Ενα χρόνο από την έναρξη της πανδημίας και το ξεδίπλωμα της νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, η ζοφερή πραγματικότητα που βιώνει ο λαός, ιδιαίτερα οι γυναίκες από τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, αναδεικνύει την αδικία, την εκμετάλλευση και τη σήψη του καπιταλιστικού κόσμου. Η ραγδαία ανάπτυξη της επιστήμης, της τεχνολογίας δεν συνοδεύεται από τη μείωση του εργάσιμου χρόνου και τη γενικότερη βελτίωση των συνθηκών ζωής και εργασίας για τις εργατοϋπαλλήλους, τις αυτοαπασχολούμενες. Αντίθετα, χρησιμοποιείται από τους μονοπωλιακούς ομίλους σε βάρος των εργαζομένων, ανδρών και γυναικών, αυξάνοντας την εκμετάλλευση. Η γενίκευση της τηλεργασίας, που τείνει να μονιμοποιηθεί σε ορισμένους κλάδους, η «ευελιξία» των εργασιακών σχέσεων, η προώθηση των ατομικών και επιχειρησιακών συμβάσεων σε βάρος των κλαδικών, τα υψηλά επίπεδα της γυναικείας ανεργίας και η μισθολογική ανισότητα, τα ακανόνιστα και «κυλιόμενα» ωράρια, ιδιαίτερα στους χώρους Υγείας, στα supermarket, στον τομέα παροχής υπηρεσιών, αφήνουν βαρύ αποτύπωμα στις συνθήκες ζωής κι εργασίας των γυναικών, στην εργατική, λαϊκή οικογένεια. Χάνεται κάθε διάκριση ανάμεσα στον εργάσιμο και στον ελεύθερο χρόνο.

Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί την εργαζόμενη, την άνεργη, τη συνταξιούχο, τη μαθήτρια, τη φοιτήτρια να μετατρέψει την αγανάκτηση, το θυμό που βράζει και συνυπάρχει με την ανασφάλεια για την επόμενη μέρα, σε μαχητική αγωνιστική διεκδίκηση. Το αίσθημα της απομόνωσης, η απογοήτευση, που βαραίνει τη σκέψη και τη στάση των γυναικών, μπορεί να σπάσει στους χώρους δουλειάς, στις σχολές, στις εργατικές - λαϊκές γειτονιές, δυναμώνοντας τη «φωνή» των μαζικών αγώνων σε σύγκρουση με τις οικονομικές - κοινωνικές - πολιτικές αιτίες που οδηγούν στην απαξίωση της ζωής μας.

Το πρώτο και κύριο εμπόδιο στην ανάγκη και στη δυνατότητα να αναπτύσσεται πολύπλευρα ο εργαζόμενος άνθρωπος, γυναίκα και άνδρας, είναι ο καπιταλισμός: Το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους, που διαποτίζει και καθορίζει τα πάντα στην οικονομία και στην κοινωνία, ο ανελέητος ανταγωνισμός μεταξύ μονοπωλίων και καπιταλιστικών κρατών.

Το σάπιο κοινωνικό - πολιτικό κατεστημένο αναγκάζεται να καταδικάσει τις πιο ακραίες συνέπειές του, προκειμένου να παραπλανήσει τον λαό και να δημιουργήσει επικίνδυνο εφησυχασμό. Ετσι, τολμά να μιλά για «ανθρώπινες αξίες», «κοινωνικό κράτος», «κώδικες δεοντολογίας» κι άλλα, που δήθεν θα ελέγχουν π.χ. την ατομική αλαζονεία, την «κατάχρηση της ατομικής εξουσίας» και της βίαιης συμπεριφοράς, αφήνοντας στο απυρόβλητο τον πυρήνα της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας, που έχει συστατικά του στοιχεία τη βία, την καταστολή, τη χειραγώγηση, τον ανορθολογισμό.

Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί τις γυναίκες, τη νεολαία να «σπάσουν» τη σιωπή για τις πραγματικές αιτίες της πολύμορφης βίας σε βάρος τους. Η ατομική προστασία, η καταγγελία και καταδίκη της πολύμορφης βίας σήμερα μπορούν και πρέπει να είναι στοιχεία της εργατικής, της λαϊκής, της νεολαιίστικης πάλης, και όχι απομονωμένα ή σε αντιπαράθεση με αυτήν. Γιατί το προσωπικό θάρρος, η αντοχή απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, μπορεί να αναπτυχθεί μόνο στο έδαφος της συλλογικότητας, της συναδελφικότητας, της αλληλεγγύης, των κοινών ταξικών συμφερόντων, που είναι το πραγματικό «δίχτυ ασφαλείας» κάθε γυναίκας, κάθε νέας και νέου. Η «ασπίδα προστασίας» χτίζεται μέσα στον συλλογικό αγώνα για τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες, για να ξεριζωθεί η γενεσιουργός μορφή βίας, δηλαδή η ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση.

ΕΕ και αστικά κυβερνητικά κόμματα - ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ - στο όνομα των «ίσων ευκαιριών» και της «ισοκατανομής» των οικογενειακών ευθυνών μεταξύ των δύο φύλων, κατάργησαν δικαιώματα, όπως την 5ετή διαφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης γυναικών και ανδρών, την απαγόρευση της νυχτερινής εργασίας στη βιομηχανία. Με πρόσχημα τη «συμφιλίωση επαγγελματικής και προσωπικής, οικογενειακής ζωής», συνεχίζουν να επεκτείνουν τα ωράρια - λάστιχο, την «ευελιξία» ακόμα και στις άδειες τοκετού - λοχείας - μητρότητας, δίνοντας την «ελευθερία» στην καπιταλιστική εργοδοσία να απασχολεί την εργαζόμενη μέχρι να γεννήσει ή αμέσως μετά τον τοκετό. Αυτά τα μέτρα δεν εξανθρωπίζουν την εργασιακή ζούγκλα για τις γυναίκες, δεν αμβλύνουν το πρόβλημα της έλλειψης κρατικών μέτρων προστασίας της μητρότητας και στήριξης της οικογένειας (άδειες μητρότητας για όλες, μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, δομές φροντίδας ηλικιωμένων, προσχολική και ειδική αγωγή, δημιουργική απασχόληση παιδιών). Αντίθετα, ενισχύουν στην πράξη την παρωχημένη αστική αντίληψη και πολιτική πρακτική, σύμφωνα με την οποία η φροντίδα της οικογένειας αποτελεί σχεδόν αποκλειστικά ατομική - οικογενειακή ευθύνη.

Το «Σχέδιο Ανάπτυξης» της κυβέρνησης ΝΔ και της Επιτροπής Πισσαρίδη, όπως και οι θέσεις της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, πατώντας πάνω στις Οδηγίες και τους στόχους της ΕΕ, αποβλέπουν στο κέρδος των καπιταλιστικών επιχειρήσεων που θα φέρει η αύξηση της γυναικείας απασχόλησης.

Οι διακηρύξεις περί «ισότητας» ανδρών και γυναικών στο νόμο δεν σημαίνουν ισότητα στην πραγματική ζωή, ούτε σταθερότητα στην εργασία, ούτε απαλλαγή από την ταξική εκμετάλλευση, πάνω στην οποία εμφανίζονται νέες μορφές πρόσθετης καταπίεσης του γυναικείου φύλου.

Σήμερα, ωστόσο, λόγω της μαζικής συμμετοχής των γυναικών στην κοινωνική εργασία, αρχίζουν να σπάνε οι παραδοσιακοί κοινωνικοί ρόλοι των δύο φύλων, έτσι όπως είχαν διαμορφωθεί επί αιώνες. Υπάρχει πρόοδος στη συμβολή και των δύο γονέων στην ανατροφή των παιδιών και τις μεταξύ τους υποχρεώσεις. Εχει ωριμάσει η ανάγκη να προχωρήσουν αλλαγές ακόμα και στο αστικό Οικογενειακό Δίκαιο, ώστε να διασφαλίζονται οι κοινές ευθύνες των δύο γονέων απέναντι στο παιδί, ακόμα και μετά το διαζύγιο. Ομως, οι οικονομικές και κοινωνικές εξαρτήσεις, το άγχος και οι δυσκολίες της καθημερινότητας σακατεύουν την προσωπικότητα της γυναίκας και του άντρα, σμπαραλιάζουν τις ανθρώπινες σχέσεις, πολύ περισσότερο τις σχέσεις μεταξύ των διαζευγμένων γονιών, με αρνητική επίδραση στις σχέσεις τους με το παιδί. Αυτή η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται κυρίως με νομικές - δικαστικές ρυθμίσεις, που δεν πατάνε γερά πάνω σε μέτρα οικονομικής - κοινωνικής στήριξης των γονέων, ιδιαίτερα σε ένα κρατικό δίκτυο δωρεάν υπηρεσιών σε θέματα οικογενειακού προγραμματισμού, συμβουλευτικής γονέων κ.α.

Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη της στις γυναίκες πρόσφυγες και τις μετανάστριες, η οποία χρειάζεται να στηρίζεται στην κοινή δράση του εργατικού, λαϊκού κινήματος της χώρας μας κι άλλων χωρών, ώστε η λαϊκή θέληση να επιβάλει την απεμπλοκή της χώρας μας και γειτονικών χωρών από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τους ευρωατλαντικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, το κλείσιμο των ΝΑΤΟικών βάσεων, την απόρριψη κάθε ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Αυτή είναι η καλύτερη ασπίδα προστασίας απέναντι στη δικαιολογημένη ανησυχία για την κατάσταση στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί τις γυναίκες να πρωτοστατήσουν με τη συμμετοχή τους στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο κίνημα των αυτοαπασχολούμενων των πόλεων και κωμοπόλεων, όπως και των αγροτών ενάντια στα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους, στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, ώστε να διαμορφώνονται «ρωγμές» στο μέτωπο των δυνάμεων του ταξικού αντιπάλου.

Η ΚΕ του ΚΚΕ νιώθει βαθιά την ευθύνη της να ανταποκριθεί στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ ως φορέα επαναστατικών ιδεών και οργανωτή της εργατικής - λαϊκής πάλης για τη μόνη κοινωνία που μπορεί να απαλλάξει τη γυναίκα και τον άνδρα από κάθε μορφή οικονομικής εκμετάλλευσης και κοινωνικής καταπίεσης και ανισοτιμίας, τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική. Σε αυτόν το στόχο βαδίζει και προς το 21ο Συνέδριο του Κόμματος.

5 Μάρτη 2021

Η ΚΕ του ΚΚΕ

Στη Θεσσαλονίκη, συγκέντρωση τη Δευτέρα 8 Μάρτη, στις 6.30 μ.μ., στο Αγαλμα Βενιζέλου, έχουν αποφασίσει Σύλλογοι και Ομάδες της ΟΓΕ και εργατικά σωματεία.

Οι συγκεντρώσεις αποφασίστηκαν σε συσκέψεις που έγιναν με πρωτοβουλία της ΟΓΕ, Ομοσπονδιών και Σωματείων εργαζομένων. Δεκάδες σωματεία, Ενώσεις αυτοαπασχολούμενων, φοιτητικοί σύλλογοι έχουν πάρει αποφάσεις συμμετοχής, ενώ κάλεσμα έχουν απευθύνει η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ), η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ), η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Η Ομοσπονδία Συνταξιούχων ΙΚΑ καλεί τα σωματεία της δύναμής της να πάρουν μέρος στις εκδηλώσεις και τα συλλαλητήρια που οργανώνονται για τη Μέρα της Γυναίκας. Σε τηλεδιάσκεψη των σωματείων της από όλη τη χώρα αναδείχθηκαν τα οξυμένα προβλήματα των συνταξιούχων καθώς και η πλούσια δράση της Ομοσπονδίας.

Εκτός από τις συγκεντρώσεις, συνδικαλιστικές και μαζικές οργανώσεις αξιοποιούν τις αποφάσεις της ΑΔΕΔΥ, του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και άλλων συνδικαλιστικών οργάνων για στάση εργασίας στις 8 Μάρτη, με σκοπό να πραγματοποιηθούν συσκέψεις, εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις στους χώρους δουλειάς. Στο πλαίσιο αυτής της δραστηριότητας, έχουν την προσοχή τους στραμμένη στην κλιμάκωση του αγώνα μπροστά στο νομοσχέδιο με τις «ανατροπές του αιώνα» στα Εργασιακά, που ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση.

Την Κυριακή 7 Μάρτη:

-- Χαλκίδα, στις 4.30 μ.μ., στην παλιά γέφυρα.

-- Θήβα, στις 11 π.μ., στην κεντρική πλατεία.

-- Πτολεμαΐδα, στις 11 π.μ., στην κεντρική πλατεία.

Τη Δευτέρα 8 Μάρτη:

-- Ηράκλειο, στις 5 μ.μ., στη λεωφ. Δικαιοσύνης.

-- Λαμία, στις 5.30 μ.μ., στην πλατεία Ελευθερίας.

-- Καρδίτσα, στις 6 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.

-- Λάρισα, στις 5 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.

-- Βόλος, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Ελευθερίας.

-- Κοζάνη, στις 6 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.

-- Ξάνθη, στις 5.30 μ.μ., στην πλατεία Ελευθερίας.

-- Κομοτηνή, στις 11 π.μ., στην κεντρική πλατεία.

Τη Δευτέρα 8 Μάρτη:

Το Εργατικό Κέντρο Πειραιά καλεί σε συγκέντρωση στην ιδιωτική κλινική «Metropolitan», στις 12.30 μ.μ., στο πλαίσιο της στάσης εργασίας που έχει προκηρύξει (12 μ. - 3 μ.μ.), διεκδικώντας την επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας.

Η Ενωση Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης (ΕΝΙΘ) συμμετέχει στην πανδημοσιοϋπαλληλική στάση εργασίας και καλεί σε συγκέντρωση στη 1 μ.μ. στο Αγαλμα Βενιζέλου, καθώς και στην απογευματινή συγκέντρωση των σωματείων και των Συλλόγων της ΟΓΕ.

Κινητοποίηση στο Κέντρο Υγείας Λιτοχώρου οργανώνουν, στις 11 π.μ., το Συνδικάτο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Πιερίας «Η ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ», ο Σύλλογος Γυναικών Λιτοχώρου (μέλος ΟΓΕ), το Σωματείο Συνταξιούχων Λιτοχώρου και το Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ Ν. Πιερίας.

Παράσταση διαμαρτυρίας στην είσοδο του Νοσοκομείου Σερρών, στις 12 μ., οργανώνει ο Σύλλογος Γυναικών Σερρών.

Εξω από το υπουργείο Οικονομικών θα βρεθούν ξανά τη Δευτέρα 8 Μάρτη, στις 10 π.μ., οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι στην καθαριότητα, συνεχίζοντας τις πρωτοβουλίες ενημέρωσης και δράσης, με τις οποίες διεκδικούν το δικαίωμά τους στη δουλειά.

Το Συνδικάτο Ξενοδοχοϋπαλλήλων και Εργαζομένων Επισιτισμού - Τουρισμού Κέρκυρας καλεί σε κινητοποίηση, στις 9 π.μ., στο Μαράσλειο (δημαρχείο).

Το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής οργανώνει διαδικτυακή σύσκεψη, το Σάββατο 6 Μάρτη, στις 6 μ.μ., ενόψει της Μέρας της Γυναίκας.

Κυριακή 7 Μάρτη:

-- Η Ομάδα Γυναικών Ηρακλείου (ΟΓΕ), η Ενωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων και το Συνδικάτο Γάλακτος - Τροφίμων και Ποτών οργανώνουν διαδικτυακή εκδήλωση, με θέμα «Οι συνέπειες της πανδημίας στην ψυχολογία των παιδιών».

-- Διαδικτυακή σύσκεψη οργανώνει το Σωματείο Εργαζομένων στις Επιχειρήσεις Παραγωγής Επισιτιστικών Προϊόντων Κεντρικής Μακεδονίας, στις 6.30 μ.μ., μέσω της πλατφόρμας zoom.

-- Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Περιφέρειας Αττικής καλεί σε διαδικτυακή εκδήλωση μέσω zoom.

-- Το Σωματείο Καταστηματαρχών Κομμωτών - Κουρέων Αττικής «Η αδελφότης», στις 8 μ.μ., οργανώνει τηλεσύσκεψη.

-- Ο Σύλλογος Γυναικών Φλώρινας οργανώνει, στις 6.30 μ.μ., διαδικτυακή εκδήλωση με θέμα την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.

Ο Σύλλογος Γυναικών Αλεξανδρούπολης θα πραγματοποιήσει τη Δευτέρα 8 Μάρτη περιοδεία στο εργοστάσιο «Υφαντής» και στη συνέχεια εξόρμηση στο κέντρο της πόλης. Επίσης οργανώνει διαδικτυακή εκδήλωση την Κυριακή 14 Μάρτη, στις 6 μ.μ., με τίτλο «Αποκαλύπτουμε τους πραγματικούς ενόχους. Χτίζουμε ασπίδα προστασίας στην πολύμορφη βία κατά των γυναικών».

-- Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Λογιστών πραγματοποιεί διαδικτυακή εκδήλωση την Πέμπτη 11 Μάρτη, στις 6.30 μ.μ., με τη συμμετοχή της ΕΛΕΠΑ.

-- Ο Σύλλογος Γυναικών Ξάνθης οργανώνει την Παρασκευή 12 Μάρτη εκδήλωση με θέμα «Η Υγεία στον καιρό της πανδημίας».

-- Ο Σύλλογος Γυναικών Ροδόπης προγραμματίζει διαδικτυακή εκδήλωση την Κυριακή 14 Μάρτη, στις 6.30 μ.μ., για την ανάγκη ενίσχυσης της ΠΦΥ στη Ροδόπη.

Χριστίνα Σκαλούμπακα,πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας

Το μήνυμα της Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ. Η 8η Μάρτη, που είναι μέρα αφιερωμένη στους αγώνες των γυναικών για τα δικαιώματά τους στην εργασία, για την ισότιμη θέση τους στην κοινωνία, δεν είναι απλά μια επέτειος την οποία τιμούμε. Αποτελεί έναν κρίκο στην αλυσίδα των αγώνων και διεκδικήσεών μας για όσα έχουμε ανάγκη σήμερα τον 21ο αιώνα εμείς οι γυναίκες του μόχθου.

Δεν νομιμοποιούμε τη βαρβαρότητα που σκιάζει κάθε πτυχή της ζωής μας.

Γι' αυτό συνεχίζουμε τον αγώνα για ένα δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας, με έμφαση στο σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που θα καλύπτει και τις ιδιαίτερες ανάγκες των γυναικών, αλλά και των παιδιών για πρόληψη, θεραπεία, αποκατάσταση και προαγωγή της υγείας. Δεν συμβιβαζόμαστε με την πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, που θεωρεί την υγεία τη δική μας και των οικογενειών μας «κόστος» για το κράτος και «όφελος» για τους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στον τομέα της Υγείας. Δεν ανεχόμαστε στον 21ο αιώνα επιστημονικά επιτεύγματα, όπως τα εμβόλια και τα φάρμακα, αντί να είναι κοινωνικά αγαθά και να χρησιμοποιούνται προς όφελος της υγείας των οικογενειών μας να είναι πανάκριβα εμπορεύματα και να παράγονται με κριτήριο τα κέρδη που φέρνουν στους ομίλους και τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς.

Γι' αυτό υψώνουμε φωνή καταδίκης των περιστατικών βίας, σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης που θεριεύουν μέσα στις συνθήκες των οικονομικών και κοινωνικών καταναγκασμών, προβάλλοντας τη μόνη πραγματική ασπίδα προστασίας για τις γυναίκες, που βρίσκεται στη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη. Αποκαλύπτουμε κάθε αποπροσανατολιστική φωνή που προβάλλει την καταγγελία και καταδίκη της βίας σαν ένα ξεχωριστό κίνημα, ενώ πρέπει να αποτελούν στοιχεία ενταγμένα στην εργατική - λαϊκή πάλη και όχι απομονωμένα ή σε αντιπαράθεση μ' αυτήν. Δίνουμε μαχητική απάντηση στην κρατική και εργοδοτική βία, που δεν θα μας κλείσει το στόμα.

Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει η κοινή δράση της ΟΓΕ και δεκάδων εργατικών σωματείων, ενώσεων αυτοαπασχολουμένων, αγροτικών συλλόγων, φοιτητικών συλλόγων, με τις συγκεντρώσεις στις 8 Μάρτη και τις άλλες αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Στον αγώνα αυτό η ΟΓΕ, οι Σύλλογοι και οι Ομάδες της ενώνουν τη φωνή τους και απευθύνουν στις γυναίκες το κάλεσμα: «Σπάμε τις αλυσίδες του ατομικού δρόμου. Δυναμώνουμε τον συλλογικό αγώνα για υγεία και ζωή με δικαιώματα».

Δήμητρα Σταματέλου,παθολόγος σε κλινική Covid στο ΓΝ Νίκαιας, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΟΕΝΓΕ

Εναν χρόνο τώρα βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή αντιμετώπισης της πανδημίας Covid-19, χωρίς κανένα ουσιαστικό μέτρο ενίσχυσης των δημόσιων νοσοκομείων, ενώ ήδη εξελίσσεται σαν δεύτερη, παράλληλη πανδημία η έξαρση της λοιπής νοσηρότητας. Οι εργαζόμενοι των νοσοκομείων, στην πλειοψηφία τους γυναίκες, βρίσκονται σε απόλυτη σωματική και ψυχική εξουθένωση.

Και φέτος θα τιμήσουμε την ιστορική επέτειο της 8ης Μάρτη, θα συζητήσουμε το σύγχρονο περιεχόμενο, την πάλη για τις ανάγκες των γυναικών. Είναι κραυγαλέα η έλλειψη οποιασδήποτε κοινωνικής προστασίας που να λαμβάνει υπόψη τη θέση και τις ιδιαίτερες ανάγκες που πηγάζουν από τη μητρότητα και τον ανισότιμο καταμερισμό των οικογενειακών καθηκόντων. Οι εργαζόμενες γυναίκες στα νοσοκομεία δεν αποτελούν εξαίρεση.

Γιατρός, επικουρική, μητέρα μονογονεϊκής οικογένειας, που όσο διαρκεί η πανδημία δεν μπορεί να πάρει άδεια ειδικού σκοπού, γιατί αρνείται ο διοικητής του νοσοκομείου.

Νοσηλεύτρια που μήνες τώρα δουλεύει νύχτες, διπλοβάρδιες, με δεκάδες χρωστούμενα ρεπό, γιατί δεν υπάρχει προσωπικό στο τμήμα.

Τραυματιοφορέας με σοβαρές κακώσεις σπονδυλικής στήλης και καρπού, γιατί συνήθως μεταφέρει μόνη της τα φορεία και τους ασθενείς, αφού δεν υπάρχει δεύτερος στη βάρδια.

Ειδικευόμενη που γυρνάει από άδεια τοκετού και λοχείας και δεν μπορεί να κάνει μειωμένες εφημερίες, ενώ το δικαιούται, γιατί δεν βγαίνει το πρόγραμμα.

Επικουρική νοσηλεύτρια που δεν μπορεί να αποφασίσει αν θα κάνει οικογένεια, γιατί δεν ξέρει πού και αν θα δουλεύει σε μερικούς μήνες.

Καθαρίστρια που δεν μπορεί να φύγει από βίαιη συζυγική σχέση, γιατί ο μισθός του εργολάβου είναι 350 ευρώ.

Τα παραδείγματα δεν είναι ακραίες περιπτώσεις. Είναι ο κανόνας.

Δεν θα συμφιλιωθούμε. Συμμετέχουμε στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες στις 8 Μάρτη.

Αντιγόνη Μαυρομμάτη,μέλος της διοίκησης του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής

Η φετινή Μέρα της Γυναίκας βρίσκει τις γυναίκες του κλάδου είτε σε αναστολή των συμβάσεών τους, να παλεύουν να επιβιώσουν με ψίχουλα, είτε να δουλεύουν με πετσοκομμένο μισθό μέσα από το πρόγραμμα «Συν-Εργασία», είτε να έχουν ήδη πεταχτεί στην ανεργία. Ολες είμαστε αντιμέτωπες με την κατάρρευση του συστήματος Υγείας, με την εργασιακή ανασφάλεια, με τα αδιέξοδα που δημιουργούν τα χρέη και οι υποχρεώσεις που συσσωρεύονται. Τα αποκρουστικά περιστατικά παρενόχλησης που έχουν βρεθεί στην επικαιρότητα, δεν είναι αποκομμένα από την εργοδοτική και κρατική βία που ζούμε καθημερινά.

Συγκρουόμαστε λοιπόν με όσους παριστάνουν πως «κόπτονται» για μας ενώ την ίδια στιγμή ψηφίζουν νόμους για την ολοένα πιο άγρια εκμετάλλευσή μας. Είναι αυτοί που μας ανάγκασαν στην «ευέλικτη» εργασία, μας πέταξαν έξω από τα ΒΑΕ, μας στέρησαν το εφάπαξ. Είναι αυτοί που μας εξισώνουν συνταξιοδοτικά με τους άνδρες συναδέλφους μας, αλλά «δεν τους κάνουμε» και μας πετάνε στην ανεργία όταν μεγαλώνουμε ή όταν αντιστεκόμαστε και διεκδικούμε.

Ελένη Ξηρογιάννη,μέλος της διοίκησης του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας

Η 8η Μάρτη δείχνει σε κάθε εργαζόμενη ότι υπάρχει διέξοδος στα προβλήματα που τη βασανίζουν. Το 2021 υπάρχουν δυνατότητες να ζούμε καλύτερα, γίνονται άλματα σε επιστήμη και τεχνολογία. Γι' αυτό η υπεράσπιση της υγείας μας μπαίνει στην κορυφή των αιτημάτων μας. Στον κλάδο του Εμπορίου ήδη μετράμε νεκρούς συναδέλφους και κρούσματα στους χώρους δουλειάς, και τα υγειονομικά «πρωτόκολλα» γίνονται κουρελόχαρτα.

Η ανασκόπηση ενός χρόνου πανδημίας δείχνει ότι κράτος και εργοδότες βρίσκουν ευκαιρία να τσακίσουν τα δικαιώματά μας, να αποδομήσουν τη ζωή της εργαζόμενης και στο Εμπόριο. Η εντατικοποίηση, η δουλειά τις Κυριακές, τα σπαστά ωράρια, το εισόδημα χαρτζιλίκι από τις εναλλαγές αναστολής των συμβάσεων εργασίας και προγράμματος «Συν-Εργασία», η τηλεργασία για όσες δουλεύουμε στα e-shop και στα γραφεία, είναι μια μικρή περιγραφή της ζωής μας. Το τοπίο συμπληρώνουν ο εγκλεισμός των παιδιών στο σπίτι, τα εμπόδια στη μόρφωση που βάζει η τηλεκπαίδευση. Οι εργαζόμενες μητέρες κυριολεκτικά έχουμε χρεωθεί την ατομική ευθύνη για όλα: Είμαστε εργαζόμενες, μητέρες, δασκάλες, γιατροί, επιβαρυνόμαστε με όλες τις δουλειές του σπιτιού. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ζητήσαμε άδεια ειδικού σκοπού και οι απειλές για απόλυση έπεσαν βροχή, ενώ δόθηκαν άδειες άνευ αποδοχών σε ευπαθείς ομάδες.

Δεν είμαστε καταδικασμένες να αποδεχτούμε αυτήν τη ζωή. Σήμερα πρέπει να ξεπεράσουμε το φόβο που δημιουργούν ο ατομικός δρόμος και η ανάθεση σε άλλους να μας λύσουν το πρόβλημα. Μπορούμε να καταφέρουμε τα όνειρά μας να γίνουν πραγματικότητα με την προσωπική συμβολή της καθεμιάς σε έναν αγώνα συλλογικό. Να δώσουμε δύναμη στον Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας σε κάθε χώρο δουλειάς.

Νότης Σκούρας,αντιπρόεδρος του Σωματείου Καταστηματαρχών Κομμωτών - Κουρέων Αττικής «Η Αδελφότης»

Το Σωματείο μας δραστηριοποιείται σε έναν κλάδο που αποτελείται σε πολύ μεγάλο βαθμό από μικρές επιχειρήσεις. Σήμερα, σε πολλά από τα καταστήματα έχει μείνει μόνο ο ιδιοκτήτης ή η ιδιοκτήτρια, ενώ 3 στις 4 επιχειρήσεις δυσκολεύονται ή αδυνατούν να καλύψουν τα πάγια έξοδά τους. Δίνουμε το «παρών», ως σωματείο - μέλος της ΟΒΣΑ, σε όλες τις κινητοποιήσεις, με τις οποίες διεκδικούμε μέτρα για την ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, για τη στήριξη των μικρών επαγγελματιών, την ελάφρυνση από οφειλές και χρέη, την προστασία από πλειστηριασμούς και κατασχέσεις. Μπροστά στην κινητοποίηση για τη Μέρα της Γυναίκας, αναδεικνύουμε μια σειρά από προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στον κλάδο.

Οι συνθήκες δουλειάς περιλαμβάνουν εκτεταμένη ορθοστασία και χρήση χημικών. Ετσι, τα μυοσκελετικά προβλήματα, οι παθήσεις του αναπνευστικού, η έκθεση σε επιβαρυντικούς παράγοντες για την υγεία, απασχολούν τόσο τις αυτοαπασχολούμενες όσο και τις μισθωτές στα κομμωτήρια. Οι γυναίκες ιδιοκτήτριες μικρών επιχειρήσεων αντιμετωπίζουν την έλλειψη μέτρων προστασίας και στήριξης της μητρότητας: Η δουλειά συνεχίζεται ακόμα και σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, ενώ μετά τον τοκετό κάνουν αγώνα δρόμου για να επιστρέψουν στο μαγαζί σε πολύ σύντομο διάστημα. Με αφορμή την 8η Μάρτη, έχουμε στόχο τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις μας για όλα τα παραπάνω να συζητηθούν με περισσότερες γυναίκες, να ακουστούν δυνατά στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες, να δώσουν έναυσμα για πιο μαζικές κινητοποιήσεις το επόμενο διάστημα.

Στέλλα Μανταλόβα,μέλος της Ομάδας Γυναικών Γραμματικού Καρδίτσας

Οι γυναίκες που ζούμε στην ύπαιθρο είμαστε είτε αγρότισσες κατά κύριο επάγγελμα, είτε συμβοηθούντα μέλη των αγροτικών και κτηνοτροφικών οικογενειών, και κάποιες εργάτριες γης. Παλεύουμε μαζί με τους άντρες μας για την επιβίωσή μας, αντιμετωπίζοντας από κοινού τα γενικότερα προβλήματα. Πολλές αγρότισσες είμαστε ανασφάλιστες, καθώς το αγροτικό εισόδημα δεν φτάνει για να ασφαλίζονται και ο άνδρας και η γυναίκα, αφού τα ασφάλιστρα είναι υψηλά. Ετσι, αν και δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία, θεωρείται δεδομένο η πλειοψηφία απ' αυτούς που δεν ασφαλίζονται να είναι γυναίκες. Τι σημαίνει αυτό; Ελάχιστες παροχές Υγείας, έστω και από τις υποστελεχωμένες κρατικές υποδομές και υπηρεσίες Υγείας. Και η σύνταξη; Για την αγρότισσα έχει φτάσει εδώ και χρόνια στα 67 έτη! Ενώ ανασφάλιστη αγρότισσα σημαίνει μόνο εθνική σύνταξη, δηλαδή σύνταξη πείνας...

Ολα αυτά τα ζητήματα, μαζί με τις μειωμένες απαιτήσεις, επιδρούν στην αγρότισσα. Η θέση μας στην κοινωνία επιδεινώνεται και η ανισοτιμία μας μεγαλώνει. Για να ξεπεράσουμε τα εμπόδια, πρέπει να παλέψουμε μαζί με τους αγρότες μέσα από τους Αγροτικούς Συλλόγους, ενώ δίνουμε τη μάχη και μέσα από την Ομάδα Γυναικών της ΟΓΕ, δυναμώνουμε τον συλλογικό αγώνα.

Κατερίνα Οικονόμου, μέλος της Ομάδας Γυναικών από το Λεοντάρι Καρδίτσας

Η αγρότισσα, μαζί με τα γενικότερα προβλήματα, έχει στην ευθύνη της το αγροτικό νοικοκυριό, που στα δικά μας μέρη είναι αρκετά κοπιαστικό (κήποι, ζώα κ.λπ.). Ακόμα, οι καλλιέργειες (βαμβάκι) απαιτούν και χειρωνακτική δουλειά σε συνθήκες ιδιαίτερα σκληρές, που ξεκινάνε από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται ιδιαίτερα ο γυναικείος οργανισμός. Η υγεία μας πέρα απ' αυτά επιβαρύνεται και με την επαφή με τα φυτοφάρμακα. Ολα αυτά, που επιδρούν και στο αναπαραγωγικό σύστημα, κάνουν ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη για δημόσιο σύστημα Υγείας με Πρωτοβάθμια Φροντίδα, που θα παρέχεται σε Κέντρα Υγείας και Αγροτικά Ιατρεία πλήρως εξοπλισμένα. Εκτός των άλλων έχουμε τη φροντίδα των παιδιών, στις περισσότερες περιπτώσεις και των ηλικιωμένων. Δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό, γιατί στα χωριά μας έχουμε τεράστιες ελλείψεις σε κοινωνικές υπηρεσίες. Παιδικοί σταθμοί είναι ανύπαρκτοι στα περισσότερα χωριά, και έτσι αναγκάζεται η μητέρα να κρατάει σπίτι ή να μεταφέρει τα παιδιά, αν έχει δυνατότητα, σε άλλο χωριό. Αλλά κι εκεί, όπου υπάρχουν, δεν παίρνουν βρέφη και πληρώνεις τροφεία, γιατί αν είσαι ανασφάλιστη στον ΟΓΑ δεν παίρνουν το παιδί με ΕΣΠΑ.

Η κρίση «έσπρωξε» τις γυναίκες συνολικά πίσω στο σπίτι και η πανδημία που ζούμε εδώ και καιρό το έκανε αυτό χειρότερο. Στις κλειστές κοινωνίες, με τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής, τις ανύπαρκτες υποδομές αθλητισμού και πολιτισμού, αλλά και την επίδραση των ΜΜΕ, η ζωή των γυναικών ασφυκτιά. Περιορίζεται η δυνατότητα της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης. Οι προκαταλήψεις μπαίνουν εμπόδιο.

Εμείς που δραστηριοποιούμαστε στην Ομάδα Γυναικών της ΟΓΕ αγωνιζόμαστε δίπλα στον αγρότη, προσπαθούμε να φέρουμε κοντά μας σ' αυτόν τον αγώνα και τις άλλες αγρότισσες, να αναλογιστούν τον πραγματικό ένοχο για τη σημερινή κατάσταση. Αγωνιζόμαστε όλες μαζί να σηκώσουμε ανάστημα, σπάζοντας το φόβο και τη μοιρολατρία.

Μυρτώ Καλτικοπούλου,μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΜΑΣ, πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Φιλοσοφικής ΕΚΠΑ

Η διέξοδος για να κάνουμε οι σημερινές φοιτήτριες τα όνειρά μας πραγματικότητα είναι ο συλλογικός αγώνας, η οργανωμένη διεκδίκηση. Αυτό δείχνει ο αγώνας χιλιάδων φοιτητριών και φοιτητών σε όλη τη χώρα απέναντι στον νόμο Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη, στην πολιτική που κρατά τα πανεπιστήμια ένα χρόνο κλειστά, βάζει εμπόδια στη μόρφωσή μας. Στείλαμε το μήνυμα ότι δεν συμβιβαζόμαστε με το πανεπιστήμιο - επιχείρηση, με την επίθεση στα μορφωτικά μας δικαιώματα. Μέσα σε αυτό το πανεπιστήμιο που διαμορφώνουν ΕΕ - κυβερνήσεις, η φοιτήτρια είναι ευάλωτη σε οικονομικές και κοινωνικές πιέσεις, εκβιασμούς, αφού τα όνειρα και η πορεία της στις σπουδές, στην εργασία με βάση το επιστημονικό αντικείμενο, εξαρτώνται από τους διάφορους παράγοντες στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις έδωσαν απάντηση στην τρομοκρατία, στην καταστολή και τις απαγορεύσεις που επιστρατεύονται ενάντια σε όσους αγωνίζονται.

Φοιτητικοί σύλλογοι, μαζί με μαθητές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας, μπροστά και στις 8 Μάρτη ανέδειξαν ότι το σύγχρονο περιεχόμενο της επετείου είναι η πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες φοιτητριών και μαθητριών, που σήμερα βρίσκονται αντιμέτωπες με την αγωνία και την ανασφάλεια για τις σπουδές και τη ζωή τους, τη στιγμή που έχουν οξυνθεί και τα περιστατικά βίας. Με πανό και πικέτες αποτύπωναν συγκεκριμένα αιτήματα, π.χ. για πρόσληψη ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών στα σχολεία, δομές με ευθύνη του κράτους. Τα συνθήματα που κυριάρχησαν ήταν «Η νέα γενιά έχει ιδανικά, ούτε πουλιέται ούτε προσκυνά», «Μαθητές - φοιτητές ενωμένοι νικητές».

Μετέφεραν τον προβληματισμό, την αλληλεγγύη σε όποιον έχει υποστεί βία, έδειξαν τον δρόμο του συλλογικού αγώνα, μέσα από τον οποίο συνεχίζουν να διεκδικούν ουσιαστικά μέτρα για την επιστροφή στα σχολεία και τις σχολές με ασφάλεια. Τα ζητήματα αυτά έθεσε αντιπροσωπεία τους σε συνάντηση με τους γραμματείς Πρωτοβάθμιας, Δευτεροβάθμιας και Ανώτατης Εκπαίδευσης του υπουργείου, ακούγοντας όμως αντί για συγκεκριμένες δεσμεύσεις, δηλώσεις υπεράσπισης των κυβερνητικών επιλογών. Η συνάντηση «μας απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο ότι η αποθέωση της ατομικής ευθύνης μπορεί να πάρει και μία ώρα», δήλωσαν χαρακτηριστικά εκπρόσωποι των φοιτητών, τονίζοντας τις ευθύνες της κυβέρνησης, η οποία δεν υλοποιεί τα συγκεκριμένα μέτρα που διεκδικούν φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς και εργαζόμενοι, για ανοιχτά και ασφαλή σχολεία και σχολές.

Ανανέωσαν το ραντεβού για τη Δευτέρα 8 Μάρτη, στη συγκέντρωση στα Προπύλαια με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, και για τις 10 Μάρτη, μέρα συμπλήρωσης ενός χρόνου με κλειστές σχολές, στο συλλαλητήριο φοιτητών - μαθητών.

Ηταν 8 του Μάρτη κι αυτή ήταν μια μεγάλη στιγμή στο παγκόσμιο εργατικό κίνημα. Είχε προηγηθεί η πρώτη γυναικεία απεργία των Αγγλίδων εργατριών στα γάντια, στο Ουόρτσεστερ το 1804, ενώ το 1831 ακολούθησαν οι Γαλλίδες καπελούδες.

Στην Αμερική, η σπίθα ανάμεσα στις γυναίκες άναψε το 1820, στο Νιου Ιγκλαντ, στις βιοτεχνίες ενδυμάτων, με αιτήματα καλύτερες συνθήκες δουλειάς, αξιοπρεπείς μισθούς και μικρότερα ωράρια. Να σημειωθεί πως η απεργία των υφαντριών στο Ντόβερ, το 1828, είχε τόσο μεγάλη επιτυχία, που παραλίγο να επέμβει η πολιτοφυλακή, για να αποσοβηθεί η ...γυναικοκρατία!

Εγιναν κι άλλες πολλές κινητοποιήσεις, ώσπου ιδρύθηκε το 1844 το πρώτο γυναικείο εργατικό σωματείο. Οι γυναίκες πέτυχαν τότε και τις πρώτες μεταρρυθμίσεις στις συνθήκες εργασίας στην κλωστοϋφαντουργία. Ακολούθησε η δημιουργία σωματείων και στους κλάδους των καπνεργατριών, των ραφτρών, των τυπογράφων, των μοδιστρών και των εργαζομένων σε πλυντήρια.

Από τότε μέχρι σήμερα, οι γυναίκες δεν σταμάτησαν να αγωνίζονται για τα αυτονόητα. Στις σημερινές συνθήκες όμως, του γενικευμένου φόβου και της ανασφάλειας, ζουν στο πετσί τους ακόμα πιο επώδυνα την αντιδραστικότητα της κοινωνίας της εκμετάλλευσης και την όξυνση απαράδεκτων συμπεριφορών απέναντί τους, που φτάνουν μέχρι την ενδοοικογενειακή βία, τη σεξουαλική παρενόχληση, τον βιασμό, ακόμη και τις δολοφονίες. Οι πρόσφατες πρώτες καταγγελίες άνοιξαν το δρόμο της αποκάλυψης και της ανατριχιαστικής περιγραφής μιας κόλασης.

Εργοδοτική βία και τρομοκρατία με την απειλή απόλυσης και ανεργίας, σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση, εκβιασμοί μεγαλοπαραγόντων του αθλητισμού, του θεάτρου, χυδαίες πιέσεις του πανεπιστημιακού, δημοσιογραφικού κι επιχειρηματικού κατεστημένου.

Οι - τάχα - εχθροί της βίας κατά των γυναικών χρησιμοποιούν την πιο άγρια καταστολή, για να θωρακίσουν την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτό που πραγματικά τους νοιάζει είναι να κρύψουν την πραγματικότητα της εμπορευματοποίησης και του ανταγωνισμού, που αποθεώνει την ατομικότητα έναντι της συλλογικότητας.

Τους εξυπηρετεί η σιγή κι η αφωνία για τις πραγματικές ταξικές αιτίες της πολύμορφης βίας σε βάρος των γυναικών. Καλούν τις γυναίκες να διαμαρτυρηθούν για την ενδοοικογενειακή βία και τη βία στους χώρους δουλειάς, αλλά ταυτόχρονα να ...σιωπήσουν για τις πολιτικές που τσακίζουν τη ζωή τους, να μην καταγγείλουν την εργοδοτική και κρατική βία και να ανεχθούν την καταστολή στους αγώνες για τα δικαιώματά τους.

Υπάρχουν βαθιές κοινωνικές και οικονομικές αιτίες που υφίστανται οι γυναίκες τη βία. Γιατί μορφή βίας είναι και η ανεργία, η ανασφάλιστη εργασία, τα σπασμένα ωράρια, η υποαπασχόληση, οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης, οι άδειες μητρότητας... Ολα αυτά είναι μορφές κρατικής και εργοδοτικής βίας που υφίστανται γυναίκες και κανένας δεν τις προστατεύει.

Το βολεύει η εργασιακή ζούγκλα και όσα απαράδεκτα συμβαίνουν σ' αυτήν. Μάλιστα, με τον νέο Ποινικό Κώδικα που ψηφίστηκε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και διατηρήθηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ, απαλείφθηκε ακόμα και η κατώτατη ποινή για τη σεξουαλική παρενόχληση εργαζόμενων γυναικών από εργοδότη, δηλαδή από άτομο «που εξαρτάται εργασιακά από αυτόν ή εκμεταλλευόμενος την ανάγκη ενός προσώπου να εργαστεί», ρίχνοντας «στα μαλακά» τους ενόχους (άρθρο 337).

Στα δύσκολα, οι γυναίκες μένουν χωρίς στοιχειώδη νομική προστασία, αφού με τον νέο Ποινικό Κώδικα π.χ. οι μαστροποί διώκονται μόνο βάσει του άρθρου 323Α για την «εμπορία ανθρώπων», εφόσον δηλαδή αποδειχθεί ότι υπάρχει κακοποίηση.

Οπότε, αν θεωρηθεί ότι υπάρχει «συναίνεση» της γυναίκας, δεν υπάρχει καν δίωξη. Οι γυναίκες - μην ξεχνάμε - έρχονται αντιμέτωπες με τη βία των ιμπεριαλιστικών πολέμων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ. Αφήνουν την κόλαση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων για να βρεθούν στα κολαστήρια των hot spots τύπου Μόριας, εκτεθειμένες στα κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων και σε κάθε είδους κινδύνους.

Δεν πείθει κανέναν το κακοπαιγμένο ενδιαφέρον της ΝΔ, όπως και του ΣΥΡΙΖΑ, για την προστασία των γυναικών προσφύγων, όταν η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, όταν δίνει το 2% του ΑΕΠ το χρόνο για τους εξοπλισμούς της δολοφονικής μηχανής του ΝΑΤΟ, που προκαλεί πόλεμο και προσφυγιά.

Οταν στηρίζει την απαράδεκτη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, μαζί με τον αντιδραστικό Κανονισμό του Δουβλίνου, εμποδίζοντας τους πρόσφυγες να φτάσουν στις χώρες πραγματικού προορισμού τους. Οσοι νόμοι και αν ψηφιστούν, όσες διεθνείς συμβάσεις για την καταπολέμηση της βίας και αν κυρωθούν, όσα Εθνικά Σχέδια Δράσης για την ισότητα των φύλων και αν καταστρωθούν, η βία θα εντείνεται, όσο παραμένουν οι παράγοντες του οικονομικού και κοινωνικού καταναγκασμού των γυναικών.

Αυτό που πρέπει να διεκδικηθεί είναι:

• Μέτρα στήριξης άνεργων γυναικών, γυναικών από μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, κατοχυρωμένους από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Επίδομα ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για λειτουργία κρατικών κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών, για την πρόληψη του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών και για τη στήριξη των κακοποιημένων γυναικών (ξενώνες, τηλεφωνικές γραμμές κ.ά.), με την άμεση και πλήρη στελέχωσή τους από εξειδικευμένο προσωπικό με μόνιμη και σταθερή εργασία χωρίς καμία εμπλοκή ΜΚΟ και ΚΟΙΝΣΕΠ.
• Ενημερωτικά προγράμματα σε σχολεία και σχολές από επιστημονικούς κρατικούς φορείς.

Η σιωπή για την πολύμορφη βία που δέχονται οι γυναίκες, μπορεί να σπάσει μόνο μέσα από τον συλλογικό αγώνα. Μόνο έτσι μπορεί να γιορτάζεται η 8η του Μάρτη, όπως της αξίζει.