Παρασκευή 26 Σεπτέμβρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Χωρίς ίχνος ντροπής

Γρηγοριάδης Κώστας

«Το θέμα συζητήθηκε και με τον υπουργό Παιδείας, ο οποίος ανέφερε ότι πριν έρθει στη Σύνοδο μίλησε και με τον κ. Χριστοδουλάκη. Ισχύει πλήρως η δέσμευση της πολιτείας για την υλοποίηση του πορίσματος της τετραμερούς επιτροπής εντός του υπεσχημένου χρονοδιαγράμματος».

Τα παραπάνω αποτελούν ένα μικρό απόσπασμα των πρακτικών της 44ης Συνόδου των Πρυτάνεων, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 4 έως 6 Ιούλη στα Γιάννενα.

Και όχι μόνον αυτό. Η τετραμερής επιτροπή κατέληξε σε κοινό πόρισμα - στη βάση, μάλιστα, των προτάσεων των εκπροσώπων της κυβέρνησης - το οποίο συμπεριλαμβάνει όσα ακριβώς ζητούν τώρα οι πανεπιστημιακοί και η κυβέρνηση αρνείται να τα ικανοποιήσει, ισχυριζόμενη ότι δεν αντέχει δήθεν ο κρατικός προϋπολογισμός...

Τα παραπάνω ...αφιερώνονται εξαιρετικά στον υπουργό Παιδείας και όσους άλλους κυβερνητικούς παράγοντες απευθύνονται τις μέρες αυτές στους πανεπιστημιακούς και τους καλούν να συναισθανθούν τις ευθύνες τους, κλπ., κλπ. Προφανώς, η λέξη ντροπή δεν κυκλοφορεί στα υπουργικά γραφεία...

Δουλιά μέχρι τα 80...

Δύσκολα τα πράγματα για τους Αμερικανούς συνταξιούχους. Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Αμερικανική Ενωση Συνταξιούχων (ΑΑRΡ), το 70% των Αμερικανών, ηλικίας άνω των 65 ετών, δηλώνει ότι σκοπεύει να συνεχίσει να εργάζεται, έστω και μερικώς απασχολούμενο, έως τα 70, ίσως και τα 80 του χρόνια. Η ΑΑRΡ εκτιμά ότι η τάση αυτή συνεχώς αυξάνεται και οφείλεται κυρίως σε οικονομική ανάγκη και λιγότερο σε επιλογή. Οι ανεπαρκείς συντάξεις, το συνεχώς αυξανόμενο κόστος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και νοσηλίων, αλλά και οι πρόσφατες απώλειες στα χρηματιστήρια και τις «επενδυτικές αγορές» είναι οι βασικοί παράγοντες - σημειώνεται στην έκθεση της ΑΑRΡ - που υποχρεώνουν τους Αμερικανούς συνταξιούχους στην αναζήτηση μιας θέσης εργασίας και πέραν των 65 ετών.

Με το δίκιο του...

Κάθε δίκιο θα έχει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Μιχ. Παπαγιαννάκης εάν διαμαρτυρηθεί και καταγγείλει την «Αυγή», για λογοκρισία και χειραγώγηση της ενημέρωσης. Και εξηγούμαστε: Προχτές, έγινε στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου ψηφοφορία για ένα σημαντικό θέμα, σχετικά με την έκθεση για το σχέδιο Ευρω-συντάγματος. Γράφει λοιπόν η χτεσινή «Αυγή», σχετικά με την ψηφοφορία αυτή: «Από τους Ελληνες ευρωβουλευτές την έκθεση καταψήφισαν οι τρεις ευρωβουλευτές του ΚΚΕ, ενώ απείχαν οι Αλ. Αλαβάνος, Ν. Μπακόπουλος και Δ. Κουλουριανός». Δε γράφει τίποτε, σχετικά με όσους την υπερψήφισαν. Και σε ό,τι αφορά στην τοποθέτηση των ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μπορεί να υπονοήσει ο αναγνώστης ότι την υπερψήφισαν, αφού εισηγητές της έκθεσης ήταν οι Δημ. Τσάτος, ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και ο Χιλ Ρόμπλες, ευρωβουλευτής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, όπου ανήκει και η ΝΔ. Για τον Μιχ. Παπαγιαννάκη, όμως, πώς θα καταλάβει ότι την υπερψήφισε κι αυτός; Επειδή η «Αυγή» αποσιωπά και αποκρύπτει την τοποθέτησή του..;

Μηνύματα...

Πώς να καταλάβουμε, άραγε, την επιστολή 12 νυν και πρώην δημάρχων του ΠΑΣΟΚ, σε δήμους του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης, που δόθηκε πρόσφατα σε δημοσιότητα; Τι συμπέρασμα να βγάλουμε από μια επιστολή, όπου λιβανίζεται η κυβέρνηση και η αντιλαϊκή πολιτική της, αλλά θεωρούν πως το απαραίτητο μέτρο για μια νέα νικηφόρα πορεία του ΠΑΣΟΚ είναι η απελευθέρωση της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού «απ' όλα εκείνα τα στοιχεία, που δηλώνουν κορεσμό και ηττοπάθεια»; Μόνον ότι το ΠΑΣΟΚ κινητοποιεί πλέον ό,τι έχει και δεν έχει, για να αντιστρέψει το κλίμα και να υφαρπάξει τη ψήφο των εργαζομένων; `Η, μήπως, υπάρχουν κι άλλα μηνύματα, καθώς την ίδια περίοδο διαμορφώνονται τα ψηφοδέλτια του κυβερνώντος κόμματος κι έχουν βγει τα μαχαίρια; Φανταζόμαστε πως οι 12 έχουν υπόψη τους συγκεκριμένα κυβερνητικά στελέχη, που «δηλώνουν κορεσμό και ηττοπάθεια». Και, προφανώς, θα πιστεύουν ότι δεν έχουν θέση στα ψηφοδέλτια οι όποιοι ηττοπαθείς...

Γιατί δεν τους κατονομάζουν, όμως, ώστε να ...διευκολυνθεί και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στο έργο του..;

Μια αποκαλυπτική ψηφοφορία

Η συζήτηση και η ψηφοφορία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για το «Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης» δίνει τη δυνατότητα για την εξαγωγή πολλών συμπερασμάτων, χρήσιμων ενόψει και των εκλογών.

Εισαγωγικά πρέπει να σημειώσουμε ότι το συζητούμενο «Σύνταγμα» αντανακλά τις πάγιες θέσεις των «μεγάλων δυνάμεων» της ΕΕ για τη δημιουργία ενός υπερενισχυμένου Διευθυντηρίου, που θα αποτελείται από τις τέσσερις-πέντε μεγαλύτερες χώρες-μέλη και το οποίο θα λειτουργεί ως στρατηγείο των πολυεθνικών και των τραπεζιτών στην επίθεσή τους κατά των λαών εντός και εκτός της ΕΕ.

Μια πτυχή αυτής της αντιδραστικής «μεταρρύθμισης» εκφράζει και ο θεσμός των «ευρωπαϊκών κομμάτων», με τον οποίο επιχειρείται η φίμωση των κομμάτων που αντιτίθενται στην ΕΕ, ως και η θέση τους «εκτός νόμου».

Τα παραπάνω δεν αναιρούν τις μεγάλες αντιθέσεις που έχουν εκδηλωθεί στους κόλπους της ΕΕ με αντικείμενο την ηγεμονία στην Ευρωπαϊκή Ενωση των «είκοσι πέντε». Εξάλλου, αυτές οι αντιθέσεις υποχρέωσαν τους ηγέτες της ΕΕ να παραπέμψουν το θέμα από τη Σύνοδο της Χαλκιδικής σε μια Διακυβερνητική Διάσκεψη, η οποία αρχίζει στις 4 του Οκτώβρη.

Στην προχτεσινή συνεδρίαση του Ευρωκοινοβουλίου παρουσιάστηκε μια κοινή εισήγηση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, μέλος του οποίου είναι η Νέα Δημοκρατία, και του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, μέλος του οποίου είναι το ΠΑΣΟΚ. Ετσι και στην ψηφοφορία, ψήφισαν υπέρ του ευρω-Συντάγματος όλοι οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Είχαμε, δηλαδή, μια πανηγυρική ταύτιση των δύο συνεταίρων του δικομματισμού σε μια ακόμη βασική πολιτική επιλογή. Ενα γεγονός που πρέπει να ληφθεί υπόψη για να κριθούν τα δύο κόμματα ενόψει των εκλογών.

Στην ίδια ψηφοφορία, όπου μόνον οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ ψήφισαν «κατά», ο ένας ευρωβουλευτής του ΣΥΝ ψήφισε «υπέρ» και ο άλλος απείχε. Χαρακτηριστικό ενός καιροσκοπισμού που διακρίνει αυτό το κόμμα, το οποίο έχει ψηφίσει όλες τις βασικές, θεμελιώδεις, συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και απ' την άλλη επιδιώκει να κρατάει θολωμένα τα νερά, τόσο θολωμένα όσο και η «κεντροαριστερά».

Ετσι κι αλλιώς η τοποθέτηση απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι λυδία λίθος για όλες τις πολιτικές δυνάμεις και η ψηφοφορία για το ευρω-Σύνταγμα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δίνει το μέτρο της αντίστασης, ή της υποταγής.

Και, φυσικά, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η συζήτηση και η ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο δίνει και το μέτρο της απόστασης που χωρίζει τα κέντρα λήψης των αποφάσεων στην ΕΕ από τους λαούς. Τους λαούς που βρίσκουν τον τρόπο να εκφράσουν την αντίθεσή τους, όπως οι Σουηδοί με το «όχι» τους.


Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Τα δασικά...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, βρέθηκε κι ένας άνθρωπος στην κυβέρνηση, να πει τα πράγματα με τ' όνομά τους. Μέχρι τώρα, ο ένας τα ...μάσαγε, ο άλλος έψαχνε τις ...κατάλληλες λέξεις, για να κρύψει την πραγματικότητα, και χρειάστηκε να σηκώσει το ανάστημά του ο Γ. Δρυς, για να μπουν τα ...δάση στη θέση τους.

Και δεν εννοούμε τα όσα είπε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες. Αναφερόμαστε στις κατευθύνσεις που κινείται το νέο νομοσχέδιο για τα δάση. Δυστυχώς, μπροστά στις κάμερες ο κ. Δρυς υπέκυψε κι αυτός στο γνωστό πειρασμό και επιχείρησε να κάνει το μαύρο άσπρο. Πράγματι, αυτό πρέπει να καταγραφεί στα μειονεκτήματά του...

Τα όσα μοίρασε γραπτά, όμως, είναι ολοκάθαρα. Πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Οπως, επίσης, να τονίσουμε τη γενικότερη σημασία της παρέμβασής του. Οχι μόνο για τα δάση, αλλά και το γενικότερο κλίμα της δημόσιας ζωής. Στο κάτω κάτω της γραφής, κάποτε πρέπει να μπει μια τάξη σ' αυτή τη χώρα. Δεν μπορεί να λέει ο καθένας ό,τι θέλει...

Τι είναι δάσος ή δασική έκταση, κύριε; Προφανώς, μια έκταση, που έχει δέντρα και, μάλιστα, κανονικά δέντρα, όχι ...δεντράκια. Στο κάτω κάτω της γραφής, μιλάμε για δάση και όχι για ...δασάκια.

Επρεπε ή δεν έπρεπε αυτά να συγκεκριμενοποιηθούν; Αναμφισβήτητα ναι. Ετσι, ως ελάχιστη έκταση ορίστηκαν τα τρία στρέμματα και, επίσης, μπήκε κι ένα ελάχιστο όριο δασοκάλυψης, το 25%.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Κι αφού ορίζεται το δάσος και η δασική έκταση, ορίζονται αυτόματα όλες οι άλλες εκτάσεις, που δεν είναι δάση και δασικές εκτάσεις. Ορίζονται, με άλλα λόγια, οι εκτάσεις, που μπορούμε να τις κάνουμε ό,τι θέλουμε. Από τσιμέντο, μέχρι στάχτη και μπούρμπερη...

Κι έτσι μπαίνει τάξη σ' ένα πρόβλημα, που το σέρνουμε από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ακόμη...

Ισως, βέβαια, αναρωτηθείτε τι θα γίνει με τα εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικων εκτάσεων, που δεν συμπεριλαμβάνονται στον προαναφερόμενο ορισμό. Για παράδειγμα, μέχρι σήμερα, χρειαζόταν μόνο 15% δασοκάλυψη, για να χαρακτηριστει μια έκταση δασική.

Επίσης, τι θα γίνει με τα αυθαίρετα, των οποίων οι ιδιοκτητες θα προτιμήσουν να παραδόσουν τα κλειδιά των αυθαιρέτων τους στα δασαρχεια, αντι να τα γκρεμίσουν.

Αυτές και άλλες πολλές απορίες, θα περιμενουν υποχρεωτικά την δημοσιοποίηση του πλήρους νομοσχεδίου. Οπως θα είδατε και στις τηλεοράσεις, ο κ. Δρυς, μας είπε χθες τι δεν θα κάνει η κυβέρνηση, χωρις, όμως, να πεί και τι θα κάνει...

Τι να κάνουμε... Και, τέλος πάντων, αν έχετε διαφορετική γνώμη, έρχονται και εκλογές...

Τα λόγια του αέρα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπορεί οι κυβερνώντες να επιχειρούν τον τελευταίο καιρό -ανάμεσα στα πολλά και διάφορα προεκλογικά τρικ - να δώσουν την εντύπωση, ότι ...θεωρούν την Παιδεία πρώτιστο ζήτημα, κλπ., κλπ., αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Και δεν είχαμε, βέβαια, την παραμικρή αμφιβολία γι' αυτό. Αλλωστε, η μέχρι σήμερα πολιτική τους δεν αφήνει έδαφος ούτε καν γι' αυταπάτες. Το ίδιο και όσα έχουν συμφωνήσει στα πλαίσια της ΕΕ και οι δεσμεύσεις, που έχουν αναλάβει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των τελευταίων αποτελούν οι λεγόμενες κατευθύνσεις της Μπολόνια, οι οποίες αναφέρονται κυρίως στην ανώτατη εκπαίδευση. Σύμφωνα με αυτές, οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών της ΕΕ έχουν αποφασίσει να προωθήσουν με συγκεκριμένα και γρήγορα βήματα την παραπέρα υποταγή της ανώτατης εκπαίδευσης και της επιστημονικής έρευνας στις απαιτήσεις της αγοράς και στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, να μειώσουν δραστικά τις κρατικές δαπάνες, κλπ., κλπ. Με δυο λόγια, να καταστήσουν τα πανεπιστήμια παραρτήματα των πολυεθνικών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Κι αν νομίζετε ότι τα παραλέμε, ή δεν μπορείτε να φανταστείτε με ποιους τρόπους η κυβέρνηση θα προωθήσει τα παραπάνω, διαβάστε το διπλανό σχόλιο.

... και τα πραγματικά σχέδια

«... Η ελληνική κυβέρνηση σκοπεύει να ξεκινήσει ένα διάλογο με τα ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης το ερχόμενο ακαδημαϊκό έτος, στοχεύοντας στην καθιέρωση ενός συστήματος κρατικής χρηματοδότησης με βάση στόχους, το οποίο θα έχει αποτέλεσμα την αύξηση της αυτονομίας και του βαθμού ελευθερίας των ιδρυμάτων.

Το νέο σύστημα θα είναι βασισμένο, όπως σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, σε μία διαδικασία διαβούλευσης, ανάμεσα στην κυβέρνηση και το κάθε ίδρυμα, η οποία θα καταλήγει σε μια τετραετή συμφωνία που θα περιλαμβάνει αμοιβαίες δεσμεύσεις. Η δέσμευση της κυβέρνησης θα αναφέρεται κυρίως στους πόρους, ενώ η δέσμευση του Ιδρύματος θα αναφέρεται κυρίως στην επίτευξη των συμφωνημένων στόχων. Αυτή η ανάπτυξη, σε συνδυασμό με την καθιέρωση ενός εθνικού συστήματος διασφάλισης και αξιολόγησης της ποιότητας, αναμένεται να βελτιώσει επίσης τη γενική αποδοτικότητα των ελληνικών ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων».

Τα παραπάνω αποτελούν ορισμένα μόνον αποσπάσματα της «Εθνικής Εκθεσης Εφαρμογής της Διαδικασίας της Μπολόνια;», την οποία συνέταξε το υπουργείο Παιδείας και παρουσίασε ο υπουργός Παιδείας στην πρόσφατη σύνοδο των Ευρωπαίων ομολόγων του στο Βερολίνο. Κι όπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας, η κυβέρνηση σχεδιάζει το εξής: Με μοχλούς τη διαβόητη αξιολόγηση και τις «τετραετείς συμφωνίες» θα προωθήσει τη «σύνδεση» (διάβαζε υποταγή) των πανεπιστημίων με την αγορά και τις επιχειρήσεις. Σε ό,τι δε αφορά στη χρηματοδότηση των ΑΕΙ θα μπει πλέον σε άλλη βάση. Τα πανεπιστήμια δε θα χρηματοδοτούνται με βάση τις ανάγκες τους, έστω και αγρίως υποτιμημένες (αριθμός φοιτητών, κλπ.), αλλά με βάση τους «συμφωνηθέντες στόχους». Και ο νοών νοείτω...

Φτιάχνουμε για να πουλάμε...

Δεν περιμένουμε, βέβαια, ούτε επαλήθευση, ούτε διάψευση από τους αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες. Ετσι κι αλλιώς, αυτά και όσα άλλα αναφέρονται στα οικονομικά των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, θα γίνουν γνωστά μετά τη διεξαγωγή τους, ίσως και αρκετά αργότερα. Σας πληροφορούμε, πάντως, ότι ακούσαμε τα εξής: Οχι μόνο και νέο δάνειο πολυετούς διάρκειας σκέφτεται να πάρει η κυβέρνηση (έχει ήδη πάρει ένα, ύψους 500 δισ. δραχμών), για να αντιμετωπίσει το συνεχώς αυξανόμενο κόστος των Ολυμπιακών έργων, αλλά και να ξεπουλήσει από τώρα τη μετά τους Αγώνες εκμετάλλευση και χρήση Ολυμπιακών αθλητικών εγκαταστάσεων σε πολυεθνικές και κάθε ενδιαφερόμενο.

Αρχαίο πνεύμα αθάνατο...

Δικαιολογίες...

«"Ηλθον, είδον και απήλθον" ο Συνασπισμός χτες στη συνεδρίαση της Διακομματικής Επιτροπής για τον εκλογικό νόμο, μην μπαίνοντας σε διαδικασία συζήτησης γύρω από την πρόταση της κυβέρνησης, αλλά αντιπροτείνοντας την καθιέρωση της απλής αναλογικής».

Αυτά γράφει η χτεσινή «Αυγή», σχετικά με την προχτεσινή συνεδρίαση της Διακομματικής Επιτροπής, όπου - εκτός των εκπροσώπων της κυβέρνησης - προσήλθαν μόνον οι εκπρόσωποι του ΣΥΝ.

Βέβαια, ο Στ. Πιτσιόρλας, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ, επιχείρησε να δικαιολογήσει το γεγονός, δηλώνοντας ότι «έπρεπε όλα τα κόμματα να έρθουν στη Διακομματική για να φανεί η απομόνωση της κυβέρνησης». Λες και αν έμεναν εντελώς μόνοι τους οι Κ. Σκανδαλίδης και Κ. Γείτονας και δεν πήγαινε κανένα κόμμα, δε θα φαινόταν η απομόνωση αυτή - τουλάχιστον εξίσου, αν όχι ακόμη περισσότερο...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κέρδη ποτισμένα με αίμα

Οι εφτά νεκροί εργάτες μέσα σε μια βδομάδα απέδειξαν, για μια ακόμα φορά, ότι τα εγκλήματα στους χώρους δουλιάς δεν έχουν σταματημό. Συνεχίζονται με τον ίδιο αμείωτο βαθμό, βάζοντας τους εργαζόμενους μπροστά σε μεγάλες ευθύνες, για το πώς θα προστατέψουν την ίδια τους τη ζωή από την ασυδοσία των εργοδοτών. Για να σταματήσουν να δίνουν το αίμα τους μέσα στις στοές και στις οικοδομές. Γιατί οι 60 νεκροί, που έχει καταγράψει ο «Ρ» από τις αρχές του χρόνου, θα αυξηθούν κι άλλο.

Η ανυπαρξία μέτρων ασφάλειας είναι πάντα η αιτία που οδηγεί στα εργατικά «ατυχήματα», παρά τους ισχυρισμούς των εργοδοτών, για τους οποίους, φυσικά, πάντα φταίει η αβλεψία του εργαζόμενου και η κακιά στιγμή! Ποτέ δε φταίει το ότι οι εργαζόμενοι δουλεύουν και παράγουν επί 12 και 16 ώρες κάθε μέρα, για να αυξάνουν τα κέρδη του κεφαλαίου. Σκαρφαλωμένοι πάνω στις σκαλωσιές, μέσα σε στοές, πάνω από τις μηχανές και μέσα στα αμπάρια, μέχρι το κορμί να μην αισθάνεται πλέον τίποτα. Μοναδικός σκοπός των εργοδοτών είναι να αυξάνουν το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, γιατί αυτό αυξάνει και τα κέρδη τους. Και τα κέρδη αυτά για τον εργοδότη δε νοείται να μειωθούν, πληρώνοντας μέτρα προστασίας. Ο νεκρός εργάτης δεν κοστίζει. Απλά, θα τον αντικαταστήσει. Κοστίζουν, όμως, οι εργατοώρες για να στηθεί ασφαλής σκαλωσιά. Για να ελέγξουν μηχανικοί την ασφάλεια του χώρου εργασίας. Για να συντηρήσουν το μηχάνημα πριν κλατάρει. Για να αγοράσουν μέσα προστασίας.

Δίπλα σε όλα αυτά, η κυβέρνηση παρατηρεί και συνηγορεί. Χύνει κροκοδείλια δάκρυα και προειδοποιεί τους εργοδότες, σε αυστηρό ύφος, ότι θα τους τιμωρήσει! Τα εγκλήματα, όμως, μένουν πάντα ατιμώρητα, αφού στο τέλος κανένας υπεύθυνος δεν κάθεται στο σκαμνί, παρά μόνον εξιλαστήρια θύματα. Η ίδια η κυβέρνηση, όμως, είναι αυτή που επιτρέπει στους εργοδότες να είναι ασύδοτοι. Διατηρεί παροπλισμένους τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, οι οποίοι, ακόμα και όταν παρεμβαίνουν, αφήνουν ανενόχλητους τους εργοδότες. Ικανοποίησε τις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου, κάνοντας τις εργασιακές σχέσεις «λάστιχο», χωρίς ωράριο, χωρίς ειδικότητα, για όσο και όταν θέλουν τα αφεντικά. Είναι αυτή, που δεν μπορεί να «παρέμβει» σε απολύσεις στις ιδιωτικές επιχειρήσεις και όποιος μιλήσει για ασφάλεια την επομένη ψάχνει για δουλιά.

Οσα δάκρυα και να χύσουν οι εργαζόμενοι, όσο και να αγανακτήσουν, δεν πρόκειται με το δάκρυ να σταματήσουν τα εγκλήματα στους χώρους δουλιάς. Πρέπει οι ίδιοι να πάρουν την υπόθεση της προστασίας της ζωής τους στα χέρια τους. Να συσπειρωθούν και με ταξικούς αγώνες να επιβάλουν μέτρα. Να βάλουν στην άκρη τις δυνάμεις του δικομματισμού, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εργοδοτών και του μεγάλου κεφαλαίου. Να ενισχύσουν το ΚΚΕ, για να πάρουν, τελικά, οι ίδιοι την εξουσία της ζωής τους στα χέρια τους.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ