Δουλειά 7 μέρες τη βδομάδα και λιγότερες αργίες ζήτησε ο ιδιοκτήτης της αλυσίδας «Jumbo», επειδή μόνο έτσι «σεβόμαστε τον καταναλωτή»! Η πλήρης «απελευθέρωση» του ωραρίου των καταστημάτων, άρα και η περαιτέρω διευθέτηση του χρόνου εργασίας, είναι διακαής πόθος των μεγαλοαφεντικών, που τον ικανοποιούν όλες οι κυβερνήσεις, ξηλώνοντας σαν το πουλόβερ την αργία της Κυριακής. Πατώντας σ' αυτό το άγριο αντεργατικό πλαίσιο, το επόμενο βήμα οδηγεί σε ανοιχτά καταστήματα χωρίς κανέναν περιορισμό και σε εκμετάλλευση των εργαζομένων χωρίς «ταβάνι». Το γεγονός πάντως ότι οι επιχειρηματίες επικαλούνται το «δικαίωμα» του καταναλωτή να ψωνίζει όποια μέρα της βδομάδας του αρέσει, μας ξεπερνάει... Κάποιος να τους πει ότι οι εργαζόμενοι στο Εμπόριο είναι κι αυτοί «καταναλωτές», ενώ κι από τους άλλους κλάδους οι εργαζόμενοι μπορούν εύκολα να καταλάβουν τι σημαίνει για την υγεία, αλλά και για την οικογενειακή και κοινωνική ζωή να δουλεύει κανείς 7 μέρες τη βδομάδα. Να σημειώσουμε πάντως ότι τις δηλώσεις αυτές ο ιδιοκτήτης του «Jumbo» τις έκανε απαντώντας σε ερώτηση υπουργού, στη συνέλευση μετόχων της εταιρείας. Σαν να ήθελε δηλαδή η κυβέρνηση να βάλει τα δικά της λόγια (και σχέδια) στο στόμα της «αγοράς», προετοιμάζοντας το επόμενο μεγάλο χτύπημα στον χρόνο εργασίας και στην αργία της Κυριακής.

Στα τέλη του μήνα ολοκληρώνεται ο διαγωνισμός που έχει προκηρύξει το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας για το ποιες ακτοπλοϊκές εταιρείες θα αναλάβουν φέτος τις 73 άγονες γραμμές. Ανάμεσα στους ομίλους επικρατεί αναβρασμός για την πίτα της κρατικής επιδότησης, που μπορεί να φτάσει και τα 154 εκατ. ευρώ! Φέτος, μάλιστα, το υπουργείο προσπαθεί να πετάξει από πάνω του την ευθύνη για τα σαπάκια που κυκλοφορούν κάθε χρόνο στις άγονες γραμμές, προσφέροντας μεγαλύτερο τίμημα για τη δρομολόγηση πλοίων μικρότερης ηλικίας. Ο ακτοπλοϊκός στόλος όμως είναι γερασμένος και τα πιο σύγχρονα πλοία χρησιμοποιούνται σε εμπορικές γραμμές που «βγάζουν τα λεφτά τους», ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Είναι επομένως βέβαιο ότι οι νησιώτες θα απολαύσουν και φέτος το ...κατάστρωμα στα γνωστά σαπάκια, που «πιάνουν» 10 και 12 λιμάνια μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους, κάνοντας το ταξίδι Γολγοθά.

Ειδικά όταν σβήσουν τα φώτα της καλοκαιρινής σεζόν και επιστρέψει η «κανονικότητα» του χειμώνα, η σύνδεση της ηπειρωτικής Ελλάδας με τα πιο απομακρυσμένα νησιά θα είναι ευκολότερη με ...τηλεπάθεια, παρά με το πλοίο. Το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους και η «απελευθέρωση» των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό καταδικάζουν τους νησιώτες και τους χιλιάδες επισκέπτες να πληρώσουν «χρυσό» το καράβι και μάλιστα από δυο τσέπες, αφού τα πανάκριβα εισιτήρια (από φέτος επίκεινται νέες μεγάλες αυξήσεις) συμπληρώνουν την κρατική επιδότηση στους εφοπλιστές, που είναι ζεστό χρήμα από τη φορολογία του λαού. Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι όσο τα καράβια παραμένουν ιδιοκτησία μιας χούφτας εφοπλιστών, τόσο «άγονα» θα παραμένουν το δικαίωμα και η ανάγκη του λαού σε ασφαλείς, γρήγορες και φτηνές μεταφορές.

1857 Πεθαίνει ο Διονύσιος Σολωμός.

1909 Κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Ριζοσπάστης», με διευθυντή τον Γεώργιο Φιλάρετο. Η νέα εφημερίδα, που είναι όργανο του Ριζοσπαστικού Συνδέσμου, προπαγανδίζει την ανάγκη για σοβαρή λαϊκή δράση κατά της μοναρχίας και την εξυγίανση του δημόσιου βίου της χώρας. Η έκδοσή της σταματά το 1911, για να επανεκδοθεί το 1917 από τον Γιάννη Πετσόπουλο ως «εφημερίδα δημοκρατικών αρχών». Τον Μάη του 1919 ο Πετσόπουλος γίνεται μέλος του ΣΕΚΕ και στις 15 Σεπτεμβρίου 1919 ο υπότιτλος της εφημερίδας αλλάζει σε «Εφημερίς σοσιαλιστική». Τον Απρίλη του 1920 το 2ο Συνέδριο του ΣΕΚΕ αποφασίζει να θέσει τον «Ριζοσπάστη» υπό τον έλεγχο της Κεντρικής Επιτροπής, γεγονός που επισημοποιείται στις 2 Ιουνίου 1920, όταν στην προμετωπίδα της εφημερίδας προστίθεται η ένδειξη «Υπό τον πολιτικόν έλεγχον της Κεντρικής Επιτροπής του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος». Τελικά, τον Ιούλη του 1921 ο Πετσόπουλος θα παραδώσει οριστικά την ιδιοκτησία της εφημερίδας στο Κόμμα, κι έτσι από την 1η Αυγούστου 1921 ο «Ριζοσπάστης» εκδίδεται ως «Επίσημον Οργανον του Σοσιαλιστικού Εργατικού (Κομμουνιστικού) Κόμματος και της Γενικής Συνομοσπονδίας των Εργατών της Ελλάδος».

1944 Χιτλερικοί και ταγματασφαλίτες εκτελούν στην Καλαμάτα 300 πατριώτες.

1950 Σε μια περίοδο όπου η σύγκρουση σοσιαλισμού - ιμπεριαλισμού οξύνεται, ο γερουσιαστής ΜακΚάρθι κατηγορεί 205 στελέχη του υπουργείου Εξωτερικών ότι είναι μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ. Πρόκειται για την απαρχή του λεγόμενου «μακαρθισμού».

1971 Μεγάλος σεισμός, ισχύος 7 Ρίχτερ, πλήττει την περιοχή του Λος Αντζελες, προκαλώντας 65 θανάτους.

1975 Μεταγωγικό σκάφος της «Λουφτβάφε», που μεταφέρει άνδρες και υλικό στο Πεδίο Βολής Κρήτης, συντρίβεται στα Λευκά Ορη λίγο πριν από την προσγείωσή του στη Σούδα, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους και οι 43 επιβαίνοντες σ' αυτό.

1978 Ο Τζίμι Κάρτερ παρεμβαίνει προσωπικά, καθώς η για 72η μέρα συνεχιζόμενη απεργία των ανθρακωρύχων τείνει να παραλύσει τη χώρα.

1984 Πεθαίνει ο Σοβιετικός ηγέτης Γιούρι Αντρόποφ. Μέλος της Κομσομόλ από το 1930 και του Κόμματος των Μπολσεβίκων από το 1939, διετέλεσε μεταξύ άλλων μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΣΕ (27/4/1973-9/2/1984) και ΓΓ του Κόμματος (12/11/1982-9/2/1984) μετά τον Λ. Μπρέζνιεφ. Στη θέση του ΓΓ τον διαδέχτηκε ο Κ. Τσερνιένκο.

2005 Αρχίζει τις εργασίες του το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Κεντρικό ζήτημα του Συνεδρίου ήταν η εξέταση της πορείας του από την ανασυγκρότηση στην ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ισχυροποίησή του. Το Συνέδριο πήρε δύο Αποφάσεις, η πρώτη «Πολιτική Απόφαση για τα καθήκοντα του ΚΚΕ μέχρι το 18ο Συνέδριο» και η Απόφαση «Για την κατάσταση στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα».