Στο 4σέλιδο «Διεθνή και Οικονομία» φιλοξενούμε τα εξής θέματα:

-- Συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: Η αλήθεια πίσω από τις εξαγγελίες περί «κοινωνικών ταμείων» και για τα έσοδα από τις τηλεοπτικές άδειες

-- «Ενιαία ψηφιακή αγορά» της ΕΕ: Ψηφιακή τεχνολογία στην υπηρεσία των μονοπωλιακών ομίλων

-- ΣΥΝΟΔΟΣ G20: Η συνάντηση εκπροσώπων των 19 πιο αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών, συν της ΕΕ, στην Κίνα, παρά την προσπάθεια συναίνεσης, ανέδειξε τους σφοδρούς ενδοαστικούς ανταγωνισμούς

-- Ασία - Ειρηνικός: Εξελίξεις στην προσέγγιση Ρωσίας - Ιαπωνίας και διεργασίες στην 29η Σύνοδο Κορυφής της ASEAN

Eurokinissi

Την αυταπάτη ότι η «υπέρβαση» των αντιλαϊκών στόχων για τα ματωμένα πλεονάσματα μπορεί να οδηγήσει σε μια ανακούφιση του λαού επιχειρεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση

Τα παραπάνω ανέφερε σε ομιλία στη Βουλή φέτος το Μάη ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, στο πλαίσιο της ψήφισης ενός ακόμα πολυνομοσχεδίου - εκτρώματος για την υλοποίηση του μνημονίου και στην προσπάθειά του... να «χρυσώσει το χάπι» της αντιλαϊκής επίθεσης. Οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες περί «κοινωνικού ταμείου» με 700 εκατ. ευρώ αφορούσαν, υποτίθεται, στην αξιοποίηση τμήματος από την υπέρβαση του στόχου για τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα του 2015. Παρέμειναν, βέβαια, μόνο εξαγγελίες, κενές περιεχομένου...

Πρόσφατα, με αφορμή τις αναμενόμενες εισπράξεις (σε βάθος τριετίας) από την πώληση των 4 τηλεοπτικών αδειών πανελλαδικής εμβέλειας, συνολικού ύψους 246 εκατ. ευρώ, ο Αλ. Τσίπρας, συνεχίζοντας την επιχείρηση αποπροσανατολισμού του λαού, υποσχέθηκε ότι το υπό καταβολή τίμημα θα κατευθυνθεί «έως το τελευταίο ευρώ», σε έκτακτες δράσεις για τη στήριξη ευπαθών ομάδων, την ίδια ώρα που η κυβερνητική πολιτική υπέρ του κεφαλαίου επιφέρει διαδοχικά και συντριπτικά χτυπήματα στο λαϊκό εισόδημα.

Ολα τα παραπάνω, βέβαια, συνιστούν μια ακόμη απάτη ολκής, στην προσπάθεια της συγκυβέρνησης να «στρεψοδικήσει» από το κεντρικό ζήτημα, από την αχαλίνωτη αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου. Ακόμη κι αν αποδοθούν τα ποσά αυτά, ακόμη και στην περίπτωση που τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα των κρατικών προϋπολογισμών εκτιναχθούν σε νέα ύψη, η ουσία είναι ότι τα πλεονάσματα αυτά θα στηρίζονται πάνω στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, η οποία και οξύνει τη φτώχεια στα εργατικά - λαϊκά στρώματα, για να έρθει μετά να τη... διαχειριστεί, δίνοντας ορισμένα ψίχουλα υπό προϋποθέσεις και μόνο για τις πιο ακραίες μορφές της.

Πολύ περισσότερο που ακόμα και η διάθεση αυτού του αντιτίμου των τηλεοπτικών αδειών ή ενός τμήματός του, όπως θα δούμε παρακάτω, προσκρούει σε μια σειρά από «αστερίσκους» στη βάση του τρίτου μνημονίου και των άλλων «υποχρεώσεων» που έχει αναλάβει να διαχειριστεί η κυβέρνηση.

Την ίδια ώρα που η συγκυβέρνηση ζητάει από το λαό να της πει κι «ευχαριστώ», γιατί όπως ισχυρίζεται θα δώσει 246 εκατ. ευρώ σε 3 χρόνια στις «ευπαθείς ομάδες», η αντιλαϊκή επίθεση που υλοποιεί επιφέρει υπερπολλαπλάσια πλήγματα στο εισόδημα των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Να υπενθυμίσουμε ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ανάμεσα σε άλλα, έφερε και τα παρακάτω αντιλαϊκά μέτρα προκειμένου να «πιάσει» τους μνημονιακούς στόχους για τα πλεονάσματα:

-- Στα 5,7 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση φτάνουν οι αντιλαϊκές παρεμβάσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα, που ήδη έχει αναπτύξει η κυβέρνηση, όπως αυτές απεικονίζονται στον κρατικό προϋπολογισμό για το 2016.

-- Στα 105 εκατ. ευρώ φτάνουν οι «εξοικονομήσεις» του κρατικού προϋπολογισμού, μόνο από την καρατόμηση κατά 50% του επιδόματος θέρμανσης των φτωχών λαϊκών νοικοκυριών που ξεκίνησε από τον περσινό χειμώνα.

-- Στα 1,3 δισ. ευρώ προβλέπεται η πρόσθετη φοροαφαίμαξη από την απογείωση του ΦΠΑ που νομοθετήθηκε πρόσφατα.

-- Από τις 15 Οκτώβρη έρχονται και νέες ανατιμήσεις στον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης για το πετρέλαιο θέρμανσης της λαϊκής οικογένειας, ενώ θα ακολουθήσουν οι ανατιμήσεις σε βενζίνες και καύσιμα κίνησης, με ποσά που θα εγγραφούν στα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού για το 2017 και βέβαια και των επόμενων ετών...

-- Μόνο από τις περικοπές των επικουρικών συντάξεων, οι απώλειες των συνταξιούχων εκτιμώνται ότι για φέτος (7μηνο Ιούνη - Δεκέμβρη) θα ξεπεράσουν τα 170 εκατ. ευρώ. Η συνολική απώλεια στους ήδη συνταξιούχους την τετραετία 2016 - 2019 θα ξεπεράσει το 1 δισ. ευρώ μόνο από τη συγκεκριμένη περικοπή (μείωση επικουρικών που το συνολικό εισόδημα του συνταξιούχου από συντάξεις ξεπερνά τα 1.300 ευρώ).

-- Από την περικοπή του ΕΚΑΣ, η κυβέρνηση στοχεύει να «εξοικονομήσει» 2,4 δισ. ευρώ μέχρι και το 2019, στερώντας το από 370.000 χαμηλοσυνταξιούχους.

Την ίδια ώρα, η συμφωνία κυβέρνησης και κουαρτέτου, όπως προβλέπεται στο τρίτο μνημόνιο, προβλέπει ότι σε περίπτωση υπέρβασης των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα, ποσό τουλάχιστον 30% θα διατίθεται για την αποπληρωμή του κρατικού χρέους και επίσης 30% για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του κράτους.

Τα υπόλοιπα ποσά, ύψους 40%, μετά την επίτευξη των πρωτογενών πλεονασμάτων, μπορούν, κάτω από όρους και προϋποθέσεις και σε κάθε περίπτωση με τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών του ελληνικού κράτους, να αποδοθούν σε άλλους σκοπούς, όπως για παράδειγμα στη διαχείριση των ακραίων φαινομένων της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, που διαφημίζει η συγκυβέρνηση μέσω του λεγόμενου «παράλληλου προγράμματος».

Οπως χαρακτηριστικά τόνισε σε συνέντευξή του (Μάης 2016) ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος: «Αν η βελτίωση είναι μόνιμη, μπορούμε να το ξοδέψουμε μόνιμα (...). Αν είναι προσωρινή η βελτίωση, μπορούμε να δώσουμε εφάπαξ μια βοήθεια σε μια μερίδα του πληθυσμού που το χρειάζεται».

Και βέβαια, η «βελτίωση» των κρατικών εσόδων λόγω τηλεοπτικών αδειών έχει μόνο πρόσκαιρη, «εφάπαξ» απόδοση για το κρατικό ταμείο και φυσικά δεν εντάσσεται στα μόνιμα αντιλαϊκά μέτρα, όπως είναι οι διαδοχικές ανατιμήσεις των αντιλαϊκών φόρων, καθώς επίσης και η διαρκής συμπίεση των κρατικών κονδυλίων στη βάση των οποίων «χτίζονται» τα ματοβαμμένα πλεονάσματα. Και βέβαια, αυτά που είπε ο Ευ. Τσακαλώτος, καταγράφονται φαρδιά - πλατιά και στη συμφωνία του τρίτου μνημονίου.

Σε κάθε περίπτωση, τα ποσά από τις τηλεοπτικές άδειες, και αφού προηγουμένως επιτευχθούν οι στόχοι για τα πλεονάσματα, θα δοθούν τουλάχιστον στο 60% για την εξυπηρέτηση του χρέους και στις ληξιπρόθεσμες οφειλές.

Τα υπόλοιπα 40% από το προς διάθεση ποσό των 246 εκατ. ευρώ των τηλεοπτικών αδειών, τα οποία διαφημίζει η συγκυβέρνηση, διαμορφώνονται σε μόλις 98,4 εκατ. ευρώ, πάντα με βάση τους προβλεπόμενους όρους και τις προϋποθέσεις.

Επιπλέον, η καταβολή του τιμήματος από τα νέα «αφεντικά» του τηλεοπτικού τοπίου θα γίνει σε 3 ετήσιες δόσεις μέχρι και το 2018.

Σε αυτό το πλαίσιο, ακόμη και αν ξεπεραστούν οι στόχοι για τα πλεονάσματα και οι διάφοροι άλλοι «αστερίσκοι», η ετήσια «ενίσχυση» της πολιτικής για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας περιορίζεται μόλις σε 32,8 εκατ. ευρώ...

Την ίδια ώρα, η επίτευξη και η υπέρβαση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα, στη βάση, βέβαια, της εγκληματικής πολιτικής σε όφελος του κεφαλαίου, αν και δίνει κάποια διαχειριστική «ευχέρεια» στο μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής, από την άλλη πλευρά προσκρούει σε βασικά δεδομένα, που αφορούν στη γενικότερη διαμόρφωση των κρατικών προϋπολογισμών.

Να υπενθυμίσουμε το γεγονός ότι σε «όρους» μνημονίου, τα πρωτογενή πλεονάσματα δεν ενσωματώνουν τις κρατικές δαπάνες, όπως για την αποπληρωμή των τόκων εξυπηρέτησης του κρατικού χρέους, ούτε και τις δαπάνες που έγιναν για την ενίσχυση των τραπεζικών ομίλων.

Σε αυτό το πλαίσιο, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, στο 7μηνο φέτος το πρωτογενές αποτέλεσμα του κρατικού προϋπολογισμού εμφανίζει πλεόνασμα 3,5 δισ. ευρώ, έναντι ελλείμματος 832 εκατ. που καταγράφει το ισοζύγιο του κρατικού προϋπολογισμού, και το οποίο αναμένεται να φτάσει σε έλλειμμα ύψους 3,5 δισ. στο σύνολο του έτους, καθώς σε αυτό εμφανίζεται το σύνολο των κρατικών δαπανών.

Βέβαια, η ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι ανεξάρτητα από τις λογιστικές «λοβιτούρες» και απεικονίσεις, ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει όσο στο τιμόνι της οικονομίας και της παραγωγής θα έχουν το κουμάντο τα μονοπώλια και οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Σε αυτήν τη βάση, δεν έχει καμιά ανακούφιση να περιμένει από την όποια «υπέρβαση» των αντιλαϊκών στόχων...

Με τη στρατηγική της «Ενιαίας Ψηφιακής Αγοράς» η ΕΕ προσπαθεί να ανακτήσει έδαφος για τα μονοπώλιά της έναντι των ανταγωνιστών τους

Σύμφωνα με τα επίσημα κείμενα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η ανάπτυξη των δικτύων υψηλής ταχύτητας αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στην ολοκλήρωση της «ενιαίας ψηφιακής αγοράς», η οποία υπολογίζεται ότι σε μια πρώτη φάση υλοποίησής της θα μπορούσε να συνεισφέρει 415 δισ. ευρώ ετησίως στο ευρωενωσιακό ΑΕΠ. Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ιστοσελίδα της ΕΕ, «τα σημερινά ευρυζωνικά δίκτυα υψηλής ταχύτητας έχουν τόσο μεγάλο αντίκτυπο όσο τα ηλεκτρικά και μεταφορικά δίκτυα πριν από έναν αιώνα»¹.

Οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι του κλάδου σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της ITU (Διεθνής Ενωση Τηλεπικοινωνιών), επένδυσαν συνολικά για την ανάπτυξη τεχνολογιών και δικτύων επικοινωνίας νέας γενιάς σχεδόν 3,8 τρισ. δολάρια, ενώ υπολογίζεται ότι τα τελευταία χρόνια οι επενδύσεις αυξάνονται ετησίως με ρυθμούς 1% - 2%². Σημαντικό τμήμα των επενδύσεων αυτών πραγματοποιείται κατά τα τελευταία χρόνια στην Κίνα, όπου, σύμφωνα με πρόσφατες ανακοινώσεις, τα ευρυζωνικά δίκτυα υψηλών ταχυτήτων καλύπτουν πάνω από 700 εκατ. νοικοκυριά, ενώ η κάλυψη στις βασικές αστικές και βιομηχανικές περιοχές της χώρας φτάνει πλέον στο 100% του πληθυσμού. Μέχρι το τέλος του 2016 υπολογίζεται ότι θα έχουν προστεθεί πάνω από 100 εκατ. νέες τέτοιες συνδέσεις³.

Η ανάπτυξη δικτύων ήταν από τα βασικά ζητήματα που απασχόλησαν τη σύνοδο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Γενάρη. Σύμφωνα με τη σχετική κοινή δήλωση, υπολογίζεται ότι σήμερα περίπου 3,2 δισ. άνθρωποι διαθέτουν γενικά σύνδεση στο διαδίκτυο, ενώ 4,2 δισ. δεν έχουν πρόσβαση. Ειδικότερα, στις 48 λιγότερο αναπτυγμένες χώρες ο βαθμός διείσδυσης είναι κάτω του 10%. Ο στόχος που τέθηκε είναι μέχρι το 2020 να συνδεθούν επιπλέον 1,5 δισ. άνθρωποι, ώστε ο πληθυσμός που διαθέτει διαδικτυακή σύνδεση να ξεπεράσει το 60% του συνόλου.

Με τον ανταγωνισμό να κορυφώνεται όχι μόνο από «παραδοσιακά» αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες, αλλά πλέον από την Κίνα και τις άλλες «αναδυόμενες», η ΕΕ προσπαθεί να μη μείνει ουραγός των εξελίξεων.

Στη λεγόμενη «ψηφιακή ατζέντα» της ΕΕ επισημαίνεται ότι η ανάπτυξη του «εξαιρετικά γρήγορου ίντερνετ» θα ενισχύσει τη μετάβαση και την ολοκλήρωση της «ενιαίας ψηφιακής αγοράς», δηλαδή την καλύτερη πρόσβαση καταναλωτών και επιχειρήσεων της Ευρώπης σε ψηφιακά προϊόντα και υπηρεσίες αλλά και τη «δημιουργία κατάλληλων συνθηκών και ισότιμων όρων ανταγωνισμού για την εξάπλωση των ψηφιακών δικτύων και των καινοτόμων υπηρεσιών».

Ωστόσο, πρέπει να επισημάνουμε ότι, όπως υποστηρίζουν και τα επίσημα κείμενα της ΕΕ, «για την εγκαθίδρυση μιας πραγματικής ψηφιακής ενιαίας αγοράς στην ΕΕ πρέπει να αντιμετωπιστεί η ύπαρξη 27 διαφορετικών συνόλων κανόνων σε βασικούς τομείς, όπως είναι, μεταξύ άλλων, ο ΦΠΑ, οι ταχυδρομικές υπηρεσίες και τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας».

Στην πραγματικότητα, στο επίκεντρο μπαίνει η άρση των όποιων περιορισμών σε μονοπώλια του ευρύτερου κλάδου που επιθυμούν να διευρύνουν τη δραστηριότητα και την κερδοφορία τους σε όλη την ΕΕ. Ο στόχος αυτός, ωστόσο, περιπλέκεται με τις εντεινόμενες καπιταλιστικές αντιθέσεις που εκδηλώνονται στο εσωτερικό της ΕΕ...

Οπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά, η «ψηφιακή οικονομία» παρουσιάζει επταπλάσια ανάπτυξη σε σχέση με την υπόλοιπη οικονομία, ενώ ένα μεγάλο μέρος της ανάπτυξης αυτής οφείλεται στο ευρυζωνικό διαδίκτυο. Για τη διάδοσή τους η Επιτροπή προωθεί μια σειρά μέτρων, μεταξύ των οποίων η αναθεώρηση των οδηγιών σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις στον τομέα των ευρυζωνικών δικτύων, με σκοπό την απελευθέρωση κρατικών κεφαλαίων στην υπηρεσία των ομίλων του κλάδου. Σήμερα, υπολογίζεται ότι συνολικά ο τομέας της Τεχνολογίας Πληροφοριών και Επικοινωνιών (ΤΠΕ) αντιπροσωπεύει το 5% σχεδόν της οικονομίας της ΕΕ και το 25% των συνολικών δαπανών των επιχειρήσεων. Μάλιστα, το 50% της συνολικής αύξησης της παραγωγικότητας στην Ευρώπη οφείλεται στις επενδύσεις σε ΤΠΕ.

Τον περασμένο μήνα, ο ΟΟΣΑ δημοσίευσε στοιχεία αναφορικά με τη διείσδυση των συνδέσεων υψηλών ταχυτήτων στις χώρες - μέλη του, με την Ελλάδα να καταγράφεται στις τελευταίες θέσεις της σχετικής λίστας των 32 κρατών - μελών του. Η έκθεση αφορά συγκεκριμένα τις ευρυζωνικές συνδέσεις που παρέχονται μέσω δικτύων οπτικής ίνας, οι οποίες στην Ελλάδα αντιπροσωπεύουν μόλις το 0,2% του συνόλου των συνδέσεων, την ώρα που ο μέσος όρος των 32 χωρών του ΟΟΣΑ βρίσκεται στο 17,9%.

Στην πρώτη θέση της λίστας βρίσκεται η Ιαπωνία, αφού περισσότερες από επτά στις δέκα συνδέσεις (72,6%) υποστηρίζονται από δίκτυα οπτικών ινών. Τη δεύτερη θέση καταλαμβάνει η Νότια Κορέα, όπου το αντίστοιχο ποσοστό είναι 69,4%, ακολουθεί η Σουηδία, με το αντίστοιχο ποσοστό να βρίσκεται στο 46%. Βέβαια, οι γεωγραφικοί παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη ή καθυστέρηση τέτοιου τύπου δικτύων, ενώ επίσης μια σειρά αναπτυγμένων χωρών αξιοποιούν και αναπτύσσουν άλλου τύπου τεχνολογίες για την ανάπτυξη των δικτύων τους.

Πάντως, να σημειωθεί ότι και στην Ελλάδα κατά τα τελευταία χρόνια καταγράφεται ταχύτατη ανάπτυξη των δικτύων αυτού του τύπου, ενώ και άλλες χώρες της ΕΕ που βρίσκονται σε χαμηλά επίπεδα στη σχετική λίστα του ΟΟΣΑ, αν και βρίσκονται μεταξύ των ισχυρότερων ευρωπαϊκών οικονομιών, κατευθύνουν τεράστια κεφάλαια σε αυτόν τον τομέα.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η Γερμανία, όπου πριν από λίγες μέρες το αρμόδιο υπουργείο ανακοίνωσε την έναρξη δεύτερου γύρου χρηματοδότησης δικτύων νέας γενιάς, ο οποίος ανέρχεται σε 457 εκατ. ευρώ και αποτελεί μέρος του συνολικού επενδυτικού προγράμματος των 4 τρισ. ευρώ για την προώθηση των υποδομών σε αγροτικές και μειονεκτικές περιοχές της χώρας.

Στη μελέτη του ΣΕΒ με τίτλο «Επιχειρήσεις και Ψηφιακή Οικονομία»⁴ επισημαίνεται ότι η συνεισφορά του διαδικτύου στην εγχώρια οικονομία βρισκόταν το 2010 μόλις στο 1,2% του ΑΕΠ, ενώ εκτιμάται ότι σε απόλυτα μεγέθη, το διαδίκτυο συνεισφέρει 2,7 δισ. ευρώ.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η εκτίμηση ότι οι Ελληνες χρήστες αναζήτησαν μέσω του διαδικτύου προϊόντα και υπηρεσίες αξίας 7,5 δισ. ευρώ, με την κυρίαρχη τάση ωστόσο να είναι ότι προχωρούν σε αγορές μέσω των φυσικών καταστημάτων. Το γεγονός αυτό καταδεικνύει τα δυνητικά κέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους από τη χρήση του διαδικτύου και την ανάπτυξη στην Ελλάδα της λεγόμενης «ψηφιακής οικονομίας».

Στην ίδια μελέτη καταγράφονται στοιχεία από έρευνα της «McKinsey», στην οποία εκτιμάται ότι οι ψηφιακές υπηρεσίες αναζήτησης - με την ορολογία που χρησιμοποιεί η έρευνα - «δημιουργούν αξία» ύψους 780 δισ. ευρώ ετησίως για τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς δημόσιας διοίκησης σε παγκόσμιο επίπεδο. Επίσης, σημειώνεται ότι, συνολικά, η συνεισφορά των ψηφιακών υπηρεσιών και του διαδικτύου στην οικονομία έχει εκτιμηθεί πως από το 4,1% του ΑΕΠ των 20 ισχυρότερων οικονομιών που ήταν το 2012, προβλέπεται ότι θα αυξηθεί σε 5,3% μέχρι το τέλος του 2016.

Πηγές

1. https://europa.eu/european-union/topics/digital-economy-society_el

2. http://www.broadbandcommission.org/Documents/reports/bb-annualreport2015.pdf

3. https://www.telegeography.com/products/commsupdate/articles/2016/09/08/big-three-extend-ftth-coverage-to-704m-chinese-homes/

4. http://www.sev.org.gr/Uploads/Documents/48731/digital_economy_summary_april_2015.pdf

Από τις εργασίες των ηγετών του G-20 στην Κίνα

Στη συγκεκριμένη συνάντηση, όπως συνηθίζεται, συμμετείχαν και παγκόσμιοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή η Παγκόσμια Τράπεζα, αξιωματούχοι από άλλες τραπεζικές ενώσεις. Υπήρχαν ως προσκεκλημένοι ηγέτες από Τσαντ, Αίγυπτο, Καζακστάν, Λάος, Σενεγάλη, Ισπανία, Σιγκαπούρη, Ταϊλάνδη και βέβαια έγιναν πολλές διμερείς συναντήσεις, ή συναντήσεις διακρατικών ενώσεων και συμμαχιών που έχουν διαμορφωθεί ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη, όπως οι BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική), ενώ πραγματοποιήθηκαν και επιχειρηματικά φόρουμ για τη διερεύνηση νέων συμφωνιών ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους.

Επιστέγασμα της Συνόδου ήταν το κοινό ανακοινωθέν που βγήκε, που αποτελεί ένα ευχολόγιο για τον ...καλλωπισμό του καπιταλισμού και το συγκερασμό συμφερόντων, πράγμα όμως αδύνατο, αφού συγκρούονται ισχυρά μονοπώλια, επιδιώξεις κεφαλαιοκρατών και αστικών κρατών που διεκδικούν τον έλεγχο στον πλούτο (Ενέργεια, δίκτυα μεταφοράς της, ορυκτά), στις αγορές και τις σφαίρες επιρροής στον πλανήτη. Η αναιμική καπιταλιστική ανάπτυξη, σε πολλές από τις χώρες δημιουργεί μεγάλη αβεβαιότητα, όπως και οι επιπτώσεις που αντικειμενικά θα έχει η απόφαση του δημοψηφίσματος της 23ης Ιούνη στη Βρετανία για έξοδό της από την ΕΕ. Μια διαδικασία που θα είναι αρκετά σύνθετη και συμβαίνει πρώτη φορά, εντείνοντας τους κλυδωνισμούς που δέχεται το οικοδόμημα αυτό του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Η αναζήτηση για ένα μείγμα διαχείρισης με «χαλάρωση των προγραμμάτων λιτότητας» είναι από τα κεντρικά ζητήματα, που αξιοποιείται από ορισμένες δυνάμεις (όπως η Γαλλία, η Ιταλία, οι ΗΠΑ) για καλλιέργεια φρούδων ελπίδων και αυταπατών περί βελτίωσης της ζωής των λαϊκών στρωμάτων όσο αυξάνεται η καπιταλιστική κερδοφορία. Εκεί αποσκοπεί και το κείμενο της «Συναίνεσης της Χανγκτσού» που περιλαμβάνεται στο ανακοινωθέν.

Ταυτόχρονα, η αντιπαράθεση στα πεδία των εν εξελίξει ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων αποτυπώνεται στις αποφάσεις, ενώ απασχολεί ιδιαίτερα η διαχείριση της λεγόμενης «προσφυγικής κρίσης». Μια «κρίση», που παρουσιάζεται περίπου σαν φυσικό φαινόμενο, ενώ πρόκειται για τις επιπτώσεις των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων που διαλύουν χώρες, καταστρέφουν λαούς οι οποίοι βίωναν και βιώνουν τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος, αυτού που οι αστικές τάξεις και ο πολιτικοί τους εκπρόσωποι υπερασπίζονται.

Ας δούμε πιο αναλυτικά τι επισημαίνουν στο ανακοινωθέν τους οι εκπρόσωποι των πιο ισχυρών καπιταλιστικών χωρών.

Καταρχάς, εκτιμούν ότι «η παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη εξελίσσεται» και ότι «η ικανότητα επαναφοράς σε κάποιες οικονομίες επιβεβαιώνεται και νέες πηγές ανάπτυξης προβάλλουν». Βεβαίως, αυτό ισχύει για κάποιες καπιταλιστικές οικονομίες, όπως οι ΗΠΑ που έχουν ανάπτυξη πάνω από 2%, με τεράστια προβλήματα για τους εργαζόμενους ή η Κίνα και η Ινδία που «τρέχουν» με 7%, αλλά σε πολλές άλλες χώρες υπάρχει είτε αναιμική ανάπτυξη είτε στασιμότητα ή και ύφεση (όπως σε Ρωσία, Βραζιλία). Γι' αυτό στη συνέχεια δηλώνουν: «Αλλά η ανάπτυξη εξακολουθεί να είναι πιο αδύναμη από αυτό που θα επιθυμούσαμε. Τα ρίσκα ύφεσης παραμένουν μέσω της δυνητικής μεταβλητότητας των χρηματοπιστωτικών αγορών, της αστάθειας των τιμών των αγαθών, των χαμηλών ρυθμών του εμπορίου και των επενδύσεων και της χαμηλής παραγωγικότητας και απασχόλησης σε αρκετές χώρες. Προκλήσεις που προέρχονται από τις γεωπολιτικές εξελίξεις, αυξάνουν τις προσφυγικές ροές όπως και την τρομοκρατία και συγκρούσεις δυσκολεύουν την παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη». Σε ό,τι αφορά την επίκληση των «προσφυγικών ροών και της τρομοκρατίας» είναι το αποτέλεσμα της χρήσης «εργαλείων» όπως οι ισλαμιστές - τζιχαντιστές φονιάδες που δημιούργησαν και θέριεψαν οι ιμπεριαλιστές, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, κυρίως στην Ευρεία Μέση Ανατολή, στον Καύκασο και τη Βόρεια Αφρική.

Και, βέβαια, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου δεν αργούν να μπουν στο «ψητό». Λένε χαρακτηριστικά για την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων (βλέπε επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα για να γίνει ακόμη πιο φτηνή η εργατική δύναμη, πιο ευέλικτη, με λιγότερα δικαιώματα και επομένως πιο αποδοτική για τους κεφαλαιοκράτες): «Συναντηθήκαμε επίσης σε μια περίοδο συνεχών και βαθιών μεταρρυθμίσεων στο παγκόσμιο τοπίο και τη δυναμική της ανάπτυξης. Μαζί με τις προκλήσεις και τις αβεβαιότητες υπάρχουν και ευκαιρίες. Οι επιλογές που κάνουμε μαζί θα καθορίσουν την αποτελεσματικότητα της απάντησής μας στις προκλήσεις του σήμερα, για να δημιουργήσουμε την παγκόσμια οικονομία του μέλλοντος.

Πιστεύουμε ότι η στενότερη συμμαχία και η κοινή δράση των μελών του G-20 θα δώσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στις πρωτοπόρες δυνάμεις για να εντείνουν τη συνεργασία για την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη, και να υπάρξει μοίρασμα της ευημερίας στον κόσμο.

Δεσμευόμαστε να ενισχύσουμε την καινοτόμα, διασυνδεδεμένη και χωρίς αποκλεισμούς παγκόσμια οικονομία για μια εποχή παγκόσμιας βιώσιμης ανάπτυξης, παίρνοντας υπόψη την Ατζέντα 2030 για βιώσιμη ανάπτυξη, την Ατζέντα της Αντίς Αμπέμπα και της Συμφωνίας του Παρισιού για το Κλίμα».

Ειδικά το ζήτημα της καινοτομίας κλίνεται σε όλες τις πτώσεις. Πρόκειται για ένα ζήτημα, που όντως θα μπορούσε να είναι υπέρ των εργαζομένων, να διευκολύνει την παραγωγή, να τους δώσει ελεύθερο χρόνο, αλλά στον καπιταλισμό, που μοναδικό κριτήριο είναι το κέρδος, καταστρέφεται εργατική δύναμη, η πρώτη παραγωγική δύναμη, με νέες θέσεις ανεργίας, λόγω της μηχανοποίησης - ρομποτοποίησης της παραγωγής, αυξάνοντας την ίδια ώρα το βαθμό εκμετάλλευσης στο έπακρο, ενώ θα μπορούσε να μειώσει τον εργάσιμο χρόνο αντί να αυξάνει την ανεργία. Αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με την αύξηση του ποσοστού κέρδους. Οξύνεται ο ανταγωνισμός και η ταχύτητα των τεχνολογικών και επιστημονικών εξελίξεων οδηγεί στη γρήγορη απαξίωση προϊόντων που βγαίνουν στην αγορά και γρήγορα αντικαθίστανται από άλλα πιο εξελιγμένα (ο κλάδος των ηλεκτρονικών συσκευών είναι χαρακτηριστικός), ενώ αυτό αποτελεί και αιτία για υπερπαραγωγή προϊόντων που μένουν απούλητα, με αποτέλεσμα να σπάει ο κύκλος της παραγωγής, να δημιουργείται η καπιταλιστική κρίση.

Ολα αυτά επιχειρείται να ξεπεραστούν με τη λεγόμενη «Συναίνεση της Χανγκτσού», που περιλαμβάνει 4 άξονες. Συγκεκριμένα:

«-- Οραμα: Η μετατροπή των οικονομιών σε καινοτόμες και με βιώσιμο τρόπο, ώστε να ανταποκρίνονται στα συμφέροντα των σημερινών και μελλοντικών γενεών.

-- Ολοκλήρωση: Με συνέργειες στο χρηματοπιστωτικό, το νομισματικό και τις διαρθρωτικές πολιτικές να επιτυγχάνεται συνοχή μεταξύ οικονομικών, εργασιακών και κοινωνικών πολιτικών και συνδυασμός στη διοίκηση στις βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες χρόνιες πολιτικές με κοινωνική ανάπτυξη και περιβαλλοντική προστασία.

-- Ανοιχτή οικονομία: Δουλεύουμε για μια ανοιχτή οικονομία χωρίς προστατευτισμό, που προωθεί το παγκόσμιο εμπόριο και τις επενδύσεις, ενισχύοντας το πολυμερές σύστημα εμπορίου, ώστε να εξασφαλίζονται ευκαιρίες μέσα από τη δημόσια ενίσχυση, ώστε να διευρύνεται η παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

-- Χωρίς αποκλεισμούς: Δουλεύουμε για να εξασφαλίσουμε ότι η οικονομική ανάπτυξη εξυπηρετεί τις ανάγκες όλων και ευνοεί όλες τις χώρες και ειδικότερα τις γυναίκες, τους νέους και τις ευάλωτες ομάδες, παράγοντας περισσότερες ποιοτικές δουλειές, αντιμετωπίζοντας τις ανισότητες, τη φτώχεια, ώστε κανείς να μη μένει πίσω».

Και μόνο η απλή ανάγνωση των εν λόγω προτάσεων αποτελεί ...ανέκδοτο, καθώς, όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι ισχυροί ανταγωνισμοί δεν μπορούν να ξεπεραστούν. Οι «λύκοι» μπορεί να ενώνονται για να αντιμετωπίσουν μια απειλή - εν προκειμένω οι καπιταλιστές από κοινού χαράζουν κοινή στρατηγική, για να αποτρέψουν το ενδεχόμενο οι εργάτες να συνειδητοποιήσουν την ουσία της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και ότι μπορούν να οργανώσουν την κοινωνική και οικονομική ζωή χωρίς τους κεφαλαιοκράτες - αλλά όταν έρχεται η ώρα της μοιρασιάς της λείας, αρχίζει αναπόφευκτα η φαγωμάρα, η σύγκρουση, που παίρνει και μορφή περιφερειακών ή και παγκόσμιου πολέμου.

Επομένως, οι προτροπές και οι αναζητήσεις των καπιταλιστών, που διατυπώνονται, περί «νέου μονοπατιού ανάπτυξης», που θα δημιουργεί «νέες καλύτερες θέσεις εργασίας με κλειδί την καινοτομία και θα δημιουργήσει συνεργατικά χωρίς αποκλεισμούς καινοτόμα, βιώσιμα οικοσυστήματα» και οι νέες ατζέντες για «Καινοτόμα ανάπτυξη μέσω νέων ανακαλύψεων, της νέας βιομηχανικής επανάστασης (σ.σ. την ονομάζουν τέταρτη και αφορά τη διευρυμένη χρήση «έξυπνων μηχανών» και ρομπότ στην παραγωγή) και της ψηφιακής οικονομίας», αφορούν πρώτα και κύρια τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αντε και ένα μικρό αριθμό εργαζομένων και δεν θα ευνοηθεί η συντριπτική πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Πολύ δε περισσότερο που όλα αυτά διατυπώνονται όταν ακριβώς, λόγω του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, δεν έχουν λυθεί στοιχειώδη προβλήματα όπως η πείνα, η δίψα, η αντιμετώπιση ασθενειών που ταλανίζουν δισεκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη και πεθαίνουν χιλιάδες παιδιά.

Κατά τα άλλα, τα επιτελεία των αστών ανησυχούν για τη λεγόμενη «διεθνή οικονομική αρχιτεκτονική» για την «προώθηση της πολιτικής της Βασιλείας 3». Τι σημαίνουν αυτά στην ...ανθρώπινη γλώσσα; Κανόνες λειτουργίας του διεθνούς νομισματικού και τραπεζικού συστήματος, η σχετική συμφωνία με το όνομα της πόλης της Ελβετίας, αναφέρεται σε ρυθμιστικούς κανόνες για το χρηματοπιστωτικό σύστημα που καταλήχτηκαν τον Ιούνη του 2010, τροποποιώντας τις προηγούμενες συμφωνίες Βασιλεία 1 και 2, δηλαδή αφορούν την «καρδιά» της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας. «Ευχολόγια», επίσης, διατυπώνονται και για την καταπολέμηση της «φοροδιαφυγής», των «φορολογικών παραδείσων» και «παράνομων δραστηριοτήτων».

Επίσης, απασχολεί το θέμα της νομισματικής ισοτιμίας και ιδιαίτερες επικρίσεις δέχεται η Κίνα για «αθέμιτο ανταγωνισμό» με την πολιτική υποτίμησης του γουάν, που κάνει πιο εύκολες τις εξαγωγές και τις ξένες επενδύσεις. Εκφράζεται ακόμα ανησυχία λόγω της στροφής της Κίνας στην εσωτερική κατανάλωση και τη σχετική υποχώρηση των εξαγωγών.

Για το διεθνές εμπόριο, διακηρύσσεται η «κοινή πάλη ενάντια σε φαινόμενα προστατευτισμού», διατυπώνεται η ανάγκη για απελευθέρωσή του, προώθηση συμφωνιών μέσω του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, και επίσης εμφανίζεται διάθεση για στήριξη των πολυμερών εμπορικών συμφωνιών, χωρίς να γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στη Διειρηνική Συμφωνία Εμπορίου,(συμφωνία ΗΠΑ με χώρες του Ειρηνικού Ωκεανού), στη Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων ΗΠΑ - ΕΕ ή σε καμία άλλη. Ωστόσο, υπάρχουν «μπηχτές» για περιορισμό της υπερπαραγωγής φτηνού χάλυβα στην Κίνα, την ίδια ώρα που αυτή η ανερχόμενη δύναμη χαράσσει τους λεγόμενους «Δρόμους του Μεταξιού» σε κάθε κατεύθυνση του πλανήτη για την επέκταση της δράσης των μονοπωλιακών της ομίλων.

Από την πρόσφατη συνάντηση Πούτιν - Αμπε στο Βλαδιβοστόκ. Οι εκπρόσωποι των μονοπωλίων σταθμίζουν προσεκτικά όλες τις κινήσεις τους

Η επίσκεψη Γκαλούσκα στην ιαπωνική πρωτεύουσα έγινε μερικές μέρες μετά τη συνάντηση που είχαν ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, και ο Ιάπωνας πρωθυπουργός, Σίνζο Αμπε, στο Βλαδιβοστόκ της ρωσικής Απω Ανατολής, στο περιθώριο του 2ου Ανατολικού Οικονομικού Φόρουμ που διοργάνωσε η Ρωσία. Πρόκειται για μια από τις ετήσιες επιχειρηματικές συναντήσεις, με τις οποίες η Μόσχα επιδιώκει να προσελκύσει επενδυτές, αλλά και να διασφαλίσει ευρύτερες συμμαχίες, με προσδοκίες - όπως είναι φυσικό - και σε γεωπολιτικό επίπεδο.

Είχε προηγηθεί τον περασμένο Μάη η άτυπη συνάντηση Αμπε - Πούτιν στο Σότσι της Ρωσίας, σε μια άτυπη επαφή, που ήταν όμως η πρώτη μετά από το 2014, τη χρονιά που είχε ακυρωθεί μια επίσημη επίσκεψη Αμπε στη Ρωσία, στον απόηχο της σύγκρουσης στην Ουκρανία και των κυρώσεων που αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα επέβαλαν στη Μόσχα.

Τώρα, οι δύο πλευρές προετοιμάζουν την πραγματοποίηση μιας επίσημης επίσκεψης Πούτιν στην Ιαπωνία, τον ερχόμενο Δεκέμβρη. Μάλιστα, στο «τραπέζι» των συνομιλιών τους βρίσκεται και η εδαφική τους διαφορά για τις νήσους Κουρίλες (όπως τις ονομάζει η Ρωσία) και στην Ιαπωνία αποκαλούνται «Βόρεια Εδάφη», στα νότια της Οχοτσκικής Θάλασσας, που βρέχει μεγάλο μέρος της ανατολικής ρωσικής ακτογραμμής.

Στα διεθνή ΜΜΕ εμφανίστηκαν απόψεις όπως ότι «Τελικά μια ρωσική συμφωνία με την Ιαπωνία ίσως είναι πιθανή» (Μπλούμπεργκ, 7/9/2016). Ισως, βέβαια, να είναι βιαστικό να προδιαθέτει κανείς την έκβαση τόσο περίπλοκων ενδοϊμπεριαλιστικών «παζαριών» που όποια κι αν είναι, θα αποκτήσει αρκετές προεκτάσεις. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι τις σχέσεις των δύο χωρών βαραίνει και το γεγονός ότι, τυπικά, δεν έχουν υπογράψει ακόμα Συμφωνία Ειρήνης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ωστόσο, το αμοιβαίο ενδιαφέρον που υπάρχει, αν μη τι άλλο για την ανάπτυξη επιχειρηματικών διμερών συνεργασιών, είναι ενδεικτικό. Ενδεικτικό και των εναλλακτικών που αναζητά η ρωσική αστική τάξη, υπό το βάρος των δυσκολιών που παραμένουν στις σχέσεις της με τη Δύση, όπως και η ιαπωνική, σε μια χώρα που πολλές δεκαετίες βρίσκεται σε στασιμότητα. Το βέβαιο είναι ότι πρόκειται για ένα ακόμα στοιχείο της «κινητικότητας» που σταθερά χαρακτηρίζει τις ενδοϊμπεριαλιστικές σχέσεις.

Μια πλευρά που αξίζει να σημειωθεί, πάντως, είναι ότι η ιαπωνική κυβέρνηση ανακοίνωσε μόλις πριν από μερικές μέρες τη δημιουργία ειδικού χαρτοφυλακίου για την οικονομική συνεργασία με τη Ρωσία. Αυτό ανατέθηκε στο Χιροσίγκε Σέκο, υπουργό Οικονομίας, Εμπορίου και Βιομηχανίας, που βρέθηκε στο υπουργικό συμβούλιο μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό που έκανε ο Αμπε αρχές Αυγούστου, σε μια κίνηση που διάφοροι συνέδεσαν με τις προσπάθειες «αναπτέρωσης» της ιαπωνικής οικονομίας, που εξακολουθεί να συναντά σοβαρές δυσκολίες ανάπτυξης.

Ετσι, ο Σέκο υποδέχτηκε τον Γκαλούσκα στην ιαπωνική πρωτεύουσα και συζήτησαν - σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα - τη διμερή συνεργασία «που καλύπτει πεδία ενός ευρέος φάσματος, περιλαμβανομένων των κλάδων του Φαρμάκου, της Αυτοκινητοβιομηχανίας, της Αεροδιαστημικής αλλά και της Βορειοανατολικής διέλευσης» (σ.σ. δηλαδή της θαλάσσιας διαδρομής που ενώνει Ειρηνικό και Ατλαντικό μέσω του Αρκτικού).

Επιπλέον, ο Γκαλούσκα αποκάλυψε ότι στο Βλαδιβοστόκ οι δύο πλευρές υπέγραψαν γύρω στις 20 συμφωνίες συνεργασίας συνολικής αξίας πάνω από 1,3 δισ. δολάρια. Ολοκληρωμένες ανακοινώσεις για τις συμφωνίες δεν έγιναν.

Από τις φειδωλές δηλώσεις των δύο αξιωματούχων προκύπτει ότι αυτές περιλαμβάνουν και τη χορήγηση ιαπωνικών δανείων, για να προχωρήσουν μεγάλα επιχειρηματικά σχέδια όπως αυτό που αφορά στην κατασκευή της μονάδας «Arctic LNG», για την επεξεργασία υγροποιημένου φυσικού αερίου στον Αρκτικό ωκεανό, κοντά στη ρωσική αρκτική ακτογραμμή που βρέχει η Θάλασσα του Κάρα. Είναι ένα από τα μεγάλα έργα που ο ρωσικός κολοσσός «Νόβατεκ» ευελπιστεί να προχωρήσουν γοργά.

Ακόμα, στις συμφωνίες προβλέπεται και η ιαπωνική δανειοδότηση για να προχωρήσει το 3ο στάδιο του σχεδίου «Sakhalin - 2» (αφορά γεωτρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου) κοντά στη νήσο Σαχαλίνη, στον βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό που, εκτός από το μεγαλύτερο νησί της Ρωσίας, βρίσκεται και αρκετά κοντά στις νήσους Κουρίλες.

Τέλος, χαρακτηριστικές των διαθέσεων συστηματικότερης συνεργασίας είναι οι δηλώσεις που είχε κάνει ο Γκαλούσκα στις 22 του περασμένου Αυγούστου, σε συνέντευξή του στο κινεζικό πρακτορείο «Σινχουά»: «Μόσχα και Τόκιο ετοιμάζονται να δημιουργήσουν μια πλατφόρμα για την προσέλκυση ιαπωνικών επενδύσεων στην ανάπτυξη της περιοχής της ρωσικής Απω Ανατολής».

Ο ίδιος υποστήριξε ότι η εμπορική και οικονομική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών ενισχύθηκε αξιοσημείωτα μετά τη συνάντηση Αμπε - Πούτιν το Μάη και τόνισε ότι πάνω από το 7% των νέων επενδύσεων στη ρωσική Απω Ανατολή αφορούν ιαπωνικά κεφάλαια, προσδιορίζοντας ως ένα από τα πιο επιτυχημένα σχέδια το τεράστιο συγκρότημα θερμοκηπίων στη νοτιοανατολική επαρχία Χάμπαροβσκ. Σε αυτό έχουν επενδύσει οι ιαπωνικοί όμιλοι «JGC» και «Mirai», ανάμεσα σε άλλους βέβαια. Επιχειρηματικά στελέχη εκτιμούν ότι όταν ολοκληρωθεί θα παραδίδει μέχρι και 5.500 τόνους λαχανικών το χρόνο.

Ακόμα, ο Γκαλούσκα σημείωνε στο «Σινχουά» πως ενόψει και του Φόρουμ στο Βλαδιβοστόκ προετοιμάζεται «μελέτη σκοπιμότητας (σ.σ. ώστε να σταθμιστούν τα οφέλη για επίδοξους επενδυτές) σχετικά με τον ενεργειακό εφοδιασμό από τη Ρωσία προς την Ιαπωνία» όπως και ότι στο Φόρουμ επρόκειτο να συζητηθεί «ο σχηματισμός της ενεργειακού δάχτυλου Ρωσίας - Ιαπωνίας - Κορέας - Κίνας». Μέχρι σήμερα, δεν έχει γίνει γνωστό αν και τι συζητήθηκε για τα παραπάνω...

Στο περιθώριο της 29ης Συνόδου Κορυφής της ASEAN (Ενωση Κρατών της Νοτιοανατολικής Ασίας) που έγινε στη Βιεντιάν του Λάος, διοργανώθηκε και η πρώτη Επιχειρηματική και Επενδυτική Σύνοδος ASEAN (ASEAN Business and Investment Summit - ABIS). Η μάζωξη αυτή, πολιτικών και φυσικών εκπροσώπων μονοπωλίων από Ασία - Ειρηνικό και όχι μόνο, έγινε μέσα σε κλίμα υψηλών προσδοκιών που δημιούργησε η ίδρυση της Οικονομικής Κοινότητας ASEAN (ASEAN Economic Community - AEC), με αρκετά στοιχεία ενιαίας αγοράς.

Στόχος της ABIS, ήταν - σύμφωνα με την κυβέρνηση του Λάος που φιλοξένησε όλες τις συναντήσεις της ASEAN ως προεδρεύουσα της Ενωσης - «να φέρει στο επίκεντρο τις ευκαιρίες, τις απαιτήσεις και τα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο ιδιωτικός τομέας και να διερευνήσει τις μυριάδες πιθανότητες που έφερε η δημιουργία της AEC». Ως κρίσιμα θέματα της ατζέντας εμφανίστηκαν και: Η εφαρμογή περιφερειακών και παγκοσμίων Ζωνών Ελεύθερου Εμπορίου (FTAs). Η ανάπτυξη των επιχειρήσεων με γρήγορες διαδικασίες και η διαδικασία Ενιαιοποίησης στην Ενέργεια. Το μέλλον της τεχνολογίας - εστιάζοντας στην ψηφιακή οικονομία. Η διευκόλυνση του εμπορίου και των μεταφορών.

Δηλαδή, ζητούμενο είναι πώς θα προχωρήσουν οι απαραίτητες αναδιαρθρώσεις για να προσελκυστούν κεφάλαια στην περιοχή, να προχωρήσει η συγκέντρωση του κεφαλαίου που σε πολλές χώρες της περιοχής είναι χαμηλή σε πολλούς κλάδους, να επιστρατευτεί η τεχνολογική και επιστημονική ανάπτυξη που μπορεί να συνδυάσει αυξημένη παραγωγικότητα και μικρότερο «εργατικό κόστος».

Σημειώνουμε ότι τις μέρες της Συνόδου Κορυφής της ASEAN, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, έγινε ο πρώτος Αμερικανός Πρόεδρος που έκανε επίσημη επίσκεψη στο Λάος, σηματοδοτώντας και έτσι το υψηλό ενδιαφέρον του αμερικανικού ιμπεριαλισμού για τη Ν/Α Ασία (βέβαια, πήρε μέρος και στις συναντήσεις ASEAN - ΗΠΑ, τη Σύνοδο Ανατολικής Ασίας). Στην ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά τη συνάντηση ASEAN - ΗΠΑ γίνεται ειδική αναφορά στην περσινή Σύνοδο των δύο πλευρών που φιλοξένησε η Ουάσιγκτον στο Σάνιλαντς (αναδεικνύοντας πόσο ιεραρχεί τις συμμαχίες της με την περιοχή) και συμφωνήθηκε να εξουσιοδοτηθούν πολύ συγκεκριμένα αξιωματούχοι των δύο πλευρών «για την αποτελεσματική εφαρμογή του νέου πενταετούς Σχεδίου Δράσης (σ.σ. που διαμορφώθηκε στο Σάνιλαντς) όπως και διάφορες πρωτοβουλίες των ΗΠΑ για την προώθηση της (διμερούς) συνεργασίας σε οικονομία, εμπόριο και Ενέργεια».

Ενδιαφέρον όμως για τη Νοτιοανατολική Ασία διατηρούν και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, ανάμεσά τους και η ΕΕ. Για παράδειγμα, ένα από τα μονοπώλια που συμμετείχαν στην ABIS ήταν η γερμανική «Bosch» («Μπος»). Ο επικεφαλής της εταιρείας για τη Νοτιοανατολική Ασία, Μάρτιν Χάγες, τόνισε στην παρέμβασή του ότι «η μεγαλύτερη ανάπτυξη που βλέπουμε έρχεται από την Ασία. Για μας (συγκεκριμένα) στη Νοτιοανατολική Ασία, υπάρχει μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες περιοχές για τη Bosch».

Σε παλιότερες δηλώσεις του, ο Χάγες τόνιζε πως οι δραστηριότητες του ομίλου στην περιοχή Ασίας και Ειρηνικού μετρούσε σχεδόν το 1/4 των συνολικών εσόδων από πωλήσεις. Μετά την Ευρώπη, η περιοχή έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη συμβολή στις δραστηριότητες της εταιρείας. Εχουμε σχέδια να φτάσουμε αυτό το ποσοστό στο 50% μέχρι το 2020».

Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε την Κίνα, που αντικειμενικά διαθέτει μεγάλα «σχέδια» για την περιοχή που συνορεύει με ένα μεγάλο μέρος του νότιου τμήματός της. Οι «τριβές» που υπάρχουν με πολλά μέλη της ASEAN για εδαφικές διαφορές στη Νότια Κινεζική Θάλασσα σε καμία περίπτωση δεν είναι αμελητέες, ίσα - ίσα εντάσσονται στην ευρύτερη όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην περιοχή. Ωστόσο, οι επιδιώξεις των μονοπωλίων και οι «κόντρες» τους με τα αντίπαλα συμφέροντα πολλές φορές διαμορφώνουν ή διατηρούν «διαύλους» που δεν είναι απλό να αδρανοποιηθούν. Βέβαια, και αυτό συνεχίζεται για όσο τα μονοπώλια κρίνουν κάθε φορά πως έτσι ευνοούνται τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα σχέδιά τους.