Το Κόμμα πρέπει να δει τι γίνεται στη βάση του, σύμφωνα με το Καταστατικό και τη διάρθρωση της ιεραρχίας (από τα κατώτερα κλιμάκια που είναι τα μέλη, μέχρι την ΚΕ). Υπάρχουν προβλήματα στη μετάδοση της γραμμής του Κόμματος. Γίνεται στερεότυπη αναφορά σ' αυτή, τα γραφεία της κάθε ΟΒ (χωρίς να τις βάζω όλες στο ίδιο τσουβάλι) γίνονται αραιά και πού, τελείως τυπικά, χωρίς προβληματισμούς, χωρίς συζήτηση. Πολλοί σύντροφοι βλέπουν σαν αγγαρεία την έλευση στη μάζωξη που γίνεται. Τα νέα μέλη της ΚΝΕ που έχουν ακούσει και διαβάσει για την οργάνωση και πειθαρχία, μόλις μπουν, σε πολλές περιπτώσεις βλέπουν άλλες τελείως διαφορετικές καταστάσεις. Εχω δει να γίνονται διαγραφές ή απομακρύνσεις ακόμα και απαξίωση συντρόφων, παλιών ή νέων μελών, όχι για σοβαρά αίτια... δεν πάτησε το πόδι του στην οργάνωση ή δε βοηθάει στις χρεώσεις. Μα άμα το νιώθει ως αγγαρεία (και σ' αυτό φταίμε εμείς) πώς ζητάμε ευθύνες; Φανταστείτε λοιπόν ένα νέο που δεν έχει ασχοληθεί με την πολιτική (πόσο μάλλον με την οργανωμένη ζωή). Οχι απλά αγγαρεία θα νιώθει, αλλά κάτι το ξένο και το αδιάφορο. Είμαι περίπου εφτά χρόνια στην ΚΝΕ. Η ωριμότητα της ΚΕ που αντιμετωπίζει και θέτει τα ζητήματα προς τα έξω, είναι αποτελεσματική και βρίσκει ανταπόκριση σε μεγάλη μερίδα του κόσμου. Ομως όλα αυτά τα χαρακτηριστικά δεν έχουν καταφέρει να «κατέβουν» μέχρι τη βάση. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Λέμε το σύνθημα πρώτοι στους αγώνες, αλλά, και πρώτοι στα γράμματα. Μετρημένοι στα δάχτυλα είναι οι σύντροφοι που έχουν ταυτιστεί με το σύνθημα αυτό και το έχουν κάνει στάση ζωής. Αντί μέσα στη σχολή να είμαστε πρότυπα για τους φοιτητές, έχουμε απολέσει τελείως την ευθύνη αυτή και έχουμε μόνο ως μέτρο, πόσες εξορμήσεις, ενημερώσεις και φυλλάδια του Κόμματος θα μοιράσουμε και αυτό τελείως μηχανικά. Από τη μια μιλάς στο φοιτητή για Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, του μιλάς για καλύτερα εργαστήρια, για καλύτερη Παιδεία και από την άλλη παίρνεις χάλια βαθμούς, δεν είσαι πρώτος στην τάξη, δεν προγραμματίζεις σωστά το πλάνο κομματική δουλιά - σπουδές με αποτέλεσμα να χάνεις στα μάτια των σπουδαστών. Αν φυσικά το μέλος δουλεύει κιόλας καταλαβαίνετε γιατί πράγμα μιλάμε. Επίσης μπορούμε να προσθέσουμε και τις χρεώσεις που αναλαμβάνει η ΚΝΕ σε εκδηλώσεις του Κόμματος και σε διάφορες πορείες - απεργίες. Πρέπει να γίνει μια πιο σωστή κατανομή των δυνάμεων και των χρεώσεων της ΚΝΕ. Υπάρχουν περιπτώσεις που αν ο σύντροφος δεν πάει μόνος του να συζητήσει με την καθοδήγηση ή τον γραμματέα για ένα θέμα που τον προβληματίζει, πάνω στη θεωρία, στη γραμμή του Κόμματος, ακόμα και ένα καθημερινό πρόβλημα, θα περάσει πολύ καιρός για να το καταθέσει και να το αναπτύξει στο γραφείο της ΟΒ του. Το Κόμμα πόσο το έχει αντιληφθεί;

Η ιδεολογική και πολιτική κατάρτιση των μελών της ΚΝΕ. Είναι ανεπαρκέστατη. Την όποια κατάρτιση, αφομοίωση, που έχει κάθε Κνίτης, οφείλεται, καθαρά και μόνο στην ατομική διάθεση και αυτομόρφωση του μέλους. Αυτό κρύβει κινδύνους μη σωστής κατανόησης της θεωρίας. Τα ιδεολογικά μαθήματα είναι πολύ λίγα. Κυρίως οι γενιές των δεκαετιών '80 και '90 (όπου ανήκω και γω) έχουν μεγαλώσει με την προπαγάνδα από κάθε μέσο (βιβλία, τηλεόραση, κινηματογράφος) για την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων. Δεν έχουν γνωρίσει, ούτε γευτεί τι πρόσφερε ο σοσιαλισμός. Δεν είναι πολύ κοντά στους αγώνες κατά της χούντας, που επηρέασε μέχρι τη γενιά του '70 (έστω και σαν μόδα). Εχουν γεννηθεί πάνω στην εφαρμογή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και έχουν ποτιστεί μ' αυτές. Ακόμα και οι αλλοιώσεις στον πολιτισμό που έχει επιφέρει η παλινόρθωση, έχει ως συνέπεια οι νέοι να μη γνωρίζουν την ελληνική παράδοση πάνω στο θέατρο, τη μουσική, τις τέχνες. Πιο πολύ ξέρουν (με κάθε λεπτομέρεια) πόσους δίσκους και πόσους ερωτικούς δεσμούς έχει η Britney Spears, παρά τους ανθρώπους που προχώρησαν την ανθρωπότητα ένα βήμα μπροστά, και εδώ χωράει το «μαθαίνουμε την αλήθεια αλλάζουμε τον κόσμο».

Δε γνωρίζουν την Ιστορία (την πραγματική). Και ξέρετε, όταν δεν είσαι κοντά σε μια εποχή όπου συνέβησαν τα γεγονότα, τόσο δύσκολη είναι η μεταφορά τους προς τις νέες γενιές. Δύσκολη η κατανόηση, αφομοίωση και αν θέλετε η μετάδοση των ιδανικών και των υπέρτατων αξιών αυτών των αγώνων προς στους νέους. Αυτοί οι δύο παράγοντες (Πολιτισμός - Ιστορία) είναι κρίσιμοι για την αποστολή τους, ώστε να διεκδικήσουν το καλύτερο στην εποχή που ζουν. Αυτή ακριβώς η κατάσταση επηρεάζει (και σε μεγάλο βαθμό) τα μέλη της ΚΝΕ. Είναι επιτακτική η ανάγκη για περισσότερη ιδεολογική δουλιά, απλοποίηση της θεωρίας, ώστε ο νέος να μπορεί να την εφαρμόσει στην καθημερινότητά του. Να γίνει στάση ζωής, για να μπορεί να γίνει το παράδειγμα και να φέρει κοντά του και άλλους νέους, ανήσυχους, προβληματισμένους, αλλά χωρίς πυξίδα. Πόσο το Κόμμα δουλεύει πάνω σ' αυτό;

Το Κόμμα πήρε την πρωτοβουλία μέσω της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, να μυήσει για τα προβλήματα της νεολαίας. Μέσα στη διαδικασία αυτή, θα πρέπει να δει (όσο μπορεί να χωρέσει στο χρόνο που θα διαρκέσει) και το θέμα της οικογένειας. Υπάρχουν γονείς που είναι μέλη του Κόμματος. Αντί να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να μπουν στην ΚΝΕ, να γνωρίσουν την πολιτική του Κόμματος, να γίνουν οι ίδιοι παραδείγματα προς τα παιδιά τους, δυστυχώς εμφανίζονται φαινόμενα υπερπροστασίας, απομάκρυνσης των παιδιών από την ένταξη στην οργανωμένη ζωή. Η ρίζα του κακού είναι οι ίδιοι οι γονείς. Εχουν κάνει ένα διαχωρισμό της ιδιότητάς τους σαν μέλη του Κόμματος. Λειτουργούν με την ιδιότητα αυτή, μόνο εκτός σπιτιού. Δεν εφαρμόζουν την κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση μέσα στο σπίτι. Αποτέλεσμα οι νέοι να μην εμπνέονται από τα ιδανικά της οργανωμένης ζωής. Γι' αυτό και όταν μπαίνουν στην ΚΝΕ, τις περισσότερες φορές γίνεται αυτό που λέμε: «το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει», αλλά... κανείς δεν ξέρει αν θα ριζώσει.

Στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη το Κόμμα θα βγάλει χρήσιμα και κρίσιμα συμπεράσματα, θα πρέπει να γίνει μια προσεκτική ανάλυση όλων των παραμέτρων. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια πιο ισχυρή ΚΝΕ. Εύχομαι κάθε επιτυχία στην προσπάθεια του Κόμματος και σύντομα να δούμε αποτελέσματα. Εχουμε πολλά προβλήματα να λύσουμε, αλλά αυτό είναι που θα μας κάνει καλύτερους.