Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι προφανές ότι ένα τέτοιο μέτρο αν υιοθετούνταν θα άνοιγε τον «Ασκό του Αιόλου». Πολύ περισσότερο σε μια εποχή που το «έγκλημα» και η «τρομοκρατία» ερμηνεύονται απ' τους κρατούντες με εξαιρετικά διασταλτικό τρόπο, έτσι ώστε να περιλαμβάνουν ακόμα και μορφές δράσης και πάλης του εργατικού λαϊκού κινήματος. Είναι κατανοητό τι είδους πρακτική εφαρμογή θα έβρισκε ένα τέτοιο μέτρο στο πλαίσιο της γενικότερης αυθαιρεσίας, με την οποία οι δυνάμεις καταστολής αντιμετωπίζουν το κίνημα, τους αγωνιζόμενους ανθρώπους του μόχθου, στο πλαίσιο μιας πολιτικής αυταρχισμού και καταστολής που θέλει την αστυνομία ισχυρή απέναντι στον εχθρό - λαό και όχι στο κυνήγι των κάθε είδους εγκληματιών. Είναι κατανοητό τι μπορεί να συμβεί ακόμα και σε έναν οποιονδήποτε άνθρωπο, που, κατά την υποκειμενική κρίση των αντρών της αστυνομίας, θα είναι «ύποπτος». Αλλωστε, σε άλλες χώρες αυτή η αυθαιρεσία έστειλε στο θάνατο αθώους, όπως π.χ. στο Λονδίνο που δολοφονήθηκε από αστυνομικούς εν ψυχρώ Βραζιλιάνος νεαρός, επειδή ήταν μελαψός και φορούσε σακίδιο, άρα θεωρήθηκε «τρομοκράτης». Κακά τα ψέματα και η υποκρισία, το έγκλημα δεν αντιμετωπίζεται με πιστολέρος στους δρόμους των πόλεων. Αυτό που οραματίζεται ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι μια κοινωνία που με το «πιστόλι στον κρόταφο» θα γονατίσει στο δόγμα «ησυχία, τάξη κι ασφάλεια». «Γύψος», δηλαδή.

«Εμείς έχουμε επιλέξει εποικοδομητική πολιτική αντιπολίτευση αλλά και προτάσεις» (...) «έχω θεσμική αλλά και εθνική υποχρέωση σαν πολιτικός ηγέτης ενός κόμματος να βοηθήσω την πατρίδα μου να ξεπεράσει την δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται. Η δουλειά μου είναι να δίνω και να προσφέρω λύσεις, ιδέες και προτάσεις. Η δουλειά μου είναι να μην βάλω τρικλοποδιές, να μην υπονομεύσω ή να μην ναρκοθετήσω την πορεία της χώρας για να αποκομίσω κομματικά οφέλη. Δεν θα κάνω ποτέ αυτό το οποίο κάνουν τα άλλα κόμματα».

Είπε και ελάλησε ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης. Είπε όμως μισές αλήθειες και σκοπίμως διαστρέβλωσε την πραγματικότητα. Πράγματι καταθέτει προτάσεις, ιδέες και λύσεις και πράγματι συναισθάνεται την υποχρέωση που έχει απέναντι στην αστική τάξη να την εκπροσωπεί πολιτικά όσο καλύτερα γίνεται. Γι' αυτό εξάλλου μία προς μία οι προτάσεις του είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα της πλουτοκρατίας. Ολες χτυπούν αλύπητα το λαό και τα δικαιώματά του. Τη «χώρα» των πλουτοκρατών δεν θέλει να υπονομεύσει και να ναρκοθετήσει. Τα κέρδη της και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Γιατί οι προτάσεις και οι ιδέες του ΛΑ.Ο.Σ. δεν ναρκοθετούν απλώς την Ελλάδα του λαού, αλλά την τινάζουν στον αέρα. Και δεν είναι μόνος. Και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου, για το κεφάλαιο «δουλεύουν».

Για τα συμφέροντα του κεφαλαίου ψήφισε το μνημόνιο και στήριξε την καρατόμηση δικαιωμάτων των εργαζομένων. Τα ίδια συμφέροντα τον έφεραν χτες να δηλώνει: «η διαχείριση της κατάστασης από τον κ. Παπανδρέου και από την κυβέρνησή του, ήταν εντελώς ανεπιτυχής, αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να βγάλει την χώρα από την κρίση, ο κ. Παπανδρέου (...) ή να προχωρήσει σε εκλογές ή να αλλάξει την κυβέρνηση». Στο σκέλος της «διαχείρισης» που αφορούσε στο τσάκισμα του λαού, ο ΛΑ.Ο.Σ. ήταν απολύτως σύμφωνος. Ενστάσεις καταθέτει μόνο γιατί δεν προχωρούν πιο γρήγορα μέτρα που θα κατοχυρώνουν την πλήρη ασυδοσία του κεφαλαίου να κερδοφορεί, ξεζουμίζοντας το λαό και ολόκληρο τον πλούτο αυτής της χώρας.

Γρηγοριάδης Κώστας

Και, βέβαια, πλήθος οι «αναλυτές» και οι «πληροφορίες» των ηλεκτρονικών Μέσων Ενημέρωσης, που το πιο πιθανό είναι πως ...δεν ξέρουν την τύφλα τους, ή, επειδή ξέρουν, φορτώνουν τον κόσμο με τα άσχετα...

Δηλαδή, είναι ...«ασαφές» το μήνυμα που έχουν δώσει έως τώρα όλες οι Σύνοδοι Κορυφής που έγιναν; Δεν ξεκαθάρισαν με κάθε τρόπο πως θα κάνουν το παν «για την ανταγωνιστικότητα»;

Τι πιο απλό; Παίρνουν αποφάσεις για μείωση του εργατικού κόστους και μείωση των κοινωνικών παροχών (μέχρι εξαφάνισης) σε όλη την Ευρώπη. Ανεξαρτήτως χρέους και ανεξαρτήτως spreads.

Αν αυτό δεν είναι ο ...ορισμός της σαφήνειας, τότε τι είναι; Σας βεβαιώνουμε, μάλιστα, ότι «οι αγορές», από τη μεγαλύτερη πολυεθνική μέχρι τον τελευταίο βιομήχανο ή εφοπλιστή, το έχουν καταλάβει εδώ και καιρό.

Κι ας μη μας κατηγορήσουν ότι ...απλουστεύουμε τα πράγματα, γιατί, αμέσως μετά τις κάθε λογής περισπούδαστες οικονομικές αναλύσεις, στο διά ταύτα το μόνο που μένει είναι οι περικοπές. Κάθε είδους.

ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ τραπεζών μπορεί να μην έχουν γίνει ακόμη - παρά τη σχετική φημολογία και τα χρηματιστηριακά παιγνιδάκια. Οι «συγχωνεύσεις», όμως, των δικαιωμάτων των τραπεζοϋπαλλήλων ξεκινάνε.

Το είπε, άλλωστε, ευθέως χτες ο υφυπουργός Οικονομικών Ν. Σαχινίδης, σχετικά με τις τράπεζες που εμπλέκεται το Δημόσιο: Μαχαίρι στα επιδόματα και τους μισθούς, ελαστικές σχέσεις εργασίας και όλα τα σχετικά.

Προφανώς, η κυβέρνηση μένει προσηλωμένη στη δήλωση που είχε κάνει προ καιρού ο Κ. Μητσοτάκης: «Οι τράπεζές μας περνάνε δύσκολες ώρες»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η εισβολή ιδιωτών στα μέσα μαζικής μεταφοράς της πρωτεύουσας, μέσω και του ηλεκτρονικού εισιτηρίου που εγκαινιάζει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υποδομών, αποτελεί προμήνυμα των απανωτών δυσβάσταχτων για τα λαϊκά στρώματα αυξήσεων που επέρχονται στο κόστος των μετακινήσεών του με τις αστικές συγκοινωνίες. Ο ιδιώτης - «επενδυτής», που θα προκύψει από το μειοδοτικό διαγωνισμό και θα αναλάβει την εγκατάσταση του έργου, θα το εκμεταλλεύεται βάσει της αρχικής σύμβασης για διάστημα 12 ετών κατ' αρχήν και βλέπουμε. Η ηγεσία του υπουργείου Υποδομών ισχυρίζεται ότι με το εν λόγω έργο θα «παταχθεί» η λαθρεπιβίβαση, που, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, σήμερα αγγίζει το 40%, οπότε θα σταματήσει η διαφυγή εσόδων από τους συγκοινωνιακούς φορείς και θα διασφαλιστεί ο δημόσιος χαρακτήρας τους. Με την πλήρη αντικατάσταση του χάρτινου εισιτηρίου από το «ηλεκτρονικό», θα καταγράφεται ακριβώς ποιος επιβιβάζεται στα ΜΜΜ και πόση χιλιομετρική απόσταση διανύει με αυτά, έτσι θα καθορίζεται επακριβώς και το αντίτιμο που θα πληρώνει. Υπενθυμίζουμε ότι με βάση τον πρόσφατα ψηφισθέντα νόμο για τις αστικές συγκοινωνίες της πρωτεύουσας, ο νέος ΟΑΣΑ λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά - και όχι κοινωνικά - κριτήρια, και η σχέση απόδοσης - κόστους του έργου που προσφέρει θα καθορίζει και την τιμολογιακή του πολιτική.

Η κυβέρνηση λοιπόν, ενώ ψήφισε ένα νόμο που όλη του η φιλοσοφία καταργεί τον δημόσιο χαρακτήρα των αστικών συγκοινωνιών, ιδιωτικοποιεί τμήματα της λειτουργίας τους - όπως η έκδοση και ο έλεγχος των εισιτηρίων - και διαμορφώνει τις συνθήκες για απανωτές αυξήσεις στο αντίτιμο που θα καταβάλλουν οι χρήστες τους, ισχυρίζεται ότι «διασφαλίζει» το δημόσιο χαρακτήρα τους. Παράλληλα, υλοποιεί ένα έργο που αν ιδωθεί σε συνδυασμό με τις «χαφιεδοκάμερες» που αυξάνονται και πληθαίνουν, την «φοροκάρτα» και την «κάρτα του πολίτη», αλλά και... άλλες πιο... συνηθισμένες κρατικές λειτουργίες, θα μπορούσε να προκαλέσει, τουλάχιστον, ανησυχία... Βεβαίως, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου, «διαβεβαιώνει» ότι η καταγραφή και ο έλεγχος των μετακινήσεων του πληθυσμού με τα ΜΜΜ, θα γίνεται μόνο για τη «βελτίωση» των παρεχόμενων υπηρεσιών και πάντα με «σεβασμό στα προσωπικά δεδομένα του πολίτη». Τους πιστέψαμε...

Στο χαβά του στημένου τάχα κοινωνικού διαλόγου έπαιξε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στο πλαίσιο της λεγόμενης Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ), με τους κοινωνικούς εταίρους τους και με «πρώτους και καλύτερους» τους μεγαλοβιομήχανους του ΣΕΒ. Μια μέρα νωρίτερα (2 Μάρτη) είχε προηγηθεί η κυβερνητική απόφαση για την εκταμίευση της κρατικής επιχορήγησης προς την ΟΚΕ ύψους 162.400 ευρώ... Απόλυτα χρήσιμες οι υπηρεσίες που τους προσφέρει το σινάφι του «κοινωνικού εταιρισμού» και βέβαια το ποσό της κρατικής επιδότησης είναι μόνο λίγα ψίχουλα από τον πακτωλό που μοιράζουν για την εξυπηρέτηση και για τις «υποθέσεις» της πλουτοκρατίας.

Η «συζήτηση» αφορά στην εφαρμογή της επόμενης σφοδρής κλιμάκωσης απέναντι στο λαό, στο «πακέτο» με τα ακόμη 25 δισ. ευρώ που ήδη έχουν ετοιμάσει για την περίοδο 2011-2015. Δίνοντας συνέχεια στην πρόκληση, ο πρόεδρος του ΣΕΒ δήλωσε πως «κανείς δε δικαιούται να λείψει από αυτόν το διάλογο» και ακόμη «όλα τα κόμματα πρέπει να συμβάλλουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους». Αυτά από τον ΣΕΒ...

Η κυβέρνηση φιλοδοξεί, μέσα από την εμπλοκή στα πολεμικά παιχνίδια των ιμπεριαλιστικών επιτελείων, να εξασφαλίσει καλύτερη θέση στο διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό για την ελληνική αστική τάξη, συμμετέχοντας στη λεηλασία που κάνουν τα διεθνικά μονοπώλια. Οι προσανατολισμοί αυτοί μπορεί να μην είναι καινούριοι, η ίδια κυβέρνηση έχει στο ενεργητικό της την ελληνική συμμετοχή και υποστήριξη στους πολέμους κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, όμως εκείνο που ξαφνιάζει αλλά και τρομάζει, περισσότερο από άλλοτε, είναι η κυνικότητα και το θράσος με το οποίο βγαίνουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι για να δικαιολογήσουν τα όσα κάνουν.

Ολα αυτά αποκαλύπτουν πως η λαϊκή πάλη για απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς είναι επείγουσα ανάγκη. Συνδέεται με την πάλη ενάντια στον αντιλαϊκό τυφώνα κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ και πλουτοκρατίας. Καμιά εμπλοκή στη Λιβύη. Είναι δικαίωμα του λαού της να αποφασίσει την τύχη του.