Τον «αστυνόμο Μπέκα» παριστάνουν τις τελευταίες μέρες τα αστικά επιτελεία, για να ανακαλύψουν δήθεν τι φταίει για τις εκτόξευση των τιμών της Ενέργειας. Κάπως έτσι, «ακολουθώντας τα χνάρια», αποφαίνονται ότι φταίνε οι μπαταχτσήδες και οι «ρευματοκλοπείς» των προηγούμενων χρόνων, αλλά και «το στρεβλό μοντέλο της απελευθέρωσης» της Ενέργειας που ακολουθήθηκε από το 2000, επειδή έδινε λίγα τάχα προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους και δεν προσαρμόστηκε αρκετά έγκαιρα στα δεδομένα της «πράσινης μετάβασης», ώστε να προετοιμαστεί για το σημερινό σοκ! Οσο βέβαια κι αν προσπαθούν να την αναποδογυρίσουν, η πραγματικότητα είναι ακριβώς αντίθετη: Μεγαλύτερη «αλφαδιά» με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και τα συμφέροντα του κεφαλαίου για την «απελευθέρωση» της Ενέργειας από όλες διαδοχικά τις κυβερνήσεις (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ) δεν θα μπορούσε να βρει κανείς όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Με βάση αυτές τις κατευθύνσεις, ένα σωρό χαράτσια προστέθηκαν στις λαϊκές πλάτες για να «προικοδοτήσουν» τους ενεργειακούς ομίλους. Πριμοδοτήθηκαν οι πανάκριβες ΑΠΕ και υπονομεύτηκαν συνολικά οι δυνατότητες για φτηνή παραγωγή Ενέργειας, αλλά και η ενεργειακή ασφάλεια της χώρας. Με βάση αυτόν τον σχεδιασμό, ενισχύθηκαν όλοι οι παράγοντες - η συμμετοχή στο «χρηματιστήριο Ενέργειας» της ΕΕ, η προτεραιότητα στις εξαγωγές κ.ο.κ. - που εκτόξευσαν κατά 300% τις τιμές στην Ενέργεια, ακόμα και πριν τις σημερινές αυξήσεις, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα και όλες τις προϋποθέσεις για αλλεπάλληλα «σοκ» στα λαϊκά νοικοκυριά, τώρα και στο μέλλον. Προφανώς, λοιπόν, τίποτα δεν έχει να περιμένει ο λαός από την προώθηση της στρατηγικής για μια πιο «ώριμη» αγορά - όπως λένε - με «προσαρμογές» που αφορούν το «μοίρασμα της πίτας». Ούτε βέβαια από τις κοροϊδίες του ΣΥΡΙΖΑ, ότι υπάρχει τάχα μια «πιο δίκαιη απελευθέρωση» της Ενέργειας και «πράσινη μετάβαση», που θα διασφαλίζει ταυτόχρονα τα καπιταλιστικά κέρδη και τα συμφέροντα της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας. Οι επιβεβαιώσεις είναι πλέον πολλές: Μαζί με τον αγώνα για άμεσα μέτρα στήριξης, την πάλη για να μη μείνει κανείς εργαζόμενος και αυτοαπασχολούμενος χωρίς ρεύμα, ο αγώνας πρέπει να στοχεύσει την καρδιά της στρατηγικής που αντιμετωπίζει την Ενέργεια ως εμπόρευμα.

Επί μια δεκαετία ο αγωγός «EastMed» αξιοποιήθηκε από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ ως βασικό επιχείρημα για να «τρέξει» πιο αποφασιστικά η εμπλοκή στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Τώρα «μαθαίνουμε» ότι ήταν ένα «πολιτικό» σχέδιο, με στόχο να διαμορφωθούν οι «τριμερείς» με το Ισραήλ, να πιεστεί η Τουρκία και να διαμορφωθούν «εναλλακτικές» απέναντι στο ρωσικό φυσικό αέριο. Τώρα που το «ενδιαφέρον» των ΗΠΑ για τον αγωγό αποσύρεται, ενταγμένο στο «ανακάτεμα» της τράπουλας στην περιοχή, η κυβέρνηση προβάλλει αυτήν την εξέλιξη ως «απόδειξη» ότι... «τα πάντα ρει» και γι' αυτό πρέπει να «ρέει» και η εμπλοκή της χώρας στα ευρωατλαντικά σχέδια, όχι μόνο στην Ανατ. Μεσόγειο, αλλά έως την Αφρική, τον Περσικό και την Ινδοκίνα. Αποκαλυπτική είναι επίσης η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που πιέζουν από άλλο δρόμο, προς την ίδια ακριβώς κατεύθυνση. Λένε δηλαδή ότι προϋπόθεση για να προχωρούν τέτοια σχέδια αναβάθμισης της αστικής τάξης στην περιοχή είναι η ενεργότερη εμπλοκή στα ευρωατλαντικά σχέδια και ότι η κυβέρνηση θα έπρεπε να αξιοποιήσει καλύτερα τα «κεκτημένα» των προηγούμενων. Ποια είναι αυτά; Η ΝΑΤΟική συμφωνία των Πρεσπών, μια σειρά τριμερή «σχήματα», αλλά και τα «βήματα» που έγιναν παλιότερα με την Τουρκία για χωρικά ύδατα στο Αιγαίο με «ευέλικτο» εύρος και άλλα παρόμοια. Απ' όπου κι αν το πιάσεις, δηλαδή, το συμπέρασμα είναι ένα: Οι σχεδιασμοί της αστικής τάξης είναι επικίνδυνοι για τα συμφέροντα του λαού, ανεξάρτητα από το πώς μεταβάλλονται σε συνθήκες όξυνσης των ανταγωνισμών και από το ποια κυβέρνηση αναλαμβάνει κάθε φορά να τους προωθήσει.