«Αχτίδα 1η - θύματα 304. Γράψαμε Ιστορία - Συνεχίζουμε - Θα νικήσουμε. Με το λαό για το σοσιαλισμό».

«Αχτίδα 3η - θύματα 348. "Σε κάθε βήμα πρόσεχε, κάτω από το χώμα ζούνε οι νεκροί μας, ζούνε οι πεθαμένοι μας" (Ρίτσος). Αθάνατοι οι νεκροί του ΚΚΕ, της εργατιάς».

«Αχτίδα 10η - θύματα 54. Αγώνας - ρήξη - ανατροπή, η Ιστορία γράφεται με πάλη ταξική».

Τα παραπάνω ήταν γραμμένα σε μερικά από τα πανό των Τομεακών Οργανώσεων της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της μεγάλης εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα του Σαββάτου, έξω από τα ιστορικά γραφεία του ΕΑΜ, στην πλατεία Κοραή της Αθήνας.

Η εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε με αφορμή την 74η επέτειο της Απελευθέρωσης της Αθήνας από τον ΕΛΑΣ, αποτέλεσε έναν φόρο τιμής στους περίπου 2.000 κομμουνιστές που έπεσαν στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και στους δεκάδες χιλιάδες μαχητές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΔΣΕ, που έγραψαν την εποποιία της δεκαετίας του 1940. Ηταν μια εκδήλωση ενταγμένη στην κορύφωση των 100χρονων του Κόμματος, που ανέδειξε τη συγκλονιστική δράση των κομμουνιστών της Αθήνας κατά την Κατοχή.

Κεντρική ομιλήτρια ήταν η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Αττικής του Κόμματος

Στην εκδήλωση παρευρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Παρευρέθηκε επίσης το προεδρείο της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, εκπροσωπώντας τη θρυλική δρακογενιά της Αντίστασης, του ηρωικού Δεκέμβρη και του Δημοκρατικού Στρατού.

Ανάμεσα στους συγκεντρωμένους ήταν και νέοι στρατευμένοι, που κρατώντας το πανό της Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ για τις Ενοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας, έστειλαν το μήνυμα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της Ελλάδας: «Εξω οι βάσεις του θανάτου».

Οι χιλιάδες συγκεντρωμένοι, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με τις σημαίες του Κόμματος στα χέρια και με τα πανό, αφιερωμένα στις 12 ιστορικές Αχτίδες της ΚΟΑ του ΚΚΕ, μετά την ομιλία της Λ. Ράζου πορεύτηκαν προς το Σύνταγμα. Με συνθήματα όπως «Ενας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» και «Λαέ θυμήσου! Το χώμα που πατάς λευτέρωσαν με αγώνα ΕΑΜ - ΕΠΟΝ - ΕΛΑΣ», η πορεία αυτή μετατράπηκε σε μαζικό - μαχητικό κάλεσμα συστράτευσης με το Κόμμα, που όπως έχει αποδείξει μπορεί να ηγηθεί των μεγάλων αναμετρήσεων του λαού μας. Επίκαιρα ήταν τα συνθήματα ενάντια στους εγκληματίες ναζί της Χρυσής Αυγής. Στους ίδιους δρόμους όπου πριν από 74 χρόνια ο λαός πανηγύριζε το τσάκισμα του φασίστα κατακτητή, οι κομμουνιστές βροντοφώναξαν: «Οι ταγματασφαλίτες τώρα χρυσαυγίτες - Οπλα του συστήματος είναι οι φασίστες».

Στην πλατεία Συντάγματος, επί της Λ. Αμαλίας, η ΚΟ Αττικής τοποθέτησε συμβολικά τη συγκλονιστική πινακίδα που είχε αναρτήσει η ΚΟΑ στο Σύνταγμα, στις 19 Νοέμβρη του 1944, στα 26χρονα του ΚΚΕ. Η πινακίδα, που απαθανατίστηκε τότε από τον φωτογράφο Ντμίτρι Κέσελ και ανατυπώθηκε προχτές, απαριθμούσε τα θύματα που είχε καθεμιά από τις 12 Αχτίδες, με την υπογραφή: «Αιμάτινη σπονδή της ΚΟΑ στο βωμό του εθνικοαπελυθερωτικού αγώνα».

Μπροστά σε αυτό το συμβολικό ηρώο των νεκρών συγκεντρώθηκαν συγκινημένοι οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, για να καταθέσουν μαζί με τον όρκο τους στεφάνια και λουλούδια. «Σήμερα, 74 χρόνια μετά, είμαστε και πάλι εδώ... Γεμάτοι συγκίνηση, μα και περηφάνια. Νιώθουμε πιο έμπειροι, γιατί διδασκόμαστε από την Ιστορία του κινήματος, του τιμημένου ΚΚΕ. Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε μέχρι να δικαιωθούν οι αγώνες των χιλιάδων σκοτωμένων μας», ακούστηκε χαρακτηριστικά από τα μεγάφωνα, ενώ είχε προηγηθεί η απαγγελία αποσπάσματος από το ποίημα του Γ. Ρίτσου «Οι γειτονιές του κόσμου».

Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ στεφάνι κατέθεσε ο ΓΓ Δ. Κουτσούμπας. Εκ μέρους της ΚΟ Αττικής η Λ. Ράζου. Από το ΚΣ της ΚΝΕ ο Μ. Ραπανάκης. Και ακολούθησαν όλες οι Τομεακές Οργανώσεις της ΚΟ Αττικής, καταθέτοντας λουλούδια.

Η συγκινητική εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τήρηση ενός λεπτού σιγής, με το «Επέσατε θύματα...» να ακούγεται στην πλατεία.

Αυτό το κάλεσμα υπήρχε στην Απόφαση της ΚΕ, αρχές Αυγούστου 1944. Σ' αυτό οι κομμουνιστές της Αθήνας, του Πειραιά έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις, παρά το δολοφονικό όργιο που είχαν εξαπολύσει οι Γερμανοί, οι Χίτες, οι ταγματασφαλίτες στις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά. Ετσι έγινε κατορθωτό στις 27 Σεπτέμβρη του 1944, στην ελεύθερη Καισαριανή, να γιορτάζονται τα τρίχρονα του ΕΑΜ, με την παρέλαση ενόπλων τμημάτων του ΕΛΑΣ, αλλά και σε άλλες γειτονιές, όπως η Καλλιθέα, ο Κολωνός, η Κυψέλη. Λίγες μέρες μετά, στις 12 του Οκτώβρη, οι τελευταίες κατοχικές δυνάμεις εγκαταλείπουν την Αθήνα. Ο ΕΛΑΣ, ακόμα κι εκείνες τις ώρες, μαχόταν για να υπερασπίσει τα λιμάνια, τις λαϊκές υποδομές, να αποτρέψει τις δολιοφθορές, τα σαμποτάζ των Γερμανών και των συνεργατών τους, όπως με τη θρυλική Μάχη της Ηλεκτρικής στον Πειραιά. Ο ΕΛΑΣ πέρασε απελευθερωτής από όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας.

Το Επος της ΕΑΜικής Αντίστασης γράφτηκε, γιατί, λίγο καιρό μετά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, η ανασυγκροτημένη νέα ΚΕ, ενσωματώνοντας τις δυνάμεις της Παλαιάς ΚΕ, ξεκαθάρισε τις εναπομείναντες κομματικές δυνάμεις από τη διαβρωτική δράση της Ασφάλειας στις συνθήκες της Μεταξικής δικτατορίας, που διήρκεσε από το 1936 έως το 1940.

Ετσι ανασυγκροτήθηκε και η ΚΟΑ, που με τη δράση της συνέβαλε να γίνει πραγματικά η Αθήνα «αδούλωτη» πόλη. Στον τοίχο της Καισαριανής, στο Μπλοκ 15 στο Χαϊδάρι, στη μάντρα της Οσίας Ξένης στην Κοκκινιά, στην οδό Μπιζανίου στη Καλλιθέα, στο Κάστρο του Υμηττού και από τόσους άλλους τόπους θυσίας βγήκαν οι στίχοι του ποιητή:

«Πολύ πονέσαμε σύντροφοι

πολύ μακριά κοιτάξαμε

από κανέναν δεν το δανειστήκαμε το κόκκινο,

δικό μας αίμα...

Τρία κόκκινα γράμματα,

σεμνή υπογραφή του λαού μας

στις λεωφόρους του μέλλοντος...» (...)

Από την πρώτη μέρα που οι Γερμανοί και οι Ιταλοί μπήκαν στην Αθήνα, η ΚΟΑ έβαζε άμεσα καθήκοντα από τη μία για το τσάκισμά τους και από την άλλη την επιβίωση του λαού της Αθήνας, για την οργάνωση της πάλης του. Το 1942 και ιδιαίτερα το 1943, μετά την εποποιία του Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ, το ΕΑΜ αναπτυσσόταν ραγδαία με την πρωτοπόρα δουλειά των κομμουνιστών στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα.

Το 1944, το ΕΑΜ είχε μετατραπεί σε μια παλλαϊκή οργάνωση με εκατοντάδες χιλιάδες μέλη. Μεγάλη ανάπτυξη είχε την ίδια περίοδο και το Κόμμα. Χιλιάδες τα νέα μέλη με όρεξη και πρωτοτυπία για το χτύπημα του κατακτητή και των ντόπιων συνεργατών τους, που κατέδιδαν στις γειτονιές όσους αντιστέκονταν και οδηγούνταν στα κρατητήρια της Ασφάλειας και στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Στο Γραφείο της Επιτροπής Πόλης Αθήνας βρισκόταν έμπειρο στελεχικό δυναμικό, με πλήθος διώξεων από τη Μεταξική δικτατορία. Τα χτυπήματα των κατακτητών και των συνεργατών τους υπήρξαν λυσσαλέα. Το 1943, με πρωθυπουργό τον Ράλλη, ο στόχος γίνεται πια πιο συγκεκριμένος, για να χτυπηθεί το ΚΚΕ και το ΕΑΜ. Τότε πιάνονται και εκτελούνται δύο μέλη της ΕΠ, οι Γιώργος Ανδρεόπουλος και Βασίλης Σκαρέας. Τα χτυπήματα δεν κάμπτουν τη μαχητικότητα, την αποφασιστικότητα των κομμουνιστών - λαϊκών αγωνιστών.

Η ΚΟΑ το 1943 άπλωνε βαθιά τις ρίζες της στην εργατική τάξη, γιγάντωνε τη δράση της στα εργοστάσια, τις συνοικίες και τις άλλες μαζικές οργανώσεις. Το ΕΑΜ με την καθοδήγηση της ΚΟΑ γινόταν η οργάνωση της Αθήνας γύρω από την οποία συσπειρωνόταν η εργατιά της. Δόθηκαν μεγάλες πολιτικές μάχες, στις οποίες η ΚΟΑ τέθηκε επικεφαλής: Στις παναθηναϊκές κινητοποιήσεις στις 24 Φλεβάρη και 25 Μάρτη 1943, με αποκορύφωμα τις μεγάλες κινητοποιήσεις στις 5 Μάρτη κατά της πολιτικής επιστράτευσης και στις 22 Ιούλη του 1943 κατά της επέκτασης της βουλγαρικής κατοχής, που προωθούσαν η βουλγαρική και η γερμανική κυβέρνηση.

Οι Τομεακές Οργανώσεις καταθέτουν λουλούδια στη συμβολική πινακίδα της ΚΟΑ

Η ΚΟΑ επίσης καθοδήγησε τις μεγάλες μάχες του ΕΛΑΣ στην Αθήνα, την Καισαριανή, τον Βύρωνα, τον Νέο Κόσμο, τον Υμηττό, την Καλλιθέα, τα Ανω Παλαιά Σφαγεία, το Περιστέρι, την Κοκκινιά και αλλού. Οργάνωσε διαδηλώσεις, στις οποίες ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά πολεμούσε άοπλος με το κορμί του και τον ηρωισμό του απέναντι στον κατακτητή, οι διαδηλωτές ξεπερνούσαν τον θάνατο, τα τανκ και τα πολυβόλα τους. Κορυφαία παραδείγματα η Παναγιώτα Σταθοπούλου, που οι ερπύστριες των τανκς πέρασαν από πάνω της, η Κούλα Λίλη και η Ολγα Μπακόλα, μέλη του ΚΚΕ που εκτελέστηκαν αφού πρώτα ανέβηκαν στα τανκς και χαστούκισαν τους χιτλερικούς.

Η ΚΟΑ οργάνωσε δεκάδες απεργίες, κάποιες από τις οποίες πήραν και πανελλαδικό χαρακτήρα. Είχε μεγάλη συμβολή στην οργάνωση του στρατιωτικού τμήματος του ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, στην οργάνωση της Εθνικής Αλληλεγγύης. Εδωσε μεγάλο αγώνα για μην πεινάσει ο λαός της Αθήνας, οργάνωνε καθημερινά δεκάδες συσσίτια χτυπώντας και εξοντώνοντας ταυτόχρονα τους μαυραγορίτες, τους κερδοσκόπους και όλους αυτούς που προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν την πείνα, τσάκισε τους δοσίλογους και τους συνεργάτες των Γερμανών. Ανέβασε το ηθικό του αθηναϊκού λαού, ανέδειξε τις δυνατότητες που έχει ένας λαός, όταν το πάρει απόφαση, ότι διέξοδος υπάρχει μόνο στο δρόμο του αγώνα και όχι του συμβιβασμού. Ετσι, αναπτύσσεται η δράση ενάντια στον μαυραγοριτισμό με βάση σχετικές κατευθύνσεις της Επιτροπής Πόλης, όπου μεταξύ άλλων υπογραμμίζεται πόσο κρίσιμο είναι να πετύχει η διανομή τροφίμων με το άνοιγμα των αποθηκών σε όλη την Αθήνα. Εκτιμιέται ο ρόλος των Λαϊκών Επιτροπών σε αυτό το καθήκον, ώστε να αποκτούν συναίσθηση της ευθύνης τους απέναντι στη συνοικία και ταυτόχρονα να εξασφαλίζεται η εμπιστοσύνη του λαού των συνοικιών. Οι νέοι της ΕΠΟΝ, που με την πολύμορφη αγωνιστική και διαπαιδαγωγητική τους δράση και ιδιαίτερα με τα θρυλικά χωνιά τους, τους τηλεβόες, καθημερινά διαλαλούσαν τα συνθήματα του αγώνα ή γράφοντας στους τοίχους, τους μετέτρεπαν σε ζωντανές εφημερίδες.

Η πινακίδα με τα θύματα της ΚΟΑ στήθηκε συμβολικά στο Σύνταγμα

Η ΚΟΑ του ΚΚΕ έδωσε εξαιρετική προσοχή στη δουλειά ανάμεσα στις γυναίκες. Για πρώτη φορά στην Αθήνα οργανώθηκε ένα τόσο μεγάλο γυναικείο κίνημα. Το 27% των μελών της ΚΟΑ ήταν γυναίκες. Οχι μικρό ποσοστό για την εποχή. Δεκάδες τα παραδείγματα απαράμιλλης ηρωικής στάσης. Από την Τσιοκάνη Μαρία, 9 ετών, που κρεμάστηκε από τους Γερμανούς, και τη 18χρονη μαθήτρια Πολυγένους Γεωργία, που τα τελευταία της λόγια πριν πεθάνει ήταν «Μια που θα πεθάνει κανείς μια μέρα, καλά είναι να πεθαίνει ωραία», έως την ηρωίδα μας, Ηλέκτρα Αποστόλου, ηγετική φυσιογνωμία και προπολεμική κομμουνίστρια, που πρωτοστάτησε στην οργάνωση των υφαντουργίνων και στάθηκε ακλόνητη στα φριχτά βασανιστήρια που υπέστη έως το μαρτυρικό της θάνατο. Τα λόγια της στη μαρτυρική ανάκριση ήταν συγκλονιστικά:

«- Πώς σε λένε;

- Ελληνίδα.

- Ποια η πατρίδα σου;

- Η Ελλάδα».

Η Μάστρακα Μάρω, από τις φυλακές Καλλιθέας, πριν την εκτελέσουν, ειδοποίησε την ΚΟΑ του ΚΚΕ ότι αν και εξωκομματική θα φερθεί σαν μέλος του ΚΚΕ.

Οι 12 Αχτίδες της ΚΟΑ έδωσαν σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής περίπου 2.000 θύματα, όπως χαρακτηριστικά περιγράφεται στην κατασκευή πλακάτ στο Σύνταγμα και απαθανατίστηκε από τον φωτογράφο Ντιμίτρι Κέσελ. Προσθέτοντας τα μέλη των οικογενειών, των οπαδών, των αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα, φτάνουμε στις 30.000 θύματα.

Δεν μπορούμε να παραλείψουμε τη συμβολή των 4 Αχτίδων της ΚΟ Πειραιά, που αντίστοιχα μετράνε πάνω από 650 εκτελεσμένους και 325 αγνοούμενους και δολοφονηθέντες από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους. Από το πρώτο Μπλόκο της Κοκκινιάς το Μάρτη του 1944, στις μάχες στα Ταμπούρια, στη Δραπετσώνα, στην Ευγένεια, στο μεγάλο Μπλόκο στις 17/8/1944 στην Κοκκινιά, έως τη Μάχη της Ηλεκτρικής, ο Πειραιάς έδωσε σκληρό αγώνα στις εργατογειτονιές για την απελευθέρωσή του.

Ξεχωριστά αναφερόμαστε στη Διαμάντω Κουμπάκη, παλιό μέλος της ΟΚΝΕ, που την αραβίδα της την αποχωρίστηκε μόνο όταν την έπιασαν στο Μπλόκο της Κοκκινιάς. Πριν την εκτελέσουν φώναξε στους κουκουλοφόρους καταδότες: «Σαν κι εσάς προδότες έφαγα 65».

Η διαφωτιστική προπαγανδιστική δραστηριότητα της ΚΟΑ και του ΕΑΜ ήταν εντυπωσιακή μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες, με δεκάδες τυπογραφεία, δίκτυα διανομής εφημερίδων και υλικού. Το μεγαλύτερο παράνομο τυπογραφείο της κατεχόμενης Ευρώπης ήταν του ΕΑΜ, στην οδό Σκρά 31, στην Καλλιθέα. Στη θρυλική εκτυπωτική «Βικτώρια», τυπώνονταν τα φύλλα του παράνομου «Ριζοσπάστη» και της «Ελεύθερης Ελλάδας». 40 χρόνια το φύλαγαν άθικτο, προφυλαγμένο οι κομμουνιστές, μέχρι να αποκαλυφθεί την περίοδο της μεταπολεμικής αστικής νομιμότητας. Δυστυχώς όμως, οι κρατικές υποσχέσεις για συντήρηση και ανάδειξή του μετατράπηκαν σε πλήρη εγκατάλειψη και ερημοποίηση του χώρου μέχρι σήμερα, όπως και για άλλα τέτοια ιερά μνημεία της ηρωικής πάλης του λαού μας. (...)

Η Λ. Ράζου

Μιλάνε για την Ιστορία του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, θέλοντας ουσιαστικά να την απογυμνώσουν από τη θεμελιακή σχέση της με το ΚΚΕ. Ακόμα κι όταν δεν αγνοούν αυτήν τη σχέση, επιδιώκουν να διαστρεβλώσουν τα ουσιαστικά ταξικά συμπεράσματα που έδωσε εκείνη η ιστορική φάση, για τις στρατηγικές αδυναμίες του ΚΚΕ αλλά και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, που στοίχισαν στην προοπτική απαλλαγής του λαού από την εκμετάλλευση. Αλλωστε, ένα ροζ προσωπείο είναι εχέγγυο προς τους σημερινούς και ενδεχόμενα και τους αυριανούς πολιτικούς τους συμμάχους. Εγγυάται διαπιστευτήρια στην αστική τάξη και ταυτόχρονα πολεμά τη σύγχρονη προγραμματική επεξεργασία του ΚΚΕ.

Ολοι αυτοί θέλουν να κρύψουν την αλήθεια από το λαό, ιδιαίτερα τη νεολαία, ότι την ίδια ώρα που τόσοι και τόσες έδιναν ακόμα και τη ζωή τους μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, με μπροστάρη και καθοδηγητή το ΚΚΕ, η αστική τάξη και τα κόμματά της είτε συνεργάστηκαν με τον κατακτητή, είτε έφυγαν στο εξωτερικό, και από το εσωτερικό ραδιουργούσαν ενάντια στον ΕΛΑΣ, τον μαχόμενο λαό. (...)

Υπάρχουν πλήθος αναφορές στο ΕΑΜ και στον ΕΛΑΣ, που πάλευαν για την Απελευθέρωση της πατρίδας. Εξυμνείται η γιορταστική «ενότητα» της Απελευθέρωσης και με θλίψη - τάχα - διαπιστώνεται ότι ετούτη «χάλασε» στη συνέχεια, στα Δεκεμβριανά. Στην καλύτερη περίπτωση κρατούν ίσες αποστάσεις και με επιστημονικοφανή επιχειρήματα παρουσιάζουν αντιφάσεις της στρατηγικής του Κόμματος εκείνη την περίοδο για να δικαιολογήσουν επιλογές διαφόρων «μετανοησάντων» κομμουνιστών, που κατά καιρούς επιχείρησαν να σοσιαλδημοκρατικοποήσουν και να διαλύσουν το ΚΚΕ. (...)

Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό Κόμμα στην ελληνική κοινωνία που μελετά την Ιστορία, πρώτα από όλα τη δική του, χωρίς να καλύπτει λάθη και αδυναμίες, ακόμα και για θέματα που μπορεί να είναι και επώδυνα για τους αγνούς αγωνιστές, γι' αυτούς που πραγματικά πονάνε για την υπόθεσή μας. Μελετάμε σε βάθος αιτίες που γέννησαν προβλήματα, παρεκκλίσεις, ανατροπές. Εχουμε βαθύτατη γνώση ότι η Ιστορία είναι έργο και δημιουργία τελικά μόνο των ίδιων των λαϊκών μαζών. Είχαμε χρέος - και το κάναμε - να μελετήσουμε και να βγάλουμε συμπεράσματα γιατί δεν κατάφερε το Κόμμα μας να φέρει σε πέρας το καθήκον της κατάκτησης της εργατικής εξουσίας την περίοδο της Απελευθέρωσης, να κατακτήσει αυτήν τη νέα κοινωνία, που μέσα στα μαύρα χρόνια της Κατοχής οραματιζόταν. (...)

Ας πάψουν οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ και όλοι όσοι ξεπούλησαν ιδέες και αξίες να αναζητούν αριστερό άλλοθι στην Ιστορία για την πολιτική που ακολουθούν. Τα αφιερώματα, οι ημερίδες και οι γιορτές για το ΕΑΜικό κίνημα δεν μπορούν να καλύψουν ότι εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ έμαθαν γρήγορα να προσαρμόζουν και την Ιστορία στις πολιτικές επιταγές της ΕΕ, στην οποία ξαναγράφεται η Ιστορία και εξισώνεται ο φασισμός με τον κομμουνισμό, κλιμακώνεται ο αντικομμουνισμός, στηρίζονται διώξεις κομμουνιστών σε πολλές χώρες. Τον «καθρέφτη της Ιστορίας» τον χρησιμοποίησαν πολλοί. Το κακό με αυτόν τον παραμορφωμένο καθρέφτη είναι ότι συνήθως εκεί το μόνο που μπορούν να δουν είναι ο επίσης παραμορφωμένος εαυτός τους.

Ας πάψουν οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ να υποκρίνονται για την άνοδο αντιδραστικών ακροδεξιών φασιστικών δυνάμεων στην Ελλάδα και στην ΕΕ. Τις αιτίες της ενίσχυσής τους ας τις ψάξουν στο σύστημα που υπηρετούν. Στους ανταγωνισμούς των αστικών ρευμάτων του εθνικισμού και του κοσμοπολιτισμού που αλληλοτροφοδοτούνται. Ας τις ψάξουν στις αιτίες που δημιουργούν τους πολέμους, τα καραβάνια των ξεριζωμένων προσφύγων και μεταναστών. Ας τις ψάξουν στις πλατείες των «αγανακτισμένων». Εκεί που η ΧΑ τράφηκε από το μίσος που καλλιεργεί το σύστημα προς το οργανωμένο λαϊκό κίνημα. Κι αν στη γερμανική Κατοχή ήταν οι Χίτες τα όπλα του συστήματος, τώρα οι πολιτικοί τους απόγονοι είναι οι χρυσαυγίτες, όπου η εγκληματική δράση τους θα καταδικαστεί μέσα στο λαό με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών μέσα στους μαζικούς φορείς του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Η ιστορική πείρα μάς δείχνει τον αναντικατάστατο ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος, την ανάγκη να δρα κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, σε νομιμότητα ή παρανομία, με αυτοτέλεια, με συνέπεια, με τις Κομματικές Οργανώσεις του σε πλήρη λειτουργία, να μην αυτοδιαλύεται μέσα σε άλλους σχηματισμούς, να μην απομακρύνεται από τον στρατηγικό στόχο κατάκτησης της εργατικής εξουσίας με επαναστατική ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας στην κατάλληλη στιγμή σε επαναστατικές συνθήκες, για να οδηγήσει στη νίκη την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.

Σ' αυτήν την προοπτική το ΚΚΕ διαθέτει τις δυνάμεις του και παλεύει καθημερινά για να σταθεί ο λαός μας όρθιος, να βάλει στο επίκεντρο τις δικές του ανάγκες και διεκδικήσεις, να διαλύσει τη θολούρα που καλλιεργούν με τα ψευτοδιλήμματα και τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, που υψώνουν, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, αλλά και όσα κόμματα αποτελούν τους πρόθυμους συμμάχους του νέου διπολισμού. (...)

Κατά τ' άλλα ο καβγάς «περί προόδου και συντήρησης» καλά κρατεί, ώστε η λογική του «μικρότερου κακού» να φαντάζει στα μυαλά του απλού εργάτη σαν το μόνο ρεαλιστικό σενάριο. Γι' αυτό ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί με κάθε τρόπο να ανανεώσει τα πιστοποιητικά της «αριστεροσύνης» του και κάνει βουτιές στην Ιστορία, για να πλιατσικολογήσει ό,τι νομίζει ότι του είναι βολικό.

Προσπερνάει όμως, ότι ακόμα και η προδικτακτορική ΕΔΑ δεν συναγελαζόταν με τον Πιουριφόι, ούτε αποδεχόταν την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Χαρακτήριζε την τότε ΕΟΚ «λάκκο των λεόντων» και τα στελέχη της αν μπορούσαν σήμερα να ακούσουν τον υπουργό Αμυνας της αριστερής τους κυβέρνησης, να λέει στον Αμερικανό υπουργό ότι η Ελλάδα «μπορεί να γίνει η πόρτα των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή» και να μοιράζει βάσεις ανά την Ελλάδα λες και είναι τσιφλίκι τους, μάλλον θα δυσκολεύονταν να βρουν διαφορές στο νόημα από την ιστορική φράση «Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας»!

Να γιατί το ΚΚΕ έχει πέρα για πέρα δίκιο όταν λέει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αποδείχτηκε ικανότατη στις βρώμικες δουλειές υπέρ του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών.

Απέναντι στην υποκρισία των άλλων αστικών κομμάτων και ιδιαίτερα των πρώην κυβερνητικών ΝΔ - ΚΙΝΑΛ, που αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση σαν να μην ψήφισαν μαζί τη στρατηγική επιλογή του 3ου μνημονίου, τα κυβερνητικά επιτελεία δίνουν ρεσιτάλ. (...)

Στην όξυνση των ανταγωνισμών μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας καθώς και των ΗΠΑ με την Κίνα, η ελληνική κυβέρνηση παίρνει πρόθυμα μέρος για λογαριασμό των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης. Οργανώνει στρατιωτικές και οικονομικές συμφωνίες με το Ισραήλ, τον σφαγέα του Παλαιστινιακού λαού και άλλων λαών της περιοχής, αδυνατίζει συνολικά η δυνατότητα της αμυντικής θωράκισης της χώρας και προστασίας των νησιών μας, δείχνει πρόθυμη να πάρει ακόμα πιο ενεργό μέρος σε στρατιωτικοπολιτικές επιχειρήσεις και επεμβάσεις κατά άλλων λαών της περιοχής, όπως στη Συρία, στο Ιράν, έχει παραδώσει όλες τις στρατιωτικές υποδομές, ναυπηγεία, λιμάνια ό,τι χρειάζεται για να εδραιωθεί ο αμερικανοΝΑΤΟικός σχεδιασμός στην περιοχή.

Επιχειρεί να εξωραΐσει τη δράση και την παρουσία τους, διαφημίζει το επενδυτικό ενδιαφέρον αμερικανικών μονοπωλίων και χαϊδεύει τα αυτιά για δουλειές σε τμήματα του λαού, από τη γεωστρατηγική αναβάθμιση, την αξιοποίηση των ενεργειακών αποθεμάτων της ελληνικής ΑΟΖ.

Γι' αυτό στα παιχνίδια που παίζονται σε βάρος του ελληνικού λαού είναι όλοι τους συνένοχοι. Γιατί για όλα αυτά κανείς τους δεν μιλάει, όλα τα άλλα κόμματα συμφωνούν και πλειοδοτούν. Μόνο το ΚΚΕ έχει μέτωπο, γιατί μόνο το ΚΚΕ παλεύει ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, την εξουσία των μονοπωλίων.

Τώρα να ενταθεί κι άλλο η αντιπολεμική δράση, των συνδικάτων, των φορέων του μαζικού κινήματος.

Καμία ανοχή στην αμφισβήτηση και στην επαναχάραξη των συνόρων στα Βαλκάνια και παντού.

Εξω από τις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Η εργατική τάξη, η νεολαία, τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να υπερασπιστούν το μέλλον τους, τη ζωή τους, να διεκδικήσουν τις ανάγκες τους.

Με ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ παντού, στους χώρους δουλειάς, στους φορείς του μαζικού κινήματος, στις εργατικές - λαϊκές γειτονιές. Αυτή η προοπτική ανοίγει το δρόμο για την οριστική απαλλαγή του λαού απ' τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Η ακούραστη δουλειά των κομμουνιστών και των κομμουνιστριών της Αττικής για να δυναμώσει αυτή η προοπτική είναι η καλύτερη τιμή στους τιμημένους νεκρούς μας!

Τιμή και δόξα στους αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, της ΟΠΛΑ, του ΔΣΕ, των κατοπινών δύσκολων χρόνων των διώξεων, των φυλακίσεων και των εξοριών.

Γράψαμε Ιστορία, συνεχίζουμε, θα νικήσουμε.

Η έκθεση θα λειτουργεί Τρίτη - Κυριακή τις ώρες 5.30 μ.μ. με 9 μ.μ., και Δευτέρες για πρωινές επισκέψεις κατόπιν ραντεβού για φορείς και σχολεία (email επικοινωνίας για ραντεβού: dprou@physics.auth.gr).

MotionTeam

Από τα χτεσινά εγκαίνια της έκθεσης

Η έκθεση περιλαμβάνει έργα ζωγραφικής, φωτογραφίας, γλυπτικής, σύγχρονων μέσων (μεικτές τεχνικές, εγκαταστάσεις, βίντεο τέχνη). Λειτουργεί στην πρώην αποθήκη στρατού στην Α' προβλήτα του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης και θα διαρκέσει έως τις 5 Νοέμβρη.

Στο χαιρετισμό της η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και επικεφαλής του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ, μιλώντας για την έκθεση ανέφερε πως είναι η πρώτη φορά, μετά από τουλάχιστον 30 χρόνια, που διοργανώνεται εικαστική έκθεση με αυτό το θέμα και ευχαρίστησε θερμά τους καλλιτέχνες που αφιέρωσαν σκέψη, συναίσθημα, ταλέντο και χρόνο για να τιμήσουν με τα έργα τους την 100χρονη πάλη του Κόμματός μας για την ανώτερη, τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική οργάνωση της κοινωνίας.

Μεταξύ άλλων σημείωσε: «Το ΚΚΕ, παλεύοντας για τα πιο προωθημένα ιδανικά της ανθρωπότητας έναν αιώνα τώρα, παραμένει πάντα νέο και ικανό να συγκινήσει την τέχνη. Ομως αυτή η συγκίνηση σ' ετούτη την αντιηρωική και φαινομενικά στάσιμη περίοδο που ακολούθησε το προσωρινό πισωγύρισμα της Ιστορίας - τη νίκη της αντεπανάστασης και τη δραματική υποχώρηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος - δεν είναι σε καμία περίπτωση δεδομένη. Σε αυτές τις συνθήκες απουσίας φανερών αποτελεσμάτων στους αγώνες και αυξημένων προσωπικών και οικογενειακών αναγκών, δεν αρκεί το συναίσθημα για να δημιουργήσει ο καλλιτέχνης. Χρειάζεται πάνω απ' όλα ισχυρή πολιτική συνείδηση και ιδεολογική - θεωρητική θωράκιση, ακλόνητη βεβαιότητα πως το ιδανικό της κοινωνικής απελευθέρωσης δεν αποτελεί ουτοπία, αλλά επιστημονικά θεμελιωμένη και πρακτικά επιβεβαιωμένη αναγκαιότητα της Ιστορίας. Μια αναγκαιότητα που δεν εξαρτάται από τον συσχετισμό της ταξικής πάλης στη χώρα ή παγκόσμια, όσο κι αν αυτός ο παράγοντας είναι καθοριστικός για το πότε θα εκδηλωθεί και θα επικρατήσει η σοσιαλιστική επανάσταση.

MotionTeam

Η συμμετοχή λοιπόν στην έκθεση αυτή 53 άξιων εικαστικών με 62 σοβαρά έργα, ξεχωριστής το καθένα τεχνοτροπίας και αισθητικής αντίληψης, αλλά όλα με σύγχρονο φιλοκομμουνιστικό περιεχόμενο, αποτελεί μια πρώτη, μικρή, σημαντική όμως κατάκτηση. Μια κατάκτηση που αντανακλά την αργή και βασανιστική φροντίδα ενός τμήματος συνειδητών καλλιτεχνών να ανταποκριθούν στο κάλεσμα της σάλπιγγας των καιρών, που στεντόρεια φωνάζει ότι "αυτός ο κόσμος πρέπει ν' αλλάξει, το χρειάζεται". Το πρώτο αυτό επίτευγμα καθόλου άσχετο δεν είναι βέβαια με την όσμωση που πραγματοποιείται εδώ και 10 χρόνια ανάμεσα σε μια ομάδα προοδευτικών εικαστικών και την κοινωνική πρωτοπορία - την εργατική τάξη - μέσα από τις εικαστικές εκθέσεις "Ανθρωποι - χρώμα+σίδερο" στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος και άλλους βιομηχανικούς χώρους.

MotionTeam

Περιήγηση στα εκθέματα

MotionTeam

Η Ελ. Μηλιαρονικολάκη

Η Ελ. Μηλιαρονικολάκη αναφέρθηκε στην προσπάθεια του αστικού κράτους, από τη δεκαετία του 1990 και μετά, να αντεπιτεθεί, για να εξοικειώσει μια κρίσιμη μάζα νεανικού κοινού με όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν το απάνθρωπο, αηδιαστικό, εγκληματικό πρόσωπο του σαπισμένου καπιταλιστικού κόσμου. Επιχείρηση που συνοδεύεται με την προσπάθεια εξουδετέρωσης του κομμουνισμού, που εξισώνεται με τον φασισμό, συχνά με τις πιο χυδαίες αντικομμουνιστικές επινοήσεις και μυθεύματα από αστικές, αλλά και οπορτουνιστικές δυνάμεις.

Τόνισε πως «για να χτυπηθεί το θηρίο χρειάζεται πάλη ανατρεπτική, πάλη με στόχο την κατάργηση του καπιταλιστικού συστήματος και την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας που θα αφανίσει την πηγή του κακού: Τις εκμεταλλευτικές σχέσεις ιδιοκτησίας και το κέρδος.

Αυτό το δύσκολο έργο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τη συμμετοχή και της τέχνης. (...) Η τέχνη της εποχής μας χρειάζεται να αποκαλύπτει τη σύγχρονη σκλαβιά των ανθρώπων - την καπιταλιστική εκμετάλλευση - και το δρόμο τους προς την ελευθερία - την ανατροπή του καπιταλισμού - δυο βασικές έννοιες που στο καπιταλιστικό σύστημα μένουν κρυφές».

Και κατέληξε τονίζοντας ότι τούτη η έκθεση «ανοίγει έναν δρόμο για να περάσει η εικαστική δημιουργία στην αντεπίθεση, να γίνουν το πινέλο, το καλέμι, το κοπίδι και πάλι όπλα θανατηφόρα, ενάντια στη σύγχρονη σκλαβιά».