμπέα κ.ά., σας πρόδωσαν πιο αισχρά αυτήν τη φορά και μαζί σας όλους τους υπαλλήλους. Η κυβερνητική μανούβρα ψευτοαλλαγής κυβέρνησης χρησίμευσε σαν ευκαιρία να τορπιλιστεί η ιστορική σας απεργία...».

Σύντομα οι συσχετισμοί θα άλλαζαν και οι «Τριατατικοί» θα αναδεικνύονταν σε ένα από τα πιο ισχυρά και μαχητικά συνδικάτα. Σ' αυτήν την αναμέτρηση, όντας σπουδαστής στη σχολή ΤΤΤ, συμμετείχε ο Χαρίλαος Φλωράκης, μετέπειτα ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Δεύτερο στοιχείο: Διαχρονικά η αστική τάξη και το κράτος της αξιοποίησαν τόσο την καταστολή όσο και το όπλο της ενσωμάτωσης, σε συνθήκες μάλιστα ανασυγκρότησης της καπιταλιστικής οικονομίας, σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ιδιαίτερα ο ΟΤΕ, με τη σημασία που είχε και έχει για το αστικό κράτος, ήταν από τους χώρους όπου αξιοποιήθηκε εκτεταμένα το «καρότο», μαζί με το «μαστίγιο».

Τις επόμενες δεκαετίες ήταν χαρακτηριστικό γεγονός η εξαγορά τμήματος εργαζομένων και, πάνω σε αυτήν τη βάση, η διαμόρφωση συσχετισμών στα συνδικάτα. Αξιοποιήθηκαν μηχανισμοί διαχείρισης κοινοτικών κονδυλίων, πληρωμένες θέσεις συνδικαλιστών σε διάφορες οικονομικές - κοινωνικές επιτροπές.

Βέβαια το φαινόμενο της εργατικής αριστοκρατίας, που συνδέεται και με μια σειρά άλλους παράγοντες, δεν αφορά απλά κάποιες μισθολογικές διαφορές μεταξύ των εργαζομένων, αλλά ολοκληρωμένη παρέμβαση του αστικού κράτους, που συνδυάζει υλικά προνόμια τα οποία προέρχονται από τα κέρδη των μονοπωλίων με μηχανισμούς άμεσης επίδρασης στη συνείδηση.

Στις σημερινές συνθήκες, που στον κλάδο δραστηριοποιούνται διεθνή μονοπώλια, δεν χωρά αμφιβολία ότι η πείρα τους για να διαμορφώνουν τέτοιους μηχανισμούς είναι μεγάλη. Στον ΟΤΕ η DT, που δραστηριοποιείται σε όλο τον κόσμο, ή η «Accenture» που αριθμεί πάνω από 400.000 εργαζόμενους παγκοσμίως.

Στον κλάδο παρατηρείται και το εξής: Σε ομίλους όπως η «Vodafone», αγγλικών συμφερόντων, οπορτουνιστές τροτσκιστικών αποχρώσεων έχουν το ρόλο καθαρά εργοδοτικού συνδικαλισμού. Τυχαίο;

Από όλη την Ιστορία του εργατικού επαναστατικού κινήματος έχει επιβεβαιωθεί η ανάγκη σκληρής αντιπαράθεσης με τα στηρίγματα της αστικής τάξης μέσα στο κίνημα, πάλης με το ρεφορμισμό και τον οπορτουνισμό στο εργατικό κίνημα και στην πορεία ανάπτυξης της ταξικής πάλης.

Σήμερα, το κύριο μέτωπο ιδεολογικής αντιπαράθεσης και οργάνωσης του αγώνα είναι η κατά μέτωπο επίθεση απέναντι στη στρατηγική του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων, που πλασάρει η κυβέρνηση ως «εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο», η «ευρωπαϊκή κανονικότητα» και η εμπλοκή τους στους ανταγωνισμούς για να επεκτείνουν τις μπίζνες τους, μέσα από τους σχεδιασμούς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Αυτός ο αγώνας πρέπει να δυναμώσει μέσα στους χώρους δουλειάς, τις επιχειρήσεις, τους ομίλους.

Εκεί να αντιπαλευτεί η προσπάθεια της κάθε επιχείρησης να παρουσιάζεται σαν την «ωραία οικογένεια», στην οποία ανήκουν όλοι, και ότι είναι ατομική ευθύνη του καθενός να προοδεύσει, δηλαδή να προοδεύσουν τα κέρδη των μετόχων. Οι στόχοι των εργοδοτών προϋποθέτουν την εκμετάλλευση των εργατών. Δεν μπορούν να υπάρχουν κοινοί στόχοι μαζί τους. Ο ένας λέει να κάνουμε θυσίες για να υπερασπιστούμε τον όμιλο από την επίθεση, για να συνεχίσει να είναι «ναυαρχίδα», και ο άλλος ότι ο ανταγωνιστής τα θέλει όλα δικά του και να κάνουμε θυσίες για «να δώσουμε πνοή» στον όμιλο. Θυσίες οι εργαζόμενοι, κέρδη τα αφεντικά.

Μέσα στον καθημερινό αγώνα, να προωθούμε τη μαζική συμμετοχή, τη ζωντανή λειτουργία και δράση των σωματείων, πολλαπλασιάζοντας τις εστίες αντίστασης, την αλληλεγγύη. Με άξονα τα μεγάλα προβλήματα που ενοποιούν τη δράση και τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το καπιταλιστικό σύστημα, την εξουσία των μονοπωλίων.

Ο συσχετισμός μπορεί να βελτιώνεται σε αυτήν την κατεύθυνση, προετοιμάζοντας νέες αναμετρήσεις, νέους νικηφόρους αγώνες, με στόχο την εργατική εξουσία.

Οι αγωνιστικές εστίες που αναπτύσσονται στον κλάδο είναι πολύ σημαντικές. Η επεξεργασία και η πάλη που έχουν ξεκινήσει με την κλαδική Σύμβαση δυναμώνουν τη μάχη για τις Συμβάσεις και σε κάθε επιχείρηση. Είναι αγώνας ενάντια στις επιδιώξεις και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και της ΝΔ. Είναι αντιπαράθεση με τα περί επιστροφής των συλλογικών διαπραγματεύσεων με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων - ακόμα και για τις κλαδικές θέλουν να επιβάλουν ρήτρες που θα δίνουν το δικαίωμα σε κάθε επιχείρηση να κάνει ό,τι θέλει.

Ταυτόχρονα, εμείς θέλουμε η εργατική τάξη να παλεύει για το σύνολο των δικαιωμάτων της, των σύγχρονων αναγκών της, χέρι - χέρι με τους αυτοαπασχολούμενους. Να αναπτύξει τις γνώσεις, τις φυσικές και πνευματικές ικανότητές της.

Ενισχύοντας ταυτόχρονα την πάλη για την απεμπλοκή της χώρας μας από τους πολεμικούς σχεδιασμούς, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, δυναμώνοντας την κοινή πάλη των λαών, ενάντια στις αστικές τάξεις και την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Η ισχυροποίηση του Κόμματος, με γερές Κομματικές Οργανώσεις στους εργασιακούς χώρους, σε νευραλγικά σημεία, στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών, αποτελεί βασικό όρο για την οργάνωση της εργατικής τάξης, για αποφασιστικό αγώνα απέναντι στην τάξη των καπιταλιστών. Αποτελεί βασική προϋπόθεση για να ξεπερνιούνται ο συντεχνιασμός και η στενότητα της κλαδικής αντίληψης, ώστε οι εργαζόμενοι του κλάδου να πυκνώσουν τις γραμμές της τάξης τους, να μετατρέψουν τους χώρους δουλειάς τους σε πεδία της ενιαίας αναμέτρησης με το κεφάλαιο, γιατί ενιαία τους ξεζουμίζουν οι κεφαλαιοκράτες.

Σήμερα είναι αναγκαία η ολόπλευρη ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική προετοιμασία του ΚΚ, ώστε να έχει την ικανότητα, με γερές ρίζες μέσα στην εργατική τάξη, το λαό, να ανταποκρίνεται σε όλες τις συνθήκες, σε συνθήκες καμπής αλλά και σε συνθήκες ανόδου της ταξικής πάλης, ακόμα περισσότερο σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης.

Για να είναι πανέτοιμο να οδηγήσει σε εκείνες τις συνθήκες την εργατική - λαϊκή εξέγερση, στην ανατροπή των εκμεταλλευτικών σχέσεων και στην κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.

Γιατί μόνο η εργατική εξουσία κοινωνικοποιεί, δηλαδή μετατρέπει σε ιδιοκτησία της κοινωνίας, όλων των εργαζομένων, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Γιατί μόνο σε αυτήν τη βάση μπορούν να κατανεμηθούν εργαζόμενοι και μέσα παραγωγής με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό σε όλους τους κλάδους της παραγωγής, στην οργάνωση κατανομής των προϊόντων, των κοινωνικών υπηρεσιών, συνολικά στην οργάνωση της κοινωνίας.

Μόνο μέσα σε αυτό το πλαίσιο, της κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας, ο ενιαίος, αποκλειστικά δημόσιος φορέας τηλεπικοινωνιών θα διασφαλίζει:

-- Φθηνότερη, ευκολότερη, ταχύτερη, ασφαλή και καθολική πρόσβαση στην επικοινωνία, στη νέα γνώση, στην ενημέρωση και στην ψυχαγωγία μέσω διαδικτύου.

-- Αξιοποίηση της κατασκευής σχετικών έργων υποδομής για να δοθεί ώθηση στην εγχώρια βιομηχανική παραγωγή τηλεπικοινωνιακού υλικού, στην εγχώρια επιστημονική έρευνα, στην περιφερειακή ανάπτυξη.

-- Προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος, διασφάλιση της εξοικονόμησης Ενέργειας

-- Διασφάλιση πλήρους και σταθερής εργασίας και αξιοποίηση της αύξησης της παραγωγικότητας για τη βελτίωση της κατάστασης της εργατικής τάξης και του λαού.

-- Αξιοποίηση των δυνατοτήτων της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης για την αναβάθμιση του εργατικού ελέγχου και του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας.

Στην πρώτη γραμμή, λοιπόν. Τιμάμε την Ιστορία μας μέσα στη μάχη για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, στον αγώνα για να δυναμώσει το εργατικό κίνημα και να αναπτυχθεί η Κοινωνική Συμμαχία σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, στην πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για την εργατική εξουσία. Στη μάχη για να κατακτήσουμε όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που θα επιτρέψουν να καθοδηγήσουμε την ταξική πάλη μέχρι τη νίκη.

Αναλυτικά το πρόγραμμα του Διημέρου έχει ως εξής:

• Αναχώρηση για τη Σπανούρα Κοτύλης στο Γράμμο (θέση Χάρος), όπου θα πραγματοποιηθεί ομιλία από τον Ραφαήλ Τζεβελέκη, μέλος του Γραφείου Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας της ΚΝΕ. Φέτος συμπληρώνονται 71 χρόνια από την ηρωική θυσία των μαχητών του ΔΣΕ στη Σπανούρα Κοτύλης. Στη μάχη της Σπανούρας, τον Ιούλη του 1947, η ομάδα του ΔΣΕ που κρατούσε τη θέση ήταν αντιμέτωπη με ένα τάγμα, 8 πυροβόλα και σμήνος αεροπορίας που έριχνε «Ναπάλμ». Ο λόφος πάρθηκε από τον αστικό στρατό μόνο όταν σκοτώθηκε αρχικά ο διοικητής της ομάδας και στη συνέχεια οι τελευταίοι τρεις μαχητές έπεσαν στον γκρεμό για να μην παραδοθούν.
• Αναχώρηση προς την κατασκήνωση στο Γυμναστήριο Νεστορίου, όπου θα υπάρχει ελεύθερος χρόνος για τακτοποίηση των κατασκηνωτών.
• Βιβλιοπαρουσίαση, στο χωριό του Νεστορίου, της έκδοσης της Ιδεολογικής Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ «Στιγμές από τη ζωή και δράση της ΚΝΕ στην παρανομία» από την Τόνια Σαλβαρίνα, μέλος του Γραφείου Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας της ΚΝΕ.
• Λαϊκό γλέντι.

• Αναχώρηση για την ανάβαση στην κορυφή της Αλεβίτσας, όπου θα πραγματοποιηθούν περιήγηση και αποκαλυπτήρια μνημείου. Από την κορυφή της Αλεβίτσας αποκτάμε την αίσθηση στο χώρο, της απόστασης μεταξύ της Γκίνοβας και του Βίτσι, που πέρασε ο ΔΣΕ κατά τον ελιγμό.
• Επιστροφή στο Νεστόριο, όπου θα υπάρχει ελεύθερος χρόνος για αθλητικές δραστηριότητες και μπάνιο στις όχθες του Αλιάκμονα.

Είναι η συνέχεια των προσπαθειών που κάνουν οι Οργανώσεις στην περιοχή, ώστε η εργατική τάξη και η νεολαία της να διδαχθούν από την ιστορία του τόπου τους, να εμπνευστούν από τη δράση των κομμουνιστών τότε και τώρα, να βγάλουν πολύτιμα συμπεράσματα για την πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση σήμερα, αλλά και να γνωρίσουν τη φύση και τα μοναδικά τοπία της περιοχής.

Το Διήμερο φέτος αποκτά ιδιαίτερη σημασία, καθώς βαδίζουμε στην ολοκλήρωση του εορτασμού των 100 χρόνων του Κόμματός μας και των 50 χρόνων από την ίδρυση της ΚΝΕ.

Σε ανακοίνωσή τους, οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη Δυτική Μακεδονία καλούν σε μαζική συμμετοχή στο Διήμερο και εξηγούν γιατί επέλεξαν το Νεστόριο για το φετινό Διήμερο.

«Το Νεστόριο είναι ένα από τα πιο όμορφα, αλλά και ηρωικά χωριά που βρίσκονται στις πλαγιές του Γράμμου. Στις κορυφές του Γράμμου γράφτηκαν κάποιες από τις πιο ένδοξες στιγμές της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ. Δεν επιλέγουμε τυχαία αυτήν την τοποθεσία. Φέτος συμπληρώνονται 70 χρόνια από τον μεγάλο ελιγμό που πραγματοποίησαν οι δυνάμεις του ΔΣΕ από το Γράμμο στο Βίτσι. Η μεγαλύτερη μάχη του Εμφυλίου ξεκίνησε στις 14 Ιούνη του 1948 στο Γράμμο και τελείωσε με τον ελιγμό των δυνάμεων του ΔΣΕ στο Βίτσι, στις 20 προς 21 Αυγούστου του ίδιου έτους. Τη νύχτα 20 προς 21 Αυγούστου του 1948, οι δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού, ύστερα από 70 σχεδόν μέρες συνεχών και αδιάκοπων μαχών στην ευρύτερη περιοχή του Γράμμου, μ' έναν στρατηγικού χαρακτήρα ελιγμό πέρασαν συντεταγμένα από τον Γράμμο στο Βίτσι. Ανέτρεψαν έτσι στην πράξη ολοκληρωτικά το σχέδιο "Κορωνίς" του αστικού στρατού που προέβλεπε να ξεμπερδεύουν σε λίγες μέρες με τους "κομμουνιστοσυμμορίτες".

Διδασκόμαστε από την τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ (1946 - 1949), τους δεκάδες χιλιάδες μαχητές και τις μαχήτριες που έγραψαν σελίδες απαράμιλλου ηρωισμού. Τους χιλιάδες νέους και τις νέες που με μαχητικότητα έδρασαν στον ΔΣΕ. Τον ΔΣΕ στελέχωσαν απλοί λαϊκοί άνθρωποι, εργάτες και εργάτριες, άντρες και γυναίκες της υπαίθρου. Τον στήριξε ο ίδιος ο λαός με εφόδια, με έμψυχο δυναμικό, με κάθε είδους βοήθεια.

Μετά την απελευθέρωση της χώρας από τη φασιστική κατοχή, σε όλο τον ελλαδικό χώρο οργίαζαν οι συμμορίες που καταδίωκαν τους αγωνιστές για να τσακίσουν το εργατικό - λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ. Τις στελέχωναν συνεργάτες των κατακτητών και πληρωμένοι δολοφόνοι, τους οποίους προστάτευαν τα αστικά πολιτικά κόμματα και οι κρατικοί μηχανισμοί με τη συνδρομή του βρετανικού στρατού.

Το ΚΚΕ και το εργατικό - λαϊκό κίνημα βρέθηκαν μπροστά στο αμείλικτο δίλημμα: Υποταγή ή ένας νέος ξεσηκωμός. Επέλεξαν να βαδίσουν το δρόμο της σύγκρουσης και όχι αυτόν της υποταγής και της ταπείνωσης.

Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν απάντηση του ΚΚΕ στο όργιο της αστικής βίας που επιχειρούσε να ανατρέψει τον συσχετισμό που είχε διαμορφωθεί την περίοδο της Κατοχής και της Απελευθέρωσης. Ξεκίνησε ως αγώνας πίεσης για δημοκρατικά μέτρα, αλλά αντικειμενικά γενικεύτηκε σε ένοπλη ταξική σύγκρουση.

Ο ΔΣΕ έσωσε την τιμή του λαού και του ΚΚΕ. Ο τρίχρονος αγώνας του ΔΣΕ υπήρξε αναγκαίος, δίκαιος, διεθνιστικός. Εξέφραζε τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού και της νεολαίας ενάντια στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών και καταπιεστών της.

Η δράση του ΔΣΕ αποτέλεσε τον μεγαλύτερο κίνδυνο που έχει γνωρίσει η αστική κρατική εξουσία για την ίδια της την ύπαρξη. Ο αγώνας του ΔΣΕ αποτελεί μία από τις κορυφαίες εκδηλώσεις της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα.

Εμπνεόμαστε από τις αξίες και τα ιδανικά που γαλούχησαν τους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ. Ο ΔΣΕ στηριζόταν στη συνειδητή δράση και πειθαρχία. Ο αγώνας του σε μεγάλο βαθμό εμπνεόταν από τα ιδανικά του ΚΚΕ για κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του, ενάντια σε ντόπιους και ξένους δυνάστες.

Η ηρωική τους στάση, το ηθικό τους πηγάζουν από την πίστη στο ότι ο τροχός της κοινωνίας θα πάει προς τα μπρος, πως ο καπιταλισμός, το σύστημα δηλαδή που γεννά για τους πολλούς τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τους πολέμους, ενώ δίνει τα πλούτη και τη χλιδή στους λίγους, θα δώσει τη θέση του σε μια άλλη κοινωνία, που θα την επιβάλει ο ίδιος ο λαός. Μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς πολέμους, χωρίς φτώχεια, που ο άνθρωπος θα αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες για να καλύπτει τις ανάγκες του. Συνεχίζουμε αυτόν τον αγώνα στο πλευρό του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, καλώντας μαζί μας κάθε εργαζόμενο, άνεργο, τους μαθητές και φοιτητές από τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες, για να χτίσουμε την κοινωνία στο "μπόι των ονείρων και των ανθρώπων"».

Το πλήρες πρόγραμμα των εκδηλώσεων είναι το εξής:

Σάββατο 16 Ιούνη

-- 10.30 π.μ. Παρουσίαση της επιχείρησης και της σημασίας της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου.

-- 1 μ.μ. Επίσκεψη στο μνημείο για τη μάχη του ΕΛΑΣ στην Παύλιανη.

-- 8 μ.μ. Εκδήλωση στην πλατεία της Παύλιανης με: Μουσικοαφηγηματικό αφιέρωμα για τη δράση του ΔΣΕ στην περιοχή, χαιρετισμό από τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, ομιλία από τον Δημήτρη Αλεξόπουλο, μέλος του Συμβουλίου Περιοχής Αν. Στερεάς - Εύβοιας της ΚΝΕ, και λαϊκό παραδοσιακό γλέντι.

Κυριακή 17 Ιούνη

-- 9.30 π.μ. Επίσκεψη στο μνημείο για τη μάχη του ΕΛΑΣ στην Καλοσκοπή.

-- 10 π.μ. Πεζοπορία στα περάσματα του ΔΣΕ.

-- 3 μ.μ. Επίσκεψη στο χωριό της Παύλιανης.