Σε πολύ μεγάλα ύψη κινήθηκε και το 2006 το έλλειμμα του γεωργικού εμπορικού ισοζυγίου, το οποίο μάλιστα είναι μεγαλύτερο κατά 9,2% σε σύγκριση με το 2005. Σύμφωνα με τα προσωρινά στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων το 2006 έφτασε τα 2.182.224.034 ευρώ (743,5 δισ. δρχ.), ενώ το 2005 ήταν 1.999.710.315 ευρώ (681,4 δισ. δρχ.). Τα τελευταία χρόνια το έλλειμμα όλο και μεγαλώνει. Για παράδειγμα, το 2002 ήταν 1.796.938.750 ευρώ (613,3 δισ. δρχ.), ενώ το 1990 ήταν 152,2 δισ. δρχ. που τώρα μετράνε για 446,6 εκατ. ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν το 1980, δηλαδή πριν την ένταξη στην τότε ΕΟΚ, μετέπειτα ΕΕ, το γεωργικό εμπορικό ισοζύγιο ήταν πλεονασματικό.

Οπως και τα προηγούμενα χρόνια έτσι και για το 2006 το μεγαλύτερο μέρος του ελλείμματος έχει να κάνει με την ΕΕ. Για το 2006 το έλλειμμα με τις χώρες της ΕΕ ήταν 1.951.800.758 ευρώ και με τις τρίτες χώρες 230.423.276 ευρώ. Δηλαδή, σε ποσοστό επί του συνολικού ελλείμματος φτάνει το 89,5%! Αντίστοιχα το 2005 ήταν 1.721.117.262 ευρώ και 278.593.053 ευρώ. Από την άλλη, η κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα διαλαλεί ότι αυξήθηκε η αξία των εξαγωγών των αγροτικών προϊόντων, αποκρύπτοντας όλα τα υπόλοιπα. Δεν αναφέρει ανάμεσα στα άλλα ότι αυξήθηκε και η αξία των εισαγωγών. Σε ποσοστά η αξία των εισαγωγών αυξήθηκε το 2006 κατά 9,9% σε σύγκριση με το 2005 και κατά 12,8% σε σύγκριση με το 2004. Το 2006 η αξία των εισαγωγών ήταν 5.940.365.459 ευρώ και των εξαγωγών 3.758.141.425 ευρώ, ενώ αντίστοιχα το 2005 ήταν 5.405.040.815 ευρώ και 3.405.330.500 ευρώ.

Το ζήτημα, πάντως, είναι πως η Ελλάδα έγινε ένας πολύ καλός πελάτης των αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων από τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ και η αγορά των 300.000.000 αποδείχτηκε «φούσκα» για τους μικρομεσαίους Ελληνες αγροτοκτηνοτρόφους. Αποκαλύπτεται, για άλλη μια φορά, ότι η ένταξη στην ΕΕ, η ΟΝΕ και η ΚΑΠ δεν ωφέλησαν και δεν ωφελούν καθόλου την ανάπτυξη της ελληνικής γεωργίας. Από τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν μέχρι τώρα όσον αφορά στο γεωργικό εμπορικό ισοζύγιο, φαίνεται ξεκάθαρα το μέγεθος των αρνητικών επιπτώσεων από την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ (μετέπειτα ΕΕ), ενώ ακόμα αισθητές γίνονται και οι σχετικές αρνητικές επιπτώσεις από τα όσα επιβάλλουν η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ).

Οσον αφορά στα επιμέρους στοιχεία του ελλείμματος, φαίνεται ότι για άλλη μια χρονιά καταβλήθηκαν υπέρογκα ποσά για εισαγωγές προϊόντων του κτηνοτροφικού τομέα. Τα πρωτεία κρατούν τα κρέατα. Το έλλειμμα για τα κρέατα έφτασε το 2006 τα 1.088,4 εκατ. ευρώ, ενώ το 2005 ήταν 932,7 εκατ. ευρώ και το 2004 816,5 εκατ. ευρώ. Ακολουθούν το γάλα και τα αυγά, όπου το 2006 το έλλειμμα ήταν 452,3 εκατ. ευρώ, ενώ το 2005 ήταν 457,3 εκατ. ευρώ και το 2004 434,8 εκατ. ευρώ. Στα δημητριακά το έλλειμμα το 2006 έφτασε τα 278,8 εκατ. ευρώ, από 217,9 εκατ. ευρώ το 2005 και 332,2 εκατ. ευρώ το 2004. Μεγάλα είναι επίσης τα επιμέρους ελλείμματα σε προϊόντα όπως καφές, κακάο, τσάι, μπαχαρικά κλπ., στις ζωοτροφές και στην ξυλεία.

Η κυβέρνηση και ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης μπορεί από πέρυσι να διαλαλούν πως αυξήθηκαν οι εξαγωγές, δυστυχώς όμως η πραγματικότητα λέει πως, έτσι όπως πάνε τα πράγματα, το έλλειμμα στο γεωργικό εμπορικό ισοζύγιο ολοένα και θα χειροτερεύει, χρόνο με το χρόνο. Θα χειροτερεύει εξαιτίας των αρνητικών αποφάσεων που ψήφισαν στην ΕΕ τον Ιούνη του 2003 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τον Απρίλη του 2004 η κυβέρνηση της ΝΔ. Θα χειροτερεύει από την αρνητική απόφαση που πήρε η ΕΕ το Νοέμβρη του 2005 για τη ζάχαρη και εφαρμόζει κατά γράμμα η κυβέρνηση, καθώς και από την αρνητική απόφαση του Ιούνη του 2007 για τα οπωροκηπευτικά. Κι ακολουθεί πολύ σύντομα και η εφαρμογή των νέων αρνητικών μέτρων για τον τομέα του κρασιού, τα οποία είτε η ΝΔ θα είναι στην κυβέρνηση, είτε το ΠΑΣΟΚ, θα τα εφαρμόσουν μέχρι κεραίας. Τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα από τα παζάρια και τις επικείμενες αποφάσεις του ΠΟΕ και τις κάθε λογής προτιμησιακές συμφωνίες που υπογράφει η ΕΕ, προκειμένου να προωθήσει τα συμφέροντα του ευρωκεφαλαίου και των ευρωπολυεθνικών στις διαπραγματεύσεις του ΠΟΕ. Αλλωστε, υπ' αυτό το πρίσμα έγιναν και η ενδιάμεση αναθεώρηση της ΚΑΠ και οι σχετικές αναθεωρήσεις σε όλες τις Κοινές Οργανώσεις Αγοράς (ΚΟΑ), που η ΕΕ τους πέρασε το «χαλκά» των αποδεσμευμένων επιδοτήσεων.

Η πραγματικότητα λέει πως εξαιτίας της ενδιάμεσης αναθεώρησης της ΚΑΠ, η καλλιέργεια του καπνού οδηγήθηκε σε δραματική συρρίκνωση. Το 2006 φυτεύτηκαν 200.000 στρέμματα από τα 500.000 που ήταν το 2005 και βασικά καλλιεργήθηκαν μόνο 2 ποικιλίες (Κατερίνης και μπασμάς) από τις 10 που υπήρχαν πέρυσι. Η παραγωγή κινήθηκε γύρω στους 20.000 - 25.000 τόνους από τους 120.000 που ήταν το πλαφόν. Το πλεόνασμα στο εμπορικό ισοζύγιο του καπνού ήταν το 2005 130,7 εκατ. ευρώ και η αξία των εξαγωγών 426,8 εκατ. ευρώ. Το 2006, οπότε πουλήθηκε βασικά η παραγωγή του 2005, η αξία των εξαγωγών έπεσε στα 372,7 εκατ. ευρώ και το πλεόνασμα έπεσε στο μισό (62,2 εκατ. ευρώ). Κι από το 2007 και μετά η πτώση θα είναι ακόμα μεγαλύτερη και όλα δείχνουν ότι θα υπάρξει αρνητικό ισοζύγιο.

Στη ζάχαρη, επίσης, το 2006 σπάρθηκαν 150.000 στρέμματα τεύτλα λιγότερα και το 2007 270.000 στρέμματα λιγότερα, σε σύγκριση με το 2005. Κι εδώ θα αυξηθούν αναγκαστικά οι εισαγωγές σε ζάχαρη. Στα δημητριακά, που μέχρι το 1992 το εμπορικό ισοζύγιο ήταν πλεονασματικό, το 2005 το έλλειμμα ήταν 217,9 εκατ. ευρώ και το 2006 έγινε 278,8 εκατ. ευρώ. Τι θα γίνει εδώ τα επόμενα χρόνια, αφού μετά την αποσύνδεση των επιδοτήσεων, για παράδειγμα το 2006 σε σύγκριση με το 2004, καλλιεργήθηκαν κοντά 2.500.000 στρέμματα λιγότερα με σκληρό σιτάρι; Στο βαμβάκι μπορεί να σπάρθηκαν τα ίδια περίπου στρέμματα, με το 2005, οπότε υπήρχαν διοικητικά μέτρα περιορισμού, όμως η παραγωγή το 2006 μειώθηκε κατά 350.000 τόνους περίπου σε σύγκριση με το 2005. Και η παραγωγή βαμβακιού εκτιμάται ότι χρόνο με το χρόνο θα μειώνεται.

Επιπλέον, με την ψήφιση της ΚΟΑ των οπωροκηπευτικών εκτιμάται ότι, με την αποδέσμευση των επιδοτήσεων, θα εξαφανιστεί η παραγωγή χυμοποιήσιμου πορτοκαλιού και θα μειωθεί δραματικά η παραγωγή βιομηχανικής ντομάτας, καθώς και σταφίδας. Κι αν προστεθούν και τα όσα ανακοίνωσε η Κομισιόν για το κρασί, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, αφού βασικά και παραδοσιακά ελληνικά προϊόντα θα σταματήσουν να παράγονται και τη θέση τους θα πάρουν εισαγόμενα.

Με λίγα λόγια, όσο ακολουθείται αυτή η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως έκανε και η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ, το τεράστιο έλλειμμα στο γεωργικό εμπορικό ισοζύγιο όλο και θα αυξάνεται και τη νύφη θα πληρώνουν και οι μικρομεσαίοι αγρότες αλλά και τ' άλλα λαϊκά στρώματα, ενώ οι λαϊκές ανάγκες σε τρόφιμα θα γίνονται όλο και πιο εξαρτώμενες. Το κεφάλαιο στην αγροτική οικονομία και οι εμποροβιομήχανοι θα βγαίνουν ολοένα και πιο κερδισμένοι και η φτωχή αγροτιά θα οδηγείται στη φτώχεια, στο ξεκλήρισμα και στην ανεργία. Γι' αυτό πρέπει να αποδυναμωθούν τα κόμματα της πλουτοκρατίας, που σημαίνει πολιτικός αγώνας για ρήξη, αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων, συσπείρωση σε ένα αντιμονοπωλιακό μέτωπο πάλης εργατών, φτωχών αγροτών και αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ, με προοπτική τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια από τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο αποσπούν οι ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι, ιδιαίτερα το τραπεζικό κεφάλαιο. Το γεγονός αυτό αποκαλύπτεται και από τους δημοσιευμένους ισολογισμούς τους, οι οποίοι χρόνο με το χρόνο, και με ιδιαίτερη ένταση το τελευταίο διάστημα, εμφανίζουν ραγδαία την αύξηση της κερδοφορίας τους σε μια περίοδο που τα λαϊκά στρώματα «γεύονται» την πολιτική της «δημοσιονομικής προσαρμογής» κατά τα κελεύσματα της ΕΕ και άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων και μηχανισμών.

Η ενίσχυση του τραπεζικού κεφαλαίου δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία αλλά, αντίθετα, ήταν το αποτέλεσμα του ενιαίου στρατηγικού σχεδιασμού που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού στο πλαίσιο της ΕΕ και του νέου διεθνούς καταμερισμού σε αγορές και κλάδους. Αυτό το «αναπτυξιακό μοντέλο» πάτησε σε μια σειρά από κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις που νομοθέτησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια της ΝΔ. Αυτή η στρατηγική οδήγησε στην έκρηξη του δανεισμού των λαϊκών νοικοκυριών, στη μεγέθυνση του δημόσιου χρέους, από τα οποία θησαυρίζουν οι τράπεζες. Ταυτόχρονα, οι κυβερνήσεις αυτής της περιόδου έδωσαν την πρωτοκαθεδρία στους τραπεζίτες, οι οποίοι και σε ρόλο συμβουλάτορα σε υποθέσεις ιδιωτικοποιήσεων, κ.ά., ξεκοκάλισαν ολόκληρους κρατικούς προϋπολογισμούς. Η «απελευθέρωση» του τραπεζικού συστήματος, η οποία και σηματοδότησε τη φάση συγκέντρωσης κεφαλαίων, απέκτησε γερά θεμέλια από την εποχή της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Από τότε «απελευθερώθηκε» και ο τραπεζικός δανεισμός, η μεγέθυνση του οποίου ήταν το «ώριμο φρούτο» της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής.

Με τη σειρά της η κυβέρνηση της ΝΔ έχει να παινεύεται για τις δικές της «διαρθρωτικές τομές»: Πρώτα και κύρια για την κατεδάφιση ασφαλιστικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων στο χρηματοπιστωτικό κλάδο, γεγονός που επιτάχυνε τη διαδικασία ενίσχυσης και «θεσμικής» θωράκισης των τραπεζών. Οι «τομές» της κυβέρνησης της ΝΔ διασφάλισαν για τις πάλαι ποτέ λεγόμενες κρατικές τράπεζες ακόμη μεγαλύτερα κέρδη. Οι ίδιοι οι τραπεζίτες υπερηφανεύονται για τη δραστική μείωση των ασφαλιστικών εισφορών τους στα επίπεδα με τα οποία «δουλεύει» και ο λοιπός «ανταγωνισμός», εξασφαλίζοντας έτσι πρόσθετα κέρδη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο. Οι νέες κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις της τελευταίας περιόδου (κυβέρνηση ΝΔ) έδωσαν το σινιάλο για νέες εξαγορές, όπως της Εμπορικής Τράπεζας από γαλλικά τραπεζικά κεφάλαια, την πλήρη αποχώρηση του κράτους από την Εθνική Τράπεζα (διάθεση του τελευταίου κομματιού, περίπου 7,5%, που άφησε πίσω του το ΠΑΣΟΚ), την εισαγωγή του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου στο καθημερινό τζογάρισμα της Σοφοκλέους, κ.ά.

Σε αυτό το πλαίσιο, με τα «πανωπροίκια» που έχουν εξασφαλίσει από την ντόπια αγορά, και αφού επί χρόνια απομύζησαν λαϊκά εισοδήματα και μπόλικο κρατικό χρήμα, οι «ελληνικοί» τραπεζικοί όμιλοι έχουν καταφέρει να πατήσουν γερά το πόδι στον ευρύτερο ζωτικό χώρο γειτονικών περιοχών, ιδιαίτερα στα βαλκανικά κράτη. Η διαδικασία πρόσδεσης των κρατών αυτών στο ιμπεριαλιστικό άρμα της ΕΕ υπόσχεται μεγαλύτερα έως και αστρονομικά ποσοστά κέρδους σε σχέση με την «αναπτυγμένη» ντόπια αγορά: Κέρδη που βρίσκονται σε αντιστοιχία με αυτά που τους διασφάλισε - πριν από μερικά χρόνια - μέσα στη χώρα, η διαδικασία «σύγκλισης με την ευρωζώνη».

Τα λαϊκά στρώματα τόσο της Ελλάδας όσο και της ευρύτερης περιοχής τίποτα το καλό δεν έχουν να περιμένουν ούτε από τη διαφαινόμενη εισροή τραπεζικών κεφαλαίων στη χώρα τους ούτε και από την επέκταση-διείσδυση ντόπιων ομίλων στις γειτονικές αγορές.

Η δράση του τραπεζικού κεφαλαίου είναι απόλυτα εχθρική με τα λαϊκά συμφέροντα και ανάγκες, όπως ακριβώς και η πολιτική του δικομματισμού, με την οποία πάνε χέρι χέρι. Χαρακτηριστικά στοιχεία της συντελούμενης καταλήστευσης και της τεράστιας ανακατανομής εισοδημάτων σε όφελος των τραπεζών και των μεγαλομετόχων αποτελούν και τα παρακάτω:

• Τα καθαρά κέρδη (μετά από φόρους) για τους εισηγμένους στη Σοφοκλέους τραπεζικούς ομίλους εκτινάχτηκαν το 2006 στα 3,4 δισ. ευρώ (από 2,8 δισ. ευρώ το 2005). Με το δεδομένο ότι το προσωπικό των τραπεζών αριθμεί περίπου τις 91.000, το καθαρό κέρδος ανά εργαζόμενο ξεπερνά τα 37.000 ευρώ το χρόνο
• Ιδιαίτερα προκλητικά είναι τα στοιχεία (μελέτη Εμπορικής Τράπεζας) για τα λειτουργικά έσοδά τους ανά εργαζόμενο που κατά μέσο όρο φτάνουν στα 200.000 ευρώ το χρόνο
• Τα ποσά που λυμαίνονται από τόκους φτάνουν να αποτελούν το 73% μέχρι και 81% των εσόδων τους. Είναι απόλυτα φανερό το γεγονός ότι η «πρώτη ύλη» του πλουτισμού τους είναι η απομύζηση των λαϊκών εισοδημάτων τόσο άμεσα - με τη μορφή δανείων προς τα νοικοκυριά - όσο και μέσω του κρατικού χρέους, από το οποίο επίσης θησαυρίζουν
• Σύμφωνα με σχετικά πρόσφατη μελέτη (Εθνικής Τράπεζας), τα ετήσια τοκοχρεολύσια που πληρώνουν τα ελληνικά νοικοκυριά στις τράπεζες ξεπερνούν το 6% του ΑΕΠ. Με άλλα λόγια, για το έτος 2006 τα νοικοκυριά της χώρας πλήρωσαν στις τράπεζες το αστρονομικό ποσό των 12 δισ. ευρώ, το οποίο με τη «βοήθεια» της εφαρμοζόμενης πολιτικής και με «μαθηματική ακρίβεια» θα αυγαταίνει στα επόμενα χρόνια
• Στη 10ετία 1997-2007 (κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) για την αποπληρωμή του κρατικού χρέους (τοκοχρεολυτικές δόσεις) - κυρίως σε ντόπιες και ξένες τράπεζες - δαπανήθηκε το ιλιγγιώδες ποσό των 243,2 δισ. ευρώ, χωρίς σε αυτό να περιλαμβάνεται ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός (μέχρι 1 έτος)
• Στην ίδια δεκαετία τα ποσά που δαπάνησε το κράτος για τόκους (χώρια τα χρεολύσια) ξεπέρασαν τα 85 δισ. ευρώ. Από αυτό και μόνο συνάγεται ότι μέσα στη 10ετία (1997-2006) οι τραπεζίτες και στρατηγικοί συνεργάτες του δικομματισμού ξεκοκάλισαν τις τακτικές δαπάνες των κρατικών προϋπολογισμών μιας ολόκληρης 8ετίας
• Η λίστα της καταλήστευσης είναι τεράστια. Για λόγους κατανόησης και συγκρισιμότητας θα περιοριστούμε στο γεγονός ότι ολόκληρος ο φόρος εισοδήματος που θα εισπράξει για το 2007 το κράτος από τους 5,5 εκατ. μισθωτούς, μεροκαματιάρηδες, συνταξιούχους, ΕΒΕ, αγρότες κ.ά. θα δοθεί ολόκληρος με τη μορφή τόκων (χώρια τα χρεολύσια) στις τράπεζες -μεγαλοδανειστές του κράτους

Οι δουλιές των «ελληνικών» τραπεζών στις ζωτικές -καπιταλιστικά ημιαναπτυγμένες - περιοχές των Βαλκανίων, της Τουρκίας και αλλού είναι αντίστοιχες και προμηνύουν ανάλογη κερδοφορία. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο οι τραπεζίτες «ακονίζουν μαχαίρια» διεκδικώντας νέα μερίδια αγοράς. Ηδη μέσω χρηματιστηρίου αρκετοί τραπεζικοί όμιλοι προχωρούν σε άντληση κεφαλαίων προκειμένου να χρηματοδοτήσουν την επιχειρηματική διείσδυσή τους - κυρίως μέσω εξαγορών - στη γειτονική «ενδοχώρα». Πρόσφατα παραδείγματα η Γιούρομπανκ (όμιλος Λάτση) που αντλεί κεφάλαια ύψους 1,2 δισ. ευρώ, ο όμιλος της «Μαρφίν» με 5 δισ. ευρώ, κ.ά. Σε αυτό το πλαίσιο εκτιμούν ότι στο τέλος του 2007 η κερδοφορία τους από τα Βαλκάνια θα φτάσει να αποτελεί το 20% από τη συνολική μάζα των κερδών τους.

Πρόκειται για τεράστια ποσά τα οποία αποσπώνται από τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι και τα οποία κατευθύνονται στην ενίσχυση των προτεραιοτήτων και των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτό είναι το μοντέλο «ανάπτυξης» που υπαγορεύει η ευρωπαϊκή πλουτοκρατία στο πλαίσιο της ΕΕ και εφαρμόζουν κατά κεραία οι κυβερνήσεις του δικομματισμού. Αναγκαστικά και αναπότρεπτα η εξυπηρέτηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών είναι σε αγεφύρωτη αντίθεση με αυτούς. Τα λαϊκά στρώματα και μπορούν και πρέπει αμετάκλητα να τους γυρίσουν την πλάτη.