Βρέθηκε ο ...ένοχος που φουσκώνει τα πανιά της τουρκικής επιθετικότητας. «Η επισήμως αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης, η οποία ελέγχει ένα πολύ μικρό τμήμα της Λιβύης, αυτή τη στιγμή αναπνέει λόγω Ερντογάν, ο οποίος στέλνει στη Λιβύη μισθοφόρους τζιχαντιστές και πολεμοφόδια, ίσως και χρήματα, μέσω Κατάρ», είπε ο βουλευτής της ΝΔ Α. Συρίγος πριν από λίγες μέρες, ενώ ο πρώην υπουργός Αμυνας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, Ευ. Αποστολάκης, υποστήριξε πως «η Ελλάδα θα έπρεπε να άρει την αναγνώρισή της στην κυβέρνηση της Λιβύης», την οποία όπως είπε «υποστηρίζουν η Τουρκία και το Κατάρ με υστεροβουλία». Πρόσθεσε μάλιστα πως «εμείς κάποια στιγμή διαπιστώσαμε ότι το να στηρίζεις αυτήν την κυβέρνηση δεν έχει καμία προστιθέμενη αξία για εμάς». Για το πώς η Τουρκία έγινε ο «πνεύμονας» της λιβυκής κυβέρνησης, βέβαια, ούτε κουβέντα! Τα αστικά κόμματα κρύβουν έτσι κάτω από το χαλί τις βαριές ευθύνες τους για τη στήριξη της διάλυσης της Λιβύης από το ΝΑΤΟ, η οποία έδωσε στη συνέχεια το «πάτημα» σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις - ανάμεσά τους και στην Τουρκία - να αξιοποιήσουν προς όφελός τους το χάος που ακολούθησε τη ΝΑΤΟική επέμβαση.

Κρύβουν επίσης ότι η κίνηση της Τουρκίας να συνάψει συμφωνία με τη Λιβύη για τις θαλάσσιες ζώνες έρχεται ως απάντηση στους «άξονες» που στήνει η Ελλάδα υπό ΝΑΤΟική ομπρέλα στη Μεσόγειο, με το Ισραήλ, την Κύπρο και την Αίγυπτο, διαφημίζοντας μάλιστα αυτές τις συμμαχίες ως «ασπίδα» για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ενώ μόνο τέτοια δεν είναι. Σε κάθε περίπτωση, η «επένδυση στο μέλλον», όπως χαρακτήριζε τότε την επέμβαση στη Λιβύη ο Γάλλος ΥΠΕΞ, πραγματοποιήθηκε κατά περίπου 40% από ελληνικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις, επιβεβαιώνοντας ότι οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και η εμπλοκή της χώρας σε αυτόν τον σχεδιασμό «εξάγουν» ...σταθερότητα και ασφάλεια στην περιοχή.

Οι αναλύσεις για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ καταγράφουν με πηχυαίους τίτλους τις «διαφοροποιήσεις» στελεχών του για το χαρακτήρα της ανασυγκρότησης και τον προσανατολισμό της διεύρυνσης. Με αφορμή μάλιστα την πρόσφατη συνεδρίαση της «επιτροπής ανασυγκρότησης», όπου συμμετέχει το «ανφάν γκατέ» του Παπανδρεϊκού και του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ, γράφτηκαν πολλά για τις ομιλίες στελεχών της «ομάδας 53+», που διαφημίζεται ως η «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ και ανησυχεί για το αν η διεύρυνση θα αλλοιώσει τα ...«ριζοσπαστικά» χαρακτηριστικά του. Πέρα από το γεγονός ότι τα στελέχη αυτά υπήρξαν κορυφαίοι υπουργοί στις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που ρήμαξαν το λαό, ψηφίζοντας το 3ο μνημόνιο και χώνοντας τη χώρα βαθύτερα στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, οι όποιες αντιρρήσεις τους δεν έχουν να κάνουν με αυτή καθαυτή τη «διεύρυνση», που αναγνωρίζεται από όλους ως «αναγκαίο βήμα» για να διεκδικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ την επιστροφή του στη διακυβέρνηση. Αντίθετα, επιδίωξή τους είναι να κατοχυρωθούν ως η «αριστερή πτέρυγα» της νέας σοσιαλδημοκρατίας που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιγράφοντας και εκεί το ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να συνεχίσουν να δίνουν άλλοθι στις αντιλαϊκές πολιτικές του και να κρατούν ανοιχτούς διαύλους με πιο ριζοσπαστικά τμήματα του λαού, ώστε ευκολότερα να τα ενσωματώνουν στην πολιτική και στους στόχους του κεφαλαίου. Οι «διαφορές» τους μάλιστα είναι τόσο ...χαοτικές, που στο τέλος ψήφισαν όλοι μαζί την πολιτική διακήρυξη της «επιτροπής ανασυγκρότησης» και την εισήγηση του Τσίπρα, στην οποία κατά τ' άλλα εξέφρασαν «επιφυλάξεις».

1866 Γεννιέται ο ρωσικής καταγωγής Γάλλος ζωγράφος Βασίλι Καντίνσκι, «πατέρας» της αφηρημένης τέχνης.

1875 Γεννιέται ο Γερμανός ποιητής και συγγραφέας Ράινερ Μαρία Ρίλκε.

1917 Η επαναστατική Πανρωσική Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή εκδίδει διάταγμα για το δικαίωμα ανάκλησης των αιρετών αντιπροσώπων στα Σοβιέτ. Οπως σημείωνε ο Λένιν στο σχέδιο του διατάγματος, «οποιοδήποτε αιρετό όργανο ή σώμα αντιπροσώπων μπορεί να θεωρείται αληθινά δημοκρατικό και ότι πραγματικά αντιπροσωπεύει τη θέληση του λαού μόνο υπό τον όρο της ανάκλησης των εκλεγμένων από τους εκλογείς τους».

1918 Ιδρύεται το βασίλειο των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων (Γιουγκοσλαβία).

1920 Πραγματοποιείται αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας κατά του βασιλιά Κωνσταντίνου στο Μιλάνο της Ιταλίας.

1929 Ο Π. Κουντουριώτης παραιτείται από Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στη θέση του θα εκλεγεί στις 11/12 - με την υποστήριξη και των Φιλελευθέρων - ο αντιβενιζελικός Α. Ζαΐμης.

1942 Ειδική επιτροπή συγκροτημένη από την ΠΕ Φθιώτιδας και Ευρυτανίας του ΚΚΕ, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ επεξεργάζεται τον πρώτο κώδικα Λαϊκής Αυτοδιοίκησης και Λαϊκής Δικαιοσύνης, που πήρε το όνομα «Κώδικας Ποσειδών».

1944 Η επιτυχία της απεργίας που είχε κηρύξει η ΚΕ του ΕΑΜ για τις 4 Δεκέμβρη άγγιξε το 100%. Κανένα εργοστάσιο δεν κινήθηκε, κανένα μαγαζί δεν άνοιξε. Ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά, σε μια συγκλονιστική ατμόσφαιρα πένθους και μαχητικότητας, συνόδευσε τους ηρωικούς νεκρούς του της προηγούμενης μέρας στο Α' Νεκροταφείο, όπου έγινε η κηδεία τους. Οταν ο όγκος της πένθιμης πομπής έφτασε στο Σύνταγμα, οι διαδηλωτές γονάτισαν, ορκίστηκαν στη μνήμη των νεκρών και έψαλαν το «Πένθιμο Εμβατήριο». Το πανό που κρατούσαν μαυροφορεμένες κοπέλες στην κεφαλή της πορείας έγραφε: «Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα. ΕΑΜ». Στην επιστροφή από το νεκροταφείο, όμως, πραγματοποιήθηκε νέα δολοφονική επίθεση κατά του πλήθους από το ξενοδοχείο «Μητρόπολις» (κέντρο του ΕΔΕΣ) και τη Γενική Ασφάλεια, με αποτέλεσμα το θάνατο 40 και τον τραυματισμό 70 ακόμη αγωνιστών.

Την ίδια μέρα, ο ΕΛΑΣ εκμηδένισε τη σφηκοφωλιά των Χιτών στο Θησείο (παρά την επέμβαση των Βρετανών), ενώ έως το απόγευμα είχε καταφέρει να αφοπλίσει το 60% των αστυνομικών τμημάτων της πρωτεύουσας. Ο αφοπλισμός των αστυνομικών τμημάτων ήταν καθολικός στον Πειραιά, όπου μοναδικές εστίες αντίδρασης απέμειναν το οχυρωμένο μέγαρο Βάτη και η Σχολή Δοκίμων.

1973 Ξεκινά τις εργασίες του στη ΛΔ Γερμανίας το 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ (4-10/12/1973), το οποίο έθεσε ως ένα από τα πρωταρχικά καθήκοντα την οικοδόμηση ισχυρού Κόμματος με γερές παράνομες Οργανώσεις, ριζωμένες στην εργατική τάξη, δεμένες με τις μάζες, ικανό να μπει επικεφαλής της πάλης του ελληνικού λαού.

1993 Πεθαίνει ο Αμερικανός κιθαρίστας και συνθέτης Φρανκ Ζάπα.

2004 Πεθαίνει η ερμηνεύτρια του λυρικού θεάτρου Ελενα Σουλιώτη.