Η κυβέρνηση έρχεται τώρα και υπόσχεται «ρυθμίσεις» που θα ανακουφίζουν τάχα τους εργαζόμενους, ενώ και η Κομισιόν ετοιμάζεται να προτείνει ένα «κοινό μίνιμουμ πλαίσιο» για τα Εργασιακά, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για τον σύγχρονο εργασιακό Μεσαίωνα. Η πραγματικότητα είναι ότι κανένα από αυτά τα μέτρα που υπόσχονται οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου δεν πρόκειται να αντιστρέψει την κατάσταση για τους εργαζόμενους. Το αντίθετο θα γίνει. Θα νομιμοποιηθεί η σημερινή ζούγκλα και θα ανοίξει ο δρόμος για τα χειρότερα. Ακόμα κι αν θεσπιστούν κάποιοι ελάχιστοι κανόνες, αυτοί θα είναι για τα μάτια του κόσμου και θα υπηρετούν τη διευθέτηση εσωτερικών αντιθέσεων μερίδων του κεφαλαίου, που ζητάνε ένα μίνιμουμ κοινών κανόνων στον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Επιβεβαιώνεται έτσι ότι ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης είναι ασύμβατος με τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Αντιστροφή και βελτίωση της κατάστασης μπορεί να υπάρξει μόνο με τον αγώνα για την ανάκτηση των απωλειών των εργαζομένων τα προηγούμενα χρόνια, κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, μεταξύ αυτών και των νόμων που κατάργησαν επί της ουσίας τις Συλλογικές Συμβάσεις.

«Ανάπτυξη, χωρίς αναδιάρθρωση του παραγωγικού συστήματος, επενδύσεις, σοβαρές προσαρμογές του εκπαιδευτικού συστήματος, ενίσχυση της καινοτομίας, της επιχειρηματικότητας, χωρίς μεταρρύθμιση του κοινωνικού, ασφαλιστικού και του νοσηλευτικού συστήματος, χωρίς σοβαρές νέες υποδομές και χωρίς ένα κράτος που να λειτουργεί, δεν θα έρθει ποτέ». Αυτά είπε, χτες, σε ομιλία του ο Τ. Γιαννίτσης, γνωστός από την προσπάθεια της κυβέρνησης Σημίτη να μεταρρυθμίσει το ασφαλιστικό σύστημα το 2001. Σε δυο αράδες, τα είπε όλα: Εκτός των άλλων, ανάπτυξη σημαίνει και «μεταρρύθμιση του κοινωνικού, ασφαλιστικού και του νοσηλευτικού συστήματος», όχι βέβαια για να παρέχει υπηρεσίες ανάλογες των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν, αλλά για να προσαρμοστούν καλύτερα οι κρατικές δαπάνες στο στόχο της δημοσιονομικής εξυγίανσης, ώστε οι πλεονασματικοί προϋπολογισμοί να διοχετεύουν περισσότερο χρήμα στο κεφάλαιο. Τέτοιες μεταρρυθμίσεις κάνει «ένα κράτος που λειτουργεί», όπως λέει ο Τ. Γιαννίτσης, μόνο που αυτό το κράτος είναι του κεφαλαίου. Για τα δικά του συμφέροντα λειτουργεί, συντρίβοντας ό,τι έχει απομείνει όρθιο από τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Κάτι παραπάνω θα ξέρει ο Τ. Γιαννίτσης, αλλά και εκείνοι οι ΣΥΡΙΖΑίοι, που στην πρόσφατη αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση που ψήφισαν, πρότειναν να ζητήσουν συγγνώμη από τον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ.

Τα όρια του εμπαιγμού αγγίζει η χτεσινή ανακοίνωση του υπουργείου Δικαιοσύνης για την εξέλιξη της δίκης της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής. Για άλλη μια φορά, ο υπουργός, Ν. Παρασκευόπουλος, σε ανακοίνωσή του, από τη μία αναφέρεται στις έγκαιρες προσπάθειες του υπουργείου για την ανεύρεση δικαστικών αιθουσών, στην ολοκλήρωση των έργων της αίθουσας του Εφετείου, στη δρομολόγηση ακόμη μιας αίθουσας στο Εφετείο κ.λπ. και από την άλλη... δηλώνει αναρμόδιος για τον ορισμό της αίθουσας της δίκης (!), ρίχνοντας το «μπαλάκι» ακόμη μια φορά στο διευθύνοντα του Εφετείου. Η ουσία, όμως, δεν αλλάζει. Η εξασφάλιση της απρόσκοπτης και ταχείας διεξαγωγής της δίκης είναι ακόμα «στον αέρα» και «είναι ξεκάθαρα ευθύνη θεσμική, του υπουργείου Δικαιοσύνης και της διοίκησης του Εφετείου, το ίδιο και οι πράξεις που την τορπιλίζουν. Οι μεθοδεύσεις καθυστέρησης της δίκης της Χρυσής Αυγής από πλευράς των χρυσαυγιτών - κατηγορουμένων ήταν και είναι αναμενόμενες. Ομως, η υπονόμευσή της από την κυβέρνηση και τα ίδια τα θεσμικά όργανα της πολιτείας πρέπει να σημάνει συναγερμό», σύμφωνα με την ανακοίνωση της Πολιτικής Αγωγής.