Σάββατο 17 Νοέμβρη 2012 - 2η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Στοχοπροσήλωση στη νίκη του λαού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πάει πολύ να ζητάνε αποκήρυξη της βίας αυτοί που επιβάλλουν διά πυρός και σιδήρου τα άγρια μέτρα που εξαθλιώνουν το λαό. Είναι πρόκληση να μιλάνε για «εικόνες ντροπής και απαράδεκτη βία» εκείνοι που ζητάνε την επιβολή του «νόμου και της τάξης» σε όσους αντιστέκονται στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και παλεύουν για την ανατροπή της. Την ίδια ώρα όμως αποδεικνύεται πόσο μεγάλη ζημιά έχουν κάνει στο λαϊκό κίνημα όλοι αυτοί που τα τελευταία δύο χρόνια δηλητηριάζουν τη σκέψη των λαϊκών στρωμάτων με τα ιδεολογήματα περί «κατοχής» και πλειοδοτούν σε εθνικιστικές και αντιγερμανικές κορόνες. Εκτρέπουν την απόλυτα δικαιολογημένη λαϊκή οργή σε ανώδυνες και αδιέξοδες κατευθύνσεις, αφήνοντας στο απυρόβλητο τον πραγματικό αντίπαλο, την οικονομική και πολιτική εξουσία των μονοπωλίων. Ακόμα μεγαλύτερη ζημιά έχουν κάνει όσοι λατρεύουν τους υπέρτατους θεούς του καπιταλισμού, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία, πειθαναγκάζοντας το λαό να κάνει τις «αναγκαίες» θυσίες για χάρη τους, να αποδεχθεί δηλαδή την πλήρη απελευθέρωση των αγορών, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις... Το ίδιο ισχύει και για όσους αποθεώνουν την ανάκαμψη - ανάπτυξη με τα μονοπώλια να συνεχίζουν να κάνουν κουμάντο στην οικονομία. Ολα αυτά παγιδεύουν μεγάλα τμήματα του λαού να στοιχίζονται πίσω από «αλλότρια συμφέροντα», πίσω δηλαδή από τμήματα συμφερόντων της αστικής τάξης. Ομως είναι καιρός η εργατική τάξη να πάψει «να ποτίζει ξένες γλάστρες» και να γίνει «τάξη για τον εαυτό της» και ως παραγωγός του πλούτου να πάρει όλα όσα της ανήκουν. Ολα τα άλλα πρέπει να υποτάσσονται σε αυτόν το στόχο και να φέρνουν πιο κοντά την τελική νίκη του λαού.

Σκονισμένα επετειακά μηνύματα

Είναι συνηθισμένο σε κάθε επέτειο του Πολυτεχνείου να υμνείται γενικά η δημοκρατία, «λησμονώντας» τον ξεκάθαρο αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της εξέγερσης. Σε κάτι τέτοια επετειακά μηνύματα ειδίκευση έχει η αυτονομαζόμενη «υπεύθυνη Αριστερά». Παρακολουθήστε φρασεολογία στο επετειακό μήνυμα της Δημοκρατικής Αριστεράς:

«Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί πάντα μια μεγάλη δημοκρατική παρακαταθήκη για τους αγώνες του λαού και της νεολαίας». Συμπέρασμα: Μιλάνε για παρακαταθήκη αυτοί που συμμετέχουν σε μια κυβέρνηση που βρίσκεται απέναντι σε κάθε σύνθημα του Νοέμβρη του 73'. Σα να μην έφτανε αυτό, συνεχίζουν, υποστηρίζοντας: «Το μήνυμα του αντιδικτατορικού αγώνα σηματοδοτεί την πιο πλατιά ενότητα του λαού και των προοδευτικών δυνάμεων για τη διέξοδο της χώρας από την κρίση, για την αποτροπή της χρεοκοπίας, για την υπεράσπιση των πιο αδύνατων κοινωνικών στρωμάτων».

Τι καταλαβαίνετε από τα παραπάνω; Σε ποιες «προοδευτικές δυνάμεις» απευθύνεται η ΔΗΜΑΡ; Σε αυτούς που συνεργάζεται στην κυβέρνηση για να «αποτρέψει τη χρεοκοπία» και συμβάλλει ανοιχτά στη χρεοκοπία του λαού. Με λίγα λόγια η ΔΗΜΑΡ απευθύνεται στους συνεταίρους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Να τους χαίρεται, αλλά το Πολυτεχνείο δεν ήταν «γιορτούλα», ήταν η κορύφωση της λαϊκής πάλης με συγκεκριμένο περιεχόμενο. Ο,τι και να κάνουν, δε χωράει στα μέτρα των μνημονίων τους.

Σκουντουφλάνε ο ένας στον άλλο

Εχουμε ξαναγράψει ότι τα όρια της αστικής διαχείρισης είναι ασφυκτικά στενά, τόσο που οι επίδοξοι διαχειριστές να σκουντουφλάνε ο ένας πάνω στον άλλο. Δεν είναι τυχαίο ότι στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, αν μόνο άκουγε κανείς και δεν έβλεπε ποιος μιλάει στη Βουλή, κάλλιστα θα μπορούσε να πιστέψει ότι βουλευτές των Ανεξάρτητων Ελλήνων είναι του ΣΥΡΙΖΑ και αντίστροφα. Για παράδειγμα, ο Γ. Δημαράς πρότεινε μεταξύ άλλων σεισάχθεια, πρόταση που έχει διατυπώσει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα έβαλε με την Μέρκελ, όπως κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πρότεινε αλλαγή «φαρμάκου», που ήδη έχει προταθεί κι από τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή άλλο μείγμα διαχείρισης, που έχει δοκιμαστεί σε άλλες χώρες με τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα για τους λαούς τους. Κατόπιν τούτων και άλλων πολλών που ειπώθηκαν, έχει πράγματι μια βάση η απορία του βουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων: «Γιατί δεν αλλάζουμε το φάρμακο με την εγρήγορση του ελληνικού λαού, με την έμπνευση που μπορεί το Ελληνικό Κοινοβούλιο να του παρέχει με όποιες πολιτικές προσεγγίσεις και με όποιες, μικρές ή μεγαλύτερες, ιδεολογικές διαφορές έχουμε; Μπορούμε να το κάνουμε. Γιατί δεν το κάνουμε;»... Να τα βρουν δηλαδή σε ένα μείγμα διαχείρισης προς όφελος των αστών και να χειραγωγήσουν το λαό στην υποστήριξή του με την αυταπάτη ότι αυτό θα αποδώσει οφέλη και στον ίδιο. Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια...

Αναβιώνουν μαύρες εποχές

Η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου Επικρατείας για τους μετανάστες που παραπέμπει σε μαύρες εποχές, έρχεται σε μια στιγμή που η προπαγάνδα των αστικών επιτελείων, η συγκυβέρνηση, πυροδοτούν τη ρατσιστική βία, τη δράση φασιστοειδών που κυνηγούν μετανάστες. Η κυβέρνηση έσπευσε να την αποδεχτεί και προετοιμάζει νέο νομοσχέδιο για την ιθαγένεια. Ποια είναι όμως η λογική αυτής της απόφασης που υιοθετεί όσα πριν μήνες είχε πει το Δ' Τμήμα του ΣτΕ; Οτι δεν μπορεί να πολιτογραφηθεί κανείς Ελληνας αν δεν κατάγεται από Ελληνες γονείς. Γιατί; Διότι αυτό που παίζει ρόλο δεν είναι το εάν ζει, πάει σχολείο και δουλεύει για χρόνια στη χώρα μας, αλλά το εάν «έχει δεσμό προς το ελληνικό έθνος», εάν «αποδεχτεί τις αξίες του ελληνισμού». Μήπως εννοούν ότι πρέπει να επικρατήσει η λογική του «Πας μη Ελλην βάρβαρος» ή «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών»; Ποιες είναι άραγε οι αξίες που πρέπει να ασπαστεί ένας μετανάστης που ζει και εργάζεται στη χώρα μας για πολλά χρόνια, για να μπορέσει το παιδί του να αποκτήσει την ιθαγένεια; Μήπως αυτές που επικαλούνται οι χρυσαυγίτες για να κάνουν δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος μεταναστών;

Η απόφαση κάνει λόγο για το σταθερό κριτήριο του «δικαίου του αίματος», δηλαδή την καταγωγή από Ελληνες γονείς. Αντίληψη ρατσιστική, πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για ανθρώπους που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης και έχουν τη δική τους συμβολή στη δημιουργία του πλούτου και πρέπει να έχουν ισότιμα δικαιώματα που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Μοιάζει ή δε μοιάζει αυτή η λογική με τη λογική: τα μεταναστόπουλα δεν μπορούν να πηγαίνουν παιδικό σταθμό, οι μετανάστες δεν δικαιούνται να πηγαίνουν στα δημόσια νοσοκομεία, οι μετανάστες παίρνουν τις δουλειές των Ελλήνων και τόσα άλλα άθλια και αντιδραστικά που πλασάρει η Χρυσή Αυγή και προβάλλονται δεόντως από τα αστικά ΜΜΕ; Δίνει ή δε δίνει η συγκεκριμένη απόφαση νομικό προκάλυμμα στην αντιδραστική προπαγάνδα όσων επιδιώκουν να μην έχουν οι μετανάστες ούτε τα στοιχειώδη δικαιώματα; Αυτή η λογική που εκφράζεται έτσι σήμερα στην αίθουσα του ανώτατου δικαστηρίου, θα επιχειρήσουν να την περάσουν αύριο στους δρόμους και να την αξιοποιήσουν στους χώρους δουλειάς τα αφεντικά. Είναι λογική επικίνδυνη.

Οι εθνικιστικές κορόνες της ΝΔ, της Χρυσής Αυγής, του ΛΑ.Ο.Σ. παλιότερα, ότι δήθεν ο νόμος Ραγκούση είναι κράχτης κάθε «λαθρομετανάστη», δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Για την απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας από μετανάστες που δεν έχουν ελληνική ρίζα ή καταγωγή, τόσο οι απόψεις που υποστηρίζουν ότι η εύκολη απόδοση ιθαγένειας είναι δήθεν προοδευτική εξέλιξη, όσο και εκείνες που θεωρούν εθνική μειοδοσία την απόδοσή της σε «μη Ελληνες το γένος», είναι εξίσου επικίνδυνες για την εργατική τάξη και το λαό. Η πρώτη εκφράζει τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου, η δεύτερη τον εθνικισμό. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου αντιδραστικού νομίσματος...


Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ

Ψάχνουν συνταγή για επιβίωση των επιχειρηματιών

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ σε μία βιώσιμη βάση» θέλει -όπως μας είπε- η Κριστίν Λαγκάρντ του ΔΝΤ. Μόνο που δεν μας εξήγησε, βιώσιμη... για ποιον;

Γιατί έτσι όπως το πάνε το πράγμα, είναι προφανές πως δεν γίνεται να... επιβιώσουμε όλοι σε αυτήν τη χώρα. Για την ακρίβεια, ή ο λαός θα επιβιώσει ή τα συμφέροντα που εκπροσωπεί η Κρ. Λαγκάρντ και οι όμοιοί της.

Κι όσον αφορά το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ελληνική κυβέρνηση είναι προφανές εδώ και πολύ πολύ καιρό ότι έχουν κάνει την επιλογή τους. Μάλιστα την προωθούν με ταχύτατους ρυθμούς.

Είναι καιρός ο λαός να κάνει τη δική του. Να διαλέξει αν θα «τσιμπάει» στις κάθε λογής «εκσυγχρονιστικές» ή «ευρωλαγνικές» κοροϊδίες ή θα πάρει τα πράγματα στα χέρια του και θα διεκδικήσει ό,τι του ανήκει.

Τότε πράγματι θα επιβεβαιωθεί η «ευχή» της Κρ. Λαγκάρντ. Μόνο που θα γίνει... από την ανάποδη.

«ΠΕΤΑΝΕ» ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ εξαγωγές προϊόντων, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σε αντίθεση με το ελληνικό εμπορικό ισοζύγιο που παραμένει στατικό!

Βρε περίεργα πράγματα όμως! Πώς γίνεται αυτό ενώ έχουμε κάνει - υποτίθεται - τόσα πολλά βήματα στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας; Εντεκα θέσεις μας είπαν πως ανεβήκαμε στην παγκόσμια κατάταξη...

Οι μισθοί μειώνονται, τα βάρη παντός είδους (από φορολογικά έως γραφειοκρατικά) στις εταιρείες εξαφανίζονται και γινόμαστε ένας επενδυτικός παράδεισος.

Μήπως (λέμε μήπως...) κάποιοι μας δουλεύουν άγρια; Μήπως κάποιοι δεν θέλουν να δούμε ότι η «αρένα» της ΕΕ δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια καλή ευκαιρία για τους ισχυρούς να γίνονται ισχυρότεροι, έχοντας κόψει και ράψει τα πάντα στα μέτρα τους;


Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Φούχτελ και οι 1.000 εργαζόμενοι

H δήλωση του Γερμανού υφυπουργού Εργασίας Χ. Φούχτελ: «Οσον αφορά την Τοπική Αυτοδιοίκηση απαιτούνται 3.000 εργαζόμενοι στην Ελλάδα, ενώ στη Γερμανία η δουλειά διεκπεραιώνεται με 1.000 άτομα», προβλήθηκε από τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης με στόχο να δικαιολογηθεί η απόφαση της κυβέρνησης για τις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις στους δήμους. Για να περάσουν τη λογική των «βολεμένων εργαζομένων που δεν δουλεύουν» και των «εργαζομένων που κάθονται και δεν κάνουν τίποτα» και να ενισχύσουν την αντεργατική προπαγάνδα.

Ποια είναι η πραγματικότητα;

Στη Γερμανία οι δήμοι τα τελευταία χρόνια - και κυρίως από το 2009 και μετά - έχουν παραχωρήσει σε ιδιώτες: Υδρευση, Διαχείριση απορριμμάτων, Ενέργεια, Υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας, Σχολεία, Παιδικούς Σταθμούς, Διαχείριση Πάρκων, Υποδομές αναψυχής - αθλητισμού - πολιτισμού.

Αρα, χιλιάδες εργαζόμενοι πετάχτηκαν στο δρόμο αφού δεν είχαν λόγο ύπαρξης.

Το τι σημαίνει Τοπική Διοίκηση στη Γερμανία μετά από Διοικητική Μεταρρύθμιση, αντίστοιχη με αυτή του «Καλλικράτη» στη χώρα μας και τι ακριβώς συγκρίνει ο Χ. Φούχτελ το δείχνουν και κάποια άλλα στοιχεία:

- Στη Γερμανία, σύμφωνα με τη Γερμανική Ομοσπονδία Δημοτικών Συμβουλίων, τα έσοδα από τους τοπικούς φόρους ήταν κατά 7 δισ. λιγότερα το 2009. Ετσι άρχισαν οι περικοπές. Η πρωτεύουσα της χώρας, το Βερολίνο, για εξοικονόμηση πόρων προχώρησε σε μείωση προσωπικού, μισθών και υπηρεσιών, κλείνοντας αρκετές εγκαταστάσεις, όπως δημοτικές πισίνες, βιβλιοθήκες, θέατρα, ή αυξάνοντας κατά πολύ τις συνδρομές και τα εισιτήρια εισόδου σε άλλες.

- Στη Γερμανία έγιναν εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις στη διαχείριση απορριμμάτων, αφού το 60% των πολιτών εξυπηρετείται από ιδιωτικές επιχειρήσεις διαχείρισης απορριμμάτων.

- Στη Γερμανία είναι σε λειτουργία πάνω από 300 Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) σε τομείς όπως: υγεία, σχολεία, αθλητισμός, τουρισμός, αναψυχή, μεταφορές, κατασκευές διοικητικών κτιρίων και υπουργείων, περιβάλλον, δημόσια ασφάλεια.

Τέτοιο μοντέλο ονειρεύονται και στη χώρα μας. Και ήδη σε αυτήν την κατεύθυνση έχει ξεκινήσει η περιβόητη ελληνογερμανική συνεργασία προκειμένου να επενδύσουν Γερμανοί επιχειρηματίες σε τομείς «χρυσοφόρους», όπως είπε ο Φούχτελ της Τοπικής Διοίκησης. Και αυτό συνδέεται άμεσα με την κατάργηση υπηρεσιών στους δήμους. Επιδιώκουν να προχωρήσουν σε εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις. Εκεί οδηγεί η διαθεσιμότητα. Εκεί οδηγούν οι περαιτέρω δραστικές περικοπές στη χρηματοδότηση της Τοπικής Διοίκησης από τον κρατικό προϋπολογισμό για το 2013. Για εκεί προετοίμαζε ο «Καλλικράτης».

Μετερίζια της ταξικής πάλης

«"Το παιχνίδι παίζεται στο γήπεδό μας και μπορούμε πλέον να κάνουμε ό,τι θέλουμε και με τη βούλα του νόμου». Το μήνυμα αυτό στέλνει ουσιαστικά η ηγεσία του ΣΕΒ την επομένη την υπερψήφισης των νέων ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, καλώντας ανοικτά τους εργοδότες να τις εκμεταλλευτούν στο έπακρο. «Το νέο πεδίο όπου καθοριστικά θα διαμορφώνονται πλέον οι εργασιακές σχέσεις θα είναι το επίπεδο της επιχείρησης», τόνισε χαρακτηριστικά ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος του ΣΕΒ Χ. Κυριαζής, μιλώντας την Πέμπτη σε εκδήλωση που διοργάνωσε το Ελληνο-Αμερικανικό Επιμελητήριο, με θέμα: «Αγορά Εργασίας: Πώς θα συμβάλλει στην οικονομική ανάπτυξη;». Προκειμένου να μην αφήσει περιθώρια αμφιβολιών για το πώς θα διαμορφώνονται οι εργασιακές σχέσεις σε επίπεδο επιχείρησης, το ηγετικό στέλεχος του ΣΕΒ συμπλήρωσε ότι «η διαφύλαξη και η αύξηση του αριθμού των βιώσιμων και διεθνώς ανταγωνιστικών επιχειρήσεων αποτελεί κεντρικό διακύβευμα». Με άλλα λόγια, οι εργασιακές σχέσεις υποτάσσονται απόλυτα στην εξυπηρέτηση του υπέρτατου στόχου της θωράκισης της ανταγωνιστικότητας της επιχείρησης. Σε αυτόν προσαρμόζονται οι μισθοί, η ασφάλιση, οι ώρες εργασίες, οι άδειες, τα πάντα. Για το επίτευγμα αυτό διεκδίκησε εύσημα ο υπουργός Εργασίας. «Είναι εμφανές ότι στην ελληνική αγορά εργασίας έχει πλέον διαμορφωθεί ένα ρυθμιστικό πλαίσιο περισσότερο λειτουργικό και αποτελεσματικό», τόνισε ο Γ. Βρούτσης και συμπλήρωσε ωμά: «Οι επιχειρήσεις σήμερα, διαθέτουν εκείνον τον απαραίτητο θεσμικό εξοπλισμό που τους δίνει τη δυνατότητα άμεσης προσαρμογής στις διακυμάνσεις της ζήτησης, αλλά και σε πιθανούς κραδασμούς από εξωτερικούς παράγοντες»...

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να τους φοβηθούν και ούτε να σκύψουν το κεφάλι. Εχουν τη δύναμη να μετατρέψουν κάθε χώρο δουλειάς σε μετερίζι του ταξικού αγώνα τους ενάντια στα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα, διεκδικώντας την ικανοποίηση όλων των αναγκών τους, κόντρα στα αφεντικά και τα κόμματά τους, κόντρα στην ΕΕ, έχοντας σταθερά στραμμένο το βλέμμα τους στο ζήτημα της εξουσίας, που αργά ή γρήγορα θα κατακτήσουν.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αφορούν όλο το λαό

Ο βάρβαρος νόμος, που ψηφίστηκε στις 7 Νοέμβρη, προβλέπει ότι τις επόμενες μέρες θα συνταχθούν οι λίστες των εργαζόμενων συμβασιούχων αορίστου χρόνου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που θα μπουν σε διαθεσιμότητα για ένα χρόνο και μετά θα ενταχθούν στη στρατιά των ανέργων. Με τη μέθοδο των μετατάξεων - μετακινήσεων θέλουν να απολύσουν χιλιάδες εργαζόμενους μόνιμους ή με συμβάσεις αορίστου χρόνου στο Δημόσιο, τα επόμενα χρόνια. Ο στόχος τους είναι να φτάσουν τις 150.000 απολύσεις μέχρι το 2015. Σε αυτούς, δυνητικά, περιλαμβάνονται και όσοι εργαζόμενοι τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι, να αντιταχθούν στις αντιλαϊκές πολιτικές και στις βάρβαρες προσταγές των κυβερνήσεων του κεφαλαίου. Γι' αυτούς ο νόμος προβλέπει την αυτοδίκαιη αργία.

Μια πτυχή αυτής της πολιτικής είναι η παραπέρα συρρίκνωση του δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή εργασία. Οι σημερινές εξελίξεις αποδεικνύουν ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να εξασφαλίσει το δικαίωμα αυτό. Ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, η εργασία παρουσιάζεται αντί για αναφαίρετο δικαίωμα ως καταχρηστικό «προνόμιο», που πρέπει να αφαιρεθεί, αν είναι δυνατόν να εξαφανιστεί ως έννοια. Δικαιώνεται, πέρα για πέρα, η θέση των κομμουνιστών ότι η εξασφάλισή του για το σύνολο των εργαζομένων απαιτεί την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Σοβαρή συνέπεια των χιλιάδων απολύσεων θα είναι η παραπέρα εντατικοποίηση της εργασίας για τους «τυχερούς» που θα παραμείνουν στην εργασία. Αυτοί οι εργαζόμενοι θα ζουν μέσα σε ένα καθεστώς διαρκούς τρομοκρατίας, που στόχο θα έχει τη χειραγώγησή τους, την υποταγή τους. Οποιος δεν υπακούει στις προσταγές της εκάστοτε κυβέρνησης του κεφαλαίου μπορεί να μένει στάσιμος βαθμολογικά, και άρα μισθολογικά, μπορεί ακόμα και να απολυθεί.

Μεγάλες, όμως, θα είναι και οι επιπτώσεις συνολικά στους εργαζόμενους και στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Οι απολύσεις είναι μέρος των γενικότερων αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στο αστικό κράτος και τη Δημόσια Διοίκηση. Στόχος αυτών των αναδιαρθρώσεων είναι ένα πιο μικρό και ευέλικτο κράτος που θα υπηρετεί πιο αποτελεσματικά τις σύγχρονες ανάγκες των μονοπωλίων. Ακριβώς το αντίθετο συνεπάγονται οι απολύσεις αυτές για το λαό. Οι απολύσεις οδηγούν σε μεγάλη υποβάθμιση μιας σειράς υπηρεσιών σημαντικών για τη λαϊκή οικογένεια, ακόμα και διάλυσή τους. Για παράδειγμα, οι απολύσεις σημαίνουν ελάχιστους παιδαγωγούς στα Νηπιαγωγεία, στα Δημοτικά, στα Γυμνάσια και τα Λύκεια. Λειψό προσωπικό στις μονάδες Υγείας, στην Πρόνοια, στον Πολιτισμό. Ταυτόχρονα, η συρρίκνωση των παρεχόμενων υπηρεσιών αδειάζει ένα χώρο που θα σπεύσει - και ήδη συμβαίνει - να τον γεμίσει η δράση του κεφαλαίου. Κριτήριο αυτής της δράσης δεν είναι η εξυπηρέτηση της λαϊκής ανάγκης αλλά το πόσα κέρδη βγάζει. Αυτό σημαίνει ότι μόνο όσοι μπορούν να βάζουν το χέρι στην τσέπη θα μπορούν να απολαμβάνουν στοιχειώδη αγαθά.

Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, παρά τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς και αντιθέσεις τους, χτυπάνε ενιαία και με τον πιο σκληρό και οργανωμένο τρόπο την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Αποτελεσματική απάντηση μπορούν να δώσουν οι εργαζόμενοι μόνο με μια εξίσου ενιαία, αταλάντευξη ταξική πάλη. Στο πλαίσιο αυτό, οι απολύσεις στο Δημόσιο αποτελούν πεδίο πάνω στο οποίο μπορεί κα πρέπει να αναπτυχθεί η ενιαία πάλη των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η συμμαχία με τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την υποβάθμιση των υπηρεσιών.

Τα διαπιστευτήρια του «επαγγελματία»

Γρηγοριάδης Κώστας

Με διαπιστευτήριο τα... τόσα «συναπτά έτη» εργασίας στον «Ριζοσπάστη» και την αποχώρησή της -στη διάσπαση του ΚΚΕ με το ΣΥΝ -, η Αγγελική Κώττη ισχυρίζεται ότι «γνωρίζει καλά τι σημαίνει κομματικός Τύπος και τι εθελοντική εργασία»! Από τα όσα αραδιάζει στη συνέχεια είναι φανερό ότι δεν έχει πάρει πρέφα (παρά τα «συναπτά έτη» ή μάλλον και χάρη στα έτη που ακολούθησαν) ούτε τι θα πει κομματικός Τύπος, ούτε τι θα πει εθελοντική προσφορά των μελών του ΚΚΕ προς το Κόμμα τους.

Η κυρία, λοιπόν, με άρθρο της στην ιστοσελίδα της «Συσπείρωσης Δημοσιογράφων» (παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΣΗΕΑ) καλεί την ΕΣΗΕΑ «να μην κλείσει τα μάτια», καθώς «ειδησεογραφία σημαίνει επαγγελματίες δημοσιογράφοι, σε καμία περίπτωση εθελοντές, δηλαδή μη αμειβόμενοι» και χαρακτηρίζει το πόρταλ του ΚΚΕ ως «αντιδεοντολογικό ως προς την "επαγγελματική" λειτουργία του».

Ας το καταλάβουν μια και καλή, και αυτή και άλλοι: Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ προσφέρουν στο Κόμμα τους εθελοντικά και δε θα δώσουν λογαριασμό σε κανέναν. Το ΚΚΕ έχει πλούσια πείρα, που εμπλουτίζεται καθημερινά με την αγωνιστική του δράση, η οποία αποτελεί καρφί στο μάτι όσων θέλησαν ή θέλουν ακόμα να ξεμπερδεύουν μαζί του, όσων ψάχνουν να βρουν κάτι για να προσάψουν στο ΚΚΕ για να συντηρούν συζητήσεις πολύ μακριά από την ουσία που πρέπει να απασχολεί τους εργαζόμενους.

Η Αγγελική Κώττη ας ασχοληθεί, αν το μπορεί, με το ποιοι δημοσιογράφοι παλεύουν για να αναδεικνύεται η αλήθεια και πόσοι «επαγγελματίες» βιάζουν την αλήθεια.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ