Δύο παρεμβάσεις ξεχωρίζουν μετά τη συνάντηση Γεραπετρίτη - Φιντάν στην Αγκυρα. Η πρώτη είναι του Αμερικανού πρέσβη στην Τουρκία, που υποδέχτηκε με μεγάλη χαρά τη συνάντηση, χαιρέτισε τη δήλωση του Τούρκου ΥΠΕΞ περί «καλού κλίματος» και πρόσθεσε με νόημα ότι οι ΗΠΑ «ανυπομονούν γι' αυτό το νέο κεφάλαιο στα Ελληνοτουρκικά». Η δεύτερη ήταν της γερμανικής καγκελαρίας, ο εκπρόσωπος της οποίας δήλωσε στα «ΝΕΑ» ότι «χαιρετίζει τα τελευταία βήματα προσέγγισης μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας», ότι «και οι δύο είναι σημαντικοί σύμμαχοι του ΝΑΤΟ και στενοί εταίροι της Γερμανίας» και ότι «η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είναι έτοιμη να βοηθήσει στην πορεία προσέγγισης, εάν οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Τουρκίας το θεωρήσουν χρήσιμο». ΗΠΑ και Γερμανία επιβεβαιώνουν τον ρόλο τους στα Ελληνοτουρκικά, ως άμεσα ενδιαφερόμενοι για τη ΝΑΤΟική συνοχή και τις διευθετήσεις στη ΝΑ Μεσόγειο. Ο καθένας τους, άλλωστε, διεκδικεί μερίδιο σ' αυτές τις διευθετήσεις: Η Γερμανία πρωταγωνίστησε στις υπόγειες συνεννοήσεις Ελλάδας - Τουρκίας στο Βερολίνο τον περασμένο Δεκέμβρη, ενώ οι ΗΠΑ οργάνωσαν τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, απ' όπου εκκίνησε ο νέος «οδικός χάρτης» στα Ελληνοτουρκικά. Με άλλα λόγια, δείξε μου ποιοι πετάνε τη σκούφια τους για να σου πω τι γράφει η ατζέντα και πού θα καταλήξει το παζάρι...

Πίσω από τις μεγαλοστομίες για τα «πρωτοφανή» καιρικά φαινόμενα κρύβεται η επιλεκτική ανικανότητα του κράτους να προστατεύσει τον λαό από φυσικές καταστροφές. Σ' αυτό το πλυντήριο των κρατικών ευθυνών, υπάρχουν και κάποιοι επιστήμονες που παίζουν πρόθυμα τον ρόλο του απορρυπαντικού, και, παράλληλα, με τις εκτιμήσεις τους λειτουργούν ως «αμορτισέρ» της λαϊκής αγανάκτησης, όπως γινόταν και στην πανδημία. Ακούστηκε λοιπόν, για τις τωρινές καταστροφές, από τα πλέον επίσημα επιστημονικά χείλη, πως «δεν υπάρχει περίπτωση, ό,τι έργα και να έχουμε κάνει, να συγκρατήσουν όλον αυτόν τον όγκο νερού. Μπορούμε να έχουμε μετριασμό των επιπτώσεων, αλλά αυτό απαιτεί χρόνο». Στο ερώτημα γιατί μέχρι σήμερα, από όλες τις κυβερνήσεις, όπως και από τις περιφερειακές και δημοτικές αρχές που στηρίζονται από τα αστικά κόμματα, δεν έχουν γίνει όλα όσα απαιτούνται, κυρίως σε ό,τι αφορά την πρόληψη, ώστε να μετριάζονται τουλάχιστον οι επιπτώσεις και να μη ζει τραγωδίες ο λαός, η «επιστήμη» σηκώνει τα χέρια ψηλά, συμβουλεύοντας να περιμένουμε στωικά την επόμενη μεγάλη καταστροφή, την οποία το κράτος απλώς προαναγγέλλει! Είναι απαράδεκτο για επιστήμονες που γνωρίζουν τις δυνατότητες για έγκαιρη πρόβλεψη, αλλά και τις επιστηνομικοτεχνικές κατακτήσεις της εποχής, να παρουσιάζουν τις τεράστιες καταστροφές ως «κανονικότητα» και μάλιστα ανεπίστρεπτη, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα της κρατικής πολιτικής. Ο λαός έχει ανάγκη από επιστήμονες στήριγμα στις διεκδικήσεις του, που θα τεκμηριώνουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και τις δυνατότητες να ικανοποιηθούν αυτές.

Μια έκθεση του 2016 εκτιμούσε ότι περίπου 1 στα 6 σπίτια στην Ευρώπη (περίπου 38 εκατομμύρια) είναι άδειο. Μάλιστα, στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία και τη Βουλγαρία, 1 στα 4 ήταν άδειο, ενώ σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΟΟΣΑ (2018), στις ελληνικές πόλεις πάνω από το 10% των σπιτιών δεν κατοικούνταν. Η τελευταία αυτή περίοδος συμπίπτει με τα απόνερα της μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης, όπου χιλιάδες σπίτια άλλαξαν χέρια, πολλά εγκαταλείφθηκαν, άλλα τα πήραν οι τράπεζες για χρέη. Τα τελευταία χρόνια τα δεδομένα άλλαξαν, με την έκρηξη των τιμών στα ακίνητα και την τουριστική αξιοποίηση, μετατρέποντας σε δυσεπίλυτο γρίφο τη φοιτητική στέγη, ακόμα και την αγορά πρώτης κατοικίας για τους νέους. Με άλλα λόγια, σπίτια χτίζονται, δημεύονται, πλειστηριάζονται από τράπεζες και κράτος, χιλιάδες από αυτά μπορεί να παραμείνουν για πολλά χρόνια «στο ράφι», μέχρι να αποδώσουν το προσδοκώμενο κέρδος, αλλά αυτή που παραμένει ...άστεγη σε όλες τις συνθήκες, είναι η λαϊκή ανάγκη σε σύγχρονη και φτηνή κατοικία. Είτε επειδή συνθλίβεται από τα χρέη, τα ακριβά δάνεια και τα υψηλά επιτόκια είτε επειδή στενάζει από τις πανάκριβες τιμές της στέγης - εμπόρευμα σε περιόδους μεγάλης ζήτησης. Και μια λεπτομέρεια: Από το 2019, ο αριθμός των αστέγων στην ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο αυξήθηκε κατά 200.000. Εφτασαν έτσι τις 895.000 (με πολύ συντηρητικούς υπολογισμούς) όσοι ζουν το καπιταλιστικό «όνειρο» ...στον δρόμο.

1821 Ο Φιλικός αρματολός επαναστάτης Γεωργάκης Ολύμπιος βάζει φωτιά στην μπαρουταποθήκη της Μονής του Σέκου στη Μολδαβία και ανατινάσσεται στον αέρα μαζί με τους συντρόφους του για να μην πέσει στα χέρια του οθωμανικού στρατού.

1941 Αρχίζει από τις δυνάμεις του Αξονα (Γερμανία, Ιταλία και Φινλανδία) η πολιορκία του Λένινγκραντ, που διήρκεσε 872 μέρες και κράτησε έως τις 27 Γενάρη 1944.

1943 Ανακοινώνεται από τους Συμμάχους η συνθηκολόγηση της Ιταλίας (η συνθηκολόγηση είχε γίνει 5 μέρες νωρίτερα). Ο ΕΛΑΣ αφοπλίζει την ιταλική μεραρχία «Πινερόλο» και άλλες ιταλικές μονάδες. Πολλοί Ιταλοί προσχωρούν στον ΕΛΑΣ.

1944 Εκτελείται από τις δυνάμεις κατοχής η Λέλα Καραγιάννη, επικεφαλής της αντιστασιακής οργάνωσης «Μπουμπουλίνα».

1946 Γεννιέται ο καθηγητής Εγκληματολογίας και συγγραφέας παιδικών βιβλίων Ευγένιος Τριβιζάς.

1949 Πεθαίνει ο Γερμανός συνθέτης Ρίχαρντ Στράους.

1949 Ο Ν. Ζαχαριάδης στέλνει στο ΠΓ της ΚΕ του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκοι) της ΕΣΣΔ το κείμενο με τα πρώτα συμπεράσματα από τη δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Ως καθήκοντα στη νέα κατάσταση προβάλλονταν η διατήρηση και ενίσχυση των παρτιζάνικων ομάδων (που συνέχιζαν να δρουν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας), η ενίσχυση της κομματικής δουλειάς στα αστικά κέντρα για την ενδυνάμωση του μαζικού κινήματος και την ενίσχυση των δυνάμεων που είχαν καταφύγει στο εξωτερικό. Ολα αυτά είχαν ως τελικό σκοπό την εκ νέου γενίκευση του ένοπλου αγώνα, όταν οι εσωτερικές και εξωτερικές συνθήκες θα ήταν και πάλι ευνοϊκές.

1962 Ενας νεκρός και 30 τραυματίες είναι το αποτέλεσμα των σφοδρών συγκρούσεων μεταξύ καπνοπαραγωγών και χωροφυλακής στο Ξηρόμερο της Αιτωλοακαρνανίας.

1964 Ιδρύεται η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη από τη συγχώνευση της Νεολαίας ΕΔΑ και της νεοσύστατης Δημοκρατικής Κίνησης Νέων - Γρηγόρης Λαμπράκης.

1966 Πραγματοποιείται η πρώτη απεργία των ναυτεργατών από το 1947, με αίτημα την αύξηση των μισθών. Παρά την επιστράτευση, η απεργία κράτησε 11 μέρες και έληξε με νίκη.

1980 Ο «Μεγαλέξανδρος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου βραβεύεται στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Βενετίας με τον «Χρυσό Φοίνικα» για την κατηγορία των «πειραματικών ταινιών».

1991 Οι πολίτες της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) ψηφίζουν με συντριπτική πλειοψηφία (95,5%) υπέρ της δημιουργίας ανεξάρτητου κράτους.