1934 Στην απεργία των 300 λιμενεργατών της Καλαμάτας η χωροφυλακή σκότωσε επτά και τραυμάτισε δεκάδες λιμενεργάτες. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας πάνω από 25.000 εργάτες κατεβαίνουν σε απεργία.

1943 Εκτελείται στην Καισαριανή ο Κώστας Λαζαρίδης, γενικός γραμματέας του Εργατικού ΕΑΜ.

1945 Η ναζιστική Γερμανία συνθηκολογεί άνευ όρων.

1969 Το Συμβούλιο της Ευρώπης καλεί τη στρατωτικοφασιστική χούντα να αναστείλει τα έκτακτα μέτρα και να ζητήσει την ετυμηγορία του ελληνικού λαού.

1971 Τη μεταφορά του διοικητικού κέντρου της Αθήνας στο Τατόι προτείνει ο διάσημος στο εξωτερικό πολεοδόμος Απόστολος Δοξιάδης, διαβλέποντας την επερχόμενη ολοκληρωτική παράλυση της πρωτεύουσας.

1975 Ο ρατσιστής κυβερνήτης της Αλαμπάμα Τζορτζ Ουάλας δηλώνει ότι οι ΗΠΑ θα έπρεπε να είχαν συμμαχήσει με τη Γερμανία κατά της Σοβιετικής Ενωσης στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, για να εμποδίσουν την «επέλαση του κομμουνισμού».

1984 Την αποχή της από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Αντζελες ανακοινώνει η Σοβιετική Ενωση. Η Μόσχα με ανακοίνωση καταγγέλλει τις ΗΠΑ για τη δημιουργία αντισοβιετικού κλίματος και υποβάθμιση του Ολυμπιακού πνεύματος.

ΜΕΧΡΙ και από το Αφγανιστάν ζητήθηκε να μεταδοθεί ο αγώνας της Κυριακής μεταξύ Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού!

***

ΛΟΓΙΚΟ! Αλλωστε το κλίμα που «φτιάχνουν» οι «προπαγανδιστές» των δυο ομάδων ενόψει του ντέρμπι, θυμίζει ολίγον από Ταλιμπάν...

***

ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ: Τι κοινό έχουν ο Παναθηναϊκός και ο κ. Σημίτης;

***

«ΣΤΗΝ Ευρώπη - λένε ότι - πάνε καλά»!

***

ΜΕΣΑ όμως; (Χε, χε!)

«Η δική μας Αριστερά, η πολιτική Αριστερά, οφείλει να κινείται στο πλαίσιο αυτής της ευρύτερης Αριστεράς σαν το ψάρι μέσα στο νερό».

(Από το «Σχέδιο Θέσεων για το Προγραμματικό Συνέδριο» που ενέκρινε η ΚΠΕ του ΣΥΝ)...

Κατόπιν αυτής της ρηξικέλευθης «αριστερής» επισήμανσης αισιοδοξούμε στις τελικές Θέσεις του ΣΥΝ να περιληφθεί και σχετική παράγραφος που θα δίνει οριστική απάντηση στο αγωνιώδες για την Αριστερά πολιτικό ερώτημα: «Εξι τρύπες στο νερό, πόσα ψάρια χωράνε;»...

Δεν είναι, τελικά, «άνθρωποι» αυτοί στην Ανατολή. Η αχαριστία είναι μέσα στο μεδούλι τους... Οι Ιρακινοί, για παράδειγμα, από την πρώτη στιγμή φάνηκαν απρόθυμοι να «απελευθερωθούν» και υποδέχτηκαν τους «σωτήρες» τους με διαδηλώσεις. Οι Αφγανοί, άργησαν λίγο, αλλά σιγά σιγά βγαίνουν κι αυτοί στους δρόμους και διαδηλώνουν κατά των Αμερικανοβρετανών και των λοιπών κατοχικών δυνάμεων.

Οι Αφγανοί που κατέβηκαν στους δρόμους της Καμπούλ, χτες, καθηγητές, φοιτητές και δημόσιοι υπάλληλοι οι περισσότεροι, διαμαρτυρήθηκαν για τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις περί ανασυγκρότησης, για τη μη καταβολή των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, για την παντελή έλλειψη ασφάλειας.

Οι «απελευθερωτές» του Αφγανιστάν, είναι γνωστό, δεν ελέγχουν παρά κάποια οικοδομικά τετράγωνα στην πρωτεύουσα Καμπούλ, προκειμένου να διατηρούν στην εξουσία τον κομψό Καρζάι. Στην υπόλοιπη αχανή χώρα βασιλεύουν οι πολέμαρχοι και το λαθρεμπόριο της παπαρούνας (σ.σ.: το μοναδικό που έχει «ανασυγκροτηθεί» στο Αφγανιστάν). Και αξίζει φυσικά να σημειωθεί πως η διαχείριση της μεταπολεμικής κατάστασης στο Αφγανιστάν, αποτελεί για τους Αμερικανούς το «μοντέλο», το οποίο σκοπεύουν να ακολουθήσουν και στο Ιράκ!

Πρόκειται για αφέλεια; Πρόκειται για μυωπία; Πρόκειται για πολιτική ανεπάρκεια; Ισως όλα αυτά μαζί. Ισως πάλι, η εξήγηση είναι πιο απλή: Η τακτική τους, να «κάνουν τους αφελείς», προκύπτει από τη δεδομένη στάση της ελληνικής άρχουσας τάξης και των εκάστοτε κυβερνήσεων (σ.σ.: «να ξεφορτωθούμε, επιτέλους, το Κυπριακό» είναι η στάση τους). Και η τακτική τους είναι, κάθε φορά, να επιλέγουν τα πανηγύρια για να κρύψουν ότι «κάποιο λάκκο έχει η φάβα» στις κατά καιρούς ...επιτυχίες της εξωτερικής τους πολιτικής.

***

Τα τελευταία πανηγύρια στο Κυπριακό, ταυτόχρονα με την ένταξη της Νότιας Κύπρου στην ΕΕ, είχαν να κάνουν με τη λεγόμενη ελεύθερη διακίνηση, πέραν της πράσινης γραμμής. Η εικόνα που προβλήθηκε στην Ελλάδα, από κυβέρνηση, αντιπολίτευση και ΜΜΕ, ήταν μια εικόνα «παλιγγενεσίας»: «Επεσε το τείχος», «Η ένταξη στην ΕΕ λύνει το Κυπριακό», «Η λύση είναι κοντά», αυτοί ήταν οι τίτλοι από το μενού της ειδησεογραφίας τις μέρες του Πάσχα...

Ποια είναι η αλήθεια;

Ακόμα και οι μέχρι χτες «πανηγυριώτες», τώρα αναγκάζονται να μιλήσουν για «αμηχανία» της ελληνικής και ελληνοκυπριακής πλευράς, για «πρωτοβουλία κινήσεων» εκ μέρους του Ντενκτάς, για «ελιγμούς» της Τουρκίας, που παγιδεύει την Κύπρο στην «ευρωδιχοτόμηση» και παγιώνει την «ντε φάκτο» λογική των «δύο ανεξάρτητων κρατών», τα οποία επικοινωνούν και συμβιώνουν «αρμονικά», αγκαζέ με τους 40.000 Τούρκους στρατιώτες του «Αττίλα»!

Το «σχέδιο Ανάν» από την πίσω πόρτα δηλαδή...

***

Στο μεταξύ, οι μάνες των αγνοουμένων ζητούν απάντηση:

«Τι θα πω τώρα πια στον ξένο, όταν οι δικοί μας πάνε στα Κατεχόμενα, τρώνε και ψωνίζουν;», ρωτούσε προχτές η Παναγιώτα Σολωμή (σ.σ.: «Παναγιά του οδοφράγματος» την αποκαλούν στη Λευκωσία), που με τις άλλες μάνες έχουν αποτρέψει τα τελευταία 9 χρόνια χιλιάδες τουρίστες να δείξουν διαβατήριο και να περάσουν στα Κατεχόμενα, καθώς αυτό ισοδυναμεί με έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους (ΝΕΑ, 5/5/2003)...

Ασχετο αλλά καλό:

«Τα άλογα είναι λογικότερα από μερικούς ανθρώπους. Απόδειξη: Εχετε δει ποτέ άλογα να βάζουν στοίχημα όταν τρέχουν οι άνθρωποι;»!

(Το ρηθέν ισχύει και στην περίπτωση των θυμάτων των «αλογομούρηδων» της Σοφοκλέους...)

Μαθαίνουμε ότι ο εκδοτικός οίκος που εξέδωσε το βιβλίο του Γ. Κύρτσου αναβάλλει συνεχώς την ημερομηνία της επίσημης παρουσίασής του, λόγω αδυναμίας να βρεθούν «υψηλά ιστάμενα» πρόσωπα να συμμετάσχουν στην παρουσίαση ώστε να γίνει «ντόρος». Ισχύει;

Διότι, αν ισχύει, τι να υποθέσουμε; Μήπως ότι υπάρχει λειψανδρία σε αυτό τον τόπο στην καταπολέμηση της «διαπλοκής»;...

Μετά τον καθημερινό κάματο της διακυβέρνησης, οι υπουργοί μας αναπαύονται στις πολυτελείς κατοικίες τους. Ανθρωποι σε διαρκή κίνηση, χρειάζονται γρήγορα και ακριβά αυτοκίνητα για τις μετακινήσεις τους. Τακτικοί σε γκαλά και δεξιώσεις, δε, πώς να εμφανιστούν χωρίς τα πανάκριβα ενδύματά τους;

Εχοντας πίσω τους τα κεκτημένα μιας εικοσαετούς πορείας στην ηγεσία του τόπου και μετά από τόση προσφορά, πώς να μη δυσφορούν για την γκρίνια της «πλέμπας», που αδυνατεί να κατανοήσει τις μεγαλειώδεις και σοφές αποφάσεις τους;

Αποφάσεις για αναθέσεις έργων, για μελέτες, για «δουλιές». Αποφάσεις, όπως η μερική απασχόληση στο Δημόσιο. Αποφάσεις - αφού πρώτα την εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο - ακόμα και της ιδιωτικοποίησης της «φούσκας» του Χρηματιστηρίου. Αποφάσεις, που - ποιος αμφιβάλλει πλέον; - λαμβάνονται πάντα με ...σοσιαλιστικά κριτήρια.

Παπαστρατήματα