Γρηγοριάδης Κώστας

Και μπορεί, τώρα, να λένε διάφορα οι κάθε λογής αρμόδιοι, επιχειρώντας να κρύψουν τα πραγματικά σχέδια και επιδιώξεις τους, αλλά το εμπλουτιζόμενο συνεχώς αντιδραστικό νομικό οπλοστάσιο («τρομονόμοι», ευρωεντάλματα κλπ.) απαιτεί και τα ανάλογα πρακτικά μέτρα για να λειτουργήσει αποτελεσματικά. Με δυο λόγια, θέλει τις ηλεκτρονικές κάμερες παρακολούθησης, τα μέτρα «καθαρισμού» των πόλεων, τους ανάλογους μηχανισμούς καταστολής και χαφιεδισμού, τα σύγχρονα ηλεκτρονικά αρχεία, που αντικατέστησαν τους παλιούς «φακέλους» κλπ., κλπ. Κι όλ' αυτά δε γίνονται για κάποιους «ισλαμιστές τρομοκράτες», αλλά για να θωρακίσουν την εξουσία του κεφαλαίου, από τον οποιοδήποτε θελήσει να την αμφισβητήσει.

Αυτή είναι η αλήθεια και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσει και αντιμετωπίσει το μαζικό λαϊκό κίνημα, τόσο το καλύτερο.

Το αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας, όπου πριν λίγες μέρες ένας νεαρός Αλβανός μετανάστης, μαθητής νυχτερινού και εργαζόμενος, δέχτηκε τις... χειρωνακτικές περιποιήσεις αστυνομικών οργάνων, επέλεξε χτες για επίσκεψη ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Γ. Βουλγαράκης, πρώτη μέρα εφαρμογής του σχεδιασμού των μέτρων ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων. Περιδιάβηκε, μάλιστα, και την πλατεία, που κατά... σύμπτωση ήταν άδεια από τους «αθλίους», που πεθαίνουν κάθε μέρα από την ηρωίνη.

Σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του υπουργείου Δημόσιας Τάξης τα έκτακτα αστυνομικά μέτρα που θα εφαρμοστούν μέχρι τις αρχές του Οκτώβρη στην Αττική, θα είναι αυστηρά. Κάμερες, ένστολοι και μυστικοί αστυνομικοί θα επιτηρούν και θα ελέγχουν ό,τι κινείται, αλλά και ό,τι διαμαρτύρεται. Οπως ήταν και η περίπτωση του 20χρονου Αντρέα Μπίκολι, που φορτώθηκε με κάμποσες κατηγορίες, όταν τόλμησε να διαμαρτυρηθεί σε αρμόδιο τμήμα της νομαρχίας για τις μεγάλες καθυστερήσεις στην τακτοποίηση των εγγράφων παραμονής του στη χώρα μας.

Τον τρόπο, που λειτουργούν οι δυνάμεις της αγοράς σε αγαστή συνεργασία με την εκάστοτε κυβέρνηση, περιγράφει με γλαφυρό τρόπο το περιστατικό που ακολουθεί (από το χτεσινό «Βήμα»). «Στον Ασπρόπυργο υπάρχουν οκτώ βιομηχανικές μονάδες που παράγουν ασβέστη, ασφαλτικά και λιπαντικά και λειτουργούν με καύση κοκ το οποίο ρυπαίνει τα μέγιστα το ήδη επιβαρυμένο περιβάλλον της περιοχής. Εκ του νόμου, οι βιομηχανίες είναι υποχρεωμένες να αλλάξουν την πρώτη ύλη και να λειτουργήσουν με φυσικό αέριο, γεγονός που συνεπάγεται επένδυση, άρα έξοδα γι' αυτές, αλλά και ανάσα για το περιβάλλον. Αφού καθυστέρησαν όσο μπορούσαν την εγκατάσταση, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και κάποιος υπάλληλος της νομαρχίας τους έκανε έγγραφη σύσταση. Η σύσταση τους τρόμαξε, γι' αυτό οι διευθύνοντες σύμβουλοι συναντήθηκαν σε ψαροταβέρνα στην Ελευσίνα για να δουν τι θα κάνουν. Μετά τα μπαρμπουνάκια, το λόγο πήρε ο μάνατζερ της μεγαλύτερης από αυτές τις βιομηχανίες, που παράγει λιπαντικά, και ήταν σαφής: "Στα παλιά μας τα παπούτσια οι συστάσεις της νομαρχίας, εμείς θα καθαρίσουμε και με τη νέα κυβέρνηση, όπως τα καταφέρναμε και με την παλιά!"». Αμα, βρίσκεις και «καθαρίζεις» με την κυβέρνηση, σιγά μην ενδιαφέρεσαι για την υγεία και τη ζωή του «λαουτζίκου»...

Η Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη μας κάνει σοσιαλιστές, στην Ευρώπη είμαστε σοσιαλδημοκράτες, είμαστε προοδευτικοί, αριστεροί, κεντροαριστεροί, κεντρώοι... Ετσι απάντησε, προχτές, ο Γ. Παπανδρέου, όταν ρωτήθηκε για την πολιτική φυσιογνωμία του «νέου» ΠΑΣΟΚ, «ξεχνώντας», βέβαια, το σπουδαιότερο: Πως είναι δεξιοί, ιδιαίτερα, όταν βρίσκονται στην κυβερνητική εξουσία και καλούνται να κάνουν πράξη τα όσα λένε...

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα «Παρατηρητήρια Τιμών» δουλεύουν στο φουλ και όποιος θέλει να μάθει ...ποιες και πόσες ανατιμήσεις έχουμε, μπορεί να το κάνει, εκμεταλλευόμενος την οργάνωση του «κράτους στρατηγείου».

Επίσης οι κρατικοί μηχανισμοί μπορούν να μας δώσουν χρήσιμες πληροφορίες, προκειμένου να αναπτύξουμε ...κριτική καταναλωτική σκέψη. Να μάθουμε, δηλαδή, να διαλέγουμε το φθηνότερο (όχι το φθηνό) από όσα μας διατίθενται.

Φυσικά, στο ερώτημα, τι μπορεί να κάνει το κράτος για όλα αυτά που «εξατμίζουν» σε χρόνο μηδέν μισθούς και συντάξεις, η απάντηση είναι το ...απόλυτο τίποτα. Η αγορά, βλέπετε, είναι ελεύθερη.

Μόνο, που - όπως είναι πλέον ολοφάνερο - δε γίνεται να είμαστε όλοι ελεύθεροι. Οταν η αγορά απελευθερώνεται, τότε οι καταναλωτές σκλαβώνονται. Γιατί, βέβαια, αποτελεί στέρηση της ελευθερίας, το να μην μπορείς να τα βγάλεις πέρα.

Η ΕΥΡΩΠΗ θα προχωρήσει μπροστά, τώρα που έχει και συνταγματική συνθήκη. Ετσι είπε ο Κ. Καραμανλής στη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και, μάλιστα, ήταν ενθουσιασμένος. Τώρα, το τι σημαίνει αυτό το «μπροστά», είναι μια άλλη ιστορία...

Γιατί με ένα «σύνταγμα», όπου το μόνο πράγμα που κάνει είναι να θεσμοθετεί την «ελεύθερη αγορά» και τη λειτουργία ευρωστρατού για «παρεμβάσεις» σε κάθε μέρος του κόσμου, μάλλον προς τα πίσω φαίνεται να κινείται η ευρωπαϊκή ήπειρος. Πολύ πίσω σε σχέση με την ιστορία της.

Οσο για την ελληνική κυβέρνηση, ας μην αισθάνεται και ...οδηγός σ' αυτήν την ιστορία. Οπως έχει αποδειχθεί, ακολουθεί και μάλιστα ...δεμένη.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 το Ιράκ συγκαταλέγονταν ανάμεσα στις χώρες, που είχαν αποκτήσει πρόσφατα την ανεξαρτησία τους από το ζυγό της βρετανικής αποικιοκρατίας και επιχειρούσαν να σταθούν στα πόδια τους. Πρόεδρος της χώρας ήταν ο στρατηγός Κασέμ, ο οποίος είχε ανατρέψει τη μοναρχία που εγκατέστησαν φεύγοντας οι Βρετανοί. Το 1959 πραγματοποιείται πραξικόπημα κατά του προέδρου Κασέμ. Ο Σ. Χουσεΐν ήταν μέλος της ομάδας που θα τον δολοφονούσε. Το πραξικόπημα, όμως, αποτυγχάνει και ο Χουσεΐν υποχρεώνεται να εγκαταλείψει τη χώρα, με προορισμό την Αίγυπτο του Γκ. Νάσερ. Εκεί έμεινε τα επόμενα χρόνια και σύμφωνα με το υπ' αρ. D/1689 έγγραφο της Αιγυπτιακής Ασφάλειας, με ημερομηνία 19 Ιουνίου 1961, έγινε έρευνα στο σπίτι του, επειδή από καιρό είχε ύποπτα πάρε - δώσε με την αμερικανική πρεσβεία και τη ΣΙΑ. Το Φλεβάρη του 1963 ο Κασέμ δολοφονείται με τη βοήθεια της ΣΙΑ και ο Σαντάμ επιστρέφει στη Βαγδάτη. Λίγα χρόνια μετά πρωταγωνιστεί στην επάνοδο του κόμματος Μπααθ στην εξουσία και από το 1970 είναι ο ουσιαστικός ηγέτης του Ιράκ.

Στη δεκαετία του 1970 παίρνει ορισμένα φιλολαϊκά μέτρα (κρατικοποίηση πετρελαιοπηγών και διυλιστηρίων, βελτίωση βιοτικού επιπέδου Ιρακινών, ξεπέρασμα αναλφαβητισμού και αναχρονιστικών αντιλήψεων για τη θέση της γυναίκας, κλπ.), σε συνδυασμό, όμως, με την οικοδόμηση ενός αυταρχικού καθεστώτος και τη συστηματική εφαρμογή άγριων διώξεων σε βάρος των κομμουνιστών.

Το Σεπτέμβρη του 1980 κηρύσσει τον πόλεμο ενάντια στο Ιράν του Χομεϊνί. Γεγονός, που «συμπίπτει» με τα σχέδια των ΗΠΑ και συντελεί στη νέα άνοιξη των αμερικανο-ιρακινών σχέσεων. Σε όλη τη διάρκεια του 8ετούς αυτού πολέμου, που στοίχισε ένα εκατομμύριο νεκρούς, το καθεστώς του Σ. Χουσεΐν ενισχύεται πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά από τις ΗΠΑ, αλλά και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Γερμανία).

Τον Αύγουστο του 1990, πιστεύοντας πως έχει την ανοχή των ΗΠΑ (ή, κατ' άλλους, πέφτοντας στην παγίδα τους) προσαρτά το Κουβέιτ και μετατρέπεται στον απαραίτητο για την εξάπλωση των Αμερικανών στη Μέση και Εγγύς Ανατολή εχθρό. Το Γενάρη του 1991 αρχίζει ο πρώτος πόλεμος του Κόλπου και έπεται η γνωστή σε όλους συνέχεια...

Αραγε, ο Ντ. Ράμσφελντ, σημερινός υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ και συνομιλητής του Σ. Χουσεΐν στη δεκαετία του 1980, ως ειδικός απεσταλμένος του τότε Προέδρου των ΗΠΑ, θα παραστεί ως μάρτυρας στη δίκη του Σ. Χουσεΐν; 'Η, ο πατέρας Μπους και ο νυν αντιπρόεδρος Ντ. Τσέινι; Ολοι αυτοί, όπως και αρκετοί ακόμη, γνωρίζουν τον Σ. Χουσεΐν από παλιά...

«Πιστεύουμε ότι η σύγχρονη αριστερά δεν προσαρμόζεται, αμφισβητεί και αναζητεί εναλλακτικές λύσεις», δήλωσε χτες ο Ν. Κωνσταντόπουλος σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο του «Σκάι». Τι αμφισβητεί όμως η «σύγχρονη αριστερά»; Τι εναλλακτικές λύσεις αναζητά; Από τη συνέντευξή του δεν προκύπτει καμία απάντηση. Προκύπτουν μόνο μερικές απελπιστικά φτωχές και αναμενόμενες προτάσεις, που ούτε τα όρια της διαχείρισης της σημερινής πραγματικότητας δεν εξαντλούν. Οπως για παράδειγμα η πρότασή του για την Παιδεία, που χρειάζεται «χάραξη πολιτικής και κατανομή πόρων» ή η έγνοια του για την κρίση του πολιτικού συστήματος που διαφαίνεται κι από το ότι «δεν μπορούν να υλοποιηθούν οι συνταγματικές επιταγές» ή η εφ' όλης της ύλης πρότασή του - εν είδει πανάκειας - περί των «αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών στους θεσμούς, στη λειτουργία του κρατικού μοντέλου και στο μοντέλο διακυβέρνησης». Δυστυχώς, για τον πρόεδρο του ΣΥΝ οι «εναλλακτικές» αυτές «λύσεις» της «σύγχρονης αριστεράς» είναι ξεπερασμένες από την ίδια τη ζωή, πίσω από τις απαιτήσεις των καιρών και τις προσδοκίες του λαού μας.