1773 Οι άποικοι της Βοστόνης κάνουν ρεσάλτο σε τρία πλοία και ρίχνουν στη θάλασσα όλο το εγγλέζικο τσάι που προοριζόταν να δασμολογηθεί για λογαριασμό της Αγγλίας, πριν εισαχθεί στη νέα ήπειρο. Το επεισόδιο θεωρείται ως το προανάκρουσμα για τους αγώνες που θα ακολουθήσουν για την ανεξαρτησία. Τρία χρόνια αργότερα, ένα συνέδριο θα κήρυττε την ανεξαρτησία και την έναρξη του αγώνα ενάντια στη βρετανική αποικιοκρατία.

1912 Συνδιάσκεψη Ειρήνης στο Λονδίνο με τη συμμετοχή και της Ελλάδας.

1920 Σεισμός 8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ χτυπά την επαρχία Γκάνσου της Κίνας και σκοτώνει 180.000 άτομα.

1964 Την αποπυρηνικοποίηση των Βαλκανίων προτείνει, με μήνυμά του προς τον Γ. Παπανδρέου, ο Σοβιετικός πρωθυπουργός Α. Κοσίγκιν.

1981 Σε κατάσταση ζωντανών - νεκρών είναι καθηλωμένοι 1.700 ασθενείς που νοσηλεύονται στο Ψυχιατρείο της Λέρου, καταγγέλλουν 316 επιστήμονες που συμμετέχουν στο Ελληνογαλλικό Συμπόσιο Κοινωνικής Ψυχιατρικής, το οποίο διεξάγεται στην Ελλάδα.

1995 Ο ισραηλινός στρατός αποχωρεί από τη Γαλιλαία, την τέταρτη από τις έξι περιοχές της Δυτικής Οχθης, όπου παραχωρείται αυτονομία στους Παλαιστινίους.

Η... ενημερωτική εκδοχή των «πρωινάδικων» της ιδιωτικής τηλεόρασης, χτες, διέπρεψε!

*

Ο Αυτιάς απεύθυνε από τον «Αλφα» δεήσεις στον «καλό Θεούλη» για τη σωτηρία των ομήρων, θεωρώντας ότι το καθήκον απέναντι στη δημοσιογραφική ευπρέπεια τηρείται μέσω των αναφορών του ότι το «σόου» του εκινείτο «στα όρια των κανόνων του ΕΣΡ»...

*

Ο Κουίκ, στο «Σταρ», έστελνε κοριτσάκια με το μαρκούτσι στο χέρι, για να καταγράφουν το μένος των θαμώνων των παρακείμενων του λεωφορείου καφενείων, επειδή τα παιδιά τους έχουν στο σχολείο συμμαθητές Αλβανάκια...

*

Ο Παπαδάκης - αυτός έδωσε ρέστα! - πουλούσε από τον «Αντένα» συνδικαλιστική «αγωγή» προς τον εκπρόσωπο των Αλβανών μεταναστών και ταυτόχρονα πετούσε με το... μυστρί τις τεράστιες ποσότητες «ανθρώπινης συντριβής» του, τη στιγμή που κρεμούσε από το τηλεπαράθυρο στο τσιγκέλι AGB την εικόνα του χαροκαμένου πατέρα του αδικοχαμένου παλικαριού, του Κουλούρη...

*

Οσο για τον Κακαουνάκη - στο «Μέγκα» - είχε αναλάβει να δίνει κουράγιο στις μανάδες και τις θείες των ομήρων που έβγαζε στον αέρα και καθώς εκείνες έκλαιγαν, υποσχόταν ταπεινά ότι θα ανταποκριθεί στο αίτημά τους να παρέμβει στον Βουλγαράκη...

*

«Εύγε» κύριοι!

Μαραθώνιος...

Η πολιτική του «ανήκομεν εις την Δύσιν» και του «ευχαριστούμε τους Αμερικανούς» δίνει για μια ακόμα φορά τα διαπιστευτήριά της, αύριο, στις Βρυξέλλες.

Η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ και το εκεί κυρίαρχο θέμα, η παροχή ημερομηνίας έναρξης διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, δίνουν την ευκαιρία για μια «ανακεφαλαίωση» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής κατά την τελευταία δεκαετία, με άξονα το συγκεκριμένο θέμα.

***

Ηδη από το 1995, οι ελληνικές κυβερνήσεις άρχισαν να οικοδομούν γύρω από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις τη θεωρία ότι ένα νέο και «ευνοϊκό» πεδίο για τα συμφέροντα της Ελλάδας θα ανοιγόταν, εφόσον το ελληνοτουρκικό πρόβλημα θα μπορούσε να μεταφερθεί μέσα στην ΕΕ.

*

Οι θιασώτες της παραπάνω, μακρόχρονης, προπαγάνδας αποφεύγουν πάντως να εξηγήσουν γιατί οι ανάλογης στόχευσης εκτιμήσεις τους - για «διευθετήσεις» εντός του ΝΑΤΟ στο οποίο μετέχουν και οι δύο χώρες - διαψεύστηκαν παταγωδώς τα τελευταία 50 χρόνια...

*

Η ίδια θεωρία, επίσης, αναπτύχθηκε και για την Κύπρο, η είσοδος της οποίας στην ΕΕ προπαγανδίστηκε - σε σχέση με την Τουρκία - σαν «ώθηση» για την επίλυση του πολιτικού προβλήματος της εισβολής και κατοχής, εντούτοις σε λιγότερο από ένα χρόνο από την ένταξη του νησιού, η Κύπρος βρίσκεται δυο φορές μπροστά στον κίνδυνο της ντε γιούρε διχοτόμησής της: Μια με το «σχέδιο Ανάν» και τώρα με τον κίνδυνο μιας ιδιότυπης ευρωδιχοτόμησης, ως προϊόν της άρνησης της Τουρκίας να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία.

***

Αλλά ας επιστρέψουμε στα Ελληνοτουρκικά.

*

Αυτή η πολιτική που καθοδηγεί την ελληνική στάση στη σύνοδο των Βρυξελλών, την οποία ασπάζονται από κοινού ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, ούτε νέα είναι και - το κυριότερο - έχει δεδομένα και αρνητικά αποτελέσματα.

• Το 1995 η άρση του ελληνικού «βέτο» για την τελωνειακή σύνδεση της Τουρκίας με την ΕΕ λειτούργησε τόσο ...«θετικά», που μόλις μερικούς μήνες αργότερα ζήσαμε την υπόθεση των Ιμίων
• Η πολιτική της «βήμα προς βήμα προσέγγισης», η οποία ακολουθήθηκε έκτοτε, έχει καταστήσει το Αιγαίο «γκρίζα ζώνη» σε όλη την οριογραμμή, και όχι μόνο (Γαύδος, Γαϊδουρονήσι, κλπ.)
• Τα «ζεϊμπέκικα» και οι «κουμπαριές» που τα διαδέχτηκαν μεταξύ των πολιτικών εκπροσώπων της ελληνικής και της τουρκικής αστικής τάξης έχουν ως αδιατάρακτο κοινό παρονομαστή τη διαρκή πολεμική απειλή με διατήρηση του «casus belli» (ακόμα και τώρα! Τη στιγμή δηλαδή που η Τουρκία ζητά τη συμφωνία της Ελλάδας για την ένταξή της στην ΕΕ)
• Η «καραμέλα» περί της «διευκόλυνσης» του «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» της Τουρκίας επέφερε τη συμφωνία της Μαδρίτης και την ταυτόσημη καταγραφή των τουρκικών διεκδικήσεων σαν «νόμιμων και ζωτικών συμφερόντων» της
• Η «στρατηγική του Ελσίνκι» και του «διαλόγου των εμπειρογνωμόνων» καταγράφηκε, επί της ουσίας, ως εγγραφή της τουρκικής «πληθυντικής» λογικής περί των «διαφορών» τους με την Ελλάδα, αφού και οι αποφάσεις του Ελσίνκι και ο κύκλος των (μυστικών) διαπραγματεύσεων υπερβαίνουν κατά πολύ τη θέση περί «μιας μόνο διαφοράς, της υφαλοκρηπίδας».

***

Αυτό είναι το ...«θετικό» για την Ελλάδα πεδίο της ΕΕ, όσον αφορά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Μια ολόκληρη δεκαετία εφαρμογής αυτής της πολιτικής, το αποδεικνύει.

Κι όμως, οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης της Ελλάδας συνεχίζουν να βομβαρδίζουν την ελληνική κοινή γνώμη, ισχυριζόμενοι πως η «ευρωπαϊκή οικογένεια» θα γίνει η στοργική σκέπη για τη δίκαιη επίλυση των προβλημάτων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Στην πραγματικότητα ξέρουν: Βάζοντας την υπογραφή τους για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, εκείνο που πράττουν

*

(υποτασσόμενοι αφ' ενός στους στόχους των «εταίρων» και των υπερατλαντικών «συμμάχων», αφ' ετέρου εξυπηρετώντας τα σχέδια της από κει «αδελφής» αστικής τάξης που εμπαίζει τον τουρκικό λαό με παραμύθια αντίστοιχα εκείνων του τύπου «θα φάτε με χρυσά κουτάλια», με τα οποία βομβαρδιζόταν πριν 25 χρόνια και ο ελληνικός λαός),

*

είναι

να συναινούν στην εγγραφή των τουρκικών διεκδικήσεων και στο πεδίο της ΕΕ. Ενα πεδίο όπου αυτές οι διεκδικήσεις όχι μόνο δεν αμβλύνονται, αλλά, αντίθετα, αναβαθμίζονται, δεδομένης - εκτός των άλλων - και της γνωστής ...«προσήλωσης» της ΕΕ στο «διεθνές δίκαιο».

Δε λυγάνε τα ξεράδια

και πονάνε τα ρημάδια!

Κούτσα μια και κούτσα δυο

της ζωής το ρημαδιό!

*

Μεροδούλι, ξενοδούλι!

Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι

ούλοι: δούλοι, αφεντικό

και μ' αφήναν νηστικό.

(...)

Ανωχώρι, Κατωχώρι,

ανηφόρι, κατηφόρι

και με κάμα και βροχή,

ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή.

*

Είκοσι χρονώ γομάρι

σήκωσα όλο το νταμάρι

κ' έχτισα στην εμπασιά

του χωριού την εκκλησιά.

*

Και ζευγάρι με το βόδι

(άλλο μπόι κι άλλο πόδι)

όργωνα στα ρέματα

τ' αφεντός τα στρέμματα.

*

Και στον πόλεμ' «όλα για όλα»

κουβαλούσα πολυβόλα

να σκοτώνονται οι λαοί

για τ' αφέντη το φαΐ.

***

(...)

Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο,

χάιντε Σύμβολον αιώνιο!

Αν ξυπνήσεις, μονομιάς

θα 'ρτη ανάποδα ο ντουνιάς.

(...)

*

(Από την «Μπαλάντα του κυρ - Μέντιου»).