Η ΤΟ Καβάλας του ΚΚΕ διοργανώνει εκδήλωση για τα 80 χρόνια από τον Μάη του 1936, την Τρίτη 24/5, στην πλατεία Καπνεργάτη, στις 7 μ.μ., με κεντρική ομιλήτρια την Θεανώ Καπέτη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει βίντεο για το καπνεργατικό κίνημα, μαρτυρία από Καβαλιώτη αγωνιστή, συναυλία απ' τους Θ. Βαλσαμίδη - Κ. Μιμίδη, με τη συμμετοχή του Γ. Πατέλη.

Στο χώρο της εκδήλωσης θα υπάρχει έκθεση με το χρονικό των γεγονότων μέσα από τον «Ριζοσπάστη» και τον τοπικό Τύπο.

Η ΕΠ της ΚΟ Ανατολικής Στερεάς - Εύβοιας του ΚΚΕ και η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ) διοργανώνουν εκδήλωση τιμής για την επέτειο σύγκλησης του Συμβουλίου στις Κορυσχάδες (Μάης 1944), την Κυριακή 29/5.

Τα κεντρικά της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, για συμμετοχή στην εκδήλωση, διοργανώνουν διήμερη εκδρομή το Σαββατοκύριακο 28 - 29 Μάη, ενώ καλούνται τα κατά τόπους παραρτήματα να οργανώσουν τη μετακίνηση και συμμετοχή των αγωνιστών και φίλων στην εκδήλωση.

Για πληροφορίες: Στα κεντρικά της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ (Μαυρομματαίων 12, Πεδίον του Αρεως) και στο τηλέφωνο 210.82.22.952.

Να πάρουν μέρος στην εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στις Κορυσχάδες καλεί τα μέλη και τους φίλους του το Παράρτημα Λάρισας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ. Η συμμετοχή μπορεί να δηλώνεται στα γραφεία του Παραρτήματος (τηλ. 2410.252.611), από τις 8.30 π.μ. μέχρι τις 12 το μεσημέρι.

Το λεωφορείο από τη Λάρισα για το Καρπενήσι θα αναχωρήσει στις 7 π.μ. από την πλατεία Εβραίων.

Με σύνθημα «Καμία ανοχή - Καμία υποταγή στην αντιλαϊκή πολιτική. Υπάρχει άλλος δρόμος: Λαϊκή συμμαχία για τη λαϊκή εξουσία», η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ αναπτύσσει μια πολύμορφη πολιτική δραστηριότητα στους εργασιακούς χώρους και στις γειτονιές όλων των δήμων της Αττικής.

Στο πλαίσιο αυτό προγραμματίζονται για τις επόμενες μέρες οι παρακάτω συγκεντρώσεις:

-- Σήμερα, Κυριακή, στις 11 π.μ., σε συγκέντρωση στο Ιλιον, στο καφενείο «Μπούκα» (Αιακού 230), θα μιλήσει η Λιάνα Κανέλλη, βουλευτής του ΚΚΕ.

-- Αύριο, Δευτέρα, στις 7.30 μ.μ., σε συγκέντρωση στο Μοσχάτο, στην αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου, θα μιλήσει ο Κώστας Ζιώγας, μέλος της ΚΕ.

-- Την Τετάρτη 25/5, στις 7 μ.μ., σε συγκέντρωση στον Κορυδαλλό, στην πλατεία Αλησμόνητων Πατρίδων (παλιό Νεκροταφείο) θα μιλήσει ο Γιάννης Μερεντίτης, μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής.

-- Την Τετάρτη 25/5, στις 7.30 μ.μ., σε συγκέντρωση στο Χαϊδάρι, στο θεατράκι στο Αίθριο, θα μιλήσει ο Βασίλης Βούλγαρης, Γραμματέας της ΤΕ Νοτιοδυτικών Συνοικιών.

-- Την Παρασκευή 27/5, στις 7.30 μ.μ., σε συγκέντρωση στην Αγία Βαρβάρα του Αιγάλεω, στην πλατεία 19ης Μάη, θα μιλήσει ο Πέτρος Αλέπης, μέλος της ΚΕ.

-- Το Σάββατο 28/5, στις 7.30 μ.μ., σε συγκέντρωση στο Νέο Ηράκλειο, στο θεατράκι του σταθμού ΗΣΑΠ, θα μιλήσει ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος της ΚΕ.

Αλλες δραστηριότητες:

-- Αύριο, Δευτέρα, στις 7 μ.μ., η ΤΟ Καλλιτεχνών διοργανώνει στο Στέκι Νεολαίας & Πολιτισμού της ΚΝΕ (Τροίας 36) παρουσίαση του βιβλίου «Ευρωκομμουνισμός: Θεωρία και στρατηγική υπέρ του κεφαλαίου». Την παρουσίαση θα κάνει ο Αναστάσης Γκίκας, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ.

-- Την Τρίτη 24/5, στις 8 π.μ., σε συγκέντρωση στο Νομισματοκοπείο θα μιλήσει η Λιάνα Κανέλλη, βουλευτής του ΚΚΕ.

Εκδήλωση με τίτλο «"Ριζοσπάστης": Μέσα από φωτιά και σίδερο για τα δίκια της εργατικής τάξης», διοργανώνουν σήμερα Κυριακή 22/5, στις 7.30 μ.μ., στην «Τεχνόπολη» του Δήμου Αθήνας (αμφ. 9,84 - Πειραιώς 100), οι ΤΟ Α' Αθήνας - Γαλατσίου του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Θα μιλήσει ο Στέφανος Λουκάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει επίσης προβολή βίντεο, καλλιτεχνικό πρόγραμμα, έκθεση βιβλίου και φωτογραφικό αφιέρωμα.

Η εκδήλωση αποτελεί την κορύφωση μιας βδομάδας αφιερωμένης στον επαναστατικό - κομματικό Τύπο, που περιλάμβανε συσκέψεις, εκθέσεις και εξορμήσεις για την αξία της μελέτης, της διάδοσης και της ιστορικής διαδρομής του «Ριζοσπάστη».

Ενότητα Ιδεολογία - Πολιτική:

• «Για το προσφυγικό - μεταναστευτικό ζήτημα και τα καθήκοντα των κομμουνιστών».
• «Η ανασύνθεση του οπορτουνιστικού χώρου με ορίζοντα τη διαμόρφωση νέου πόλου».

Ενότητα Υγεία:

• «Ιατρική έρευνα και καινοτομία στον καπιταλισμό».

Ενότητα Σοσιαλισμός:

• «20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ - Σημείο οπορτουνιστικής στροφής».

Βιβλιοπαρουσίαση:

• Η νέα έκδοση του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ για το «Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο Γενικής Παιδείας».

Δημοσιεύονται τα Κομματικά Ντοκουμέντα της περιόδου από 25.2.2016 έως 22.3.2016.

Οι παραπάνω απαιτήσεις του κεφαλαίου εκφράζονται πιο καθαρά από τους ίδιους τους κεφαλαιοκράτες. Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ. Φέσσας, έχει επανειλημμένα αναφερθεί στην ανάγκη νομικής κατοχύρωσης των παραπάνω, σημειώνοντας παράλληλα ότι «η καθυστέρηση της αξιολόγησης απειλεί την οικονομία». Στο ίδιο πνεύμα βρίσκονται και επιχειρηματίες που είναι κοντά στα ρωσικά συμφέροντα. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του Ι. Σαββίδη (προέδρου της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων της Ρωσίας, βασικού μετόχου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ κ.ά.), ο οποίος - έχοντας και την πολυτέλεια της σχετικής απόστασης από την πολιτική αντιπαράθεση στην Ελλάδα - μίλησε πιο ανοιχτά, κάνοντας λόγο για την ανάγκη χορήγησης φορολογικών κινήτρων, επιχορηγήσεων επιτοκίων, κρατικών εγγυήσεων προς τους καπιταλιστές, για «ογκώδη συνδικαλιστικά δικαιώματα» που πρέπει να περιοριστούν και φυσικά για την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας. Αξίζει, επίσης, να αναφερθεί ότι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τριανταφυλλίδης χαρακτήρισε αυτόν τον άνθρωπο «τραντέλληνα, όπου στα ελληνικά σημαίνει 30 φορές Ελληνας», ενώ και η Χρυσή Αυγή κάλεσε διά στόματος Χρ. Παππά την κυβέρνηση «να ανοίξει στοργική αγκαλιά και να λάβει σοβαρά υπόψιν τις ιδέες και τις προτάσεις του κ. Ιβάν Σαββίδη».

Ο Θ. Φέσσας, ο Ι. Σαββίδης και οι υπόλοιποι καπιταλιστές μιλάνε σαν εκπρόσωποι της τάξης που έχει την εξουσία και σαν τέτοιοι απαιτούν συγκεκριμένα πράγματα από τους πολιτικούς τους εκπροσώπους. Η παρασιτική εξουσία της αστικής τάξης μεταφράζεται σε εξουσία πάνω στη ζωή των ίδιων των εργαζομένων. Αυτό το βίωσαν πολύ καλά οι εργαζόμενοι της «Ηλεκτρονικής Αθηνών», οι οποίοι κατέστησαν εν μία νυκτί «περιττοί» για το κεφάλαιο με βάση το κριτήριο του καπιταλιστικού κέρδους. Με το ίδιο κριτήριο κατέστησαν «περιττοί» και οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της «ΦΑΓΕ» στο Αμύνταιο, που έκλεισε λόγω της αποχώρησης της εταιρείας από την αγορά γάλακτος στην Ελλάδα. Κυνική - και γι' αυτό αληθής - είναι και η αιτιολόγηση της «ΦΑΓΕ» για τις αιτίες διατήρησης των δύο εργοστασίων της σε Τρίκαλα και Μεταμόρφωση: «Προτιθέμεθα να αξιοποιήσουμε το χαμηλό εργατικό κόστος (...) ώστε να ανταποκριθούμε στην υψηλή ζήτηση από άλλες ευρωπαϊκές χώρες».

Οσον αφορά την πολιτική σταθερότητα που με μία φωνή ζητάει το κεφάλαιο, αυτή επιδιώκεται από τους πολιτικούς του εκπροσώπους, τόσο μέσα από τις αυξανόμενες παρεμβάσεις τους για την ανάγκη συνταγματικής αναθεώρησης που θα υπηρετεί ακριβώς αυτό το σκοπό, όσο και από τα πολιτικά σενάρια που ακούγονται για την επόμενη περίοδο (διεύρυνση κυβερνητικού σχήματος, ανασχηματισμό, πρόωρες εκλογές κ.λπ.). Αυτές οι εξελίξεις τροφοδοτούν την κινητικότητα στο εσωτερικό των αστικών κομμάτων. Η τελευταία περίοδος χαρακτηρίστηκε από τη σχετική προσέγγιση ΣΥΡΙΖΑ και της Ενωτικής Κίνησης Ευρωπαϊκής Αριστεράς του Φ. Κουβέλη, από την πιο διακριτή παρουσία της ομάδας «53+» του Ευ. Τσακαλώτου στον ΣΥΡΙΖΑ, από τη διάλυση και αναδιοργάνωση της ΟΝΝΕΔ από τον Κ. Μητσοτάκη, από το αντιφατικό προχώρημα της προσέγγισης ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού και από την εμφάνιση δύο ακόμα κομμάτων του καπιταλισμού, της Εθνικής Ενότητας των Καρατζαφέρη - Μπαλτάκου και της «Πλεύσης Ελευθερίας» της Ζ. Κωνσταντοπούλου.

Ωστόσο, οι οικονομικές και πολιτικές επιδιώξεις του ελληνικού αστικού κράτους διαπλέκονται αντικειμενικά με τις επιδιώξεις άλλων - πολύ πιο ισχυρών - αστικών τάξεων και κρατών. Η λεγόμενη διαπραγμάτευση εκφράζει ακριβώς αυτή τη διαπλοκή και τα αντιμαχόμενα συμφέροντα των διάφορων πλευρών. Για παράδειγμα, ένα βασικό τέτοιο πεδίο αντιπαράθεσης είναι το ζήτημα της προοπτικής του ελληνικού χρέους, με τις ΗΠΑ (και κατ' επέκταση το ΔΝΤ) να πιέζουν για ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης ως προϋπόθεση της ελάφρυνσης του χρέους, την οποία θα επωμιστούν στην ουσία τα ευρωπαϊκά κράτη και κυρίως η Γερμανία, και την τελευταία να μπλοκάρει προς το παρόν σθεναρά αυτό το σενάριο, πιέζοντας όμως και αυτή προς την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης, κραδαίνοντας την απειλή του Grexit. Ωστόσο, και οι «θεσμοί» της Ευρώπης δεν παίρνουν ενιαία στάση σε όλα τα ζητήματα της διαπραγμάτευσης. Π.χ. το Γιούρογκρουπ τάχθηκε υπέρ και η Κομισιόν (διά στόματος Ζ. Κ. Γιούνκερ) κατά των πρόσθετων μέτρων αξίας 3,6 δισ. ευρώ.

Η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί ν' αξιοποιήσει όσο μπορεί αυτές τις αντιθέσεις προς όφελος της ελληνικής αστικής τάξης. Αυτή η προσπάθεια κρύβεται πίσω τόσο από την αξιοποίηση των διαρροών μεταξύ των στελεχών του ΔΝΤ, όσο και από τη συνεχή εναλλαγή των ρόλων του φίλου και του εχθρού, πότε στο ένα αστικό κράτος και πότε στο άλλο. Οι ΗΠΑ και το ΔΝΤ, από βασικά στηρίγματα της κυβέρνησης πριν λίγους μήνες, μετατράπηκαν σε βασικούς εχθρούς της, ενώ η Μέρκελ (και η Γερμανία) από «δαίμονας» μετατράπηκε - μετά τις εξελίξεις στο προσφυγικό ζήτημα - σχεδόν σε «φύλακα άγγελο» της Ελλάδας. Η κυβέρνηση και ο Αλ. Τσίπρας βαφτίζουν φίλους της Ελλάδας πότε το ΔΝΤ, πότε την ΕΕ, πότε τον Ομπάμα, πότε τον Γιούνκερ, πότε τον Μοσκοβισί, πότε την ...«κατάπτυστη» μέχρι πρότινος Μέρκελ. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση αξιοποιεί προπαγανδιστικά τις πιέσεις που της ασκούνται στη διαπραγμάτευση, για να προβάλλει ως «μάχιμη» κόκκινη γραμμή την εφαρμογή όλων των μνημονίων που τσακίζουν τις ζωές των εργαζομένων. Οι αντιθέσεις, ωστόσο, μεταξύ των διαφόρων πλευρών της αστικής διαπραγμάτευσης σε καμία περίπτωση δεν αγγίζουν την από κοινού αποδοχή της αντιλαϊκής επίθεσης, η οποία διατυμπανίζεται απ' όλες τις πλευρές. Ετσι, ο Μπενού Κερέ (το δεξί χέρι του προέδρου της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι) δήλωσε: «Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα συμφωνεί πλήρως με το ΔΝΤ στην ανάγκη ισχυρής δέσμης μέτρων για την Ελλάδα», ενώ ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Γ. Κατάινεν, συνέδεσε ανοιχτά την πρόσβαση του ελληνικού κεφαλαίου στα «επενδυτικά εργαλεία της ΕΕ» με την ολοκλήρωση της αντιλαϊκής «αξιολόγησης» και την ψήφιση των μέτρων.

Η αντιλαϊκή σύμπνοια αναδεικνύεται και από το γεγονός ότι και οι ίδιοι στις χώρες τους εφαρμόζουν επίθεση στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση, τηρουμένων βέβαια των αναλογιών και της οικονομικής κατάστασης της καθεμιάς από αυτές τις χώρες. Ετσι, ο - σχετικά σταθερός φίλος της κυβέρνησης και του Αλ. Τσίπρα - Φρ. Ολάντ περνά με το λεγόμενο «νόμο Κομρί» σε μία εφ' όλης της ύλης επίθεση στις εργασιακές σχέσεις (μεγαλύτερη ευελιξία στις απολύσεις και το ωράριο εργασίας, αναβάθμιση επιχειρηματικών συμβάσεων κ.λπ.), προκαλώντας μεγάλες λαϊκές αντιδράσεις. Στη σκανδιναβική Φινλανδία, κυβέρνηση και συνδικάτα υπέγραψαν «μνημόνιο» συνεργασίας που περιλαμβάνει μείωση μισθών, επέκταση ωρών εργασίας, μείωση πληρωμένων ημερών αδείας, άμεση διαπραγμάτευση με την εταιρεία και όχι με το κράτος για τις Συλλογικές Συμβάσεις κ.ά., με ρητό στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των φινλανδικών εξαγωγών μετά από τρία χρόνια κρίση.

Η ενιαία αυτή επίθεση των αστικών τάξεων και των κυβερνήσεών τους πατάει στα δεδομένα της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, τα οποία αποτυπώνονται στη συνεχή προσαρμογή «προς τα κάτω» των εκτιμήσεων των διεθνών οργανισμών. Για παράδειγμα, ο προβλεπόμενος ρυθμός ανάπτυξης της Ευρωζώνης για το 2016 (1,5%) είναι πολύ χαμηλός για να δημιουργεί αίσθημα σταθερότητας, δεδομένων των προκλήσεων το αμέσως επόμενο διάστημα, όπως αυτές προσδιορίστηκαν και από την Εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ: Πιθανή έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ μετά το δημοψήφισμα του Ιούνη, «πολιτική» κρίση στη Βραζιλία (ως απότοκο της οικονομικής κρίσης, με προβλεπόμενη μείωση του ΑΕΠ το 2016 κατά 3,8%), οικονομική επιβράδυνση στην Κίνα, πόλεμος στη Συρία, προσφυγική κρίση στην Ευρώπη, δραστική μείωση των τιμών του πετρελαίου (ιδιαίτερα μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων των πετρελαιοπαραγωγών χωρών για πάγωμα της παραγωγής πετρελαίου) και των εμπορευμάτων (αποπληθωρισμός) κ.λπ.

Ο φόβος για την προοπτική της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας φαίνεται πως τροφοδοτεί την ενίσχυση των αστικών φωνών που τάσσονται υπέρ της πιο ενεργητικής παρέμβασης των αστικών κρατών και διακρατικών οργανισμών προς όφελος της υποστήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Αυτή η «λατρεία» για την «κεΐνσιανή» διαχείριση της κρίσης κυριάρχησε και σε - κατά τ' άλλα - «νεοφιλελεύθερα» ...ευαγή ιδρύματα, όπως το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ και η ΕΚΤ, δείχνοντας ότι δεν υπάρχει κανένα αξεπέραστο τείχος και κανένας δογματισμός ανάμεσα στις διάφορες μορφές της αστικής διαχείρισης. Οι επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις για ενδεχόμενη δημοσιονομική χαλάρωση - αν δεν αντιστραφούν τα πράγματα - «κουμπώνουν» με τα μέτρα νομισματικής χαλάρωσης που εδώ και καιρό έχει υιοθετήσει η ΕΚΤ ως τελευταία ελπίδα ουσιαστικής καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ευρωζώνη.

Αυτές οι αντιθέσεις εκφράζονται και στην αντιπαράθεση για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, με τη Γερμανία να προτείνει θεσμούς που αυξάνουν την αυστηρή τήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας (ανεξάρτητο όργανο ελέγχου των κρατικών προϋπολογισμών) και τη Γαλλία να επιδιώκει την πιο χαλαρή τήρησή του, προτείνοντας την αναβάθμιση της Κομισιόν σε κυβερνητικό όργανο της Ευρωζώνης. Παράλληλα, όλο και πιο συχνά επανέρχεται η ιδέα για δημιουργία Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου ως ανταγωνιστικού προς το ΔΝΤ. Μία ακόμα απειλή για το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα αποτελεί και η δημιουργία της Νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας των BRICS (όπου συμμετέχουν και οι Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία), η οποία εκφράζει τη διάθεση και την ικανότητα αυτών των χωρών να απεξαρτηθούν εν μέρει από τους συσχετισμούς σε αυτούς τους οργανισμούς που ελέγχονται κυρίως από ΗΠΑ και ΕΕ.

Και στο εσωτερικό, όμως, της κάθε καπιταλιστικής χώρας, τα συμφέροντα - και κατ' επέκταση και οι απόψεις - δεν είναι ενιαία. Χαρακτηριστική είναι η «κόντρα» Β. Σόιμπλε και Μ. Ντράγκι (προέδρου της ΕΚΤ) για την πολιτική νομισματικής χαλάρωσης του τελευταίου και την υποστήριξη που βρήκε όχι μόνο από χώρες όπως η Γαλλία, αλλά και από τμήματα της αστικής τάξης εντός της ίδιας της Γερμανίας, που εκφράστηκαν με τη στήριξη στην ΕΚΤ από το Γερμανό κεντρικό τραπεζίτη Γ. Βάιντμαν και το Γερμανό υπουργό Οικονομίας, Ζ. Γκάμπριελ. Τα αστικά κράτη εμπλέκονται όμως περιστασιακά και στην άμεση υποβοήθηση των ισχυρών μονοπωλιακών τους ομίλων. Ενδεικτικός γι' αυτό είναι ο ακήρυχτος οικονομικός «ψυχρός πόλεμος» ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία, με τελευταίο «κρούσμα» τις περίφημες διαρροές των - χρηματοδοτούμενων από τις ΗΠΑ - παγκόσμιων δημοσιογραφικών ερευνών και των αποκαλύψεων για αρχεία ξεπλύματος μαύρου χρήματος του Παναμά, που θίγουν πρώτα και κύρια ευρωπαϊκές - και ιδιαίτερα γερμανικές - τράπεζες. Υπενθυμίζουμε ότι οι αμερικανικές αρχές βρίσκονταν πίσω από τις αποκαλύψεις για τα λαδώματα της γερμανικής «Siemens» ανά τον κόσμο, προχώρησαν πρόσφατα σε αγωγές εναντίον της «Volkswagen» για παράβαση περιβαλλοντικών νόμων (με τεράστιες οικονομικές συνέπειες διεθνώς για την τελευταία), ενώ επέβαλαν (από κοινού με τις βρετανικές αρχές) και πρόστιμα 2,5 δισ. δολαρίων στη θυγατρική της Deutsche Bank στο Λονδίνο (για χειραγώγηση επιτοκίων διατραπεζικών χορηγήσεων). Από την πλευρά της Γερμανίας, η Αρχή Ανταγωνισμού της χώρας (μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή) διεξάγει, μετά από αίτημα της γερμανικής Ενωσης Βιβλιοπωλών, έρευνα στις αμερικανικές «Amazon» και «Apple» για αξιοποίηση ηγετικής θέσης στην αγορά των ψηφιακών ηχητικών βιβλίων, ενώ οι γερμανικές αρχές έβγαλαν στη δημοσιότητα τις αποκαλύψεις για την παρακολούθηση Γερμανών αξιωματούχων, ακόμα και της ίδιας της Μέρκελ, από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Επίσης, σύμφωνα με το «Reuters», η Επίτροπος Ανταγωνισμού της ΕΕ απήγγειλε κατηγορίες στην αμερικανική «Google» για «κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης».

Ο «ψυχρός» οικονομικός πόλεμος μεταξύ των καπιταλιστών και των κρατών τους μετατρέπεται - όταν δεν επαρκούν τα άλλα μέσα - σε θερμό πόλεμο. Αυτό συμβαίνει σε διάφορες περιοχές του τόξου που εκτείνεται από την Ουκρανία μέχρι τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Στο μέτωπο της Συρίας, οι βασικές εξελίξεις του τελευταίου διμήνου ήταν οι εκλογές στα εδάφη που ελέγχονται από το συριακό στρατό (και η νίκη σε αυτές του κυβερνώντος κόμματος Μπάαθ και των συμμάχων του), η αύξηση της ευθραυστότητας το τελευταίο διάστημα της λεγόμενης εκεχειρίας και η διακοπή στην ουσία των διαπραγματεύσεων στη Γενεύη μεταξύ των εκπροσώπων της συριακής κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης για την πολιτική μετάβαση στη χώρα. Τα επεισόδια αυτής της αντιπαράθεσης των ιμπεριαλιστικών κέντρων δεν περιορίζονται στις περιοχές που μαίνονται πολεμικές συρράξεις, όπως έδειξε και η πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στην «καρδιά» της ΕΕ, στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών, η οποία αξιοποιήθηκε ως προπαγανδιστικό όπλο για αύξηση της παρέμβασης στην ευρύτερη περιοχή της Συρίας.

Οσον αφορά το ζήτημα της διαχείρισης των προσφυγικών ροών στο Αιγαίο, αξιοποιείται από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ προς όφελος της κατάκτησης θέσεων υπέρ των επιδιώξεών τους στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο έναντι των αντίστοιχων ρωσικών. Βασικές τέτοιες επιδιώξεις είναι ο έλεγχος των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων πετρελαίου σε ολόκληρη την περιοχή του Αιγαίου, του Ιονίου, αλλά και της ευρύτερης περιοχής, καθώς και η στρατιωτική ετοιμότητα για ενδεχόμενες περαιτέρω επιχειρήσεις στην περιοχή της Συρίας και της Βόρειας Αφρικής (με τη Λιβύη ν' αποτελεί τον επόμενο δηλωμένο στόχο). Αυτό, άλλωστε, ομολογείται ουσιαστικά από τον ίδιο τον γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπερκ, ο οποίος - προσερχόμενος στο Συμβούλιο των υπουργών Αμυνας της ΕΕ - συνέδεσε άμεσα την ανάπτυξη της ΝΑΤΟικής αρμάδας SNMG2 στο Αιγαίο με τις μόνιμες ναυτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο.

Τα παραπάνω αναδεικνύουν την εγκληματική ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία προχωράει το τελευταίο διάστημα σ' ένα μπαράζ παραχωρήσεων προς το ΝΑΤΟ και δηλώσεων ανοιχτής και ενεργητικής υποστήριξης των επιδιώξεών του στην περιοχή. Η τουρκική κυβέρνηση από την πλευρά της αξιοποιεί επιθετικά το ζήτημα της διαχείρισης των προσφυγικών ροών για την εδραίωση πιο ευνοϊκών - για την τουρκική αστική τάξη - θέσεων στην περιοχή (μαζικές παραβιάσεις ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου στο Αιγαίο, ισχυρή πίεση σε ΕΕ για απόσπαση οφελών έναντι του ρόλου της στη διαχείριση των ροών κ.λπ.). Οσον αφορά τις συνθήκες διαμονής των προσφύγων, παραμένουν τραγικές, με τους κινδύνους ν' αυξάνονται όσο ανεβαίνει η θερμοκρασία. Επίσης, πικρό γέλιο προκάλεσαν το προηγούμενο διάστημα οι δηλώσεις του υφυπουργού Εξωτερικών, Δ. Μάρδα, περί ευνοϊκής μεταχείρισης όσων προσφύγων μπορούν να επενδύσουν στην Ελλάδα ποσά άνω των 250.000 ευρώ...