Η πρόταση της διοίκησης του Δήμου Αθηναίων - και προσωπικά της δημάρχου Ντ. Μπακογιάννη - για μεταφορά του γηπέδου της Ποδοσφαιρικής Ανώνυμης Εταιρίας (ΠΑΕ) του «Παναθηναϊκού» στον Ελαιώνα και η αντίστοιχη σύμφωνη γνώμη της ηγεσίας του ΥΠΕΧΩΔΕ και συγκεκριμένα του υπουργού Γ. Σουφλιά, δείχνει με σαφήνεια τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται κυβέρνηση και δήμος την «αξιοποίηση» των ελάχιστων εναπομεινάντων ελεύθερων χώρων.

Ηδη, στα πόδια της ΠΑΕ, υπάρχουν τρεις ελεύθεροι χώροι - από τους τελευταίους της Αθήνας - ως επιλογή για τη μεταφορά του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Στο Γουδί και το Ελληνικό προστέθηκε τώρα και ο Ελαιώνας, με τη διοίκηση του δήμου και την ηγεσία του υπουργείου να δίνουν το ...«πράσινο» φως στην ΠΑΕ, να επιλέξει όποιον η ίδια επιθυμεί. Η μόνη παρέμβαση από πλευράς υπουργείου θα είναι ο καθορισμός του συντελεστή δόμησης.

Στην ουσία, δηλαδή, η εταιρία θα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ποιος χώρος εξυπηρετεί καλύτερα τα επιχειρηματικά της συμφέροντα, αφού, εκτός από το γήπεδο, θα κατασκευαστούν στο χώρο και μια σειρά από εμπορικές επιχειρήσεις. Η τέταρτη - και τελευταία - επιλογή, που δίνεται στην ΠΑΕ, είναι η ανακατασκευή του ίδιου του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, το οποίο, σύμφωνα με τα σχέδια, θα επεκταθεί, με αποτέλεσμα την τσιμεντοποίηση των γύρω χώρων.

Η Ντ. Μπακογιάννη, με πρόσχημα ότι ο χώρος του Ελαιώνα είναι υποβαθμισμένος και χρειάζεται ανάπλαση, χαρίζει έναν από τους τελευταίους χώρους που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πηγή πρασίνου και ήπιας βιοτεχνικής ανάπτυξης - όπως σχεδιάζεται στο χώρο των 9.000 στρεμμάτων από το ...1947. Δεν είναι τυχαίο ότι βλέπει το νέο γήπεδο ως «πυλώνα αστικής ανάπλασης και ανάπτυξης (!) για μια ολόκληρη περιοχή που είναι υποβαθμισμένη». Και ισχυρίζεται πως «θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και θα δώσει ώθηση ανάπτυξης στην περιοχή».

Είναι προφανές ότι πρόκειται για ...δόλωμα, που καλούνται να «τσιμπήσουν» οι εργαζόμενοι των υποβαθμισμένων περιοχών του Λεκανοπεδίου. Αντί, δηλαδή, να μετατρέψει τους τελευταίους ελεύθερους χώρους σε πράσινο, τους εκποιεί - αντί «πινακίου φακής» ή ακόμη και τσάμπα - σε μεγαλοεπιχειρηματίες και ισχυρίζεται επιπλέον ότι θα δώσουν ...«ώθηση ανάπτυξης». Αλήθεια, όμως, η δημιουργία πρασίνου και χώρων άθλησης και αναψυχής για το λαό δε δίνουν «ώθηση ανάπτυξης»;

Το ζήτημα, λοιπόν, που τίθεται είναι ανάπτυξη για ποιον και προς όφελος ποιου. Τα δώρα που δίνονται, με τη σύμφωνη γνώμη της εκάστοτε διοίκησης Δήμου Αθηναίων και κυβέρνησης, στην ΠΑΕ «Παναθηναϊκός», δεν είναι ούτε τα πρώτα, ούτε τα τελευταία. Υπενθυμίζουμε την περίπτωση του κτήματος Θων, ή ακόμη και αυτή του Πάρκου Ελευθερίας, όπου τα επιχειρηματικά συμφέροντα υπερίσχυσαν του συμφέροντος των εργαζομένων. Για την κατάσταση αυτή, η «Συμπαράταξη για την Αθήνα» είχε προειδοποιήσει δύο χρόνια πριν, με το πρόγραμμά της πριν από τις δημοτικές εκλογές, όπου και έγραφε: «Η πόλη που "κτίζει" η κυρίαρχη πολιτική (κυβερνητική και δημοτική), είναι μια πόλη, όπου ο δημόσιος χώρος συρρικνώνεται σε μέγεθος, αλλά κυρίως σε νόημα και περιεχόμενο, που αλλάζει χέρια συνεχώς για κερδοσκοπία»...