Κυριακή 7 Σεπτέμβρη 2014
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ο ΣΥΡΙΖΑ...

Προεκλογικά, ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε κατηγορηματικά «με όλη τη δύναμη της φωνής» του (ΑΝΤ1, 14/5, κεντρικό δελτίο ειδήσεων) ότι «Λέω με τη δύναμη της φωνής μου η Ελλάδα είναι μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται. Ομως δεν μπορεί να είναι χώρα ασήμαντη της Δύσης, να ακολουθεί άκριτα τις επιλογές των ισχυρών της Δύσης αλλά μια χωρα που θα έχει την αυτοτέλεια και την κυριαρχία στα πλαίσια της συμμετοχής σε αυτούς τους οργανισμούς να ασκεί όμως ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και να έχει συμμάχους ισχυρές χώρες».

Πιο καθαρά δεν μπορούσε να το πει και πιο σαφής δεν μπορούσε να γίνει. Αυτό, όμως, δεν εμπόδισε τον Θ. Δρίτσα να δηλώσει προχτές στη Βουλή ως θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι το ΝΑΤΟ πρέπει να διαλυθεί και η χώρα να απεμπλακεί απ' αυτό. Ακόμα παραπέρα, δεν τον εμπόδισε να κατηγορήσει τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΚΚΕ Θ. Παφίλη, που υπενθύμισε τις δηλώσεις Τσίπρα, ότι «επικαλέστηκε αυθαίρετα μια δήλωση - λέει - του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ανύπαρκτη και μάλιστα εντελώς παράλογη, έτσι όπως τη διατύπωσε άλλωστε»...

... και το ΝΑΤΟ

Βεβαίως, είναι καθαρό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει θέση αποδέσμευσης της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, αποχώρησης από αυτό, αλλά τη διάλυση του -και σε αυτό το πλαίσιο την απεμπλοκή της χώρας- και την αντικατάστασή του από ένα σύστημα ασφάλειας που θα εκφράζει καλύτερα τις νέες ισορροπίες ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, παλιών και ανερχόμενων. Την αξία «ευχών» περί διάλυσης του ΝΑΤΟ αποκαλύπτουν οι σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το γερμανικό «Die Linke», στέλεχος του οποίου (Γκ. Γκίζι) καθησύχαζε τον Αμερικανό πρέσβη στη Γερμανία για τη θέση περί διάλυσης του ΝΑΤΟ, επισημαίνοντάς του πως το «επικίνδυνο θα ήταν το αίτημα της αποδέσμευσης της Γερμανίας από το ΝΑΤΟ και όχι γενικά το αίτημα της διάλυσης. Αυτό, έτσι κι αλλιώς, δε γίνεται, αφού για τη διάλυση του Οργανισμού θα πρέπει να υπάρξει συγκατάθεση των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας και κάτι τέτοιο δεν είναι ρεαλιστικό».

Η ανάκαμψη στις ΗΠΑ

Σύμφωνα με το πρακτορείο Bloomberg, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) έδωσε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία το μέσο εισόδημα στις ΗΠΑ, σε σταθερές τιμές, αυξήθηκε από το 2010 έως το 2013 κατά 2%, στα 223.200 δολάρια, αλλά μόνο για το πλουσιότερο 10% των νοικοκυριών. Σύμφωνα με την έκθεση της Fed, υπάρχουν μεγάλες διαφορές στην εξέλιξη του εισοδήματος από το 2010. Το μέσο εισόδημα για το σύνολο των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 5% από το 2010 ως το 2013. Αφού, όμως, αυξήθηκε για τα πλουσιότερα νοικοκυριά και συνολικά μειώθηκε, σημαίνει ότι μειώθηκε σημαντικά για τα φτωχά νοικοκυριά, το 60%, όπως σημειώνει η Fed, είτε γιατί οι μισθοί έμειναν στάσιμοι είτε γιατί μειώθηκαν. Αρα, η καπιταλιστική οικονομική ανάπτυξη στις ΗΠΑ μετά την κρίση δε συνέβαλε στην καλυτέρευση της θέσης όλων, αντίθετα, ενίσχυσε τους αστούς και χειροτέρευσε τη θέση των εργαζομένων. Σύμφωνα με τη Fed, τα εισοδήματα του πλουσιότερου 3% των νοικοκυριών αντιστοιχούσαν το 2013 στο 30,5% των συνολικών, αυξημένα κατά 2,8 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2010 που ήταν το 27,7%.

Ανάσες... για τις επιχειρήσεις

Η «Καθημερινή», όπως άλλωστε όλα τα αστικά ΜΜΕ, εκτιμά ότι: «Ανάσες στην ελληνική οικονομία αναμένεται ότι θα δώσει η πολιτική του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, μέσω της μείωσης των τόκων για νοικοκυριά και επιχειρήσεις, της ρευστότητας που θα εισρεύσει μέσω των τραπεζών στην οικονομία, αλλά και από τα έμμεσα οφέλη που θα έχει από την τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας στην Ευρωζώνη. Η πτώση του κόστους δανεισμού για τον ιδιωτικό τομέα απελευθερώνει έμμεσα ρευστότητα για επιχειρήσεις και νοικοκυριά, αμβλύνοντας τις επιπτώσεις της ύφεσης, που θα ήταν πολλαπλάσιες στα εισοδήματα». Πράγματι, για τις επιχειρήσεις θα υπάρξουν όλα τα παραπάνω οφέλη. Αλλά για τα λαϊκά νοικοκυριά, πού το βρήκαν; Μήπως θα μειώσουν οι τράπεζες τα δάνεια σε όσα λαϊκά νοικοκυριά έχουν δανειστεί και δεν μπορούν να τα αποπληρώσουν; Μήπως θα σταματήσουν οι κατασχέσεις; Ο,τι υπόσχονται στο λαό εξανεμίζεται γρήγορα από την αντιλαϊκή πολιτική υπέρ του κεφαλαίου. Το παράδειγμα της ανάκαμψης στις ΗΠΑ αυτό δείχνει. Πλούτο στο κεφάλαιο, φτώχεια στα λαϊκά νοικοκυριά.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ