Αυτά είπε με το «καλημέρα», χτες, κατά την τακτική ενημέρωση, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δ. Τζανακόπουλος. Επιχειρώντας να φορτώσει στον ελληνικό λαό, που κατά τ' άλλα στενάζει από τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης και την ένταση της «νομιμότατης» εκμετάλλευσης για να ανακάμψει η κερδοφορία του κεφαλαίου, την προτεραιότητα της κυβέρνησης να παρουσιάσει τη «σκιαμαχία» με τα άλλα αστικά κόμματα για τη σαπίλα που γεννάει το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετούν, ως «απόλυτη προτεραιότητα». Αλλά και να παρουσιάσει τη «διαπλοκή» ως αιτία της καπιταλιστικής κρίσης και του βάθους της! Βέβαια, είπαμε. Η κυβέρνηση έχει προτεραιότητες. Και μία βασική είναι την ώρα που περνάει τα αντιλαϊκά μέτρα με εκβιασμούς και ψεύτικες προσδοκίες, να παριστάνει και τη «μαχόμενη» υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Για το ρόλο δηλαδή που επιλέχτηκε από τον πραγματικό εντολέα της, το κεφάλαιο.

Ως θέμα... δημοκρατίας και ανακοπής του «people drain» (σ.σ. «διαρροής ανθρώπων» προς το εξωτερικό), «που αποστραγγίζει την ελληνική περιφέρεια», επιχείρησε χτες να παρουσιάσει ο Ν. Παππάς την επέκταση των δικτύων υψηλής ταχύτητας, σε περιοχές όπως την Κοζάνη, όπου βρέθηκε, που, όπως είπε, «από μόνη της η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν θα τα έφερνε ποτέ, για τον απλό λόγο ότι δεν παρουσιάζουν εμπορικό ενδιαφέρον». Την ίδια ώρα, βέβαια, αποκάλυπτε και ποιον πραγματικά αφορούν τέτοιες κινήσεις, λέγοντας πως «τα δίκτυα υψηλών ταχυτήτων επιτρέπουν την εγκατάσταση νέων επιχειρήσεων, καθώς και την αναβάθμιση των υπηρεσιών που παρέχουν οι υφιστάμενες», αναβαθμίζουν τις τουριστικές επιχειρήσεις, το ηλεκτρονικό εμπόριο κ.ο.κ. Πρόκειται με δυο λόγια για άλλη μια κοροϊδία «υψηλών ταχυτήτων» της κυβέρνησης: την ίδια ώρα που παραδέχεται πως το καπιταλιστικό κράτος μπαίνει μπροστά για να επεκτείνει δίκτυα και υποδομές για τις ανάγκες του κεφαλαίου, προσπαθεί να ντύσει τη στήριξη αυτή του καπιταλιστικού κράτους με το μανδύα της «έγνοιας» για το λαό. Καλλιεργώντας ταυτόχρονα την αυταπάτη ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη, για την οποία πασχίζει η κυβέρνηση, θα σημαίνει «δουλειές με φούντες» για το λαό. Και όλα αυτά την ίδια ώρα που οι νέοι φεύγουν για το εξωτερικό ακριβώς λόγω της αναρχίας της καπιταλιστικής παραγωγής και τα λαϊκά στρώματα υποφέρουν από την έλλειψη ακόμα και στοιχειωδών υποδομών για τις δικές τους ανάγκες, παρά τις τεράστιες σημερινές δυνατότητες της επιστήμης και της παραγωγής.

«Οι πραγματικοί μας σύμμαχοι στις δύσκολες στιγμές ήταν αυτοί... Οταν έγινε το σχέδιο Μάρσαλ, οι Αμερικανοί μας έδωσαν τα Λίμπερτι - τα πλοία - και χτίσαμε την εμπορική μας ναυτιλία και δεν ζήτησαν τόκους. Βοήθησαν και χτίσαμε τη μεγάλη βιομηχανία της Ελλάδας μετά τον πόλεμο...». Η χτεσινή αυτή αναφορά του Π. Καμμένου, με ευγνωμοσύνη στο «σχέδιο Μάρσαλ», που συνέβαλε στη μεταπολεμική καπιταλιστική ανάπτυξη και στο τσάκισμα του επαναστατικού κινήματος, θα προκαλούσε αγανάκτηση σε κάθε προοδευτικό άνθρωπο. Προφανώς δεν έκανε καμιά αίσθηση στους συγκυβερνήτες του στον ΣΥΡΙΖΑ, που γιορτάζουν τα δύο χρόνια της «πρώτη φορά αριστεράς», κι αυτό δεν μας εκπλήσσει. Για να μη μένει όμως και καμιά αμφιβολία γύρω από τις σχέσεις της Ελλάδας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, λίγο νωρίτερα, ο Π. Καμμένος, μάλλον προδίδοντας τους διακαείς πόθους του έλεγε: «Τι λέει ο Τραμπ; Οτι αυτήν τη στιγμή, ο εχθρός δεν βρίσκεται στη Ρωσία, αλλά στην ισλαμική τρομοκρατία. Ζητάει την ενίσχυση του νοτίου μέρους του ΝΑΤΟ, που κυρίαρχο ρόλο παίζει η Ελλάδα»... Ετσι είναι: Η υπεράσπιση της αστικής τάξης και με ιστορικές αναφορές σε «δύσκολες στιγμές» της (αγώνας του ΔΣΕ και «σχέδιο Μάρσαλ»), πάει πακέτο με τη βαθύτερη εμπλοκή στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, όπως του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Πάει όμως πολύ να παρουσιάζονται αυτά τα σχέδια ως ελπιδοφόρα για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, ντυμένα με τα πιο αντιδραστικά επιχειρήματα.

Ανεξάντλητη είναι, πράγματι, η ευρηματικότητα των αρθρογράφων τη «Αυγής» στην προσπάθειά τους να συντηρήσουν «αντιδεξιά» αντανακλαστικά και να χαράξουν πλαστές διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ. Ετσι, με ανιστόρητους παραλληλισμούς που καπηλεύονται τους αγώνες του λαού, γράφτηκε χτες στην εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ ότι η αντιπαράθεση σήμερα ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ είναι η σύγχρονη εκδοχή του ταξικού μένους που έδειχνε η «δεξιά» στους «χαρακτηρισμένους αριστερούς», στέλνοντάς τους στα ξερονήσια! Με τη διαφορά ότι τώρα, μπορεί να μην έχει στιγματισμό και φακέλωμα, αλλά έχει κατηγορίες και χαρακτηρισμούς όπως «ψεύτες, ανεύθυνοι, επιπόλαιοι, δημαγωγοί, λαϊκιστές και επικίνδυνοι». Κι όλα αυτά, «διότι, απλούστατα, στον πυρήνα τους οι λογικές της δεξιάς... υγειονομικής πολιτικής δεν έχουν αλλάξει και πολύ, επειδή άλλαξαν οι εποχές». Η πρόκληση έχει και τα όριά της. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ανταγωνίζονται για το ποιος μπορεί με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα να διαχειριστεί τις υποθέσεις του κεφαλαίου. Η μεταξύ τους αντιπαράθεση είναι για τα επιμέρους και καμιά σχέση δεν έχει με τον πυρήνα της αντιλαϊκής τους στρατηγικής. Πάει πολύ να ενδύεται ο ...Τσακαλώτος το μανδύα του αντιστασιακού και ο Σταθάκης με τον Παπαδημητρίου να φορούν τη χλαίνη του εξόριστου, για να κρυφτούν οι τεμενάδες του ΣΥΡΙΖΑ στο κεφάλαιο.

1890 Καταργούνται οι έκτακτοι νόμοι του Βίσμαρκ κατά των σοσιαλιστών στη Γερμανία. Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα νομιμοποιείται έπειτα από 12 χρόνια παρανομίας.

1918 Το 3ο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ επικυρώνει τη Διακήρυξη των δικαιωμάτων του εργαζόμενου και καταπιεζόμενου λαού.

1919 Οι αντιπρόσωποι της Διάσκεψης Ειρήνης του Παρισιού αποφασίζουν τη συγκρότηση της Κοινωνίας των Εθνών (πρόδρομος του ΟΗΕ).

1925 Γεννιέται ο λαϊκός συνθέτης Γιώργος Ζαμπέτας.

1945 Εκατό χιλιάδες λαού της Θεσσαλονίκης κατεβαίνουν σε συλλαλητήριο ενάντια στις παραβιάσεις των λαϊκών ελευθεριών και την τρομοκρατία, για πραγματική δημοκρατική, αντιπροσωπευτική κυβέρνηση και τιμωρία των δοσίλογων.

1952 Αμνηστεύονται τα στελέχη του ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών), που στις 31 Μάη 1951 είχαν προβεί σε στρατιωτικό κίνημα, το οποίο ακυρώθηκε εν τη γενέσει του έπειτα από παρέμβαση του στρατάρχη Παπάγου.

1966 Απεργιακό κύμα απλώνεται σε όλη τη χώρα, καθώς απεργούν οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας, οι υπάλληλοι καθαριότητας του δήμου, οι αρτεργάτες, οι κτηνίατροι, οι γεωπόνοι, οι δασοπόνοι, οι μηχανικοί και οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ.

1968 Ολοκληρώνεται η επιτόπια έρευνα αντιπροσωπείας του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης στα στρατόπεδα της Γιούρας και της Λέρου. Η αντιπροσωπεία έδωσε στη δημοσιότητα μακροσκελέστατη και λεπτομερή έκθεση για τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης των εξόριστων, τα βασανιστήρια και το γενικότερο τρομοκρατικό κλίμα που επικρατούσε στην Ελλάδα.

1971 Ο Ιντι Αμίν Νταντά καταλαμβάνει με πραξικόπημα την εξουσία στην Ουγκάντα, ανατρέποντας τον Πρόεδρο Ομπότε.

1972 Εκπρόσωπος της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα ανακοινώνει την εγκατάσταση στην Ελλάδα μόνιμων ιδιόκτητων αμερικανικών βάσεων για την εξυπηρέτηση των ναυτικών μονάδων του 6ου στόλου.

1972 Ανακοινώνεται ότι εντοπίστηκε και συνελήφθη στις ζούγκλες της αμερικανικής νήσου Γκουάμ ο 56χρονος πια λοχίας του ιαπωνικού αυτοκρατορικού στρατού Σοΐτσι Γιοκόι, ο οποίος παρέμενε στη θέση του, μη αντιλαμβανόμενος τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

1982 Πεθαίνει το ηγετικό στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης Μιχαήλ Σουσλόφ, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΣΕ (1954 - 1982).

1985 Πεθαίνει ο Ηλίας Ηλιού, πρόεδρος της μεταδικτατορικής ΕΔΑ.

2011 Μαζικές διαδηλώσεις ξεσπούν στην Αίγυπτο, που είχαν ως αποτέλεσμα την πτώση του Προέδρου της χώρας, Χ. Μουμπάρακ.