Συμφωνώ με το πρώτο κείμενο των Θέσεων της ΚΕ.

Από τη Θέση 13 έως την 16 γίνεται αναφορά στην εκπαίδευση και ανάπτυξη των στελεχών, ως κομβικό ζήτημα για την πορεία του Κόμματος.

Τα τελευταία χρόνια εντοπίζεται ότι έχουμε εκτεταμένη ανάδειξη στελεχών που περνάνε από την ΚΝΕ στο Κόμμα. Αυτό είναι θετικό, έτσι πρέπει να συμβαίνει, όμως καλύτερα πρέπει να μας απασχολεί η από τα πριν ετοιμασία τους, πιο συλλογικά να υπάρχει σχέδιο αξιοποίησης, ώστε να είναι ομαλή η ένταξή τους στη δουλειά των Κομματικών Οργανώσεων. Εξάλλου πρόκειται για ένα σύνθετο ζήτημα, τα στελέχη δεν έχουν την ίδια πορεία, δεν αναδεικνύονται με τον ίδιο τρόπο και την ίδια χρονική στιγμή.

Υπάρχουν πολλά περιθώρια να βελτιωθεί η σχέση κομματικού και του αντίστοιχου Οργάνου της ΚΝΕ, ώστε να πολλαπλασιαστούν οι προσπάθειές μας στην ισχυροποίηση των Οργανώσεων συνολικά.

Είναι σημαντικό να λαμβάνεται υπόψη η φυσιογνωμία της κάθε Οργάνωσης της ΚΝΕ, γιατί αυτό δείχνει έως ένα βαθμό τι πείρα έχουν τα στελέχη, σε τι χώρους και κάτω από ποιες συνθήκες έχουν αναδειχθεί. Για παράδειγμα, για τους συντρόφους που θα χρεωθούν στο εργατικό κίνημα, πρέπει να παίρνεται υπόψη ότι έχουν απόσταση από «ζωντανές» συλλογικές διαδικασίες. Η κατάσταση είναι αρκετά δύσκολη σε όλους τους χώρους νεολαίας στο κίνημα, όπως επισημαίνεται και στο κείμενο.

Αυτό την τελευταία περίοδο είναι και πιο δύσκολο, γιατί η εναλλαγή σε δουλειές είναι συχνή, η πανδημία άλλαξε τα σχέδια σε πολλές οικογένειες. Αρα και η προσπάθεια ενός νέου συντρόφου, όταν περάσει στη δουλειά της ΚΟ και έχει νέα καθήκοντα, μπορεί να έχει επιπλέον δυσκολίες. Μεγάλη σημασία έχει να αναπτύσσεται μια καλή σχέση ΚΝίτη και κομματικού καθοδηγητή. Γιατί η εκπαίδευση φυσικά αφορά πώς δουλεύουμε, τη μεταφορά πείρας. Αφορά όμως και άλλες πλευρές, όπως στάση ζωής, συνήθειες κ.λπ. Φτάνει κάποιες φορές απλά να βλέπεις τον κομματικό καθοδηγητή πώς οργανώνει τη δουλειά, πώς απευθύνεται σε κόσμο με διαφορετική αφετηρία.

Εχει μεγάλη σημασία πώς δουλεύει γενικά ένα Οργανο, πώς συζητά πείρα, συμπεράσματα, πώς «δένεται» με κόσμο στη δράση. Αυτή η προσπάθεια χρειάζεται να «ακουμπάει» και το αντίστοιχο Οργανο της ΚΝΕ, με παράλληλη συστηματική δουλειά μέσα στο Κόμμα, για να καλύπτονται και τα κενά που υπάρχουν στα νέα στελέχη.

Τα τελευταία Συνέδρια, οι επεξεργασίες του Κόμματος και η εσωοργανωτική τους συζήτηση ήταν καθοριστικά στην ωρίμανση του κριτηρίου πολλών στελεχών της ΚΝΕ. Γιατί ήταν παράλληλα και περίοδος που συνοδεύτηκε με πολλή δημόσια συζήτηση, πολλά που προέκυψαν στο κίνημα, έντονη διαπάλη. Οπότε η μελέτη των ντοκουμέντων κατανοήθηκε ως αναγκαία προϋπόθεση για την καθοδηγητική δουλειά. Σήμερα υπάρχει απόσταση από αυτές τις επεξεργασίες.

Οι νέοι σύντροφοι που αναλαμβάνουν καθοδηγητικές χρεώσεις δεν τα έχουν γνωρίσει, αλλά αντικειμενικά καλούνται να αντεπεξέλθουν στην καθημερινή διαπάλη, που φέρνει μπροστά τους το καθήκον να μιλήσουν για τις αιτίες της αντεπανάστασης, τη στάση του Κόμματος απέναντι στους αστικούς θεσμούς, τα αίτια της κρίσης και πολλά άλλα θέματα που είχαν συζητηθεί συλλογικά στο Κόμμα και στην ΚΝΕ.

Χρειάζεται μέσα από την καθημερινή δουλειά, αλλά και με πιο ειδικά μέτρα, η συλλογική πείρα του Κόμματος να μεταφέρεται, οι επεξεργασίες να μελετηθούν. Ετσι ώστε όχι μόνο να εντοπίζουμε, αλλά και να μη θεωρείται ότι είναι ανυπέρβλητο να ατσαλωθούν με τα συμπεράσματα της Ιστορίας, με τη θεωρία μας οι νέοι σύντροφοι.

Οι Θέσεις τονίζουν σε πολλά σημεία πώς πρέπει να δουλεύουμε σωστά καθοδηγητικά, πού θέλουμε να φτάσουμε, όμως υπάρχουν και πιο απλά ζητήματα, που δεν μπορεί να θεωρούνται δεδομένα.

Εχει σταθεροποιηθεί το τελευταίο διάστημα ο έλεγχος στα Οργανα, για τα βασικά καθήκοντα της εκάστοτε περιόδου. Υπάρχουν περιθώρια να βελτιωθεί και η ποιότητά του αλλά και το πνεύμα με το οποίο γίνεται. Για παράδειγμα, κάθε φορά εκτιμάμε ότι στην ανάπτυξη δυνάμεων έχουμε επιδόσεις πίσω από τις δυνατότητες. Δεν το λέμε για να το πούμε, ισχύει. Σε γενικές γραμμές ξέρουν οι καθοδηγητές τι συμβαίνει στον χώρο ευθύνης τους, τι επιδρά και δυσκολεύει τη ριζοσπαστικοποίηση. Είναι γνωστό ποιοι είναι οι άνθρωποί μας, πώς παρεμβαίνει ο αντίπαλος, ανεξάρτητα από το αν εντοπίζεται πάντα εύστοχα το βάθος των διεργασιών. Υπάρχουν περιθώρια να βελτιωθεί ο τρόπος που σχεδιάζουμε. Οσο καταμερίζεται η δουλειά, μπαίνουν θέματα προς συζήτηση στα Οργανα, παίρνονται πρωτοβουλίες, γενικά αξιοποιούνται όλα τα μέσα και σε ανθρώπους και σε θέσεις για ζητήματα, συνολικά παίρνει προβάδισμα ένας καλός τρόπος δουλειάς, όχι τυπικά, ξεδιπλώνονται δυνατότητες.

Εννοείται ότι βαραίνουν κι άλλα. Είναι και περιπτώσεις που ο καθοδηγητής δεν έχει καλή εικόνα των οπαδών του χώρου ευθύνης του, τον περίγυρο. Λόγω του φόρτου δουλειάς, να κλείνεται πολλές ώρες, μέρες, στα γραφεία, να διεκπεραιώνει δουλειές. Εδώ ελλοχεύει κίνδυνος να δημιουργείται απόσταση από την Οργάνωση, όχι φυσικά από πρόθεση, και επηρεάζει και σε άλλα. Στη μη ανάληψη ευθύνης για μια σειρά πρωτοβουλίες, το να μην υπάρχει καλή εικόνα για το πώς κυλά η ζωή της Οργάνωσης. Η αποσπασματικότητα, η καθηκοντολογία, η έλλειψη σαφήνειας, το αδυνάτισμα της συντροφικότητας, έχουν επιπτώσεις και στο πνεύμα με το οποίο θα παλεύονται γενικά τα καθήκοντα, το πώς θα οργανώνεται η ζωή της Οργάνωσης. Πολλές φορές, λόγω της ιεράρχησης που πρέπει να μπαίνει στην καθημερινή δουλειά, προεξοφλούνται ζητήματα. Η ιεράρχηση αυτή πρέπει να γίνεται από τον καθοδηγητή. Οχι όμως σε βάρος της συνολικής εικόνας που πρέπει να έχει η Οργάνωση, του καταμερισμού, της υλοποίησης ενός πιο μακρόπνοου προγραμματισμού.

Οι αδυναμίες αυτές πρέπει να αντιμετωπίζονται αποφασιστικά, έτσι ώστε να μη συνιστούν εμπόδιο και στην απαραίτητη δουλειά υποδομής που πρέπει να γίνεται.

Οι Θέσεις επίσης εντοπίζουν ότι η ΚΝΕ δεν κατάφερε να αναπτύξει αισθητά τις δυνάμεις της την τελευταία 4ετία. Παρ' όλα αυτά, ένας όχι ευκαταφρόνητος αριθμός παιδιών επέλεξε να οργανωθεί στην ΚΝΕ, για τα οποία, αν υπάρξει μέριμνα, μπορούν να είναι το μέλλον του Κόμματος. Για να δουν κάποια στιγμή πιο ώριμα τη ζωή τους και μέσα από το Κόμμα, να αποτελέσει αυτό μια φυσιολογική εξέλιξη στην οργανωμένη τους ζωή, παίζει ρόλο η στήριξη που τους παρέχεται σήμερα. Επειδή το Κόμμα καθοδηγεί, αλλά και διαπαιδαγωγεί σε όλες τις πλευρές της ζωής και της δράσης.

Ξεκινώ από το βασικό σύνθημα του Συνεδρίου με σκοπό να επισημάνω ότι, αν και το 21ο Συνέδριο δεν είναι προγραμματικό, ωστόσο μπορεί και πρέπει να βοηθήσει η όλη προσυνεδριακή διαδικασία, να αφομοιωθεί βαθύτερα το Πρόγραμμά μας από το σύνολο του κομματικού δυναμικού.

Να αφομοιωθεί η αναγκαιότητα, η δυνατότητα και επόμενα η ρεαλιστικότητα του σοσιαλισμού στη χώρα μας και με βάση αυτό να εκτιμηθεί η τετράχρονη προσπάθεια, να μπουν συνολικά και για κάθε οργάνωση οι στόχοι.

Παρά την αντίφαση που διαπιστώνεται στις Θέσεις, ότι ενώ δηλαδή οξύνεται παραπέρα η βασική αντίθεση του καπιταλισμού με αποτέλεσμα να χειροτερεύει διαρκώς η κατάσταση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων σε όλα τα επίπεδα, ωστόσο συνεχίζεται η μεγάλη υποχώρηση του κινήματος, ο χαρακτήρας της εποχής δεν αλλάζει, μόνη διέξοδο για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα αποτελεί ο σοσιαλισμός, η αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων.

Με αυτό το πνεύμα κρίνουν οι Θέσεις της ΚΕ την προετοιμασία Κόμματος - κινήματος στη διαλεκτική τους σχέση, τις υποκειμενικές δηλαδή προϋποθέσεις της επανάστασης και συμφωνώ.

Οι δυσκολότερες συνθήκες που εκτιμώνται ότι μας περιμένουν, από άποψη καταστολής και αυταρχισμού, με έγκαιρη προετοιμασία στο Κόμμα, στο εργατικό και λαϊκό κίνημα και νομικά, μπορούν να ξεπερνιούνται. Οχι χωρίς θυσίες, αλλά χωρίς να χάνεται ο στόχος. Το ΚΚΕ έχει μεγάλη ιστορική παρακαταθήκη τους δεσμούς αγώνων και αίματος με την εργατική τάξη της χώρας, αλλά και ισχυρούς δεσμούς στο σήμερα:

-- Ποιος ήταν η καρδιά των κινητοποιήσεων ένα χρόνο τώρα, εν μέσω πανδημίας;

-- Δεν αποτυπώθηκε αυτό στην πολύ μεγάλη επιτυχία της Οικονομικής Εξόρμησης που μόλις τέλειωσε;

Αυτοί οι δεσμοί είναι η δύναμη ενός Κομμουνιστικού Κόμματος αλλά και η ευθύνη, για να καταφέρει η βαθιά εκτίμηση να μετουσιωθεί σε αποδοχή της Πρότασης διεξόδου και δράση, κατανόηση του ιστορικού ρόλου και συστράτευση για την επιτυχία του.

Η πείρα από τα συστήματα εσωκομματικής μόρφωσης επιβεβαιώνει την καθοριστική σημασία της ιδεολογικής - μορφωτικής δουλειάς στο σύνολο των κομματικών δυνάμεων με τη μεγαλύτερη αδυναμία κατά τη γνώμη μου να εντοπίζεται στο επίπεδο των ΚΟΒ. Η γνώση των βασικών αρχών της μ-λ κοσμοθεωρίας στα τρία αλληλένδετα μέρη της, φιλοσοφία, πολιτική οικονομία, επιστημονικός κομμουνισμός, η συνεχής εμβάθυνση, αποτελεί τη βάση για να γίνονται κατανοητές όχι μόνο οι κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις σήμερα, αλλά για να οπλίζεται ο κάθε σύντροφος με το αντικειμενικό της κοινωνικής εξέλιξης που όσο πιο βαθιά το έχει αφομοιώσει, τόσο πιο αποφασιστικά μπορεί να αντιμετωπίζει τα πισωγυρίσματα καθώς και τη συνεχή ανανέωση της αστικής προπαγάνδας. Δεν νομίζω ότι πολλές ΚΟΒ σήμερα έχουν τη δυνατότητα επεξεργασίας γραμμής συσπείρωσης, άλλο το ότι είναι ζητούμενο. Σήμερα οι σύντροφοι που περνούν από τις σειρές μαθημάτων νέων μελών, πολλοί από τους οποίους είναι και παλιότεροι, στη συζήτηση - αποτίμηση, στο τέλος, της προσπάθειας που γίνεται δηλώνουν ότι,

-- τώρα καταλαβαίνουν καλύτερα τον «Ριζοσπάστη»,

-- μπορούν πιο εύκολα να διαβάσουν άρθρο στην ΚΟΜΕΠ,

-- μπορούν καλύτερα να συζητήσουν με τον κόσμο.

Τα επισημαίνω, για να δείξω μόνο την απόσταση που υπάρχει από το ζητούμενο που είναι το σύνολο του Κόμματος να αποτελέσει την διακριτή, ισχυρή, οργανωμένη ιδεολογοπολιτική - λαϊκή πρωτοπορία, τον φορέα νέων ιδεών της επαναστατικής κοινωνικής προοπτικής.

Δεν σηκώνει, λοιπόν, ούτε βήμα πίσω. Χρειάζεται υποχρεωτικά προγραμματισμός που να τηρείται, με ευθύνη των Οργάνων Περιοχής και των Τομεακών όσον αφορά τη δουλειά στις ΚΟΒ για την οργανωμένη μόρφωση και τη συζήτηση των συλλογικών επεξεργασιών, η οποία ακόμα ούτε στο σύνολο των Τομεακών Επιτροπών γίνεται.

Οπως πολύ σωστά αναφέρεται στη Θέση 48, για το σύνολο αυτού που ορίζουμε ως κομματική οικοδόμηση, προϋπόθεση αποτελεί η σε βάθος και έκταση ενίσχυση του ιδεολογικού στοιχείου στην εσωκομματική λειτουργία, σε πλευρές μόνο της οποίας αναφέρθηκα. Επισημαίνονται μάλιστα ως ανασταλτικοί παράγοντες του διαβάσματος:

-- η πολύ παλιά απόσπαση της πνευματικής από την πρακτική εργασία,

-- αλλά και οι νέες δυσκολίες που προκύπτουν πλέον από τις εκτεταμένες εφαρμογές της πληροφορικής, ο εθισμός στην ταχεία και συνοπτική πληροφόρηση, που μειώνει την εκπαίδευση και την ικανότητα στη μελέτη.

Ορισμένες εκδηλώσεις των παραπάνω: Δυσκολευόμαστε ακόμα να περάσει από τις σχολές το δυναμικό των εργατικών ΚΟΒ. Πατάμε όλοι το κουμπί, το portal του «902» έστω, να δούμε την πληροφορία κι όταν κουβεντιάζουμε για τον «Ριζοσπάστη» φτάνουμε καμιά φορά μέχρι στο τι εξυπηρετεί η ύπαρξή του.

Μαζί με αυτά, καλό θα είναι να μην ξεχνιέται ότι, ενώ συζητάμε ώρες στα Τομεακά κάθε βδομάδα με διαφοροποίηση μάλιστα ως προς το μπόλιασμα και σε αυτά τα Οργανα του ιδεολογικού στοιχείου στη θεματολογία, στις ΚΟΒ φτάνουν τα ελάχιστα, σαν από χωνί. Συμφωνώ απόλυτα ότι τα Γραφεία Περιοχής πρέπει να βοηθήσουν πιο αποφασιστικά τα Τομεακά Οργανα στην καθοδήγηση των ΚΟΒ, πολλά περισσότερα ζητήματα επισημαίνονται και αναλύονται στις Θέσεις, το ζήτημα είναι να μπουν σε εφαρμογή.

Με χαροποίησε ιδιαίτερα το ότι στην Θέση 45 τονίζεται πως η σπουδαιότερη λειτουργία της Τέχνης και γενικότερα του Πολιτισμού είναι να συμβάλλει στην πολύπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας, άρα και στην ικανότητα των κομμουνιστών να κατανοούν και να επιδρούν στην κοινωνική πραγματικότητα. Από προσωπική εμπειρία θέλω να επιβεβαιώσω την τεράστια κατ' εμέ δύναμη που έχει η Λογοτεχνία, η οποία διευρύνει τον ατομικό μικρόκοσμο, εμπλουτίζει με σκέψεις και συναισθήματα, καλλιεργεί και κρατά ζωντανά πρότυπα, όχι μόνο σε νεαρή ηλικία. Στήριγμα σε χαλεπούς προσωπικούς ή κοινωνικούς καιρούς, ανεξάντλητη πηγή διαπαιδαγώγησης του ανθρώπου, ως κοινωνικού όντος που εργάζεται και χρησιμοποιεί εργαλεία. Πρωτοβουλία και θέληση μόνο χρειάζεται, όντας από τις μορφές Τέχνης που απαιτούν ελάχιστη υποδομή.

Θέλω να τελειώσω με τον εξής προβληματισμό. Αν η εργασία είναι αυτή που δημιούργησε τον άνθρωπο, που τον διαφοροποίησε από τα ζώα και είναι, η επίδρασή της ιστορικά είναι επόμενα συνεχής στην εξέλιξή του, συμπεριλαμβανομένης της διαμόρφωσης συνείδησης κοινωνικής και ατομικής. Αυτό αφορά κάθε γενιά και κάθε κοινωνία κι όχι μόνο τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, ακροθιγώς έγινε άλλωστε αναφορά στην επίδραση των νέων τεχνολογιών στη μελέτη. Νομίζω λοιπόν ότι αποτελεί, ο ρόλος της εργασίας, ένα πεδίο που θεωρητικά οι μαρξιστές επιστήμονες μπορούν περισσότερο να το διερευνήσουν και ίσως μας ανοίξει νέους ορίζοντες και για την εκπαίδευση και για τη δουλειά του Κόμματος στις μικρές ηλικίες αλλά και γενικότερα.

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ. Το Κόμμα έχει ηρωική πορεία, καλούμαστε να το πάμε παραπέρα.

Στέκομαι σε ζητήματα καθοδήγησης.

Είναι θέμα πώς οι γενικές κατευθύνσεις και θέσεις που έχουμε ως Κόμμα φτάνουν παρακάτω. Αυτές τις κατευθύνσεις πρέπει να τις μαθαίνουν όλα μας τα μέλη, όμως πολλές φορές φτάνουν τα μισά ή σχεδόν μισά. Είναι θέμα πώς κατανοείται ενιαία και συλλογικά το προχώρημα της δουλειάς μας. Πολλές φορές στο όνομα δυσκολιών, ελλιπούς προετοιμασίας, έλλειψης κοινής αντίληψης, λειψής εικόνας για κείνο που πρέπει να προχωρήσουμε, μένει το μισό όσων είπαμε από συνεδρίαση σε συνεδρίαση.

Σκοντάφτει να πάει ατόφιο όπως συλλογικά καταλήχτηκε, πολλές φορές κατακερματίζοντας κατευθύνσεις και καθήκοντα.

Για να πούμε ότι έχουμε πρόοδο, πρέπει να φύγουμε από την τυπική συμφωνία. Κάθε ντοκουμέντο χρειάζεται να είναι συνεχώς δίπλα, όχι από το κεφάλι μας και με ό,τι θυμόμαστε κάθε φορά. Κακά τα ψέματα, το «πάω με ό,τι ξέρω» πρέπει να σταματήσει. Και εννοείται χρειάζεται να συζητάμε ολοκληρωμένα και ολόπλευρα, όχι φτερούγα - φτερούγα ένα ζήτημα.

Παράδειγμα, συζητάμε το πλάνο οικοδόμησης.

Εδώ φαίνεται μία στα λόγια συμφωνία με τη στρατηγική μας, κι αυτό γιατί ενώ γράφουμε τι ιεραρχεί το Κόμμα και τη σημασία σε όλες τις πτώσεις, καταλήγουμε να λέμε είτε ότι απέχουμε πολύ γιατί δεν έχουμε δυνάμεις, είτε να μπαίνουν μόνο νούμερα. Στην ουσία δεν στρώνουμε να βάλουμε κάτω το σύνολο των δεδομένων, πλευρές που επηρεάζουν, τι δυνατότητες και υποδομή υπάρχουν, οικονομικά στοιχεία, μεθόδους εργοδοσίας, πώς θα προσαρμοστεί η οργανωτική διάταξη στα στρατηγικά και κρίσιμα.

Δεν γίνεται δουλειά αναπαράγοντας γενικόλογα για τη στρατηγική και τους στρατηγικούς χώρους. Πρέπει να αλλάξουμε περπατησιά.

Δικαίως η ΚΕ επισημαίνει την ανάγκη να το «στρίψουμε» καθοδηγητικά, γιατί έχουμε απώλειες και συμφωνώ, δεν είναι απλά θέμα στυλ καθοδήγησης.

Είναι αγγαρεία να βρίσκουμε όλα μας τα μέλη πάντοτε, στα απλά και στα σύνθετα; `Η είναι ουσιαστικό στοιχείο για να είμαστε Κόμμα; Είναι θέμα ουσίας. Γιατί σε όλες τις συνθήκες κάθε σύντροφος και ΚΟΒ (που είναι η καρδιά) και για να είμαστε «Κόμμα παντός καιρού», πρέπει να είναι σε πλήρη ευταξία.

Αυξάνει ή μειώνει την επίδοση, τη μαχητικότητα, το να χει γνώση όλο μας το δυναμικό και σε όλα τα θέματα; Την αυξάνει και όσο το πάμε καλύτερα, υπάρχει πολλαπλάσια ανταπόκριση, επίγνωση, ανάληψη της ευθύνης. Και πάνω σε αυτό, είναι θέμα πως έτσι προστατεύουμε το Κόμμα με την άποψη «να μην τα βάλουμε όλα - για να μην φανούν πολλά».

Στη δουλειά μας φανερώνονται ζητήματα, κενά. Κάθε μέλος Οργάνου πρέπει να αφιερώσει χρόνο στη ζωντανή επαφή και στο σχεδιασμό κατά μέλος, επιχείρηση, ενδιαφέροντα. Σε ορισμένες ΚΟΒ γίνονται θετικά βήματα. Ομως έχουμε δρόμο για να μην κάνουμε πασαλείμματα και κακό, μεταφέροντας ανεπεξέργαστα καθήκοντα ή λειψά, να σταματήσει η επιφανειακή δουλειά. Συμφωνώ με τη Θέση 32, για τη βελτίωση του υποκειμενικού παράγοντα, την ευθύνη και το μερίδιο του καθενός. Πρέπει να γίνουμε πιο αυστηροί έχοντας οδηγό το αν πήραμε όλα τα μέτρα προετοιμασίας, δράσης, χωρίς να ρίχνουμε εύκολα τις ευθύνες αλλού.

Δεν μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από το κουτσοβόλεμα.

Γιατί είναι σημαντικό το να λύσεις μια εξόρμηση, την παρέμβαση, μια ανακοίνωση, και να γίνει η ΚΟ του συνδικάτου, όμως πρέπει να γίνεται και το πιο βαθύ και ουσιαστικό, να το βοηθάμε παραπέρα και με σύστημα. Κάθε μέλος και ΚΟΒ απαιτούν φροντίδα, καλή λειτουργία, ουσιαστική συζήτηση, καλό ιδεολογικοπολιτικό εξοπλισμό, «ολοκληρωμένο σχέδιο μάχης», συγκεκριμένη προετοιμασία που εμπνέει, να παίρνουμε το καλύτερο δυνατό. Και είναι απαίτηση των καιρών όχι μόνο να βάζουμε σε «στρέβλα» τους «καλούς μας» συντρόφους, αλλά ευθύνης πώς θα πάμε μπροστά συντρόφους που είναι πιο «πίσω». Με καθαρές κουβέντες, όχι με τακτικισμούς και επίκληση στο φιλότιμο, για να γινόμαστε καλύτεροι - να παίζουμε τον ρόλο μας.

Διάφορες στιγμές συμπεραίνουμε για την απαραίτητη φροντίδα στα στελέχη και μέλη που καθοδηγούμε. Γνώμη μου πως πρέπει να ακούμε περισσότερο, να αφουγκραζόμαστε καλύτερα αποφεύγοντας υπερβολές, κρατώντας την ουσία. Πρέπει να γίνουμε πιο στρωτοί, βοηθώντας να ειπώνεται η γνώμη, η παρατήρηση, η κριτική για την συνολικότερη δράση του Κόμματος, τον σχεδιασμό μας, αν βοηθάμε ή όχι. Είναι σε βάρος μας να τα στρογγυλεύουμε ώρες - ώρες και να κλείνει η συζήτηση στο «πάμε καλύτερα, κάνουμε προσπάθεια». Η γνώμη και η παρατήρηση είναι ουσιαστική πλευρά για να ξέρουμε ποιοι με ποιους δίνουμε τη μάχη. Απαιτείται καλύτερη αξιολόγηση το πώς μπορεί και πρέπει όλοι να συμβάλλουμε περισσότερο.

Μπορεί να οργανωθεί η μάχη από τηλέφωνο, τα γραφεία και με γενικά κηρύγματα; Είναι ή δεν είναι προβληματικό να περνάμε για ώρες στα γραφεία χωρίς δράση και αποτέλεσμα; Είναι άλλο να γίνουμε πιο επιτελικοί, να σκεφτόμαστε, να αυτομορφωνόμαστε, κι άλλο πράγμα πολλά να είναι σχέδια επί χάρτου. Αυτό που δίνει λύση είναι η επαφή, η συμμετοχή στην προεργασία, στην αξιολόγηση, στον καθορισμό των στόχων, στη μεθοδολογία των βημάτων για την υλοποίηση, πώς θα κλιμακώσουμε, πιθανή πρόβλεψη από παγίδες, με ταυτόχρονη γερή διεργασία στο μέλος μας, που να καταλήγει με σαφήνεια τι πρέπει να κάνει ο καθένας.

Κλειδί για δράση υπερνικώντας συνήθειες και κάθε λογής δυσκολίες είναι το πνεύμα καθοδήγησης. Ψυχή και σώματι ασυμβίβαστοι. Ανήσυχοι με συναίσθηση για τα μεγάλα και τα δύσκολα.

Πώς;

Το Κόμμα έριξε δουλειά για να χουμε γερή επαναστατική στρατηγική. Εχουμε τα όπλα. Με αυτό ως οδηγό, καθήκον μας η εκπαίδευση των δυνάμεών μας.

Φώτισμα καλά, μπροστά η στρατηγική στα καθημερινά, ενίσχυση του ιδεολογικού στοιχείου, ανάπτυξη του μορφωτικού επιπέδου μας. Αυτό είναι το α και το ω, βεβαίως με σύνδεση στην πράξη.

Η γνώση της κοσμοθεωρίας μας, το πλέξιμο με τα ιστορικά διδάγματα και τη λογοτεχνία δείχνει τον πλούτο και την ανωτερότητα του στόχου που παλεύουμε. Είναι πηγή έμπνευσης και μόνο έτσι μπορούμε να κρατάμε ζεστό το «αργό» καθημερινό της δράσης μας, που όμως είναι μονόδρομος. Αυτή την ομορφιά της καθημερινής πάλης μπορούμε να τη διεξάγουμε καλύτερα.

Καθοριστικό, η πολυμορφία στην καθοδήγηση χωρίς να χάνεται ο ενθουσιασμός και η πίστη, ό,τι οργανώνεται να είναι με μεράκι και με όρους επιτυχίας.

Το πρώτο κείμενο των Θέσεων αποτελεί μια σημαντική εξέλιξη της συλλογικής μας αντίληψης για το Κόμμα, ως βασικό ζήτημα που αφορά την ετοιμότητα και την πορεία ωρίμανσης του υποκειμενικού παράγοντα στην πάλη για την ανατροπή, ζήτημα ιδιαίτερα σύνθετο δεδομένου ότι αυτός διαμορφώνεται και επιδρά στο φόντο σύνθετων εξελίξεων στον ιστορικό χρόνο.

Στη θεωρία μας για την επιτυχία της επαναστατικής ανατροπής και οικοδόμησης της νέας κοινωνίας η ύπαρξη ΚΚ δεν είναι αρκετή. Χρειάζεται Κόμμα με επαναστατικά χαρακτηριστικά. Μεταξύ άλλων αφορούν την ικανότητα να εξελίσσει τη Μ-Λ θεωρία, να αντανακλάται ο χαρακτήρας του στη συγκρότηση - λειτουργία του, στην ανάπτυξη δεσμών με την εργατική τάξη, στοιχεία που μας απασχολούν. Επομένως εύστοχα διαμορφώνεται ως ζήτημα επεξεργασίας το πώς μπορεί γίνει αντιληπτός πιο διακριτά ο ρόλος του ΚΚΕ ως ισχυρής οργανωμένης ιδεολογικοπολιτικής πρωτοπορίας, ως φορέα νέων ιδεών της επαναστατικής κοινωνικής προοπτικής.

Είναι ειδικό καθήκον για τα στελέχη της ΚΝΕ η μελέτη της πορείας ωρίμανσης των επαναστατικών χαρακτηριστικών του Κόμματος, δεδομένου ότι στο έδαφος της «επόμενης πιο δύσκολης φάσης», αποκτούν σύγχρονη χρησιμότητα τα συμπεράσματα για τα κριτήρια δράσης και στάσης του Κόμματος απέναντι σε προκλήσεις και σημαντικές δυσκολίες της κάθε περιόδου. Αποτελούν πηγή επαναστατικής γνώσης και πρακτικής που θα χρειαστούμε αντικειμενικά.

Τονίζεται πως σε αυτές τις συνθήκες αποδείχτηκε σύνθετο και απαιτητικό το καθήκον για το ολόπλευρο ατσάλωμα του Κόμματος και της ΚΝΕ. Προκύπτει η ανάγκη για μια συνολικότερη βελτίωση στα ζητήματα του «καθοδηγητικού πνεύματος» και της ίδιας της λειτουργίας μας, πρωτίστως των Οργάνων. Είναι ζήτημα που ενώ έχουμε πείρα δεν είναι κατακτημένο ως σταθερός τρόπος δουλειάς.

Η μάχη για την ισχυροποίηση του Κόμματος και της ΚΝΕ είναι απαιτητικό, αλλά εφικτό καθήκον. Εφικτό διότι χρειάζεται να συνειδητοποιηθεί πως η ίδια εξέλιξη της ταξικής πάλης έχει τη δική της δυναμική, ακόμη και σε συνθήκες οπισθοχώρησης του επαναστατικού κινήματος. Η πείρα του τελευταίου διαστήματος, τα μεγάλα γεγονότα και οι εξελίξεις αφήνουν το στίγμα τους και αποδεικνύουν πως η στρατηγική μας μπορεί να διαμορφώσει ρωγμές, να αξιοποιήσει τις αντιφάσεις του καπιταλισμού, να δώσει προωθημένες απαντήσεις για τη διέξοδο, να σπείρει την αμφισβήτηση. Φυσικά αυτό δεν αρκεί, αφού εκφράζεται αντιφατικά, μπορεί και αντιδραστικά.

Κάποιες σκέψεις σε σχέση με την καθοδηγητική δουλειά:

1. Διανύουμε μια περίοδο που έχουν συντελεστεί σημαντικές αλλαγές στη θεώρηση του κόσμου και της κοινωνικής πραγματικότητας απ' τους νέους. Ο νέος κομμουνιστής δεν καλείται να «θέλει» να αλλάξει τον κόσμο ή να αναδεικνύει «τη σαπίλα του», αλλά να τον ερμηνεύσει διαφωτίζοντας πιο σύνθετα φαινόμενα. Καθήκον διαχρονικό που απαιτεί μια πιο σύνθετη δουλειά της συλλογικής λειτουργίας. Αφορά το κατά πόσο η ίδια οργανωμένη ζωή, το περιεχόμενό της εκπέμπει αυτό το στοιχείο. Χρειάζεται να μας απασχολήσει πώς ενισχύουμε σε αυτές τις συνθήκες στις γραμμές μας το μορφωτικό ρεύμα ως προϋπόθεση για την αντεπίθεση των δυνάμεών μας. Αφορά το τι φωτίζουμε στην καθημερινή παρέμβαση ώστε να διαμορφώνεται το υπόβαθρο της δικής μας αντίληψης. Το στοιχείο της γνώσης και της ασυμβίβαστης αγωνιστικής στάσης μπορούν να συνθέσουν τον πυρήνα της αφομοιωτικής δουλειάς - δημιουργικής καθοδηγητικής ενασχόλησης με τις δυνάμεις μας που διαμορφώνει το έδαφος για τη συνειδητότητα στη δράση. Αυτό σχετίζεται με την ποιότητα της επίδρασής μας στους νέους, της απόκτησης ηγετικών χαρακτηριστικών των μελών μας σε μια περίοδο που έχει ανέβει η απαίτηση τεκμηρίωσης των θέσεών μας στους νέους, αλλά και η βελτίωση της ικανότητας της αστικής τάξης να εγκλωβίζει το ταξικό ένστικτο. Δεν πρέπει να μεταφράζεται παραλυτικά «αν δεν λύσουμε πρώτα ένα ιδεολογικό επίπεδο... δεν θα επιδράσουμε», αφού είναι στοιχείο που αποκτιέται με τη ζωντανή μαχητική δράση, ξεπερνώντας τον στρεβλό διαχωρισμό μεταξύ της δουλειάς με αφορμή την επικαιρότητα με τη δουλειά με τη στρατηγική μας.

2. Κρίσιμο ζήτημα για τα Οργανα είναι μπροστά σε μια σωρεία εξελίξεων (που δεν αρκεί «κάτι να κάνουμε») να ενοποιούνται όλες οι προσπάθειες γύρω από κρίσιμους στόχους του σχεδιασμού που πρέπει να έχουν προσδιοριστεί με συλλογική σκέψη και προσοχή. Ο δρόμος για να ξεπεράσουμε τον πρόχειρο, ανεπεξέργαστο σχεδιασμό, αφορά το «καθοδηγητικό πνεύμα» καταπολέμησης της ρουτίνας (εχθρό της επαναστατικής δράσης), προσεγγίζοντας το καθήκον να γίνουμε πιο διεισδυτικοί. Δεν αφορά μια «καλή ιδέα» ή ένα εύστοχο επιχείρημα, αλλά το παίδεμα της προετοιμασίας της εισήγησης ώστε να εκφράζει την πρόταση δράσης, λύση στο «πρόβλημα» που μελετά το Οργανο συγκεκριμένα. Να μπει στο επίκεντρο το πνεύμα «μελετώ - αναζητώ - δοκιμάζω» λύσεις στα προβλήματα καθοδηγητικής δουλειάς.

Ξεχωρίζουν δύο πλευρές:

Α. η προσπάθεια το Οργανο να ξεχωρίζει ποια ιδεολογικοπολιτικά στοιχεία χρειάζεται να αναδειχθούν σε κάθε μάχη και πώς αυτά αποτυπώνονται στο περιεχόμενο της παρέμβασης αξιοποιώντας τις επεξεργασίες μας.

Β. με τι κριτήρια διαμορφώνουμε πλέγμα πρωτοβουλιών που συμβάλουν στην επαφή με ευρύτερες μάζες που μας ενδιαφέρουν.

Αυτά αφορούν στοιχεία διεισδυτικότητας και σχετίζονται με προβλήματα της δουλειάς μας.

Για παράδειγμα, το χαμηλό άνοιγμα ή η αδυναμία διαμόρφωσης ενός δραστήριου περίγυρου σχετίζεται με το κατά πόσο με την επεξεργασία του περιεχομένου κάθε μάχης διαμορφώνουμε ένα δυναμικό ικανό να δουλεύει με την πολιτική μας στη μέση συνείδηση και να την ανεβάζει. Αρα, να δουλεύει εύστοχα χωρίς την αμηχανία όταν ανεβαίνει η κινητικότητα - διάθεση των νέων, ούτε όμως με μια άγαρμπη προσπάθεια πολιτικοποίησης με άλματα στα συμπεράσματα που οδηγεί σε αδιέξοδο.

Από την άλλη, αυτό εκφράζεται και στην παρέμβασή μας στο κίνημα. Πώς η γραμμή συσπείρωσης είναι η αρχή και όχι τα όρια της δραστηριότητας και ζύμωσής μας. Να ξεπεράσουμε δηλαδή αδυναμίες στο πώς αντιμετωπίζουμε το υπαρκτό ζήτημα του να δουλεύουμε πολιτικά ανώριμους νέους εξελίσσοντας τη συμφωνία τους με το Κόμμα, ξεπερνώντας σχηματοποιήσεις για το πώς εξελίσσεται η πολιτική τους συνείδηση. Π.χ. «πρώτα να συμμετέχει στον αγώνα και μετά να συζητήσουμε για τη διέξοδο και την προοπτική του». Αντίληψη που διαμορφώνει έναν ψεύτικο διαχωρισμό της ενιαίας δράσης του κομμουνιστή στην πάλη, στις μαζικές διεργασίες, δημιουργώντας προβλήματα στη δουλειά μας στις νέες ηλικίες που σε αυτές τις συνθήκες (αντεπανάσταση - οπισθοχώρηση εργατικού κινήματος) η ιδεολογικοπολιτική δουλειά αποτελεί κλειδί της διαμόρφωσης κινήτρων δράσης.

Τα παραπάνω αποτυπώνονται και σε αδυναμίες στη λειτουργία των ΟΒ που δεν αποτελεί σταθερά μια διαδικασία συνένωσης της σκέψης των μελών για το ξεδίπλωμα του σχεδιασμού, δίνοντας τελικά ζωντάνια στην εσωοργανωτική δουλειά, που είναι προϋπόθεση για να αντιστοιχείται σε «ρυθμούς» και «ταχύτητα» με τη νεολαία ώστε να ανταποκρίνεται στους σκοπούς μας.

Την τελευταία τετραετία οι αλλαγές σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης είναι τόσο έντονες και γρήγορες, που η επίδρασή τους στην καθημερινότητα του σχολείου και του πανεπιστημίου φαίνεται «διά γυμνού οφθαλμού». Προετοιμάζεται το έδαφος για τη δημιουργία του νέου εργαζόμενου, ο οποίος θα θεωρεί το υπάρχον κοινωνικό - πολιτικό σύστημα αιώνιο και θα προσπαθεί να βρει τη λύση μέσα από τον ατομικό δρόμο, ψάχνοντας μέσα στο χάος που επικρατεί ποια δεξιότητα, ποιο σεμινάριο, ποιο μεταπτυχιακό κ.λπ., δηλαδή ποια είναι η καλύτερη επιλογή που θα του δημιουργήσει καλύτερους όρους στην αγορά εργασίας. Ακόμα, ο αντίπαλος κάνει δουλειά, ενισχύοντας την ιδεολογική κυριαρχία του με διάφορες θεωρίες, όπως το «κοινωνικό φύλο», το μεταμοντέρνο, ο κονστρουκτιβισμός κ.λπ., οι οποίες επιδρούν αρνητικά στην προσπάθεια των νέων να κατανοήσουν τον κόσμο και αντανακλούν το χάος και την αναρχία του ίδιου του συστήματος. Τα παραπάνω πρέπει να τα λάβουμε υπόψη μας διότι αυξάνουν τις αντικειμενικές δυσκολίες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε στην ιδεολογική - μορφωτική δουλειά των δυνάμεών μας και συνολικότερα στην παρέμβασή μας στη νεολαία, αφού και οι νέοι κομμουνιστές από το ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα προέρχονται, τα ζητήματα όμως που καλούνται να απαντήσουν γίνονται όλο και πιο σύνθετα.

Αναφέρεται στις Θέσεις ότι δεν έχουμε θεαματική βελτίωση στη διακίνηση του «Ριζοσπάστη». Οπου βάζουμε σχέδιο και αυτό το σχέδιο ελέγχεται ανεβαίνει η διακίνηση, αλλά δυστυχώς δεν αρκεί ώστε τα βήματα που κάνουμε να έχουν μόνιμο χαρακτήρα και να μη μένουμε μόνο στο «πρέπει να πιάσουμε το πλάνο». Καταλήγουμε στο να επανερχόμαστε συνέχεια στο θέμα, σα να ξεκινάμε από την αρχή. Πρέπει να κατανοηθεί ολοκληρωμένα από όλους μας ότι ο στόχος διακίνησης του «Ριζοσπάστη» δεν είναι απλά ένας αριθμητικός στόχος. Εχει σημασία το διάβασμα και η αξιοποίησή του στο χώρο δράσης, αλλά εδώ πρέπει να δοθεί βάρος στην ουσιαστική μελέτη του. Για παράδειγμα, έρχονται τελευταία ορισμένα ερωτήματα για ζητήματα οικονομίας (π.χ. τι είναι επεκτατική και τι περιοριστική πολιτική) που έχουν αναλυθεί στην ΚΟΜΕΠ και αναφέρονται στον «Ριζοσπάστη» σχεδόν επί καθημερινής βάσης εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτά τα ερωτήματα έρχονται και από συντρόφους και φίλους που διαβάζουν την εφημερίδα. Φαίνεται ότι χρειάζεται να περάσουμε σε μια βαθύτερη μελέτη, να καταθέτουμε τα ερωτήματα όταν μας δημιουργούνται, να μην προσπερνάμε ζητήματα, είτε γιατί θεωρούμε ότι είναι δυσνόητα είτε γιατί υποτίθεται δεν θα τα χρειαστούμε στην καθημερινή δράση. Εδώ δυστυχώς εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν, εκτός από την καθημερινή και επίπονη καθοδηγητική δουλειά του Γραμματέα και του Γραφείου της ΚΟΒ με το σύνολο των κομματικών μελών, ακόμα και στη μέθοδο μελέτης και της δημιουργικής αξιοποίησης του «Ριζοσπάστη» στο χώρο δράσης όπως και με τον περίγυρο.

Για να μετρήσουμε πιο πολλά βήματα στο ανέβασμα του μαρξιστικού ιδεολογικού υπόβαθρου πρέπει να βελτιώσουμε τον τρόπο που γίνονται πολλές φορές τα ιδεολογικά μαθήματα στις ΚΟΒ - ΟΒ. Οπως αναφέρουν οι Θέσεις, ορισμένες φορές θεωρείται ένα επιπρόσθετο καθήκον, ένα «παράλληλο πρόγραμμα» που δεν συνδέεται ουσιαστικά και οργανικά με το περιεχόμενο της καθημερινής δράσης των Οργανώσεων. Και εδώ κρύβεται όλη η ουσία, κατά τη γνώμη μου. Δηλαδή πώς ο Γραμματέας της ΚΟΒ, η Τομεακή Επιτροπή σε κάθε χώρο, θα έχουν συνέχεια έγνοια πώς η δράση της Οργάνωσης και η κουβέντα στις συνελεύσεις της ΚΟΒ δεν θα μένουν μόνο στα ζητήματα σχεδιασμού και επικαιρότητας αλλά στη βαθύτερη σύνδεση των εξελίξεων με τις αιτίες που οδήγησαν σε αυτές, όπως και τη σύνδεση με τον στρατηγικό μας στόχο.

Ενας τρόπος δουλειάς που βοήθησε και μπορεί να πάρει πιο μαζικά χαρακτηριστικά, είναι οι συσκέψεις με τα νέα μέλη της ΚΝΕ, στο πλαίσιο της αναγκαίας ιδεολογικής - πολιτικής στήριξης και καλύτερης προετοιμασίας τους ώστε να γίνουν μέλη του Κόμματος. Πολλές φορές οι συσκέψεις είχαν ως βάση κάποιο άρθρο της ΚΟΜΕΠ, του «Ριζοσπάστη», αλλά πραγματικά εκεί που άρχισε να γίνεται καλύτερη δουλειά ήταν όταν μπήκε ως ύλη διαβάσματος το Πρόγραμμα του Κόμματος, κάνοντας συζήτηση παράγραφο την παράγραφο, αναλύοντας τι σημαίνει π.χ. ιμπεριαλισμός, κοινωνικός χαρακτήρας της εργασίας, επαναστατική κατάσταση, κοινωνική συμμαχία κ.τ.λ. Διότι κάνουμε πολλές φορές το λάθος να θεωρούμε μερικά πράγματα αυτονόητα και γνωστά τα οποία δεν είναι, ενώ διαπιστώνουμε και το έλλειμμα ιστορικής γνώσης που έχουν ορισμένοι από όσους κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο επαναστατικό κίνημα. Αυτή η διαδικασία έδωσε κίνητρο στους συντρόφους να αναζητήσουν στη βιβλιοθήκη τους ή να προμηθευτούν βιβλία όπως π.χ. «Θεωρητικά ζητήματα για το πρόγραμμα του Κόμματος», το «Κράτος και Επανάσταση» κ.τ.λ. Επιπρόσθετα, αυτές οι συσκέψεις έδειξαν και την πίεση που δέχονται ορισμένοι νέοι σύντροφοι στο οικογενειακό τους περιβάλλον, το οποίο πολλές φορές διαφωνεί με την επιλογή τους, αλλά αυτήν την περίοδο ο εγκλεισμός και οι οικονομικές δυσκολίες εντείνουν αυτήν την πίεση και πρέπει να υπάρχει ολόπλευρη στήριξη.

Η συζήτηση πάνω στο Πρόγραμμα του Κόμματος, ακόμα και στην Απόφαση του 18ου Συνεδρίου για το Σοσιαλισμό, είναι τα «θεμέλια» στα οποία μπορούμε να χτίσουμε τους υπόλοιπους «ορόφους», ώστε να υπάρχει ιδεολογικοπολιτική συνέχεια. Καθοριστικός παράγοντας για την ιδεολογικοπολιτική αναβάθμιση είναι η καλή προετοιμασία και λειτουργία των ΚΟΒ, όπως και η ουσιαστική συζήτηση με τον κάθε σύντροφο για τον σκοπό της πάλης που χάνεται στην καθημερινότητα. Ετσι ώστε να γίνεται καθαρό πως η καθημερινή προσπάθεια για την ανάδειξη του προβλήματος στη σχολή ή ο αγώνας για τη δημιουργία συλλόγων, συνδέονται διαλεκτικά αλλά δεν ταυτίζονται με τον στρατηγικό μας στόχο. Τέλος, μεγάλη σημασία έχει και η ανάδειξη του πόσο σημαντική είναι η ιδεολογική μόρφωση του καθενός μας σήμερα, εκτός των άλλων και μελλοντικά. Διότι δεν ξέρουμε σε μια καμπή της ταξικής πάλης πού θα βρεθεί ο καθένας από εμάς και πόσο κρίσιμη θα είναι μια απόφαση που θα πρέπει να πάρει χωρίς να υπάρχει κάποιος να δώσει έτοιμη τη λύση.