Η Αθανασία Γεωργακοπούλου

Η πρώτη «ξενυχτισμένη» ήταν η Ειρήνη Μπρούτζου . «Δεν έχω κοιμηθεί καθόλου, διαβάζω όλο το βράδυ κάθε βράδυ. Να ξεμπερδέψουμε με αυτό το μαρτύριο και να φύγουμε. Πολλά από τα μαθήματα ήταν δύσκολα και χρειάστηκε πολύ διάβασμα, ειδικά αυτά που αφορούσαν την κατεύθυνση. Τόσους μήνες ξεχάσαμε τι θα πει ξενοιασιά. Σχολείο-σπίτι-φροντιστήριο. Και να θες να κοιμηθείς δεν μπορείς, το μυαλό σου είναι στις εξετάσεις. Προσωπικό χρόνο δεν είχαμε καθόλου. Τώρα όλα όσα χάσαμε θα προσπαθήσουμε να τα αναπληρώσουμε το καλοκαίρι», επισήμανε η Ειρήνη, μαθήτρια της Γ΄ Λυκείου.

Για τις δυσκολίες που συνάντησαν όλο αυτό το διάστημα μίλησε ηΚατερίνα Κοσύφη, μαθήτρια της Β΄ Λυκείου. «Περάσαμε πολύ δύσκολα. Οι χρόνοι μας ήταν πιεσμένοι και εμείς καταπιεσμένοι» , υπογράμμισε η Κατερίνα. «Τα μαθήματα που έπρεπε να δώσουμε ήταν τόσα πολλά, συνέχισε η Κατερίνα, η ύλη μεγάλη, οι μοναδικές στιγμές που βρεθήκαμε με τους συμμαθητές μας ήταν πριν να μπούμε στην τάξη και τώρα. Τις υπόλοιπες ώρες είναι ο καθένας σπίτι του και διαβάζει. Αμάν να τελειώσουμε».

Ανάμεσα στις διευκρινίσεις και την ανταλλαγή απαντήσεων στα θέματα της μέρας, η συζήτηση έρχεται, αναπόφευκτα, και στις καλοκαιρινές διακοπές. Είναι οι στιγμές που τα πρόσωπα φωτίζονται και μόνο στην ιδέα της ξενοιασιάς και της ξεκούρασης. Και κάποια από αυτά σκιάζονται και μόνο στην ιδέα πιθανής αποτυχίας στις εξετάσεις.

Η Ειρήνη Μπρούτζου

Εκείνη την ώρα κατεβαίνει και ο Γιώργος . «Ασε με, δε θέλω να πω τίποτα. Δεν πρέπει να πήγα καλά», μας λέει και πηγαίνει μόνος του σε μια γωνία προβληματισμένος.«Εντάξει, είμαι μόνο 16 χρόνων, δε λέει να το βάλω κάτω από τώρα...», μας φωνάζει από μακριά.

«Το μόνο που δε θέλουν είναι να μάθουν τα παιδιά μας γράμματα», «ό,τι δεν είναι φτιαγμένο για το λαό γκρεμίζεται», «είμαι μόλις 16, δε λέει να το βάλω κάτω». Μαθητές τρέχουν σε ένα μαραθώνιο εξετάσεων, συνοδευόμενοι από άγχος και πίεση και δίπλα, μαζί τους, οι γονείς να αναρωτιούνται «άραγε θα αντέξουν;».

Η εξέταση στα 14 μαθήματα στη Β` και Γ` Λυκείου, απόρροια της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση, αποδείχτηκε ακόμα και για τους δύσπιστους υποστηρικτές της, ένας απέραντος Γολγοθάς. Ενας Γολγοθάς αβάσταχτος, που χρησιμεύει για να βγουν συμπεράσματα για τον ίδιο το χαρακτήρα του σχολείου και την ανάγκη συνολικής και συντονισμένης διεκδίκησης παιδείας σύμφωνα με τις λαϊκές ανάγκες, σε ρήξη με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και του ΟΝΕίρου τους για φτηνά εργατικά χέρια εύκολα προς εκμετάλλευση.

Μπορεί βέβαια οι εξετάσεις να τελειώνουν σε μια βδομάδα περίπου, αλλά το «μαρτύριο» των μαθητών απ' ό,τι όλα μαρτυρούν δεν πρόκειται να τελειώσει. Ηδη τα φροντιστήρια «τρίβουν τα χέρια» ενόψει του καλοκαιριού. Καλοκαιρινά τμήματα έχουν ήδη «στηθεί» και περιμένουν ανυπόμονα μαθητές που θα φοιτήσουν στη Β` και Γ` Λυκείου.

Αλλωστε οι ανάγκες του λαού και της νεολαίας δεν μπορούν να καλυφθούν μέσα απ' αυτή την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία έχει καταδικαστεί και απορριφθεί από την πλειοψηφία του λαού μας. Οι ανάγκες των μαθητών απαιτούν ένα σχολείο για όλους, δημόσιο και δωρεάν, χωρίς ταξικές διακρίσεις, που θα παρέχει ολόπλευρη μόρφωση. Απαιτούν το ενιαίο 12χρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλους. Με τη νέα σχολική χρονιά το σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση θα τους έχει πάλι απέναντί της. Πάλι θα βρίσκονται στο δρόμο και θα διεκδικούν όλα όσα τους ανήκουν.

Εμείς αυτό που μπορούμε να πούμε είναι «Κουράγιο» για το υπόλοιπο και να ευχηθούμε «Καλό καλοκαίρι».

«Οι διεκδικήσεις του μαθητικού κινήματος, που παραμένουν διεκδικήσεις όλου του λαού, για κατάργηση των Ν. 2525 και 2640 και για την εδραίωση ενός 12χρονου δημόσιου ενιαίου και δωρεάν σχολείου για όλους, δικαιώνεται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο». Αυτό επισημαίνει μεταξύ άλλων, σε ένα μικρό διάλειμμα από το διάβασμα, η Δώρα Μοντσενίγου, μαθήτρια της Γ΄ Λυκείου και μέλος του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Αθήνας, τονίζοντας ιδιαίτερα ότι «ο ταξικός διαχωρισμός στην παιδεία φαίνεται πολύ περισσότερο στην εξεταστική περίοδο».

Η Δ. Μοντσενίγου σημειώνει ότι η παιδεία, που πρέπει να αποτελεί υπόθεση της πολιτείας, «έχει περιέλθει στα χέρια των ιδιωτών, βιομηχάνων και φροντιστηριαρχών, και όποιος αντέξει».

Εξηγώντας μας λέει ότι όποιος έχει τη «δυνατότητα» να αντικαταστήσει το σχολείο με το φροντιστήριο, να βρει το επάγγελμα που θα κάνει στα 25 του από τα 15, να αντέξει στις πανελλήνιες εξετάσεις των 14 μαθημάτων, να ζει με το πρόγραμμα σχολείο-φροντιστήριο-σπίτι, έχει καλώς: «Θα αργήσει να γίνει επαγγελματίας άνεργος». «Σε όσους όμως οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες δεν τους επιτρέπουν να έχουν τέτοιου είδους "δυνατότητες", τότε η κυβέρνηση τους φυλάει μια θέση στις "δεξαμενές-αποθήκες" των ΤΕΕ και επομένως μια θέση πιο γρήγορα στην ανεργία», συνεχίζει.

«Η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι αν κάτι δεν είναι φτιαγμένο για τον ίδιο το λαό δε στέκεται και γκρεμίζεται. Οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι δεν είναι φτιαγμένοι για τις ανάγκες μας. Η δύναμη του μαθητικού κινήματος, μαζί με όλο το λαό στο πλευρό του, έχει τρομοκρατήσει την κυβέρνηση».

Καταλήγοντας προειδοποιεί ότι «η αναμέτρηση δε σταμάτησε και το μαθητικό κίνημα θα συνεχίσει τον αγώνα του στο πλάι του εργαζόμενου λαού. Η κυβέρνηση σε κάθε προσπάθεια εφαρμογής της αντιεκπαιδευτικής της πολιτικής θα βρίσκει μπροστά της τη λαϊκή θέληση και πάλη. Γιατί το σχολείο του αύριο δε χτίζεται από τους εργολάβους του χτες».

«Μόνο γράμματα δεν ήθελαν να μάθουν τα παιδιά μας όσοι "συνέλαβαν" αυτό το εξεταστικό σύστημα», μας λέει η Αλέκα Μπενάτου, μέλος της διοίκησης της Ενωσης Γονέων του 4ου Διαμερίσματος Αθηνών, με την οποία είχαμε μια σύντομη αλλά πολύ χειμαρρώδης συζήτηση.

«Και όσοι είχαν ενδοιασμούς συνειδητοποιούν ότι οι μαθητές δε θα αντέξουν όλο αυτό το μέγεθος των εξετάσεων», μας είπε, επισημαίνοντας: «Είναι σκληρό και αντιπαιδαγωγικό για τα παιδιά και μάλιστα σε τέτοιες καιρικές συνθήκες».

Οσο για τους ίδιους τους γονείς και αυτοί ταλαιπωρούνται, τόσο οικονομικά όσο και ψυχικά. Μας είπε μάλιστα ότι ακόμα και εκείνοι οι γονείς που ήταν υπερασπιστές αυτού του συστήματος, σήμερα λένε ότι «τα παιδιά είναι εκείνα που θα την πληρώσουν» και συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν τα παιδιά να αντεπεξέλθουν. «Το θέμα όμως είναι, το παιδί αντέχει; Παιδιά 18 χρονών παίρνουν ηρεμιστικά για να μπορέσουν να γράφουν; Τι παιδεία είναι αυτή;», ξεσπά.

Και τα φροντιστήρια όμως έχουν ξεκινήσει την καλοκαιρινή τους «δουλιά». «Για τα παιδιά της Α' και Β' Λυκείου έντεχνα τα ιδιωτικά φροντιστήρια τα προετοιμάζουν το καλοκαίρι για εντατικά μαθήματα. Ρωτώ, πού θα πάει αυτή η κατάσταση. Τι εφαρμόζεται στην Ελλάδα; Πού είναι ένας εισαγγελέας να μαζέψει όλους τους υπεύθυνους; Τα παιδιά πρέπει να απέχουν από τα μαθήματα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, υπάρχει άλλωστε και σχετικός νόμος. Πώς θα βοηθήσουμε τα παιδιά από αυτό το διαρκές στρεσάρισμα;», καταγγέλλει η Αλ. Μπενάτου. Και σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και οι ξενόγλωσσες εξετάσεις που γίνονται και αυτές το καλοκαίρι. «"Χτυπιούνται" τα παιδιά από δέκα μεριές. Να δούμε τι άλλο θα γίνει», σημειώνει.

«Θέλω να πιστεύω ότι όλοι οι γονείς πήραν ένα πολύ γερό μάθημα, ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι ο κοινός αγώνας γονιών, μαθητών, εκπαιδευτικών, όλου του λαού, απαιτείται για να καταργήσει την "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση", αυτό το εξεταστικό σύστημα και να είναι ανεξάρτητη η εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ από το Λύκειο, αλλά και να πραγματωθούν ριζικές αλλαγές στην παιδεία και την κοινωνία», καταλήγει η Αλ. Μπενάτου.