Ηταν βετεράνος του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Ηταν ένας από τα εκατομμύρια μαχητές του Κόκκινου Στρατού, που έσωσαν την Ευρώπη και τον κόσμο όλο από τη φασιστική πανούκλα. Την περασμένη βδομάδα, στα 82 του χρόνια, ο Νικολάι Μπομπκόφ, μέσα στο διαμέρισμά του στο Ιρκούτς, ξεψύχησε από το κρύο...

Εδώ και ένα χρόνο, μην έχοντας χρήματα να πληρώσει, ο βετεράνος ζούσε χωρίς θέρμανση. Οπως μετέδωσαν τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, τον Νικολάι Μπομπκόφ, τον βρήκαν οι γιατροί στο πάτωμα παγωμένο. Χρειάστηκε, λένε, λοστός για να μετακινήσουν και να σηκώσουν το άψυχο σώμα. Η μοίρα του Νικολάι Μπομπκόφ δεν αποτελεί εξαίρεση στη μετασοβιετική Ρωσία. Εκατομμύρια άνθρωποι, στα όρια της εξαθλίωσης, πληρώνουν τα λύτρα της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Οι γέροντες και τα παιδιά είναι πρώτοι στη λίστα της φτώχειας, της ανέχειας, της αρρώστιας και του θανάτου. Το γεγονός - για όσους τουλάχιστον παρακολουθούν τα τεκταινόμενα της μεγάλης χώρας - δεν ξαφνιάζει. Και όμως, όσο και αν με ιστορικούς όρους μπορεί να κατανοηθούν οι συνέπειες της ανατροπής του σοσιαλισμού, η καρδιά σφίγγεται στο άκουσμα μιας τέτοιας είδησης. Πολύ περισσότερο, όταν γνωρίζεις πως δεν είναι το πολικό ψύχος που σκότωσε τον βετεράνο. Είναι το ψύχος του καπιταλιστικού κόσμου, που παγώνει και παίρνει τις ζωές των ανθρώπων.

Οταν καταγγέλλουμε τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης και, πολύ περισσότερο, την ύπαρξη μηχανισμών για την παραγωγή «διαμορφωτών» της κοινής γνώμης, ακόμη και με τη μέθοδο της εξαγοράς δημοσιογράφων, αρκετοί μας αντιμετωπίζουν με ειρωνικά χαμόγελα και μας αντιτείνουν τα γνωστά, ότι διακατεχόμαστε από «άκρατη συνωμοσιολογία» κλπ.

Αφιερώνουμε, λοιπόν, σε όλους αυτούς την πρόσφατη αποκάλυψη της εφημερίδας «Νιου Γιορκ Τάιμς». Η εφημερίδα έφερε στη δημοσιότητα ένα απόρρητο ντοκουμέντο του Αμερικανικού Πενταγώνου με τίτλο «3600.1: Επιχειρήσεις Πληροφόρησης», στο οποίο περιγράφονται μυστικές επιχειρήσεις για τον επηρεασμό της κοινής γνώμης, σε σύμμαχες χώρες των ΗΠΑ, όπως η Γερμανία ή το Πακιστάν, αλλά και ουδέτερες. Ανάμεσα στις πρακτικές που χρησιμοποιούνται - σύμφωνα με το ντοκουμέντο - αναφέρονται η λειτουργία ραδιοφωνικών σταθμών, η έκδοση και διανομή προπαγανδιστικών φυλλαδίων, η δημιουργία δικτύων μυστικά ελεγχομένων τζαμιών, η χρηματοδότηση δημοσιογράφων, αναλυτών και άλλων παραγόντων της δημόσιας ζωής κλπ. Αναφέρεται ακόμη και η οργάνωση φιλοαμερικανικών διαδηλώσεων, φυσικά με το αζημίωτο για όποιους τις διοργανώνουν ή συμμετέχουν σ' αυτές...

Κι αν νομίζετε, ότι όλ' αυτά είναι ασκήσεις επί χάρτου και δε βρίσκουν πρακτική έκφραση, σας πληροφορούμε τα εξής: Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις της Κεντρικής Διοίκησης των αμερικανικών δυνάμεων, που βομβαρδίζουν χρόνια τώρα το Ιράκ, έχουν ριφθεί από αέρος, μέσα στο 2002, 480.000 προπαγανδιστικά φυλλάδια, που καλούν τους αξιωματικούς του ιρακινού στρατού να στασιάσουν και να ανατρέψουν τον Σ. Χουσεΐν. Παράλληλα, οι Αμερικανοί έχουν θέσει σε λειτουργία αραβόφωνους ραδιοσταθμούς, οι οποίοι εκπέμπουν 24 ώρες το 24ωρο και συνδυάζουν την πολεμική κατά του Χουσεΐν, με τα πιο γνωστά τραγούδια, τόσο της αραβικής λαϊκής μουσικής, όσο και της δυτικής ροκ, ντίσκο κλπ μουσικής. Περιλαμβάνουν, επίσης, ειδικές εκπομπές στους Κούρδους του Βόρειου Ιράκ, τους σιίτες, κλπ, κλπ.

'Η, για να μην αναφερόμαστε σε μακρινά παραδείγματα, τι δουλιά νομίζετε, πως κάνουν οι ραδιοσταθμοί της «Φωνής της Αμερικής», που είναι εγκαταστημένοι και στη χώρα μας;

«Οποιος πιστεύει πως μετά την κατεδάφιση του τείχους, υπάρχει έστω και μισό κουκούτσι δικαιοσύνης, δεν έχει παρά να συγκρίνει. Με είκοσι εκατομμύρια Κούρδους στην ομηρία, με χιλιάδες στραπατσαρισμένα κεφάλια διαδηλωτών και φυλακισμένων και με μια σκιώδη χούντα, η Τουρκία προορίζεται να γίνει το 26ο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αύριο, μεθαύριο, παραμεθαύριο. Πάντως θα γίνει. Η Κούβα με το καλύτερο σύστημα ιατρικής περίθαλψης, με γνήσια δωρεάν παιδεία, με μια αξιοπρέπεια που σκοτώνει και δεινόσαυρο και με μια πινακοθήκη ζωντανών ηρώων που θα τη ζήλευε η παρέα του Μπολιβάρ, βρίσκεται στο έλεος των μαχαιροπίρουνων του Μπους. Και επειδή τα ψέματα τελειώσανε και τα πράγματα είναι ακραία, γι' αυτό κάθε ψιλοτουρίστας της Αριστεράς και της Προόδου, όταν ανοίγει το στόμα του για να χλευάσει τη φτώχεια αυτών των ρακένδυτων πολιορκημένων, πρέπει να ξέρει κάτι. Ρε φίλε, είσαι που είσαι τσιράκι τους, δεν κάνεις και μια αιτησούλα, μπας και σε προσλάβουν ως κλητήρα;».

Από τη «ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ» του Δημήτρη ΔΑΝΙΚΑ, από «ΤΑ ΝΕΑ» της Πέμπτης 19 Δεκέμβρη.

«Αν, όμως, η στάση των Τραπεζών ήταν αναμενόμενη, πελώρια ερωτηματικά προκαλεί η άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης στις απαιτήσεις τους.

Το ερώτημα προς την κυβέρνηση και συγκεκριμένα στο Υπουργείο Οικονομίας είναι αμείλικτο:

Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; Οι Τράπεζες;...»

Το παραπάνω... αμείλικτο ερώτημα ανήκει στον Π. Λαφαζάνη, βουλευτή του ΣΥΝ. Ας του δώσει, λοιπόν, κάποιος απάντηση, μια και διατυπώνεται, με ...αξιοσημείωτη ένταση και τραγικότητα και αφού, ακόμη αναρωτιέται, μετά από 21 περίπου χρόνια (πλην του μικρού νεοδημοκρατικού διαλείμματος) διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ...

Το «έπος των ελεύθερων πολιορκημένων» κομμουνιστών και του κορυφαίου ήρωα γράφτηκε, κυρίως, σε ένα δωμάτιο που πλήρωνε - όπως έμαθε μετά από 37 χρόνια ο Πάρνης - ο Τούρκος ποιητής και φίλος του, Ναζίμ Χικμέτ. Ο Χικμέτ πρότεινε τη μετάφραση και δημοσίευση του έργου στο περιοδικό «Νόβι Μιρ» το 1954. Το 1955 το έργο κυκλοφόρησε από τις «Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις» του ΚΚΕ στο εξωτερικό και απέσπασε το πρώτο βραβείο ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας, στη Βαρσοβία. Ακολούθησε η έκδοσή του σε βιβλίο στα ρωσικά (1958) και στα κινέζικα (1959). Πενήντα χρόνια μετά, κυκλοφόρησε και η ελληνική έκδοση του έργου («Εκδοχή», Σόλωνος 70, τηλ. 210 3390.815). Την έκδοση προλογίζουν ο Δημοσθένης Γεωργοβασίλης και ο ποιητής, με αναμνήσεις του από τη Μόσχα του 1952. Κλείνουμε το σημείωμα, υπογραμμίζοντας ότι αυτό το ιστορικό και χειμαρρώδες έπος - κάλλιο αργά παρά ποτέ - πρέπει να γίνει «κτήμα» όλων, ιδιαίτερα της νέας γενιάς.

Γρηγοριάδης Κώστας

Με δεδομένο το εντεινόμενο λαϊκό κίνημα κατά της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ στην Κορεατική Χερσόνησο, ο Ρο (απ' το κυβερνών «Δημοκρατικό Κόμμα Χιλιετίας») κατάφερε τελικώς να επικρατήσει του φιλοαμερικανού συντηρητικού συνυποψηφίου του, Λι Χόι-Τσανγκ.

Ομως, προχτές, ένα 24ωρο μετά την εκλογή του, και δη μετά το συγχαρητήριο τηλεφώνημα και την πρόσκληση του Τζορτζ Ου. Μπους για επίσημη επίσκεψη στις ΗΠΑ, ο Ρο φάνηκε «πιο διπλωματικός». Μολονότι δεν ξέχασε τις προεκλογικές διακηρύξεις του περί σύσφιξης των σχέσεων με τη ΛΔ Κορέας, έσπευσε να διευκρινίσει: «Η πολιτική της κυβέρνησής μου με τη ΛΔ Κορέας, με τις ΗΠΑ και με τις άλλες χώρες δε θα διαφέρει πολύ από εκείνη της παρούσας κυβέρνησης»...

Δεν παρέλειψε, βέβαια, να αναφερθεί στην ανάγκη μιας «πιο ώριμης σχέσης» με τις ΗΠΑ, και στο ενδεχόμενο «αλλαγών» στο αμερικανο-νοτιοκορεατικό στρατιωτικό σύμφωνο, που ρυθμίζει το νομικό καθεστώς κάλυψης των 37.000 Αμερικανών πεζοναυτών που στρατοπεδεύουν στις εκεί αμερικανικές βάσεις. Ομως, η αναφορά του στη συνέχιση της «στρατηγικής συμμαχίας» Ν. Κορέας - ΗΠΑ δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για συνταρακτικές «αλλαγές».

Αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να αποφασίσει ακριβώς ποια κατεύθυνση θα επιλέξει...

Φόρο βάλαν

οι ξεφτίλες

και στους... σκύλους

και τις σκύλες,

δέκα «ευρώ»

και διά νόμου

για τους σκύλους, λέει,

του δρόμου,

κι άμα είναι

«ευγενείς»

κάνα «φοξ»,

κάνα «κανίς»

και στο σβέρκο

έχει κορδόνι,

τα τριπλάσια

θα πληρώνει!

* * *

Φόρο βάλαν

και στους σκύλους

και μετά θα παν

στους... ψύλλους

και κατόπιν

και τους φλώρους,

θα «αρμέξουνε»

για πόρους,

για γερή μιλώ

κλοπή

και ποιος ξέρει

να μου πει

τα σκυλιά είναι

κοπρίτες

ή αυτοί

οι αγιογδύτες!