Στο σημερινό 4σέλιδο «Νεολαία» μπορούμε να βρούμε:

-- Από 1 έως 3 Ιούλη, στο Βίτσι, το φετινό 25ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ, αφιερωμένο στον ΔΣΕ, με αφορμή τα 70 χρόνια από την ίδρυσή του.

-- Πεζοπορία στα αντάρτικα μονοπάτια στον Παρνασσό οργανώνουν το ΚΣ της ΚΝΕ και το Τμήμα Φυσικής Αγωγής της ΚΕ του ΚΚΕ.

-- Αρθρο: Για το πραγματικό πρόσωπο της Γουροβίζιον.

-- Στοιχεία από την πανελλήνια έρευνα του ΕΠΙΨΥ για τη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών στο μαθητικό πληθυσμό.

Η κατασκήνωση του Διημέρου θα πραγματοποιηθεί στο Πισοδέρι στη θέση Βίγλα (χιονοδρομικό κέντρο) σε υψόμετρο 1.550 μέτρων, 20 χλμ. δυτικά της Φλώρινας. Στο Πισοδέρι ήταν η έδρα της 10ης Μεραρχίας του ΔΣΕ στο Λέσιτς, της 11ης Μεραρχίας στο Περβόλ και το Αρχηγείο κατά τις τελευταίες μάχες. Επίσης, η κατασκήνωση είναι στο σύνορο της Ελεύθερης Ελλάδας.

Στο χώρο της κατασκήνωσης θα φιλοξενείται έκθεση αφιερωμένη στον ΔΣΕ, ενώ στο πρόγραμμα θα ενταχτούν διάφορες δραστηριότητες, συναυλίες, συζητήσεις που θα ανακοινωθούν το προσεχές διάστημα.

Στόχος είναι το φετινό Διήμερο της ΚΝΕ και με την ευκαιρία ότι το 2016 είναι χρονιά αφιερωμένη στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, να βοηθήσει ώστε τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ να γνωρίσουν από κοντά το χώρο όπου για τριάμισι χρόνια έδρασε ο ΔΣΕ. Να μάθουν για τις μεγάλες μάχες που έδωσε, για τη ζωή του μαχητή, τον άφθαστο ηρωισμό του, την αυτοθυσία, την ηθικοπολιτική του ανωτερότητα και τα ιδανικά του, που πήγαζαν από το δίκιο του αγώνα και από την πίστη του στο ηρωικό ΚΚΕ.

Στο βορειοδυτικό τμήμα της Ελλάδας, δυτικά της Φλώρινας και βορειοδυτικά της Καστοριάς, βρίσκονται ο ορεινός όγκος Βέρνο ή Βίτσι και οι λίμνες Πρέσπες. Σε αυτήν την περιοχή από την άνοιξη του 1947 μέχρι τον Αύγουστο του 1949 ο ΔΣΕ είχε ισχυρές βάσεις. Ηταν η έδρα του Γενικού Αρχηγείου (Γ.Α.) του ΔΣΕ, της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης, τα βασικά του επιτελεία. Στις περιοχές που ήλεγχε ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας διαμορφώθηκαν νέοι λαογέννητοι θεσμοί εξουσίας, δημιουργήθηκε η «Ελεύθερη Ελλάδα». Η επίσκεψη, επομένως, αποτελεί ένα μάθημα Ιστορίας, αλλά και επαναστατικής διαπαιδαγώγησης.

Γενικότερα, ο χώρος που είχε ο ΔΣΕ στο Βίτσι περιελάμβανε τους ορεινούς όγκους Βαρνούντας ή Μπέλλα Βόντα, το Βέρνο ή Βίτσι και το Μάλι - Μάδι. Στο χωριό Λαιμός, το τρίτο δεκαήμερο του Δεκέμβρη του 1947 εγκαταστάθηκε η Σχολή Αξιωματικών του Γενικού Αρχηγείου. Στο χωριό Οξυά ήταν η έδρα της Μονάδας Πυροβολικού, ενώ κοντά στο χωριό ήταν και η έδρα της Σχολής Πυροβολικού του Γ.Α. Το Γενάρη του '49 εγκαταστάθηκε εκεί και η έδρα των σαμποτέρ του Γ.Α. Στο χωριό Πύλη μέσα σε μια χαράδρα σε αμπριά και καλύβες στεγάζονταν το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ, τα μέλη της Προσωρινής Κεντρικής Διοίκησης. Εκεί βρίσκεται και η σπηλιά του Ν. Ζαχαριάδη, τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στο χωριό Βροντερό σε μια σπηλιά ήταν ένα από τα κεντρικά νοσοκομεία του ΔΣΕ. Επίσης, νοσοκομεία και χειρουργεία υπήρχαν και σε διάφορα άλλα σημεία. Στο χωριό Πυξός από 1 έως 8 Μάρτη 1949 μέσα σε μια μεγάλη αίθουσα - αμπρί συνήλθε η 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της «Πανελλαδικής Δημοκρατικής Ενωσης Γυναικών Ελλάδας».

Σ' αυτά τα μέρη, λοιπόν, θ' ανταμώσουν φέτος χιλιάδες νέοι και νέες από όλη την Ελλάδα για να περπατήσουν σε κατάφυτες πλαγιές και μονοπάτια, να αθληθούν, να τραγουδήσουν, να παρακολουθήσουν εκδηλώσεις και να προβληματιστούν, να παραδειγματιστούν, να αντλήσουν πολύτιμα διδάγματα για το σήμερα, από την κορυφαία «στιγμή» της ταξικής πάλης μέχρι σήμερα στη χώρα μας. Γιατί, όπως σημειώνει σχετικά και η Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 70χρονα του ΔΣΕ:

«Ο τρίχρονος αγώνας του ΔΣΕ υπήρξε δίκαιος, ηρωικός και μεγαλειώδης. Εξέφραζε τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού ενάντια στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών και καταπιεστών της. Εξέφραζε τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της βασικής συμμαχικής της δύναμης, της εξαθλιωμένης αγροτιάς και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων στρωμάτων των πόλεων. Η αστική κρατική εξουσία γνώρισε τότε τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή της. Ο αγώνας του ΔΣΕ αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα».

Μετά την απελευθέρωση του 1944 αναπόφευκτα οξύνθηκε η σκληρή ταξική ένοπλη αναμέτρηση, που είτε θα οδηγούσε στην ανατροπή της αστικής εξουσίας, με απομόνωση και των ξένων στηριγμάτων της, είτε στην ήττα των λαϊκών δυνάμεων, στην απομόνωση του ΚΚΕ και στην επανασταθεροποίηση της αστικής εξουσίας. Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν απάντηση του ΚΚΕ στο όργιο της αστικής βίας, που επιχειρούσε να ανατρέψει το συσχετισμό που είχε διαμορφωθεί.

Η ΕΑΜική Αντίσταση στην Κατοχή και η κρίσιμη ταξική σύγκρουση του Δεκέμβρη είχαν αφήσει μεγάλη αγωνιστική κληρονομιά στη λαϊκή συνείδηση, στις μορφές οργάνωσης και πάλης.

Μεγάλη δύναμη του ΔΣΕ αποτέλεσαν οι δεσμοί του με το λαό, ιδιαίτερα στις περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας. Οι φτωχές λαϊκές μάζες ήταν εκείνες που τροφοδότησαν τον ΔΣΕ με κάθε είδους βοήθεια, έμψυχο δυναμικό, τροφή και ρουχισμό, βοήθησαν στην κατασκευή οχυρωματικών έργων, στη συγκέντρωση πληροφοριών, στην οργάνωση της Λαϊκής Πολιτοφυλακής, που περιφρουρούσε τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του λαού στις περιοχές που ελέγχονταν από τον ΔΣΕ.

Η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ και οι παρακαταθήκες που άφησε στηρίχτηκαν σε μια σειρά από παράγοντες με διαχρονική αξία και επικαιρότητα.

Γινόταν συνεχής προσπάθεια να συνδυάζονται οι υλικές με τις πολιτικοπνευματικές ανάγκες των μαχητών και μαχητριών, γινόταν ιδεολογική δουλειά ώστε ο σκοπός του αγώνα να γίνει κατανοητός, να μη στηρίζεται μόνο στο συναίσθημα ή στην αγανάκτηση. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι ο ΔΣΕ είχε μια πλούσια εκδοτική δραστηριότητα με δεκάδες δελτία, εφημερίδες και βιβλία.

Γεννήθηκαν νέοι λαϊκοί θεσμοί: Σε 323 ελεύθερα χωριά έγιναν εκλογές με τη συμμετοχή όλου του λαού, και με την ψήφο των γυναικών που στην άλλη Ελλάδα δεν επιτρεπόταν. Εκλέχτηκαν λαϊκά συμβούλια και δικαστήρια. Εγιναν 6 συνελεύσεις λαϊκών δικαστών, στις οποίες πήραν μέρος 600 δικαστές. Ιδρύθηκαν επαρχιακά συμβούλια που λειτουργούσαν ως όργανα δεύτερου βαθμού. Διανεμήθηκαν δημόσια, κοινοτικά και εκκλησιαστικά κτήματα στους ακτήμονες, μια προσπάθεια δηλαδή για την αλλαγή των σχέσεων ιδιοκτησίας υπέρ του λαού.

Ο ΔΣΕ έδειξε φροντίδα για την ανάπτυξη της στρατιωτικής τέχνης, την ανεύρεση τρόπων να καλύπτονται πρωτοφανείς ελλείψεις που υπήρχαν και έδωσε υποδείγματα στρατιωτικής τακτικής που έμειναν στην Ιστορία. Στον αντίποδα του αστικού στρατού, χαρακτηριστικό γνώρισμα του ΔΣΕ ήταν ο αγώνας του για το δίκιο του λαού, η αυταπάρνηση και η συνειδητή πειθαρχία, παράλληλα με τη δημοκρατία στις μονάδες του με τις συνελεύσεις σε διάφορες βαθμίδες του, όπου ασκούνταν κριτική από κάτω προς τα πάνω και αντίστροφα.

Αναντικατάστατη υπήρξε στον αγώνα του ΔΣΕ η συμβολή της Υγειονομικής Υπηρεσίας του. Με την ακούραστη προσπάθεια μαχητών και υποστηρικτών του ΔΣΕ χτίστηκαν και διαμορφώθηκαν νοσοκομεία.

Ο ΔΣΕ τίμησε τη γυναίκα μαχήτρια, που η πολεμική της επίδοση είχε φθάσει σε επίπεδα πρωτοφανή για τα δεδομένα της εποχής. Οι μαχήτριες ζητούσαν να στέλνονται στην πρώτη γραμμή του πυρός, να μη γίνονται διακρίσεις σε σχέση με τους άνδρες. Καυτηριαζόταν κάθε υποτιμητική στάση από την πλευρά των ανδρών, στάση που είχε τη ρίζα της στο γενικότερο πλέγμα υποτίμησης των γυναικών, που ήταν βαθιά ριζωμένο και εμπεδωμένο στην ελληνική κοινωνία, και πιο έντονα στην ύπαιθρο. Χίλιες είκοσι επτά (1.027) γυναίκες αναδείχτηκαν στο βαθμό του αξιωματικού και υπαξιωματικού του ΔΣΕ. Στα τέλη του 1948, πάνω από το 20% της σύνθεσης των λαϊκών οργάνων ήταν γυναίκες. Οι γυναίκες στον ΔΣΕ προκαλούσαν δέος στον πολλαπλάσιο και καλύτερα εξοπλισμένο αστικό ανδρικό στρατό.

Ο ΔΣΕ ρίχτηκε παράλληλα στη μάχη για να οργανωθεί η λαϊκή εκπαίδευση στις περιοχές που ήλεγχε, λαμβάνοντας μέριμνα για να μορφώσει δασκάλους, να ανοίξουν όλα τα σχολεία των ελεύθερων περιοχών και να φτιαχτούν εκεί που δεν υπήρχαν, για ιδιαίτερη βοήθεια στα άπορα παιδιά κ.ο.κ.

Κι όλα αυτά μέσα στο καμίνι της μάχης απέναντι σ' έναν πάνοπλο αντίπαλο. Οπως αναφέρεται στη Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ: «Είναι χαρακτηριστικό ότι στην τελευταία μάχη του Γράμμου, ο ΔΣΕ παρέταξε περίπου 12.500 μαχητές και μαχήτριες με ελαφρύ οπλισμό, ενώ ο κυβερνητικός στρατός υπολογίζεται ότι παρέταξε πάνω από 100.000 άνδρες, διαθέτοντας ακόμα 120 πυροβόλα, πολλά θωρακισμένα και το σύνολο της αεροπορίας. Αυτή η άνιση ταξική αναμέτρηση καθιστά ακόμα μεγαλύτερη την ηθική και πολιτική αξία, την παρακαταθήκη του ΔΣΕ».

Η έρευνα τελεί υπό την αιγίδα του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας (ΕΚΠΝΤ), υλοποιείται ανά τετραετία σε 35 χώρες και περιοχές της Ευρώπης και παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για τη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών καθώς και για άλλες συνήθειες και χαρακτηριστικά του τρόπου ζωής των εφήβων, με έμφαση στις εξαρτητικές συμπεριφορές. Στη χώρα μας, η πανελλήνια έρευνα στο μαθητικό πληθυσμό διενεργείται από το 1984. Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι σε όλες σχεδόν τις πανελλήνιες έρευνες, που είχαν διεξαχθεί πριν από το 2015, ο πληθυσμός της έρευνας περιελάμβανε τους μαθητές με ηλικιακό εύρος 15 - 18 ετών, ενώ για την έρευνα του 2011 στο δείγμα είχαν συμπεριληφθεί και οι μαθητές της Α' και Β' Γυμνασίου (13 - 14 ετών).

Το 2015, τον πληθυσμό της έρευνας αποτέλεσαν μόνο οι 16χρονοι μαθητές, λόγω ελλιπούς χρηματοδότησης... Η έρευνα υλοποιήθηκε με τη συνεργασία των κατά τόπους Κέντρων Πρόληψης.

Στην έρευνα του 2015, συμμετείχε πανελλήνιο αντιπροσωπευτικό δείγμα 3.202 μαθητών ηλικίας 16 ετών (μαθητές Α' Λυκείου) από 175 σχολεία της χώρας. Τα ιδιωτικά σχολεία (42,9%) αρνήθηκαν συμμετοχή στην έρευνα σε σημαντικά υψηλότερο ποσοστό από ό,τι τα δημόσια (4,7%). Οι μαθητές συμπλήρωσαν ανώνυμο ερωτηματολόγιο μέσα στις τάξεις τους. Σε ποσοστό 85,1% οι μαθητές του δείγματος ζουν και με τους δύο βιολογικούς γονείς, σε χαμηλότερο ποσοστό στους Ν. Αττικής και Θεσσαλονίκης (συγκριτικά με τις λοιπές περιοχές). Το 96,3% γεννήθηκε στην Ελλάδα. Σχεδόν ένας στους 6 μαθητές (17,2%) ανέφερε τουλάχιστον έναν γονιό άνεργο, ενώ σε ποσοστό 1,6% ότι και οι δύο γονείς ήταν άνεργοι.

Τα συγκεκριμένα στοιχεία παρουσιάζονται σε μια συγκυρία που η αστική τάξη, το κράτος της και οι κάθε λογής μηχανισμοί της κλιμακώνουν την επίθεσή τους στα δικαιώματα και τη ζωή των νέων, αλλά και στη συνείδηση της νέας γενιάς. Μόνο τυχαίο, επομένως, δεν είναι ότι τα ανησυχητικά αυτά στοιχεία, έρχονται σε μια περίοδο όπου η καπιταλιστική οικονομική κρίση έφερε στην επιφάνεια με ακόμα μεγαλύτερη ένταση όλα τα αδιέξοδα που «χαρίζει απλόχερα» στη νέα γενιά ο καπιταλισμός, στερώντας από τους νέους τα δικαιώματα στη μόρφωση, στη ζωή, στη δουλειά, προσφέροντας για «διέξοδο» από την άθλια ζωή κάθε λογής ψεύτικους «παραδείσους» και ουσίες. Πάνω σε αυτό το έδαφος, κάθε λογής μηχανισμοί και ναρκω-θιασώτες, διακίνησαν και διακινούν το αντιδραστικό και αντιεπιστημονικό ιδεολόγημα του διαχωρισμού των ναρκωτικών σε «σκληρά» και «μαλακά», παρουσιάζοντας τα υποτιθέμενα «μαλακά» ως ακίνδυνα και αθώα. Τώρα, ως επόμενο βήμα, επιδιώκουν επιτακτικά να αφαιρέσουν ακόμα και το χαρακτηρισμό «ναρκωτικό» από την κάνναβη και να την παρουσιάσουν ως μια ευεργετική ουσία για την υγεία, να βαφτίσουν την κάνναβη με διάφορες αντιεπιστημονικές ετικέτες όπως «ιατρική» και «φαρμακευτική», χωρίς να διστάζουν να παίξουν και με την ελπίδα χιλιάδων ανθρώπων που υποφέρουν από σοβαρές ασθένειες. «Η κάνναβη δεν είναι ναρκωτικό, αλλά βοτάνι θεραπευτικό», ήταν ένα από τα συνθήματα των δύο τελευταίων ναρκω-φεστιβάλ.

Από την περσινή εκδήλωση της ΚΝΕ, την Παγκόσμια Μέρα κατά των Ναρκωτικών

Σχετικά με τις παράνομες και άλλες «νόμιμες» εξαρτησιογόνες ουσίες, τα ευρήματα δείχνουν:

• Περισσότεροι από ένας στους τέσσερις 16χρονους μαθητές θεωρούν εύκολη την πρόσβαση σε ηρεμιστικά/υπνωτικά, ένας στους τέσσερις θεωρεί το ίδιο για την κάνναβη (περισσότερο τα αγόρια), ένας στους 7 (14,2%) θεωρεί εύκολη την πρόσβαση σε συνταγογραφούμενα οπιοειδή παυσίπονα (περισσότερο τα κορίτσια). Σε ποσοστά κάτω του 10% αναφέρουν οι μαθητές εύκολη πρόσβαση σε ουσίες όπως κοκαΐνη, ηρωίνη, έκσταση, αμφεταμίνες ή μεθαμφεταμίνες.
• Αυξάνεται διαχρονικά το ποσοστό των εφήβων που θεωρούν «ακίνδυνη» τη χρήση κάνναβης. Το ποσοστό των 16χρονων μαθητών για το συγκεκριμένο ζήτημα έχει διαμορφωθεί ως εξής: Το 2003 ήταν 8,2%, το 2007 10,7%, το 2011 12% και το 2015 αυξήθηκε στο 23%. Δηλαδή, μόνο σε τέσσερα χρόνια το ποσοστό των 16χρονων μαθητών που θεωρούν «ακίνδυνη» τη χρήση κάνναβης διπλασιάστηκε.
• Σχεδόν ένας στους 9 16χρονους (10,6%) αναφέρει χρήση κάποιας παράνομης ουσίας έστω και μια φορά σε όλη τη ζωή (κυρίως κάνναβης), τα αγόρια σε υπερδιπλάσιο ποσοστό (14,8%) συγκριτικά με τα κορίτσια (6,5%).
• Ενας στους 11 μαθητές (9,1%) αναφέρει χρήση κάνναβης έστω και μια φορά σε όλη τη ζωή. Οι μισοί εξ αυτών (4,6%) επανέλαβαν τη χρήση της ουσίας πάνω από τρεις φορές (αγόρια 6,4%, κορίτσια 2,8%). Το 4,1% αναφέρουν χρήση κάνναβης κατά τις 30 τελευταίες μέρες πριν από την έρευνα, τα αγόρια σε υψηλότερα ποσοστά από τα κορίτσια.
• Σημαντικά υψηλό ποσοστό εφήβων αναφέρουν χρήση κάνναβης το 2015 συγκριτικά με πριν μια 12ετία: Το 2003 ήταν 5,7% και το 2015 9,1%.
• Ενας στους 8 μαθητές (12,5%) αναφέρει χρήση εισπνεόμενης ουσίας (κόλλα, βενζίνη κ.ά.) έστω και μια φορά σε όλη τη ζωή, το 4,2% αναφέρει χρήση μη συνταγογραφημένη ηρεμιστικών ή υπνωτικών και ποσοστό 2,5% χρήση «νέων» ψυχοδραστικών ουσιών (κυρίως συνθετικών κανναβινοειδών).

Στην Ερευνα υπάρχουν ευρήματα και για την κατανάλωση αλκοόλ, όπου παρουσιάζεται μείωση τα τελευταία χρόνια στην υπερβολική κατανάλωση (5 ποτά στη σειρά ανά περίσταση) και στη μέθη, κυρίως στα αγόρια. Ωστόσο, ένα σημαντικό υποσύνολο 16χρονων υιοθετούν συμπεριφορές υψηλού κινδύνου που συνδέονται με την κατανάλωση αλκοόλ - όπως, για παράδειγμα, οδήγηση οχήματος υπό την επήρεια (9,7%) ή σεξουαλική επαφή χωρίς τη χρήση προφυλακτικού (7,3%). Οπως επισημάνθηκε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της έρευνας «συμπεριφορές σαν τις παραπάνω συνδέονται, μεταξύ άλλων, και με την κατά κανόνα εύκολη πρόσβαση των εφήβων σε οινοπνευματώδη ποτά που, παρά τους σχετικούς περιορισμούς, προσφέρονται απρόσκοπτα σε χώρους εστίασης και διασκέδασης». Η έρευνα έδειξε, 3 στους 5 εφήβους (60,9%) αναφέρουν ότι ήπιαν πρόσφατα κάποιο οινοπνευματώδες ποτό σε μπαρ, κλαμπ, καφετέρια ή εστιατόριο. Γεγονός που αποδεικνύει για πολλοστή φορά ότι η εύκολη προσβασιμότητα είτε αφορά νόμιμες, είτε παράνομες ουσίες οδηγεί στην κατάχρηση κι οι όποιοι περιοριστικοί όροι είναι απλά προσχηματικοί.

Σχετικά με άλλες εξαρτητικές συμπεριφορές: To 68,7% των 16χρονων μαθητών είναι στο διαδίκτυο και τις επτά μέρες της εβδομάδας. Το 23,9% αναφέρει χρήση του διαδικτύου για τουλάχιστον 4 ώρες καθημερινά από Δευτέρα έως Πέμπτη, και το 17,6% για τουλάχιστον 6 ώρες καθημερινά από Παρασκευή έως Κυριακή. Τις περισσότερες μέρες και ώρες στο διαδίκτυο οι μαθητές τις περνούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (5,5 μέρες τη βδομάδα και 2,4 ώρες ανά μέρα χρήσης). Ακολουθούν σε διάρκεια: η μουσική, ταινίες ή το κατέβασμα προγραμμάτων (4,5 μέρες για 2,0 ώρες ανά ημέρα), η μελέτη ή το απλό σερφάρισμα για αναζήτηση πληροφοριών (2,9 μέρες για 1,1 ώρες ανά ημέρα) και τα διαδικτυακά παιχνίδια (1,4 μέρες τη βδομάδα για 0,8 ώρες ανά ημέρα).

Τέλος, σημαντική μερίδα 16χρονων, κυρίως αγοριών, ασχολούνται συστηματικά με το στοιχηματισμό, με 1 στα 8 αγόρια (13,1%) να βρίσκεται σε κίνδυνο για παθολογική ενασχόληση με το στοιχηματισμό, ενώ ένα χαμηλότερο, αλλά άξιο προσοχής, ποσοστό αγοριών (5,8%) να παρουσιάζουν ήδη προβληματική ενασχόληση.

Για τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία μίλησαν στον «Ριζοσπάστη» ο Δημήτρης Βιτάλης, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, και ο Βαγγέλης Γείτονας, μέλος του Τμήματος Αθλητισμού και Φυσικής Αγωγής της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Η φετινή πρωτοβουλία», μας λέει ο Δ. Βιτάλης, «είναι συνέχεια της περσινής που είχε πάρει η Οργάνωση πραγματοποιώντας πεζοπορία στην Πάρνηθα. Φέτος, θα επισκεφθούμε τον ορεινό όγκο του Παρνασσού, ο οποίος παρουσιάζει ιδιαίτερο ιστορικό ενδιαφέρον καθώς ήταν πεδίο δράσης του ΕΛΑΣ και αργότερα του ΔΣΕ μέχρι το '48. Τα μονοπάτια που θα επισκεφθούμε είχαν αξιοποιηθεί εκείνη την περίοδο για τη σύνδεση με τα μέτωπα μάχης στη Στερεά Ελλάδα και επίσης ήταν ο δρόμος που έβγαιναν στο βουνό τα στελέχη του Κόμματος που δούλευαν στην παρανομία, οι αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, αξιοποιώντας αυτήν τη διαδρομή από την Πάρνηθα στον Παρνασσό. Πρόκειται για κομμάτι της Ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος, καθώς στην περιοχή έδρασε ο ΔΣΕ της Ρούμελης και ιδιαίτερα η δεύτερη μεραρχία του ΔΣΕ με τον καπετάν Διαμαντή αλλά και νωρίτερα το δεύτερο τάγμα του 34ου συντάγματος του ΕΛΑΣ.

Πέρα από τη συγκίνηση που προκαλεί να περπατήσεις σε αυτά τα ιστορικά μονοπάτια, αποτελεί μάθημα ζωής βλέποντας ένα μικρό μέρος από τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι κομμουνιστές και οι αγωνιστές που έδρασαν εκείνη την περίοδο, νιώθοντας την αποφασιστικότητα που είχαν, το αλύγιστο φρόνημα.

Τμήμα της διαδρομής στο ελατόδασος

«Η πρωτοβουλία μας αυτή αποσκοπεί να τροφοδοτήσει κι άλλες τέτοιες δραστηριότητες με στόχο κάθε χρόνο όλο και περισσότεροι να βαδίζουν στα μονοπάτια που βάδισαν με το όπλο στο χέρι οι αντάρτες του ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ, αφήνοντας πολύτιμη και μοναδική παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές», μας λέει ο Β. Γείτονας, που επισημαίνει ότι «η πρωτοβουλία εντάσσεται σε μια σειρά πρωτοβουλιών - που έχουν ξεκινήσει από πέρυσι με την πεζοπορία στα αντάρτικα μονοπάτια της Πάρνηθας - με στόχο να συνδυαστεί η γνωριμία με τις πιο λαμπρές σελίδες της Ιστορίας του λαού μας, όπως η πάλη του ΔΣΕ, με τη φυσική άσκηση. Επιδιώκουμε να αναδείξουμε με οργανωμένο τρόπο τα οφέλη που έχει η άσκηση για τον ανθρώπινο οργανισμό, ιδιαίτερα σε συνθήκες όπως αυτές που προσφέρει το βουνό, μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον, έξω από τα όρια της πόλης και, ταυτόχρονα, να δώσουμε ένα έναυσμα σε όσους συμμετάσχουν αλλά και σε ακόμα περισσότερους να αποκτήσουν επαφή με την άσκηση αλλά και σεβασμό στο περιβάλλον. Από την πλευρά της επιστήμης της Φυσικής Αγωγής χρειάζεται να επισημάνουμε ακόμα μια φορά πως οι συνθήκες ζωής σήμερα δεν ευνοούν καθόλου τις προϋποθέσεις για τη θωράκιση και τη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων. Το αντίθετο θα λέγαμε. Το υψηλό κόστος, η έλλειψη υποδομών αλλά και ο αστικός τρόπος ζωής έχουν οδηγήσει την πλειοψηφία του λαού μακριά από τη Φυσική Αγωγή, τον Αθλητισμό, με τους κινδύνους για την υγεία να πληθαίνουν. Η πεζοπορία είναι μια μορφή άσκησης που - με βάση τις απαιτήσεις της - δίνει τη δυνατότητα σε όποιον συμμετέχει σε μια τέτοια δραστηριότητα να ασκηθεί με έναν τρόπο που συνδυάζει πολλά στοιχεία. Η οργανωμένη σε ομάδες πεζοπορία έχει και διαπαιδαγωγητικό ρόλο, μαθαίνει στον άνθρωπο να αγωνίζεται, να κινείται στο πλαίσιο μιας ομάδας, να είναι πειθαρχημένος, να βοηθάει τον διπλανό του για να πετύχει η ομάδα το στόχο της, κ.ά. Ολα αυτά είναι πλευρές που αν τις ανάγουμε σε επίπεδο κοινωνίας είναι αξίες που πρέπει να διέπουν τη ζωή μας σήμερα στις συνθήκες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας».

Ζεμενό, Κίρφη, Δίστομο. Αποτύπωση της διαδρομής που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή

Στην περιοχή αυτή έδρασε, κατά κύριο λόγο, η 2η μεραρχία του ΔΣΕ με διοικητή τον θρυλικό Διαμαντή (Γιάννη Αλεξάνδρου). Παρότι το κεντρικό πεδίο επιχειρήσεων ήταν στο Γράμμο, οι εκτάσεις της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας αποτελούσαν σημαντική περιοχή. Ο έλεγχος αυτών των ορεινών όγκων και των γύρω περιοχών από τον ΔΣΕ ήταν πλήγμα για τον αστικό στρατό, αφού δεν μπορούσε να εξασφαλίσει τα μετόπισθεν και τον ανεφοδιασμό του στις επιθέσεις κατά των ανταρτών. Σημαντικές, επίσης, ήταν οι νίκες εναντίον του αστικού στρατού που είχαν οι αντάρτες του ΔΣΕ στην περιοχή και η απόκρουση των κυβερνητικών σχεδίων «Τέρμινους» και «Χαραυγή», που προέβλεπαν την εκκαθάριση της Ρούμελης από δυνάμεις του ΔΣΕ. Η γνωστότερη επιχείρηση του ΔΣΕ στην περιοχή είναι αυτή της 126ης ταξιαρχίας του ΔΣΕ. Τάγμα της με διοικητή τον Κώστα Αντωνόπουλο (Κρόνο), το Γενάρη του 1948, ξεκίνησε από τον Παρνασσό, διέσχισε τη Βοιωτία και επιχείρησε να εγκατασταθεί στην Πάρνηθα και τα Γεράνεια.

Η διάρκεια της διαδρομής είναι περίπου 5 ώρες, μέσα σε μονοπάτι. Οι συμμετέχοντες πρέπει να φοράνε ελαφρύ αρβυλάκι ή αθλητικά παπούτσια, μακρύ ελαφρύ παντελόνι ή φόρμα, μακρυμάνικο πουκάμισο ή ελαφριά μπλούζα και καπέλο. Ακόμα, πρέπει να έχουν μαζί τους παγούρι με νερό 1 ή 1,5 λίτρο, γυαλιά ηλίου, ένα δεύτερο φανελάκι και ζευγάρι κάλτσες και λίγα τρόφιμα (ξηρά τροφή, σταφίδες ή τοστ) σε ένα μικρό σακίδιο πλάτης. Καλό είναι, επίσης, να έχουν μαζί τους κι ένα ελαφρύ αντιανεμικό - αδιάβροχο.

Γενάρης 2014. Οταν ο επικεφαλής της Κομισιόν Μπαρόζο συναντούσε μια άλλη νικήτρια της Γιουροβίζιον και «σύμβολο» της «πλατείας Μεϊντάν», τη Ρουσλάνα. Κατά τα άλλα, η Γιουροβίζιον «δεν έχει σχέση με την πολιτική»...

Ολα αυτά και πολλά ακόμα μετέπειτα δεν άφησαν ποτέ «αδιάφορο», ένα θεσμό, τη Γιουροβίζιον που, από την ίδρυσή του, αποτελεί μηχανισμό ιδεολογικής χειραγώγησης και πολιτικής παρέμβασης της αστικής τάξης. Πολιτική, άλλωστε, είναι και η αποστολή του, όχι για να αναδείξει και να επιβραβεύσει τα καλύτερα δείγματα τραγουδιών από την πλούσια καλλιτεχνική παραγωγή κάθε τόπου, αλλά για να διαδώσει τον αποκαλούμενο μαζικό πολιτισμό. Εναν εμπορευματοποιημένο «πολιτισμό», που η αστική τάξη προορίζει για τις πλατιές λαϊκές μάζες και ιδιαίτερα τα νεολαιίστικα τμήματά τους, με βασικά συστατικά του τον απλοϊκό στίχο, το στερεότυπο ύφος, τα τυποποιημένα μουσικά μοτίβα και τελικά το ρηχό κι άνευρο περιεχόμενο, που ανακυκλώνει τις παραδεδομένες από την κυρίαρχη ιδεολογία αντιλήψεις και τις κάλπικες ή και παρακμιακές αξίες της.

Τίποτα, επομένως, δε συνδέει τη Γιουροβίζιον με τον αληθινό Πολιτισμό και τη γνήσια καλλιτεχνική δημιουργία, τη δημιουργία που εμπνέει βαθιά συναισθήματα και ανοίγει τους ορίζοντες της σκέψης και της γνώσης για τη ζωή. Μια πασαρέλα απρόσωπων κι ανάλατων τραγουδιών είναι, παρασκευασμένων με τις συνταγές των μεγαθηρίων της πολιτιστικής βιομηχανίας, που μέσα στο φανταχτερό περιτύλιγμα και τα εντυπωσιακά εφέ προσπαθούν να κρύψουν τη γύμνια τους, την απουσία κάθε δημιουργικής πνοής και επαφής με την πραγματική ζωή, τις αντιθέσεις, τις συγκρούσεις και τα αιτήματά της. Η φυγή, άλλωστε, από την πραγματικότητα αποτελεί βασικό στόχο αυτών των υποπροϊόντων της βιομηχανίας του θεάματος, που συναγωνίζονται, για να εμφυσήσουν τον εφησυχασμό, να εκτονώσουν την αγανάκτηση και να παραλύσουν τη σκέψη, διασφαλίζοντας τον εγκλωβισμό στο κυρίαρχο σύστημα αντιλήψεων και τη στερέωση της εξουσίας του κεφαλαίου.

Στο γενικό συμφέρον της τάξης τους, όμως, όλοι ομονοούν: Τα εκατομμύρια των καταπιεσμένων Ευρωπαίων, θεατών της Γιουροβίζιον, πρέπει να πείθονται και να υιοθετούν ως σοφότερη και βολικότερη στάση απέναντι στη ζωή την κοινωνική, πολιτική αδρανοποίηση. Αλίμονο αν αυτό το πλήθος αρχίσει να συνειδητοποιεί την κατάστασή του ως αντικείμενο και θύμα της πολιτικής του κεφαλαίου! Γι' αυτό, άλλωστε, ο κανονισμός της Γιουροβίζιον, τυπικά, απαγορεύει κάθε ανάμειξη των στίχων, της μουσικής και του τρόπου παρουσίασης των τραγουδιών στην πολιτική. Φυσικά, πρόκειται για απύθμενη υποκρισία, αφού όλη αυτή η κοινωνική αποχαύνωση και πολιτιστική ισοπέδωση που διαχέεται από το βλακώδες, αλλά καθόλου ακίνδυνο περιεχόμενό της, είναι πράξη βαθύτατα πολιτική. Μια πράξη που αφορά την πεμπτουσία της πολιτικής, την ταξική πάλη γύρω από το θέμα της εξουσίας.

Η ανθρωπότητα πραγματικά πρέπει να κλάψει, αλλά όχι για τους μύθους περί «γενοκτονίας» και «εγκλημάτων της Σοβιετικής Ενωσης», αλλά από ντροπή. Από ντροπή, γιατί επιτρέπει και ανέχεται χωρίς να εξεγείρεται να διασύρονται οι πραγματικοί ήρωες, που, με εκατόμβες θυμάτων, κατάφεραν να συντρίψουν το τερατώδες αποκύημα του καπιταλισμού, το φασισμό, κερδίζοντας το θαυμασμό των εκατομμυρίων του πλανήτη, την ίδια στιγμή που στήνονται ανδριάντες και πλέκονται ύμνοι στους ναζί και τους συνεργάτες τους, όπως η πλειονότητα των Τατάρων.

Η ανθρωπότητα πρέπει να κλάψει και από οργή. Από οργή για τα παλιά και νέα εγκλήματα του καπιταλισμού που συνεχώς πολλαπλασιάζονται και από παντού την κυκλώνουν σε έναν αιώνα που υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις για να ζήσει ευτυχισμένα: Για την ολοένα στυγνότερη εκμετάλλευση, τα εκατομμύρια των ανέργων, των αστέγων και των πεινασμένων, την ανείπωτη ανέχεια, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, το μαζικό ξεριζωμό των αμάχων, την αθλιότητα στην οποία καταδικάζει τους χιλιάδες πρόσφυγες.

Οποιος την κατάστασή του έχει αναγνωρίσει, πώς να εμποδιστεί;

Οταν πουν ό,τι είχανε οι κυρίαρχοι να πούνε,

θα μιλήσουν οι κυριαρχούμενοι.

Οι νικημένοι του σήμερα είναι οι νικητές του αύριο.

(Μπ. Μπρεχτ)