Κι όμως, το μόνο ...mega σ' αυτήν την υπόθεση, που γίνεται όλο και mega-λύτερο, είναι η κοροϊδία και οι ευθύνες κυβέρνησης, Τοπικής Διοίκησης και κρατικού μηχανισμού. Αυτοί είναι που αφήνουν τον λαό εκτεθειμένο, χωρίς ολοκληρωμένη αντιπλημμυρική προστασία και σχέδιο. Αυτοί του κουνάνε κι από πάνω το δάχτυλο ότι δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του και γι' αυτό κινδυνεύει και πνίγεται. Ε, λοιπόν, τέρμα, ως εδώ! Οργανωμένος ο λαός να διεκδικήσει τώρα την προστασία του από τα φυσικά φαινόμενα. Να δυναμώσει και στην κάλπη τους συνδυασμούς του ΚΚΕ, τη μόνη δύναμη που αποκαλύπτει την εγκληματική πολιτική όλων των άλλων δυνάμεων και παλεύει μαζί με τον λαό για να μην καίγεται το καλοκαίρι και να μην πνίγεται τον χειμώνα.

Ως «ευκαιρία» αντιμετωπίζουν οι «λαγοί» των επιχειρηματικών ομίλων την ανυπολόγιστη καταστροφή που άφησε πίσω της η πυρκαγιά στον Εβρο. Η ιδρύτρια του «Οικονομικού Φόρουμ της Θράκης», το οποίο ίδρυσε με τον πρώην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ, ζητάει με ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό να «τολμήσει» να δημιουργήσει στον βόρειο Εβρο μία Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ), που αποτελεί πάγιο στόχο του φόρουμ. Φυσικά δεν πρόκειται για κάποιου είδους ρηξικέλευθη ιδέα. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν συμπεριλάβει αυτήν την πρόταση στα πορίσματα που κατέθεσαν στη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής για την ανάπτυξη της Θράκης. Από τη «χορωδία» δεν λείπει και ο άλλος «λαγός», το κόμμα Βελόπουλου, με τον βουλευτή του στον Εβρο, Πάρη Παπαδάκη, να καταθέτει για δεύτερη φορά φέτος μέσα στο κατακαλόκαιρο την πρόταση για δημιουργία ΕΟΖ. Εκμεταλλευόμενοι τη μαυρίλα της καταστροφής, οι «μπροστινοί» των επιχειρηματικών συμφερόντων, που αποζητούν ακόμα φτηνότερα εργατικά χέρια, φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις για να επενδύσουν στον ακριτικό Εβρο, επανέρχονται δριμύτεροι με τις προτάσεις τους για την ΕΟΖ. Βλέπουν την πυρκαγιά ως ευκαιρία για να ανθίσουν νέα πεδία κερδοφορίας είτε πάνω στα αποκαΐδια είτε δίπλα σ' αυτά. Γι' αυτό προσπαθούν να δολώσουν το αγκίστρι με το δόλωμα της «ανάπτυξης» που θα βοηθήσει τάχα τον λαό και την περιοχή να ανακάμψουν από την τεράστια καταστροφή. Από τέτοια φούμαρα χόρτασε όμως ο λαός. Οσο περισσότερο έδαφος κερδίζουν το κεφάλαιο και τα κέρδη του, τόσο μεγαλύτερο χάνουν τα εργατικά δικαιώματα και το περιβάλλον.

Αφού πρώτα ...σώθηκε ο πλανήτης με τα χάρτινα καλαμάκια και ποτηράκια που αντικατέστησαν τα πλαστικά μιας χρήσης, αφού οι βιομηχανίες του κλάδου έκαναν τα κουμάντα τους και ρούφηξαν κέρδη τροφοδοτώντας την αγορά με τα «φιλικά» στο περιβάλλον ανακυκλωμένα υλικά, τώρα «σκάνε» τα επόμενα επεισόδια. Οπως γράφεται, επικίνδυνες χημικές ουσίες περιέχονται στα χάρτινα καλαμάκια, που διαλύονται στο ρόφημα και από εκεί περνούν στον ανθρώπινο οργανισμό, με άγνωστες προς το παρόν συνέπειες. Αυτό που συζητείται τώρα, είναι η απόσυρσή τους, προφανώς για να αντικατασταθούν με τα επόμενα «φιλικά στο περιβάλλον και στον άνθρωπο» υλικά και να αρχίσει ο ίδιος κύκλος. Την ίδια ώρα, βέβαια, που η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της παρουσιάζουν ως «λίρα εκατό» για τη διάσωση του περιβάλλοντος τα ...καλαμάκια και τα ποτηράκια, με την «πράσινη πολιτική» τους κάνουν κάρβουνο εκατομμύρια στρέμματα δασών, μετατρέπουν ορεινούς όγκους σε κρανίου τόπο, δηλητηριάζουν τον λαό με την καύση σκουπιδιών, χωροθετούν άναρχα βιομηχανικές εγκαταστάσεις κ.ο.κ. Η πολιτική τους, που έχει για κριτήριο την ενίσχυση της κερδοφορίας, δεν μπορεί να προστατέψει τον λαό ούτε το φυσικό περιβάλλον. Αντίθετα, πότε θα προσφέρει και πότε θα αποσύρει τη στήριξη σε συγκεκριμένα επιχειρηματικά σχέδια και πρότζεκτ, πότε θα αναπτύσσει και πότε θα καταστρέφει κλάδους, ανάλογα με τις προτεραιότητες της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αυτή η πολιτική είναι που απελευθερώνει ό,τι πιο «τοξικό» για τον άνθρωπο και το περιβάλλον... Και όσο περισσότερο μουχλιάζει, τόσο πιο επικίνδυνη γίνεται, όπως αποδεικνύεται σε κάθε μεγάλη «φυσική» και αφύσικη καταστροφή.

1821 Δημιουργείται η Μεγάλη Κολομβία (που απαρτιζόταν από τη σημερινή Κολομβία, τον Παναμά, τη Βενεζουέλα, το Εκουαδόρ, τμήμα του Περού και της Βραζιλίας), με Πρόεδρο τον ηγέτη του αγώνα της Λατινικής Αμερικής για ανεξαρτησία από τους Ισπανούς, Σιμόν Μπολίβαρ.

1833 Οι επαναστάτες οπλαρχηγοί του 1821 Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και Δημήτρης Πλαπούτας συλλαμβάνονται και φυλακίζονται από τις οθωνικές αρχές με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.

1909 Γεννιέται ο ελληνικής καταγωγής Αμερικανός σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου Ελία Καζάν (Ηλίας Καζαντζόγλου), βραβευμένος με Οσκαρ καλύτερου σκηνοθέτη δύο φορές (το 1948 και το 1955).

1930 Πάνω από 4.000 φτωχοί αγρότες της περιοχής Θεσσαλονίκης συγκροτούν συλλαλητήρια στην πόλη με συνθήματα «Θέλουμε ψωμί», «Πεινάμε», «Κάτω η κυβέρνηση».

1942 Αρχίζουν μεγάλες κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις του λαού της Αθήνας για την επιβίωση, οι οποίες διήρκεσαν έως τις 14 Σεπτέμβρη. Τα θύματα της πείνας τον χειμώνα του 1941 - 1942 έφτασαν τους 260.000 νεκρούς. Μα θα ήταν ασφαλώς πολύ περισσότερα, αν ο ελληνικός λαός δεν ξεσηκωνόταν, με την καθοδήγηση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, σε σκληρούς αλλά μαχητικούς και αποφασιστικούς αγώνες για την επιβίωση.

1943 Ο Γερμανός στρατιωτικός διοικητής Στρόοπ κηρύσσει με διαταγή του - και επίσημα πια - τον διωγμό των Εβραίων στην Ελλάδα. Το ΕΑΜ κινητοποιεί τις οργανώσεις του και φυγαδεύει πολλούς Εβραίους στις ελεύθερες περιοχές.

1944 Ο απελευθερωτής Κόκκινος Στρατός περνά τα σύνορα της Βουλγαρίας.

1944 Η έδρα της ελληνικής κυβέρνησης του Καΐρου μεταφέρεται στην Καζέρτα της Ιταλίας.

1947 Σχηματίζεται κυβέρνηση Φιλελευθέρων και Λαϊκών με πρωθυπουργό τον Θ. Σοφούλη και αντιπρόεδρο τον Κ. Τσαλδάρη.

1952 Η Ενιαία Δημοκρατική Νεολαία Ελλάδας (ΕΔΝΕ - Νεολαία της ΕΔΑ) διαλύεται με απόφαση της Επιτροπής Ασφαλείας και ύστερα από εισαγγελική εισήγηση.

1960 Πεθαίνει ο παλαίμαχος Γερμανός κομμουνιστής Βίλχελμ Πικ, πρώην μέλος του Προεδρείου της Κομμουνιστικής Διεθνούς και πρώτος Πρόεδρος της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας.

1965 «Αγνωστοι» ανατινάζουν τη λέσχη των Λαμπράκηδων στο Μυλοχώρι. Μία βδομάδα πριν, στο Συμβούλιο του Στέμματος, συζητήθηκε η διάλυση της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη.

1999 Σεισμός 5,9 Ρίχτερ, λίγο πριν από τις 3 μ.μ., συγκλονίζει το Λεκανοπέδιο. Μέσα σε δευτερόλεπτα δεκάδες κτίρια κατέρρευσαν, χιλιάδες άλλα υπέστησαν ζημιές, ενώ 143 άτομα βρήκαν τραγικό θάνατο κάτω από τόνους τσιμέντου, στα ερείπια των κτιρίων που δεν πληρούσαν τους όρους και τις προϋποθέσεις.