Στο σημερινό 4σέλιδο «Νεολαία» μπορούμε να βρούμε:

-- Ανακοίνωση - κάλεσμα της ΚΝΕ για την αυριανή απεργία.

-- Αρθρο: Η κατάσταση στα ΙΕΚ επιβεβαιώνει τις προτάσεις του ΚΚΕ.

-- Ρεπορτάζ για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην τηλεκπαίδευση οι σπουδαστές των ΙΕΚ.

-- Απαιτούνται άμεσα λύσεις στα κτιριακά προβλήματα της Ειδικής Αγωγής - Δραματική η κατάσταση σε μονάδες της Θεσσαλονίκης.

- Τι σηματοδότησαν οι μαζικές κινητοποιήσεις γυναικών - και όχι μόνο - ενάντια στην απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Πολωνίας που ουσιαστικά απαγόρευε την πλειοψηφία των αμβλώσεων;

- Η Ευρωπαϊκή Ενωση προωθεί την «ισότητα των φύλων»;

- Εχει σημασία να συμμετέχουν περισσότερες εργαζόμενες γυναίκες στον αγώνα;

Αυτά και άλλα πολλά θα συζητηθούν στο Podcast της ΚΝΕ με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Εξάλειψης της Βίας Κατά των Γυναικών, με καλεσμένες τη Βιβή Δάγκα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος της ΚΕ για την Ισοτιμία και τη Χειραφέτηση της Γυναίκας, και τη Ζωή Χαχάμη, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ. Μείνετε συντονισμένοι!

Πρώτη live stream προβολή σήμερα Τετάρτη στις 19.00, στο κανάλι της ΚΝΕ στο YouTube.

«Στη ζωή μας δεν χωρά άλλη αναμονή! Οργάνωση και αγώνας για την ανατροπή!

Προετοιμάζουμε αποφασιστικά την επιτυχία της πανεργατικής απεργίας στις 26 Νοέμβρη! Τώρα είναι η στιγμή που "η φωνή κάτω από τη μάσκα" πρέπει να ακουστεί πιο δυνατά, πιο μαζικά, πιο μαχητικά. Είναι η στιγμή που οι νέοι εργαζόμενοι και άνεργοι χρειάζεται να βγουν στο προσκήνιο για την προστασία της υγείας, του μισθού και των δικαιωμάτων τους!

Καθημερινά αποκαλύπτεται πιο καθαρά στα μάτια όλων πως το κυνήγι του κέρδους αυξάνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων, καταργεί εργασιακά δικαιώματα, ακόμα και το δικαίωμα όλων στην υγεία και τη ζωή. Αλλωστε, η απαξίωση του δημόσιου συστήματος Υγείας από την κυβέρνηση, εν μέσω πανδημίας, που οδηγεί τα νοσοκομεία σε οριακή κατάσταση, ενώ την ίδια στιγμή μπουκώνει με χρήμα τις ιδιωτικές κλινικές, το επιβεβαιώνει! Οσο για τους χώρους δουλειάς, εκεί παραμένει το "πρωτόκολλο των πρωτοκόλλων": Το εργοδοτικό ξεσάλωμα!

Η κυβέρνηση ακούει πιστά τις προτάσεις των "ειδικών"! Οχι, όμως, των υγειονομικών, που δεν έχουν σταματήσει να φωνάζουν για τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα, ούτε των εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ, στις αποθήκες, στις μεταφορές, στα delivery που εξοργισμένοι κραυγάζουν "δεν πάει άλλο"! Ακούει πιστά τον Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών, τους κλινικάρχες, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους ξενοδόχους, τους μεγαλεμπόρους και τις αεροπορικές εταιρείες, προσφέροντάς τους ό,τι ζητούν, για να κερδίζουν όλο και περισσότερο, θυσιάζοντας τις ανάγκες μας.

Αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση μόνο "ανίκανη" δεν είναι, όπως την κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Επενδύει στην καταστολή, στον φόβο και την τρομοκρατία του λαού και της νεολαίας, επιβεβαιώνοντας τους διαχρονικούς πόθους επιτελείων του συστήματος και στρατηγικών της εταίρων (βλ. ΝΑΤΟ - ΕΕ) να απαλλαγούν από κάθε μορφής αγώνα των εργαζομένων και της νεολαίας.

Ακριβώς 100 χρόνια μετά το 1920 και τη νομοθέτηση του 8ωρου, που κατακτήθηκε με σκληρούς αγώνες των εργαζομένων, ονομάζουν "εκσυγχρονισμό" το να ζούμε σήμερα χειρότερα από τους παππούδες μας!

• Το νομοσχέδιο για τα Εργασιακά προβλέπει την κατάργηση και με νόμο του 8ωρου, νομιμοποιώντας την υποχρεωτική 10ωρη εργασία, με απλήρωτες υπερωρίες, την επέκταση και γενίκευση της δουλειάς τις Κυριακές. Αξιοποιεί την ανεργία, που η πολιτική τους την έχει εκτοξεύσει στους νέους στο 37,5% και θεσμοθετεί μισθούς των 200 ευρώ, οδηγώντας στη μεγαλύτερη φτώχεια και αυτούς που εργάζονται. Η Κοινωνική Ασφάλιση παραδίδεται στους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ την ίδια στιγμή η ανασφάλιστη εργασία στους νέους έχει γίνει "νόμος".
• Επιδιώκει να βάλει φίμωτρο στους αγώνες και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και όλου του λαού, απαγορεύοντας στην ουσία την απεργία σε μεγάλους κλάδους και χώρους δουλειάς. Με φακέλωμα στα συνδικάτα και τα μέλη τους, νομοθετούν την παράδοση του Μητρώου των μελών στην κυβέρνηση και την εργοδοσία, επιβάλλουν την ηλεκτρονική ψήφο αντί της συμμετοχής με φυσική παρουσία. Διώκουν τη δράση των συνδικάτων, προωθούν την κατάργηση των Γενικών Συνελεύσεων, της συλλογικής, οργανωμένης δράσης των εργαζομένων, του μόνου όπλου που έχει μείνει στα χέρια των εργαζομένων και μπορεί να αντιμετωπίσει την ασταμάτητη επίθεση που δέχονται από όλες τις κυβερνήσεις.

Τα μέτρα αυτά έρχονται για να ενισχύσουν τους επιχειρηματικούς ομίλους σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης. Είναι μέτρα που θα μείνουν και μετά την πανδημία, για να τροφοδοτούνται τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Ετσι έγινε και με τα μέτρα των μνημονίων που ήρθαν δήθεν έκτακτα και μέχρι σήμερα τσακίζουν τις ζωές μας. Κοροϊδεύουν συνειδητά για να στηρίζουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες, υλοποιώντας διαχρονικές απαιτήσεις τους στο όνομα του προσωρινού, της έκτακτης ανάγκης.

Βάζουν στον στόχο αυτούς που κρατάνε πραγματικά τον τόπο και τον λαό όρθιο και τους υποχρεώνουν σε δουλειά και ζωή που μετατρέπεται σε μαρτύριο! Το ίδιο βάρβαρο παρόν ζουν και οι νέοι εργαζόμενοι και άνεργοι στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τις μητροπόλεις του καπιταλισμού, γι' αυτό προχωρούν και εκεί σε μεγάλες κινητοποιήσεις και απεργίες.

Αν τα μέτρα που φέρνουν, περάσουν και προστεθούν στην εργασιακή ζούγκλα που ήδη επικρατεί στους χώρους δουλειάς, και μάλιστα χωρίς αντιδράσεις, θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά!

Η κυβέρνηση είναι γελασμένη αν νομίζει πως με το απαράδεκτο νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις και την αύξηση της κρατικής καταστολής θα καταφέρει να εμποδίσει τον αγώνα των εργαζομένων για την προστασία της ζωής και των δικαιωμάτων τους, για ένα καλύτερο αύριο.

Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά! Εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά!

Σύγχρονο και ρεαλιστικό το 2020 είναι να ζει ο εργαζόμενος και η οικογένειά του με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του, γιατί αυτός παράγει όλο τον πλούτο!

Σύγχρονο για τον εργαζόμενο είναι να έχει σταθερή εργασία, με δικαιώματα και ελευθερίες μέσα στον χώρο δουλειάς, με αυξήσεις στους μισθούς, με καθολική Ασφάλιση, με ευθύνη του κράτους, και μείωση του ημερήσιου χρόνου εργασίας. Υγεία και Παιδεία υψηλού επιπέδου, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν και όχι μόνο για όσους μπορούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Σύγχρονη και ασφαλή κατοικία, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, διεύρυνση του ελεύθερου χρόνου τόσο για την ξεκούραση του εργαζόμενου όσο και για την ολόπλευρη ανάπτυξή του μέσα από τον πολιτισμό, τον αθλητισμό.

Στις 26 Νοέμβρη απεργούμε παντού για την υγεία και τα δικαιώματά μας!

Απαιτούμε:

• Να επιταχτούν άμεσα τα χειρουργεία, οι κλίνες ΜΕΘ, τα κρεβάτια, τα διαγνωστικά και τα εργαστηριακά κέντρα των ιδιωτικών νοσοκομείων. Το ίδιο να γίνει και με τους ιδιώτες γιατρούς. Να ανοίξουν τα νοσοκομεία που έκλεισαν τα τελευταία χρόνια.
• Αμεση ενίσχυση του υγειονομικού προσωπικού με μαζικές προσλήψεις γιατρών όλων των ειδικοτήτων, με νοσηλευτικό προσωπικό. Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων και των επικουρικών στην Υγεία. Αμεση ενίσχυση με μέσα ατομικής προστασίας, για να μη νοσήσουν, με υλικά και υποδομές για να πολεμήσουν. Ενταξη όλων των υγειονομικών στα ΒΑΕ.
• Πύκνωση δρομολογίων και προσλήψεις προσωπικού στις αστικές συγκοινωνίες.
• Προσλήψεις καθαριστριών για τα σχολεία. Στις τάξεις να είναι 15 μαθητές. Να δοθούν δωρεάν όλα τα αναγκαία για την τηλεκπαίδευση.
• Εκτακτο επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Να θεωρηθούν άκυρες οι απολύσεις που έγιναν και όλες οι αρνητικές μεταβολές στους εργαζόμενους.
• Το Δώρο Χριστουγέννων να δοθεί στο ακέραιο και στην ώρα του. Καμιά απόλυση, καμιά περικοπή εργασιακών δικαιωμάτων. Οι εργαζόμενοι να δώσουν μάχη για το δικαίωμά τους.
• Για όσο διάστημα διαρκούν τα περιοριστικά μέτρα και η απαγόρευση, να υπάρχει απαλλαγή από τις χρεώσεις σε ρεύμα, επικοινωνία, νερό, φυσικό αέριο. Καμία διακοπή σύνδεσης.
• Αναστολή πληρωμών για τους εργαζόμενους προς Δημόσιο, τράπεζες, ΔΕΚΟ, αναστολή πλειστηριασμών και κατασχέσεων. Κούρεμα και διαγραφή χρεών σε εργατικές και λαϊκές οικογένειες».

Στόχος του άρθρου αυτού δεν είναι η εξαντλητική μελέτη της συγκεκριμένης έρευνας, αλλά κυρίως να επικεντρώσει σε ορισμένα βασικά ζητήματα που φωτίζουν την κατάσταση στα ΙΕΚ, που αναδεικνύουν πλευρές της θέσης του ΚΚΕ και των διεκδικήσεων που θέτουν σήμερα οι κομμουνιστές στο κίνημα. Πρόκειται για χώρο στον οποίο συγκεντρώνονται δεκάδες χιλιάδες νέοι, ενώ - όπως αποτυπώνεται και στα στοιχεία της έρευνας - η πλειοψηφία των αποφοίτων εντάσσονται ως μισθωτοί στην οικονομία.

Δυναμώνει η πίεση για απόκτηση προσόντων στο έδαφος της διαμόρφωσης μιας μεγάλης αγοράς δεξιοτήτων και της διεύρυνσης των αδιεξόδων στο εργασιακό μέλλον των νέων της χώρας.

Πώς επιβεβαιώνεται αυτό; Εχει μεγαλώσει ο μέσος όρος ηλικίας των αποφοίτων σε σχέση με το 2012, στα 33 έτη σε σχέση με τα 28 έτη το 2012. Αυτό δείχνει ότι η επιλογή της φοίτησης στα ΙΕΚ δεν είναι η πρώτη επιλογή μετά το Λύκειο. Μεσολαβούν περισσότερα χρόνια για να γίνει αυτή η επιλογή. Αυτή η εκτίμηση επιβεβαιώνεται και από ένα σημαντικό πόρισμα της έρευνας. Εχει μειωθεί το ποσοστό των αποφοίτων των Γενικών Λυκείων που επιλέγουν απευθείας τη φοίτηση στα ΙΕΚ. Συγκεκριμένα, το 2012 ήταν 66,4% και στην έρευνα του 2020 είναι 46,4%.

Αντίθετα, αυξάνεται το ποσοστό των αποφοίτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης που φοιτούν στα ΙΕΚ (στην έρευνα διαχωρίζονται σε ΑΕΙ και ΤΕΙ/ΚΑΤΕΕ). Συγκεκριμένα, οι απόφοιτοι ΑΕΙ το 2012 ήταν 2% και το 2020 είναι 9,9% και οι απόφοιτοι ΤΕΙ/ΚΑΤΕΕ το 2012 ήταν 2,7% και το 2020 είναι 9,2%. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το στοιχείο που αφορά κατόχους μεταπτυχιακών και διδακτορικών που επιλέγουν φοίτηση στα ΙΕΚ και ενώ το 2012 ήταν στο οριακό 0,5%, το 2020 εκτοξεύεται στο 4,5%.

Είναι φανερό ότι η πίεση για απόκτηση πιστοποιητικών αφορά το σύνολο της νεολαίας. Συνδέεται και με τα κλιμακούμενα βήματα στην αποσύνδεση πτυχίου - επαγγέλματος στα πανεπιστημιακά τμήματα και συνολικότερα σε πολλές δομές της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, όπως και τα ΙΕΚ, αφού η πιστοποίηση του επαγγέλματος αποτελεί διακριτική και επί πληρωμή διαδικασία και δεν είναι ενσωματωμένη στο πτυχίο.

Απ' αυτήν την άποψη επιβεβαιώνεται η ορθότητα της διεκδίκησης το πτυχίο να κατοχυρώνει την εργασία με βάση το αντικείμενο σπουδών, χωρίς άλλες πιστοποιήσεις και εμπόδια. Φυσικά, είναι άλλο πράγμα η αναγκαιότητα παρακολούθησης νέων εξελίξεων σε κάθε αντικείμενο, της επιμόρφωσης. Αυτή η διαδικασία μπορεί να γίνεται με οργανωμένο τρόπο σε δημόσιες δομές και δωρεάν.

Η πραγματικότητα αυτή φωτίζεται από μια σειρά σημαντικών στοιχείων. Το 60% των αποφοίτων δεν έχουν περάσει επιτυχώς τις εξετάσεις πιστοποίησης του Εθνικού Οργανισμού Πιστοποίησης Προσόντων & Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΟΠΠΕΠ) για την ειδικότητα που παρακολούθησαν.

Σοβαρή παράμετρο αποτελεί και η πολύχρονη καθυστέρηση στη διαδικασία της πιστοποίησης. Αργεί τόσο που τελικά ο απόφοιτος απομακρύνεται εκ των πραγμάτων από όποια γνώση έχει αποκτήσει στις σπουδές του. Ομως, χρειάζεται να ληφθεί υπόψη και ένας επιπλέον ανασχετικός παράγοντας καθώς απαραίτητη προϋπόθεση για να πάρει μέρος κανείς στη διαδικασία πιστοποίησης είναι να έχει κάνει πρακτική άσκηση η οποία όμως δεν πληρώνεται!

Στην έρευνα αποτυπώνεται προβληματισμός για φήμες που υπάρχουν για τον βαθμό δυσκολίας των εξετάσεων, που ωστόσο μπορεί να συνδέεται και με την αντίστοιχη προετοιμασία τους μέσα από ένα οργανωμένο πρόγραμμα σπουδών, σχεδιασμένο με κρατική ευθύνη.

Αυτή η διαπίστωση προφανώς συνδέεται και με το πολύ μικρό ποσοστό θετικής βαθμολόγησης για τις υποδομές των ΙΕΚ αλλά και για το εκπαιδευτικό υλικό (μόλις 32% και το 2012 και το 2020), ενώ μόλις τέσσερις στους δέκα κρίνουν θετικά το εκπαιδευτικό υλικό στα ΙΕΚ.

Τα παραπάνω στοιχεία εκφράζουν ότι υπάρχει σοβαρό κενό ανάμεσα στον τρόπο εκπαίδευσης, στην απόκτηση γνώσης τόσο θεωρητικής και πρακτικής, από τη μία, και στο εξεταζόμενο από τη διαδικασία πιστοποίησης περιεχόμενο, από την άλλη. Πλευρές αυτής της κατάστασης είναι:

-- Οι εκπαιδευτές - ακόμα και σε ειδικότητες που καλύπτονται από πρόγραμμα σπουδών - να συντάσσουν από μόνοι τους, με δικές τους πηγές και βιβλιογραφία, το συγκεκριμένο περιεχόμενο κάθε μαθήματος. Να γίνονται μαθήματα αποκλειστικά μέσω σημειώσεων που δίνονται σε mail.

-- Τα εργαστήρια, σε πολλές περιπτώσεις, αποτελούν «ιστορικά εκθέματα» περασμένων εφαρμογών, ενώ η κατεύθυνση που δίνεται για αξιοποίηση ιδιωτών - επιχειρήσεων για εργαστηριακά μαθήματα εκ των πραγμάτων απομακρύνει τους σπουδαστές από τη δοκιμή της θεωρητικής γνώσης.

Τα ΙΕΚ δεν ανήκουν στο τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά στο σύστημα Αρχικής Επαγγελματικής Κατάρτισης. Δεν υπάρχει συνεκτικό πρόγραμμα σπουδών για τις ειδικότητες, οι απόφοιτοι δεν έχουν τη δυνατότητα συνέχισης σπουδών και ο τίτλος τους, όπως ειπώθηκε και πριν, εκδίδεται μετά από εξετάσεις πιστοποίησης στον ΕΟΠΠΕΠ, στις οποίες το ποσοστό επιτυχίας των εξεταζομένων είναι εξαιρετικά μικρό. Επίσης, το γεγονός ότι ο μεγάλος αριθμός των διδασκόντων είναι συμβασιούχοι αφαιρεί τη δυνατότητα της συνέχειας της μορφωτικής διαδικασίας. Ταυτόχρονα, κατά καιρούς συζητιέται ακόμα και η αναγκαιότητα ύπαρξης των ΙΕΚ, σε αντιδιαστολή με άλλες δομές Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, όπως τα διετή προγράμματα σπουδών στα ΑΕΙ που ψηφίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και έχουν «παγώσει» από τη ΝΔ.

Σε αυτό το έδαφος άλλωστε αποτυπώνονται και στη συγκεκριμένη έρευνα απόψεις - προτάσεις από τους ερωτώμενους που α) συνδέονται με την ανάγκη περισσότερων και σύγχρονων εργαστηριακών μαθημάτων και των αντίστοιχων υποδομών που την υποστηρίζουν, β) αναδεικνύουν το πρόβλημα της καθορισμένης και σαφούς ύλης των μαθημάτων, γ) τονίζουν τη σημασία της επικαιροποίησης των προγραμμάτων σπουδών.

Φυσικά, ακριβώς επειδή τα ΙΕΚ συνδέονται με την αγορά εργασίας και ως τμήμα της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης αλλά και επειδή σε αυτά διδάσκουν άνθρωποι της αγοράς, δεν λείπουν αναφορές και προτάσεις (από στελέχη των ΙΕΚ) για την πιο στενή σύνδεση των ΙΕΚ με τις επιχειρήσεις, για ευελιξία στα προγράμματα σπουδών. Ολοένα και πιο συχνά ακούγεται η άποψη περί έλλειψης σαφών επαγγελματικών περιγραμμάτων. Δεν είναι το ίδιο όμως με τα δικαιώματα που προκύπτουν από την κτήση του πτυχίου. Τα περιγράμματα έρχονται σε αντίθεση με την ανάγκη το πτυχίο να κατοχυρώνει πρόσβαση στην εργασία στο αντικείμενο των σπουδών. Προφανώς είναι άλλο πράγμα η ανάγκη να μπει μια τάξη και να αποσαφηνιστεί «ποιος δουλεύει πού» και άλλο - μέσω της προώθησης της συζήτησης για τα περιγράμματα - να εργάζονται λίγοι στο αντικείμενο των σπουδών τους και οι άλλοι να βρίσκονται σε αναζήτηση εργασίας, ακόμα και σε άσχετα αντικείμενα, για να μπορέσουν να ζήσουν.

Στην έρευνα αποτυπώνεται ότι το μεγάλο κομμάτι των αποφοίτων των ΙΕΚ εντάσσονται στη μισθωτή εργασία, ανάλογα και με τη διακύμανση του καπιταλιστικού οικονομικού κύκλου. Ετσι, το 2012 (σε συνθήκες ραγδαίας καπιταλιστικής κρίσης) οι απόφοιτοι των ΙΕΚ εντάσσονταν ως μισθωτοί εργαζόμενοι σε ποσοστό 31,9%, ενώ το 59,2% ήταν άνεργοι. Στην έρευνα του 2020, τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 43,8% μισθωτοί εργαζόμενοι και 42,4% άνεργοι. Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι το ποσοστό των αποφοίτων των ΙΕΚ που είναι άνεργοι είναι αρκετά πιο υψηλό από άλλες κατηγορίες αποφοίτων Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και γενικότερα της νεολαίας. Ενώ στην κατηγορία αυτών που εντάσσονται στην εργασιακή διαδικασία για πρώτη φορά είναι πολύ αποκαλυπτικοί οι αριθμοί. Συγκεκριμένα: Πολύ μικρή ή καμία συνάφεια του προγράμματος κατάρτισης με το αντικείμενο της πρώτης εργασίας το 2012 είχε το 33,5% και το 2020 έχει το 28,6%.

Αυτό συνιστά πρόβλημα για τους νέους αλλά σαφώς προβληματίζει και το κεφάλαιο, αν και δεν θέλει και δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει συνολικά. Οι προτάσεις του ΣΕΒ για δομές σε επίπεδο Περιφερειών με θεσμική εκπροσώπηση των εργοδοτικών ενώσεων και προφανώς λόγο στην κατανομή των ειδικοτήτων αυτό δείχνουν.

Ομως, η καπιταλιστική οικονομία έχει τους δικούς της νόμους. Καπιταλιστική αγορά σημαίνει αγοραπωλησία εμπορευμάτων. Και της εργατικής δύναμης που πρέπει να πουλιέται όσο πιο φθηνά γίνεται. Αλλά σημαίνει και αναρχία που προκύπτει από τους διαφορετικούς και συχνά αντικρουόμενους αστικούς σχεδιασμούς, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να υπάρχει ουσιαστικός προγραμματισμός για τους αποφοίτους κάθε κλάδου, ειδικότητας, επιστημονικού τομέα και έτσι να «περισσεύουν» για το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτό το «περίσσευμα» για το κεφάλαιο, αυτή η καταστροφή της πιο σημαντικής παραγωγικής δύναμης, του ανθρώπου, είναι αναγκαία για την αστική τάξη. Γιατί συμβάλλει στην πτώση του μέσου μισθού, πιέζει για προσαρμογή των απαιτήσεων προς τα κάτω.

Οι εξελίξεις στην επιστήμη, στην τεχνολογία και η ενσωμάτωσή τους σχεδόν σε όλα τα επαγγέλματα απαιτούν εργαζόμενους με υψηλότερο επίπεδο γνώσεων, μόρφωσης και νέων ικανοτήτων που προκύπτουν ως αναγκαιότητα.

Αυτές οι δυνατότητες γεννιούνται μέσα στον καπιταλισμό, όμως μπορούν να γίνουν πραγματικότητα μόνο στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού και του εργατικού - λαϊκού ελέγχου. Αυτές τις αντικειμενικές δυνατότητες δεν μπορεί να τις πραγματώσει και να τις ικανοποιήσει ο καπιταλισμός. Είναι άρρηκτα δεμένες με την πάλη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, τον σοσιαλισμό, και η νέα βάρδια της εργατικής τάξης θα παίξει αποφασιστικό ρόλο γι' αυτό.

Αυτός ο δρόμος δίνει απάντηση και στην απαράδεκτη κατάσταση οι απόφοιτοι των ΙΕΚ, οι εργαζόμενοι συνολικά, να τρέχουν λαχανιασμένοι πίσω από την παραμικρή μεταβολή της τεχνολογίας κυνηγώντας καταρτίσεις και μάλιστα πληρώνοντας, ενώ οι εργοδότες θα βρίσκουν πάτημα για να τους απολύουν προκειμένου να ανανεώσουν τις γνώσεις τους.

Και από αυτήν την άποψη, η Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση δεν μπορεί παρά να εντάσσεται στο εκπαιδευτικό σύστημα ως διακριτή δομή αλλά με κεντρική κρατική ευθύνη για το τι διδάσκεται, ποιος το διδάσκει, με ποια μέσα και υλικό και σε ποιες δομές. Και ως τέτοια δομή συνδέεται με τους αντίστοιχους κλάδους με όρους επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού που στο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής γίνεται εφικτό να υπάρχει σαφής εικόνα των αναγκών και των δυνατοτήτων της κοινωνίας. Ετσι, ανοίγει ο δρόμος ώστε κανένας να μην περισσεύει!

Το ΚΚΕ, και η ΚΝΕ, ακριβώς επειδή έχει πρόταση με επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας, μπορεί να δίνει αποτελεσματικά τη μάχη και στο σήμερα. Τα αιτήματα, οι δράσεις, οι πρωτοβουλίες των Συλλόγων των Σπουδαστών των ΙΕΚ (που αποκτούν ευρύτερο κύρος από τους νέους των ΙΕΚ) πριν και κατά τη διάρκεια της καραντίνας δείχνουν αυτόν τον δρόμο που χρειάζεται να περπατηθεί.

Πιθανώς, ένα ορατό αποτύπωμα της θετικής προσπάθειας των δυνάμεων της ΚΝΕ στα ΙΕΚ και στους Συλλόγους Σπουδαστών έχει να κάνει με την αύξηση των απαντήσεων των αποφοίτων ότι συμμετέχουν σε συνδικαλιστική οργάνωση και σωματείο που από το οριακό 0,9% το 2012 γίνεται 6,1% το 2020. Ωστόσο, φαίνονται τα μεγάλα βήματα που πρέπει να γίνουν στην οργάνωση της πάλης και της ζωής των σπουδαστών των ΙΕΚ, καθώς παραμένει ένα ποσοστό 76,6% το 2020 που δεν συμμετέχει σε συλλογικές δραστηριότητες (από 83,7% το 2012).

Προχωράμε.

Από προηγούμενες κινητοποιήσεις του ΣΥΣΔΙΕΚ

Στο μεταξύ δεν υπήρξε καμία καταγραφή που να δείχνει πόσοι σπουδαστές διαθέτουν τα μέσα για τηλεκπαίδευση, ενώ όπως χαρακτηριστικά δηλώνουν οι σπουδαστές, ελλείψεις σε τεχνολογικά μέσα υπάρχουν όχι μόνο στα σπίτια τους αλλά και στις σχολές τους.

Ο Σύλλογος Σπουδαστών Δημόσιων ΙΕΚ Αττικής από την έναρξη της τηλεκπαίδευσης δέχτηκε καταγγελίες σπουδαστών «ότι δεν λειτουργούν οι πλατφόρμες, ενώ δεν είναι δεδομένη η πρόσβαση στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες, αφού πολλοί δεν διαθέτουν κατάλληλα εργαλεία (Η/Υ, σύνδεση στο διαδίκτυο). Μάλιστα, παρά τα προβλήματα, οι σπουδαστές παίρνουν απουσίες! Μπορεί να ακούγεται περίεργο το 2020 να μην έχει κάποιος Η/Υ, αλλά εδώ δεν μας παρέχονται στα ΔΙΕΚ μας Η/Υ - ή, κι αν μας παρέχονται, είναι άλλης δεκαετίας - για να κάνουμε μάθημα. Δεν είναι ατομική ευθύνη του καθενός, αλλά κυβερνητική ευθύνη να εξασφαλιστούν τα απαραίτητα μέσα για την πρόσβαση στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες οι οποίες θα λειτουργούν», δηλώνει ο ΣΥΣΔΙΕΚ.

Ο Σύλλογος καλεί την κυβέρνηση να σταματήσει να αγνοεί τα αιτήματα που από την αρχή της πανδημίας διεκδικούν οι σπουδαστές για την ασφαλή λειτουργία των σχολών, απαιτώντας άμεσα: Να παρθούν από το υπουργείο Παιδείας όλα τα απαραίτητα μέτρα για να προχωρήσει η εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Να εξασφαλιστεί ότι όλοι οι σπουδαστές θα έχουν δωρεάν πρόσβαση σε υπολογιστή και σύνδεση στο διαδίκτυο, ότι θα έχουν ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση. Να μην μπαίνουν απουσίες όταν υπάρχει πρόβλημα με το δίκτυο ή για όσους δεν έχει εξασφαλιστεί η πρόσβαση. Παράλληλα ζητά με αύξηση της χρηματοδότησης να καλυφθούν οι ανάγκες σε προσωπικό, για αναβάθμιση των υποδομών και εξασφάλιση των μέσων και μέτρων προστασίας.

Η κατάσταση αποτυπώνεται χαρακτηριστικά σε επιστολή σπουδάστριας από το Δημόσιο ΙΕΚ Πειραιά, την οποία κοινοποίησε ο ΣΥΣΔΙΕΚ και όπου αναφέρεται:

«Και στο Δημόσιο ΙΕΚ Πειραιά (ΣΚΥΠ), δεν θα μπορούσαν να μην εκφραστούν οι δυσκολίες που εκφράζονται πανελλαδικά όσον αφορά την τηλεκπαίδευση, αναδεικνύοντας τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας, που εξαρχής δεν πήρε τα μέτρα που έπρεπε, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να αναστείλει τη λειτουργία και της δικής μας σχολής.

Αλλά ας ξεκινήσουμε από την αρχή...

Στο δικό μου τμήμα είμαστε σπουδαστές διαφόρων ηλικιών. Και κανείς όπως φαίνεται (από τη σχεδόν καθολική συμμετοχή ακόμα και σήμερα του τμήματος) δεν γράφτηκε στη σχολή απλά για να περάσει την ώρα του. Αλλοι ήρθαν μετά το Λύκειο για να σπουδάσουν την ειδικότητα που τους αρέσει, άλλοι ήρθαν για να ειδικευτούν στο αντικείμενο πάνω στο οποίο δουλεύουν ήδη ή ακόμα και για να έχουν μια παραπάνω ειδικότητα, κ.λπ. Υπάρχουν συνάδελφοι που έρχονταν από τη Σαλαμίνα ή και από την Ελευσίνα, μιας και στην περιοχή τους δεν μπορούσαν να σπουδάσουν την ειδικότητα που θέλουν. Φτάναμε στο ΙΕΚ με ένα... δύο... ακόμα και με τρία μέσα κάποιοι, στριμωγμένοι σαν τις σαρδέλες (γνωρίζουν κυρίως όσοι μπαίνουν σε αυτά), με ρίσκο στην κυριολεξία καθημερινά να κολλήσουμε Covid. Και στη σχολή δεν αργήσαμε να έχουμε τα πρώτα κρούσματα, αφού ανά τάξη ήμασταν "σαν να μη τρέχει τίποτα" με 23 - 25 σπουδαστές, δύο ανά θρανίο...

Παρά την πραγματικά πιστή εφαρμογή κάθε ατομικής προστασίας που μας υπέδειξαν οι επιστήμονες - υγειονομικοί (χρήση μάσκας - αντισηπτικού) από τους ίδιους τους σπουδαστές, τους εκπαιδευτικούς μας και το διοικητικό προσωπικό (Γραμματεία).

Και έρχεται το κλείσιμο και η τηλεκπαίδευση (λέμε τώρα...).

Αρχικά, δεν έγινε ποτέ καμία καταγραφή για το αν έχουν όλοι οι σπουδαστές πρόσβαση στο ίντερνετ. Με αποτέλεσμα να έχουμε συμμαθητές που κάθε μέρα μετακομίζουν σε σπίτια φίλων ή συγγενών για να αποκτήσουν πρόσβαση και να μπορέσουν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα (με τον κίνδυνο να "φάνε" και πρόστιμο). Δεύτερον, δεν έγινε ποτέ καμία καταγραφή για το αν έχουν όλοι οι σπουδαστές laptop ή tablet. Με αποτέλεσμα αρκετοί να μπαίνουν από το κινητό τους και να τους βγαίνουν τα μάτια και τα αυτιά για να μπορέσουν να συμμετέχουν στη συζήτηση, να ακούσουν τον εκπαιδευτικό ή να μπορέσουν να δουν τις διαφάνειες του μαθήματος.

Α! Γιατί ξέχασα να σας πω... Τις διαφάνειες και συνολικά τα υλικά ετοιμάζουν με κάθε φιλότιμο οι εκπαιδευτικοί, μιας και ούτε συγγράμματα υπάρχουν στα ΙΕΚ. Οπότε φαντάζεστε και με τι δυσκολίες μελετούν και κάνουν εργασίες κάποιοι σπουδαστές μέσω μόνο ενός κινητού. Να μη συζητήσουμε για την πλατφόρμα... που είναι θέμα τύχης κάθε μέρα το αν θα κολλήσει ή όχι και ξεκινούν αρκετές φορές τα μαθήματα με καθυστερήσεις.

Αναρωτιέμαι λοιπόν, αν για όλα αυτά τα θέματα δεν έχει ευθύνη η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας που τα δημιούργησαν και τα συντηρούν, τότε ποιος έχει;

Γιατί μας ζάλισαν με την ατομική ευθύνη... Εγώ τη μόνη ατομική ευθύνη που βλέπω να μας αφορά είναι η ευθύνη που έχει ο καθένας μας να συσπειρωθεί και να παλέψει μέσα από τον Σύλλογο Σπουδαστών Δημόσιων ΙΕΚ Αττικής και μέσα από τα σωματεία μας, για να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση, να διεκδικήσουμε Παιδεία, Υγεία, συνθήκες εργασίας που να μας καλύπτουν και που μας αξίζουν στον 21ο αιώνα που ζούμε!

Και φυσικά για να μην αποκλειστεί κανένας σπουδαστής από την εκπαιδευτική διαδικασία έστω και σε αυτές τις συνθήκες της πανδημίας.

Κουτσουραδή Στεφανία, Α' εξάμηνο στο τμήμα Α2 Αρτοποιίας - Ζαχαροπλαστικής στη ΣΚΥΠ».

Στο ΕΕΕΕΚ Βόλου φοιτούν 63 μαθητές με αναπηρία ηλικίας 15 - 25 ετών και το εμπλεκόμενο προσωπικό ανέρχεται σε 43 άτομα, πέραν των οδηγών και συνοδών που μεταφέρουν τους μαθητές καθημερινά, με 20 διαφορετικά δρομολόγια, στα οποία και εμπλέκονται και μαθητές των άλλων ειδικών σχολείων της πόλης.

Να σημειωθεί ότι το σχολείο τέθηκε σε αναστολή λειτουργίας λόγω 4 διάσπαρτων κρουσμάτων στις αρχές Νοέμβρη, ενώ ξεκίνησε εκ νέου τη λειτουργία του στις 16/11.

Οπως εξηγεί ο Σύλλογος Προσωπικού, το μεγαλύτερο μέρος των μαθητών δεν είναι σε θέση να φορά ή να κάνει σωστή χρήση μάσκας, ενώ οι αποστάσεις μεταξύ των μαθητών σε πολλές περιπτώσεις είναι αδύνατο να τηρηθούν. Προσθέτει πως σε περιστατικά επιθετικών κρίσεων ή σε περιπτώσεις αυτοτραυματισμών, απαιτείται άμεση σωματική επαφή: «Αρκετοί μαθητές μας δεν αυτοεξυπηρετούνται, οπότε το ειδικό βοηθητικό προσωπικό του σχολείου είναι σε διαρκή επαφή χωρίς καμιά απόσταση, ενώ αρκετές φορές οι συνθήκες είναι εξαιρετικά δύσκολες λόγω και της σωματικής διάπλασης των εφήβων και ενήλικων μαθητών μας. Επιπλέον, πολλοί μαθητές δεν ακολουθούν ή δεν δέχονται να ακολουθήσουν εξαιτίας της διαταραχής τους σωστά τους κανόνες υγιεινής (...) με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος διασποράς του ιού εντός της σχολικής μονάδας. Ιδιαίτερο προβληματισμό δημιουργεί το γεγονός ότι οι περισσότεροι μαθητές μας δεν είναι σε θέση να επικοινωνήσουν τυχόν αδιαθεσία τους παρά μόνο όταν έχουμε εμφανή συμπτώματα που γίνονται αντιληπτά από εμάς», σημειώνει μεταξύ άλλων ο Σύλλογος. Επιπλέον, περιγράφει μια σειρά από κτιριακά προβλήματα που σε αυτές τις συνθήκες μεγαλώνουν τις πιθανότητες μετάδοσης του ιού.

Με δεδομένα όλα τα παραπάνω, ο Σύλλογος ζητά εβδομαδιαία τεστ στο προσωπικό αλλά και σε όσους μαθητές είναι σε θέση με τη σύμφωνη γνώμη των γονιών τους. Αυτό το αίτημα του Συλλόγου κατέθεσαν ως Αναφορά στη Βουλή προς τους υπουργούς Παιδείας και Υγείας οι βουλευτές Γιώργος Λαμπρούλης και Γιάννης Δελής.

Από την περιοδεία και τη συζήτηση του Γ. Δελή με τους εργαζόμενους στο ΕΕΕΕΚ Κορδελιού

Παλιά, ακατάλληλα κτίρια, συστεγαζόμενα με άλλες δομές ή άλλες επαγγελματικές δραστηριότητες, χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό, είναι η γενική εικόνα των υποδομών της Ειδικής Αγωγής στην πόλη.

Η πιο δραματική κατάσταση ίσως επικρατεί στο ΕΕΕΕΚ Κορδελιού, το οποίο στεγάζεται σε χώρο καταστήματος, στον οποίο έχουν πρόσβαση, από στενές μεταλλικές σκάλες, μόνο οι εκπαιδευτικοί και όσα παιδιά δεν έχουν κινητικά προβλήματα. Επιπλέον, το κτίριο δεν προσφέρει τη δυνατότητα προαυλισμού, με τους μαθητές να πραγματοποιούν το διάλειμμά τους στον εσωτερικό διάδρομο.

Επίσης, στο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο και Λύκειο στα Πεύκα, το οποίο φιλοξενείται σε λυόμενη κατασκευή του 1978, προορισμένη για άλλη χρήση και συνεπώς ακατάλληλη για σχολική στέγη, οι αίθουσες είναι μικρές, με αποτέλεσμα να στοιβάζονται οι μαθητές ο ένας πάνω στον άλλο. Επιπλέον, και αυτό το κτίριο δεν διαθέτει ράμπα για τη διευκόλυνση της πρόσβασης των μαθητών.

Ενδεικτικό των ανεπαρκέστατων κτιριακών υποδομών: Αυτός είναι όλος κι όλος ο χώρος της λογοθεραπείας

Στο κείμενο της Ερώτησης σημειώνεται ότι «τόσο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν έχουν λάβει τα απαραίτητα μέτρα, στο όνομα του κόστους - οφέλους» και σήμερα τα προβλήματα «εμφανίζονται ακόμα πιο οξυμένα δεδομένης της περιόδου που διανύουμε».

Στην Ερώτηση αναφέρονται συγκεκριμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα, όπως:

Το 1ο Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο - Λύκειο Ανατολικής Θεσσαλονίκης, στο οποίο φοιτούν 116 παιδιά, στεγάζεται σε 3ώροφο κτίριο που δεν διαθέτει ασανσέρ, ενώ υπάρχουν μαθητές και καθηγητές που κινούνται με αμαξίδιο, οι οποίοι δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στους ορόφους του κτιρίου.

Το 2ο Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο - Λύκειο Ανατολικής Θεσσαλονίκης, στο οποίο φοιτούν 60 παιδιά, στεγάζεται, εδώ και χρόνια, σε έναν ενοικιαζόμενο ημιυπόγειο χώρο (πρώην Απολλώνιος) στο δήμο Θέρμης. Οπως είναι φυσικό, λόγω και της θέσης του, έχει πολλά προβλήματα, για τα οποία έχει απασχολήσει αρκετές φορές τις υπηρεσίες είτε με πλημμύρες, είτε με έρευνες για τη στατικότητά του.

Το 2ο Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Δήμου Πυλαίας - Χορτιάτη, στο οποίο φοιτούν 56 παιδιά με βαριές αναπηρίες (από τετραπληγία έως νοητική υστέρηση και τύφλωση), στεγάζεται, μαζί με το Ειδικό Δημοτικό, σε νοικιασμένο πολυώροφο κτίριο, πρώην υφαντουργείου. Παρά το γεγονός ότι βάσει νόμου, το σχολείο δεν πρέπει να γειτνιάζει με βιομηχανίες, ωστόσο γύρω από το σχολείο υπάρχουν μάντρες και στον επάνω όροφο επιχείρηση επεξεργασίας δέρματος. Επιπλέον δεν υπάρχει αύλειος χώρος, ως τέτοιος χρησιμοποιείται ένα μεγάλο μπαλκόνι (!), ενώ η αίθουσα covid λειτουργεί ως εργοθεραπευτήριο και λογοθεραπευτήριο...

Το 1ο Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Δήμου Θέρμης, στο οποίο φοιτούν 22 παιδιά, στεγάζεται σε ενοικιαζόμενο 3ώροφο κτίριο στο κέντρο του δήμου, χωρίς ασανσέρ, αποκλείοντας μαθητές από ουσιαστικές δραστηριότητες (μουσική, γυμναστική, φυσιοθεραπεία), οι οποίες διεξάγονται στον πρώτο όροφο. Στο χώρο δεν υπάρχει τουαλέτα ΑμεΑ, τα θρανία, οι πάγκοι των εργαστηρίων, τα τραπέζια της τραπεζαρίας κ.λπ. δεν είναι προσαρμοσμένα για χρήση από άτομα με αμαξίδια, αποκλείοντας τη χρήση τους για κάποια από τα παιδιά. Επιπλέον, δεν υπάρχουν ράμπες για τα παιδιά με αμαξίδιο και οι εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να δημιουργούν αυτοσχέδιες, ενώ τα εργαστήρια λειτουργούν σε ασφυκτικά μικρούς χώρους. Ακόμη και στα δάπεδα υπάρχουν ανισόπεδα σημεία, τα οποία γεννούν κινδύνους. Επικίνδυνοι είναι και οι τοίχοι, οι οποίοι έχουν πάνω τους βαμμένους καθρέφτες (από την προηγούμενη χρήση του κτιρίου ως γυμναστήριο). Τέλος, ως αύλειος χώρος του σχολείου έχει οριστεί ένα τμήμα του πεζοδρομίου πλάτους 1,5 μέτρου και μήκους 4 μέτρων!

«Η παραπάνω εικόνα είναι ενδεικτική της κτιριακής κατάστασης που επικρατεί στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση σε ολόκληρη τη χώρα. Στο σχεδιασμό της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, δεν αποτελεί προτεραιότητα, ούτε και ως προοπτική η ανέγερση σύγχρονων ειδικών σχολείων, ούτε όμως έχει γίνει, όλο αυτό το μεγάλο διάστημα από την προηγούμενη σχολική χρονιά, προσπάθεια εύρεσης κατάλληλων κτιρίων για τις ανάγκες της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης, ώστε να ανακουφιστεί η σημερινή απαράδεκτη κατάσταση», σημειώνουν οι βουλευτές του ΚΚΕ Γιάννης Δελής και Λεωνίδας Στολτίδης, που υπογράφουν την Ερώτηση και ζητούν από την κυβέρνηση άμεσα μέτρα για:

• Να εξευρεθούν κατάλληλα κτίρια για να στεγάσουν όλα τα παραπάνω σχολεία, ως προσωρινή και άμεση λύση.
• Να προχωρήσουν άμεσα οι διαδικασίες για την ανέγερση σύγχρονων διδακτηρίων που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των μαθητών και των εκπαιδευτικών, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους, χωρίς ΣΔΙΤ.
• Να δοθεί με κρατική χρηματοδότηση όλος ο απαραίτητος εξοπλισμός για τη λειτουργία των σχολείων.