Την ώρα που στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ ο πρωθυπουργός και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έβγαζαν τα «μαχαίρια» για το ποιος μπορεί να είναι ο καλύτερος «διευθυντής» - κατά την αποστροφή του Αλ. Τσίπρα - για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και για το «μετασχηματισμό» της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας, στη Βουλή διεξαγόταν ένας εξίσου «εποικοδομητικός» διάλογος ανάμεσα στους εκπροσώπους της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, στην ενημέρωση του υπουργού Οικονομικών για το «Ταμείο Ανάκαμψης» της Κομισιόν. Εκεί όπου ο υπουργός Οικονομικών ξεκαθάριζε ότι «τζάμπα γεύμα δεν υπάρχει στην Ευρώπη» και πως «προϋποθέσεις πάντα υπάρχουν στα κονδύλια», περιγράφοντας τους όρους των Ευρωπαϊκών Εξαμήνων, των μνημονίων διαρκείας δηλαδή, με τις κάθε είδους δεσμεύσεις για αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, που «πάνε πακέτο» με τα κονδύλια για τη διευκόλυνση των επιχειρηματικών ομίλων. Κι αν νομίζετε πως αυτά προκάλεσαν καμιά «έκρηξη» από τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ ή των άλλων αστικών κομμάτων, ο ευρωβουλευτής του, Δ. Παπαδημούλης, δεν άφησε περιθώρια αμφιβολιών. Αφού επανέλαβε τη θέση του κόμματός του για το πόσο θετικές είναι οι προτάσεις της ΕΕ, είπε πως «οφείλουμε όλοι, παρά τις διαφορές μας, να βάλουμε πλάτη», γιατί «εδώ μιλάμε για 50 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ, που μπορούν να βάλουν τη χώρα σε μια άλλη τροχιά». Ποια τροχιά; Μα αυτή του κεφαλαίου και των συμφερόντων του, γύρω από την οποία γυρνάνε σταθερά, σαν τους πλανήτες, η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα αστικά κόμματα, όσα «πέτσινα» τείχη κι αν προσπαθούν να ορθώσουν ανάμεσά τους.

Απ' τα ρούχα του βγήκε ο γνωστός αντικομμουνιστής αρθρογράφος των «Νέων» Ηλ. Κανέλλης, επ' αφορμής του ντοκιμαντέρ της ΚΕ του ΚΚΕ για τη Γυάρο. «Αναρωτιέται» λοιπόν στο λιβελογράφημά του «από πού παίρνει το δικαίωμα (το ΚΚΕ) να ανοίγει ένα μουσείο στον Γράμμο ή να τοποθετεί δημοσίως μνημεία και αγάλματα». Θα μπορούσαμε να του απαντήσουμε «από το αίμα χιλιάδων αγωνιστών, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, που χύθηκε σε όλον τον 20ό αιώνα για την απελευθέρωση και το δίκιο του λαού». Αλλά δεν είναι το «δικαίωμα» που τον απασχολεί. Λίγες αράδες πριν έχει γράψει πως επί της ουσίας ενοχλείται επειδή το ΚΚΕ υπενθυμίζει με κάθε ευκαιρία τον βαθιά αντιδραστικό ρόλο της αστικής τάξης, τα εγκλήματά της. Τον ενοχλεί πως παρότι ηττήθηκε στρατιωτικά ο ΔΣΕ, παρότι επικράτησε η αντεπανάσταση στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, το ΚΚΕ παραμένει 100 χρόνια τώρα φωτεινός σηματοδότης της λαϊκής αντίστασης και διεκδίκησης, αποδεικνύοντας σε κάθε ιστορική περίοδο την ικανότητά του να συνεγείρει εργατικές - λαϊκές μάζες. Τα παραδείγματα πολλά: Μικρασιατική Εκστρατεία, δικτατορία Μεταξά, Κατοχή, ένοπλη ταξική αναμέτρηση '46 - '49, εκστρατεία στην Κορέα, Κυπριακό, Νεολαία Λαμπράκη, δικτατορία συνταγματαρχών, αστυνομικό κράτος της μεταπολίτευσης, «πράσινη» διακυβέρνηση με μαύρο περιεχόμενο, υπεράσπιση του σοσιαλισμού, καταγγελία των σύγχρονων ιμπεριαλιστικών πολέμων, ξεμπρόστιασμα κάθε αντεργατικής πολιτικής, και το σημαντικότερο: Διαρκής οργάνωση της λαϊκής πάλης. Για όλους αυτούς τους σταθμούς της ταξικής πάλης, το ΚΚΕ χτίζει μνημεία, κρατώντας ζωντανή στη μνήμη αλλά και στον καθημερινό αγώνα τη βασική αντίθεση για την οποία παλεύει και θα παλεύει μέχρι να γκρεμοτσακιστούν οι εκμεταλλευτές. Ξιδάκι, λοιπόν, για τον αρθρογράφο των «Νέων» και τους ομοίους του.

Τα «ρεκόρ» του τουρισμού αφορούν τα κέρδη των μεγαλοξενοδόχων και όχι την ανάγκη του λαού για λίγες μέρες ξεκούρασης και διακοπών, καθώς όπως δείχνουν τα στοιχεία (Eurostat) για το 2018, οι μισοί Ελληνες άνω των 16 ετών (51%) δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν διακοπές ούτε για μία βδομάδα. Τώρα, στη σκιά της πανδημίας και της νέας κρίσης, η κυβέρνηση προσπαθεί να «λαδώσει» το γρανάζι του εσωτερικού τουρισμού, για να περιορίσει τις απώλειες των ξενοδοχειακών ομίλων. Γι' αυτό λανσάρει το πρόγραμμα «Τουρισμός για Ολους», που αποδεικνύεται όμως «φειδωλό» για τις λαϊκές οικογένειες, σε αντίθεση με τη γαλαντομία που δείχνει η κυβέρνηση στις μεγαλοεπιχειρήσεις του κλάδου, με διευκολύνσεις, χρηματοδοτήσεις και αντεργατικές ανατροπές. Στην επισήμανση μάλιστα ότι το κόστος των διακοπών παραμένει ιδιαίτερα υψηλό για τον προϋπολογισμό της λαϊκής οικογένειας, ακόμα κι αν βρει μια θέση στο πρόγραμμα, ο υφυπουργός Εξωτερικών, Μ. Βαρβιτσιώτης, απάντησε ότι «για εμάς τους Ελληνες θα ήταν πολύ σημαντικό κίνητρο» να μειωθεί κάπως το κόστος, «αλλά οι Ελληνες αποτελούν μόνο το 6% του ελληνικού τουρισμού. Αρα περιμένουμε να πάρουμε πολύ περισσότερα χρήματα και καλύτερες τιμές από τους άλλους»! Πρόσθεσε μάλιστα ότι θα ήταν λάθος να πέσουν φέτος οι τιμές, γιατί μετά «είναι πάρα πολύ δύσκολο να τις ξανανεβάσεις και είναι σημαντικό να μπορούμε να ανεβάζουμε τις τιμές και να τις κρατάμε ψηλά». Το «θαύμα» λοιπόν από την ανάπτυξη του Τουρισμού δεν είναι για όλους. Αντίθετα, ομολογίες όπως αυτή δείχνουν ξεκάθαρα το ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από τον πλέον «εξωστρεφή» κλάδο της ελληνικής οικονομίας.

1913 Ξεσπά ο Β' Βαλκανικός Πόλεμος, καθώς οι Βούλγαροι επιτίθενται αιφνιδιαστικά εναντίον των πρώην συμμάχων τους, των Σέρβων και των Ελλήνων.

1924 Συνέρχεται το 5ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς (17/6-8/7/1924), το πρώτο που πραγματοποιήθηκε χωρίς τον Λένιν, ο οποίος δεν ήταν πια στη ζωή. Το Συνέδριο έβαλε σαν κύριο καθήκον τη μετατροπή των ΚΚ σε μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα. Το 3ο Εκτακτο Συνέδριο του ΚΚΕ (1924) ενέκρινε ομόφωνα τις αποφάσεις του 5ου Συνεδρίου της ΚΔ, ενώ αποδέχθηκε και τους «21 όρους» εισδοχής στη Διεθνή.

1943 Με την καθοδήγηση του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ, οργανώνεται και πραγματοποιείται η απόδραση των εξορίστων του Αη Στράτη, που κρατούνταν εκεί από τα χρόνια της μεταξικής δικτατορίας.

1946 Εκατοντάδες επιτροπές σωματείων, συνοικιών και οργανώσεων της πρωτεύουσας κατεβαίνουν στη Βουλή για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στο Γ' Ψήφισμα («Περί εκτάκτων μέτρων αφορώντων την Δημόσιαν τάξιν και ασφάλειαν»). Η αστυνομία επιτίθεται, τραυματίζει 50 και συλλαμβάνει 100.

1953 Ξεσπούν στο Βερολίνο και μια σειρά άλλες πόλεις της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας μια σειρά απεργίες και διαδηλώσεις δυσαρέσκειας στις αυξήσεις που ορίστηκαν σε πολλά προϊόντα, στα εισιτήρια των τρένων κ.ά. Παρά τις προσπάθειες των εγχώριων και ξένων καπιταλιστικών δυνάμεων, των μυστικών υπηρεσιών, των υπολειμμάτων των ναζί κ.ά. αντεπαναστατικών παραγόντων, οι εκδηλώσεις αυτές δεν κατάφεραν να μετεξελιχθούν σε γενική απεργία και - ουσιαστικά - απόπειρα ανατροπής της λαϊκής εξουσίας. Μάλιστα, η κατάσταση άλλαξε ριζικά όταν σε λιγότερο από 24 ώρες άρχισαν να συγκροτούνται ένοπλα εργατικά τμήματα σε κάθε εργοστάσιο και να κινητοποιείται ο Κόκκινος Στρατός. Η αντεπανάσταση είχε αποτύχει.

1955 Οκτώ μαχητές του ΔΣΕ αποδρούν από την Ικαρία με καΐκι με προορισμό την Αλβανία. Πρόκειται για τους Γιάννη Τσερμέγκα, Στρατή Τσαμπή, Στέφανο Παπαγεωργάκη, Αντώνη Καλαμπόγια, Φίλιππο Μαυρίκη, Χαράλαμπο Γκότζιο, Κώστα Λίτσα και Μήτσο Μπάφα.

1982 Από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν χαρακτηρίζει την ΕΣΣΔ «αυτοκρατορία του κακού».

1991 Η Βουλή της Νότιας Αφρικής ψηφίζει τη λήξη του Απαρτχάιντ που ίσχυε από το 1950.