«Η σημερινή μας συνεδρίαση διεξάγεται κάτω από μια βαριά κοινωνική και πολιτική ατμόσφαιρα. Και αυτό, γιατί η κυβέρνηση προωθεί ένα πολυνομοσχέδιο, που αιφνιδιαστικά και κατεπειγόντως αλλάζει, χωρίς διάλογο, χωρίς συναίνεση, χωρίς σοβαρό προγραμματισμό και με εντεινόμενες ενδοκυβερνητικές τριβές, τους όρους ζωής για εκατομμύρια Ελληνες πολίτες. Αλλαγές όλοι θέλουμε. Αλλά όχι αλλαγές στο πόδι. Ζητούμε διαρθρωτικές αλλαγές που θα φέρουν ανταγωνιστικότητα, ανάκαμψη και ελπίδα. Οχι θυσίες χωρίς αντίκρισμα, χωρίς προοπτική». Αυτή ήταν επί λέξει η αναφορά που έκανε ο Α. Σαμαράς στη χθεσινή συνεδρίαση της επιτροπής επεξεργασίας προτάσεων για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Και ο πλέον αφελής πολύ εύκολα αντιλαμβάνεται ότι η ηγεσία της ΝΔ «σπρώχνει» με όλες τις δυνάμεις της την κυβέρνηση να προχωρήσει στην υλοποίηση των πλέον άγριων αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων. Η τοποθέτηση του προέδρου της ΝΔ είναι ένα ξεκάθαρο «ναι» στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Οι φραστικοί «αστερίσκοι» και οι διαδικαστικές ενστάσεις είναι για γέλια και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να ξεγελάσουν κανέναν εργαζόμενο για το πραγματικό πρόσωπο της αντιλαϊκής πολιτικής που στηρίζει. Ούτε μία λέξη δε βρήκε να πει ο Α. Σαμαράς για την κατάργηση κλαδικών συμβάσεων και τη σφαγή των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και τις πρώην ΔΕΚΟ, τη λεηλασία των εισοδημάτων με την αύξηση του ΦΠΑ, κ.ο.κ. Ακριβώς γιατί όλα αυτά περιλαμβάνονται στις «αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές» που και το κόμμα του υποστηρίζει, όπως επίσης και οι φοροελαφρύνσεις και κρατικές επιδοτήσεις στο κεφάλαιο...
Προτεραιότητα στις επιχειρήσεις
«Είμαστε εντελώς αντίθετοι στην περαιτέρω μείωση των μισθών. Οι επιχειρηματίες μπορούν να συνεννοηθούν με τους εργαζόμενους ώστε να λαμβάνουν ένα μέρος του μισθού τους σε μετοχές, διασφαλίζοντας έτσι όλοι μαζί την επιβίωση των επιχειρήσεων»!!! Η ...ρηξικέλευθη αυτή πρόταση ανήκει στον Κ. Αϊβαλιώτη, εκπρόσωπο Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. ο οποίος ταυτοχρόνως έκανε και αυτή τη δήλωση: «Αφού έχουν συμπιεσθεί τόσο πολύ οι μισθοί και οι συντάξεις, ας υπάρξει μια ανακούφιση, τουλάχιστον, για τα λαϊκά εισοδήματα και ας μπουν τα είδη πρώτης ανάγκης στον κατώτερο συντελεστή ΦΠΑ του 5%».
Το συμπέρασμα; Οι ήδη συμπιεσμένοι μισθοί να συμπιεστούν περαιτέρω. Και για να μην αντιδράσουν οι «ιθαγενείς», μπορούν τα αφεντικά να τους μοιράζουν «χάντρες» και «καθρεφτάκια» που μπορεί να γυαλίζουν, έχουν όμως ένα βασικό μειονέκτημα, δεν εξαργυρώνονται στα ταμεία των σούπερ μάρκετ, των αρτοποιείων και όπου αλλού οι εργαζόμενοι καταθέτουν το εισόδημά τους για να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες της οικογένειάς τους. Ποιος νοιάζεται όμως για τους εργαζόμενους; Οι επιχειρήσεις να επιβιώσουν, δηλαδή να απολαμβάνουν τα κέρδη τους και την ανταγωνιστικότητά τους, και τους εργαζόμενους ας τους θερίσει η πείνα. Γιατί με την πολιτική που πρεσβεύει και ο ΛΑ.Ο.Σ. αυτό θα συμβεί, εκτός αν αποφασίσουν οι εργαζόμενοι να τους «θερίσουν»...
Μην τυχόν θιχτεί ο καπιταλισμός
«Δεν μπορεί Στρος - Καν και Ολι Ρεν να κλίνουν την ανάπτυξη σε όλες τις πτώσεις και όλα τα μέτρα που υπαγορεύουν στην ελληνική κυβέρνηση να προκαλούν ευθέως στασιμότητα, ύφεση, ανεργία, αποδιάρθρωση εργασιακών σχέσεων και συνεχή μείωση συντάξεων και μισθών», σχολίασε ο Δ. Χατζησωκράτης, στέλεχος της «Δημοκρατικής Αριστεράς», με αφορμή τις επισκέψεις του επικεφαλής του ΔΝΤ και του επιτρόπου της ΕΕ στη χώρα μας, οι οποίοι βεβαίως - αγνοώντας μάλλον τα παράπονα και τις διαμαρτυρίες της «Δημοκρατικής Αριστεράς» - μπόρεσαν χωρίς καμία δυσκολία να υποδείξουν στην κυβέρνηση και όχι να της υπαγορεύσουν, να συνεχίσει αποφασιστικά την εφαρμογή όσων από κοινού έχουν συνομολογήσει. Πέραν, βεβαίως, της κομψής προσπάθειας να άρει απ' τις πλάτες της κυβέρνησης τις ευθύνες που της αναλογούν, η «Δημοκρατική Αριστερά» ισχυρίζεται ότι η ανάπτυξη ή η κρίση είναι ζήτημα διαχείρισης και εφαρμογής της μιας ή της άλλης πολιτικής. Η κρίση, όμως, είναι σύμφυτη του καπιταλισμού, αναπόφευκτη στο πλαίσιό του. Για να την ξεπεράσει με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες απαιτεί μέτρα που γονατίζουν την εργατική τάξη. Αλλωστε, ανάπτυξη για τους μεγαλοεπιχειρηματίες είναι η αύξηση των κερδών, άρα η ένταση της εκμετάλλευσης που φέρνουν τα κυβερνητικά μέτρα, η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας που προάγει και η «Δημοκρατική Αριστερά». Για την εργατική τάξη και το λαό στο σύνολό του, και τώρα σε συνθήκες κρίσης και αύριο σε συνθήκες αναιμικής ανάπτυξης, μόνο δεινά επιφυλάσσουν η πλουτοκρατία και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι. Οσο γρηγορότερα αποφασίσει να αποτινάξει απ' το σβέρκο της τα παράσιτα που της ρουφάνε το αίμα, τόσο το καλύτερο.
Δηλητήριο στις εργατικές συνειδήσεις
Σταχυολογώντας κανείς από τη χτεσινή ομιλία του Γ. Παπανδρέου στη Βουλή για το αντεργατικό τερατούργημα που η κυβέρνηση φέρνει προς ψήφιση, αποκομίζει την εντύπωση ότι οι εργαζόμενοι, ούτε λίγο, ούτε πολύ, θα πρέπει να φιλάνε τα χέρια των υπουργών του ΠΑΣΟΚ για το νομοσχέδιο που καταργεί τις κλαδικές συμβάσεις. Είπε μεταξύ άλλων ο πρωθυπουργός: «Αυτά που κάνουμε είναι για να διασφαλίσουμε σιγουριά και ασφάλεια, ειδικά στον εργαζόμενο, που σήμερα αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη απειλή, αυτή της ανεργίας». Ο πρωθυπουργός απειλεί τους εργαζόμενους με τον μπαμπούλα της ανεργίας να απεμπολήσουν τα στοιχειώδη εργασιακά τους δικαιώματα και να αποδεχτούν να γίνουν σκλάβοι για ένα μεροκάματο της πείνας.
Πριν από λίγους μήνες, η κυβέρνηση κράδαινε τον μπαμπούλα της χρεοκοπίας για να εκβιάσει το λαό να αποδεχτεί περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μέτρα παραπέρα ιδιωτικοποίησης της Υγείας και της Πρόνοιας. Κάθε φορά που ένας τέτοιος εκβιασμός πιάνει τόπο, ο επόμενος θα είναι πιο αντιδραστικός, πιο σκληρός, πιο απαιτητικός από τη σκοπιά της πλουτοκρατίας. Το ίδιο ισχύει και τώρα με τις συμβάσεις. Αν περάσει ο εκβιασμός, αν κατοχυρωθεί στη συνείδηση του εργάτη το ψευτοδίλημμα «συνθήκες Νταχάου ή ανεργία», το επόμενο βήμα της κυβέρνησης και του κεφαλαίου θα είναι πιο επιθετικό, πιο αιμοβόρο.
«Με το νέο πλαίσιο, ούτε καταργούνται, ούτε αναιρούνται, ούτε υποβαθμίζονται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις», ισχυρίζεται ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος συμπληρώνει ότι με το κυβερνητικό νομοθέτημα «ενισχύεται η δυνατότητα διαπραγμάτευσης και σε επιχειρησιακό επίπεδο και, μόνο όταν υπογράφεται ειδική επιχειρησιακή σύμβαση, δεν εφαρμόζονται οι αντίστοιχες κλαδικές συμβάσεις». Τι δε λέει ο πρωθυπουργός; Οτι μέχρι σήμερα, οι εργοδότες δεν έχουν υπογράψει καμιά κλαδική σύμβαση και δεν εμφανίζονται καν στις διαπραγματεύσεις με τα συνδικάτα. Γιατί; Επειδή περιμένουν το νέο νόμο που προκρίνει τις επιχειρησιακές συμβάσεις και τους απαλλάσσει επί της ουσίας από την υποχρέωση να συμμετέχουν στις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Μετά απ' όλα αυτά μόνο σαν πρόκληση ακούγεται η φράση του πρωθυπουργού ότι «δίνεται η δυνατότητα να υπάρξει μία από κοινού διευθέτηση εργοδότη και Σωματείου εργαζομένων, απέναντι στο δίλημμα "απολύσεις ή συγκράτηση μισθών"» και ότι «δίνεται μία ευκαιρία μετεξέλιξης της εταιρείας και συνεργασίας εργαζομένων και εργοδοτών, για την ανασυγκρότηση των εταιρειών, για να μπορούν να είναι ανταγωνιστικές». Ο πρωθυπουργός δεν επιχειρεί μόνο μια πρώτης τάξης λαθροχειρία, παρουσιάζοντας τον εργάτη και τον εργοδότη, τον εκμεταλλευτή και τον εκμεταλλευόμενο σαν ισότιμους συνομιλητές. Πάει και ένα βήμα παραπέρα. Προσπαθεί να δηλητηριάσει το μυαλό του εργάτη και να τον πείσει ότι είναι εξίσου υπεύθυνος με το αφεντικό του για τη σωτηρία και την ανταγωνιστικότητα μιας επιχείρησης! Οπως προσπαθεί να τον πείσει μήνες τώρα ότι είναι εξίσου υπεύθυνος με το κεφάλαιο για την καπιταλιστική κρίση και άρα πρέπει να πληρώσει για το ξεπέρασμά της. Η κυβερνητική προπαγάνδα δεν πρέπει να βρει έδαφος να σταθεί. Είναι όρος αναγκαίος για να ανθίσει ο καρπός της λαϊκής αντεπίθεσης.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
Η αλήθεια αντεστραμμένη...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΕΤΣΙ η Λούκα Κατσέλη, σε λίγο θα μας πει πως όχι μόνο δεν καταργεί τις Κλαδικές Συμβάσεις, αλλά, αντιθέτως, έχει «στριμώξει» τους εργοδότες ώστε δεν μπορούν να ανασάνουν!
Εφτασε να χαρακτηρίσει τις ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση ταχύτατα ως «όπλο» στα χέρια των συνδικάτων που θα καταπολεμήσει - λέει - και την ανεργία και τις ατομικές συμβάσεις...
Να υποθέσουμε ότι ο ΣΕΒ, οι εφοπλιστές, οι μεγάλες εταιρείες πάσχουν από σύνδρομο ...μαζοχισμού; Αλλιώς πώς εξηγείται να χαιρετίζουν και να κάνουν «πάρτι» με όλα αυτά;
Πώς εξηγείται επίσης ότι πολλές επιχειρήσεις έχουν φροντίσει ήδη να εφαρμόσουν αυτά που τώρα η κυβέρνηση νομοθετεί; Θέλουν μήπως να κάνουν κακό στον εαυτό τους;
ΕΝΤΟΝΟΤΑΤΗ η παρουσία στα ραδιόφωνα των συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ προκειμένου να δηλώσουν ότι «δεν μπορεί η ΠΑΣΚΕ να ταυτίζεται με την πολιτική του μνημονίου»...
Ακόμη και αν θέλαμε να τους πιστέψουμε δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι, αν μη τι άλλο, η ΠΑΣΚΕ ταυτίζεται ...με το ΠΑΣΟΚ! Το δε ΠΑΣΟΚ αναμφισβήτητα ταυτίζεται με την κυβέρνηση, που με τη σειρά της ταυτίζεται με το μνημόνιο!
Ε, δεν είναι λογικό ότι αν δύο απόψεις ταυτίζονται με μία τρίτη αναγκαστικά ταυτίζονται και μεταξύ τους; Για να μην τρελαθούμε δηλαδή...
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ τους προαναφερόμενους ο κόσμος έχει καταλάβει και πού το πάνε και ποιοι είναι αυτοί που στηρίζουν την επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα...
Γι' αυτό ούτε η Ευρωπαϊκή Ενωση ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ ούτε ο ΛΑ.Ο.Σ. θα γλιτώσουν από την οργή που ολοένα συσσωρεύεται. Κι όπως όλοι ξέρουν, ό,τι συσσωρεύεται κάποια στιγμή ...σκάει.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Χρεοκοπούν το λαό
Παπαγεωργίου Βασίλης
Το πολυνομοσχέδιο των πιο βάρβαρων αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων που πέρασαν ποτέ από τη Βουλή, εκτός των άλλων, επιβεβαιώνει περίτρανα ότι δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί ποτέ το χρέος της χώρας. Ακριβώς γιατί συνεχίζεται και μάλιστα πιο έντονα η πολιτική που το φούσκωσε. Ενα μόνο παράδειγμα: Από τη μια απαλλάσσει πλήρως τις επιχειρήσεις από φόρους από 6 μέχρι 8 χρόνια(!) προσφέροντάς τους επίσης πάσης φύσεως (κρατικές) επιδοτήσεις, ενώ από την άλλη διαγράφει ληξιπρόθεσμες οφειλές ύψους 24 δισ. ευρώ επειδή τάχα είναι αδύνατο να εισπραχθούν! Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για τη δοκιμασμένη μέθοδο της κοινωνικοποίησης των ζημιών και χρεών των καπιταλιστών, οι οποίοι βέβαια έχουν εγκαταλείψει εγκαίρως τις επιχειρήσεις με τα κέρδη στην τσέπη. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η μέθοδος αυτή θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια και με επιχειρήσεις που σήμερα απαλλάσσονται πλήρως από τους φόρους... Αλλά αυτή ακριβώς είναι μία από τις βασικές αιτίες που δημιούργησαν το χρέος, οι παροχές δηλαδή υπό μορφή κινήτρων και φοροαπαλλαγών προς το μεγάλο κεφάλαιο, που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ τις προηγούμενες δεκαετίες. Αρκεί να αναφερθεί ότι ο φορολογικός συντελεστής για τα κέρδη των επιχειρήσεων μειώθηκε από το 45% τη δεκαετία του '80 στο 20% σήμερα. Μόνο από αυτό δεκάδες εκατομμύρια χάθηκαν από τον κρατικό προϋπολογισμό και πήγαν κατευθείαν στα χρηματοκιβώτια των καπιταλιστών... Τώρα για να αντιμετωπίσουν την κρίση τους χρεοκοπούν το λαό.
Υπεράσπιση ενάντια στο ΠΑΜΕ...
Αλίμονο που δε θα έβγαινε η «Αυγή» να υπερασπιστεί την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ απ' την «εμπάθεια», όπως γράφει, του ΠΑΜΕ απέναντί της... Να υπερασπιστεί επί της ουσίας και τον χώρο που εκφράζει, επί χρόνια συνοδοιπόρο και σύμμαχο των δυνάμεων που διοικούν τη ΓΣΕΕ, μαζί πάντα απέναντι στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Για «εμπαθή και χωρίς προοπτική ενέργεια του ΠΑΜΕ να "κρεμάσει" την κούκλα της ΓΣΕΕ μαζί με την τρόικα» κάνει λόγο χτεσινό της άρθρο με τίτλο «Πόλεμος συνδικαλιστικός» και αναγνωρίζει στη ΓΣΕΕ ότι «δικαιούταν να καταγγείλει την προσβολή» του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα.
Ως εκεί η «ευαισθησία» της «Αυγής». Για το γεγονός ότι αυτή η συμβιβασμένη συνδικαλιστική ηγεσία ξεπουλάει όσο όσο κατακτήσεις της εργατικής τάξης που σφραγίστηκαν από αιματηρούς αγώνες, τσιμουδιά. Για το γεγονός ότι αυτή η πλειοψηφία βάζει πλάτη για την εγκαθίδρυση ενός εργασιακού μεσαίωνα, ούτε κιχ απ' την «Αυγή». Αλλωστε, ως συνοδοιπόροι της ΓΣΕΕ, έχουν δώσει άπειρα άλλοθι στη γραμμή της. Αλλά και η δική τους γραμμή, εξωραϊσμού του καπιταλισμού, σπρώχνει τους εργαζόμενους στην υποταγή στο σύστημα. Το ομοίωμα του ΠΑΜΕ την ενόχλησε και την πρόσβαλε. Στρατιές εργατών που η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τη στάση της συμβάλλει στο να μετατραπούν σε έρμαια της μεγαλοεργοδοσίας, «ομοιώματα» ανθρώπων χωρίς φωνή, δεν την ενοχλούν. Δικαιώματα που χάρη και στη στάση της ΓΣΕΕ γίνονται προσάναμμα για να φουντώσουν τα κέρδη της πλουτοκρατίας, δεν την προσβάλλουν την «Αυγή».
... και φιλική κριτική στη ΓΣΕΕ
Ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία η «Αυγή» διατυπώνει και μια επιδερμική και σχεδόν στοργική κριτική προς την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Γράφει ότι «η στάση της προκαλεί σύγχυση»... Οτι ακόμα η ΠΑΣΚΕ είναι «πανικόβλητη» και μαζί με τον πρόεδρό της «δεν δείχνουν ότι μπορούν να λάβουν τα μηνύματα και να παίξουν ρόλο πραγματικά υπέρ των συμφερόντων των εργαζομένων (...) δεν μπορούν να ηγηθούν μιας μεγάλης ενωτικής πρωτοβουλίας που να υπερασπίζεται τη θέση της εργασίας και να διαπραγματεύεται από ισχυρές θέσεις». Και παρακάτω, αφού παραθέτει απόσπασμα από ανακοίνωση της ΠΑΣΚΕ στο οποίο αυτή αναφέρει ότι «αντιστέκεται και αντιδρά στα δεσμά του μνημονίου», η «Αυγή» σχολιάζει «μακάρι να είναι υπερβολή»... Τέλος, καλεί την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, «αν πράγματι πιστεύει το σύνθημα της ανακοίνωσής της "όλοι μαζί", δεν έχει παρά να πάρει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες στοχεύοντας σε ουσιαστική παρέμβαση του συνδικαλιστικού κινήματος»...
Αυτά θέλει η «Αυγή» να καταλάβουν οι εργάτες για τη στάση και το ρόλο της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, ότι είναι σε σύγχυση, σε πανικό, ότι θέλει αλλά δεν μπορεί να αναλάβει πρωτοβουλίες υπεράσπισής τους κλπ. Και σχεδόν εκλιπαρεί τη συμβιβασμένη πλειοψηφία να κάνει κάτι που θα επιτρέψει στους συμμάχους της, όπως η «Αυγή», να την υπερασπιστούν πιο αποτελεσματικά.
Μάταιος κόπος. Η στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ είναι ξεκάθαρη, δεν προκαλεί σύγχυση, αλλά οργή και καταδίκη. Είναι στάση όχι αδυναμίας αλλά συνειδητής προδοσίας των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Και δεν είναι μακριά η μέρα που η εργατική τάξη θα της γυρίσει την πλάτη, μαζί και σε όσους την «κανακεύουν».
Στενεύουν τα περιθώρια
Η ομοβροντία των μέτρων, που ανακοίνωσε προχτές η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αποτελούν την κλιμάκωση του πολέμου που έχει εξαπολύσει ενάντια στην εργατική τάξη και όλο το λαό το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης - τρόικας - πλουτοκρατίας, με μοναδικό σκοπό να εξασφαλίσει τη στήριξη του κεφαλαίου, μέσα από τη χρεοκοπία των εργαζομένων και εκατομμυρίων λαϊκών νοικοκυριών. Μια κλιμάκωση που έρχεται σε συνέχεια στο σύνολο των αντιδραστικών - επιλογών ολόκληρου του 2010, αλλά και που ταυτόχρονα είναι κάτι παραπάνω.
Ο χαρακτήρας των συγκεκριμένων μέτρων, σε συνδυασμό με το μνημόνιο και τις συμφωνίες κυβέρνησης - δανειστών, αποκαλύπτει ότι η οικονομική ολιγαρχία στην ΕΕ συνολικά επιχειρεί να εφαρμόσει ένα σχέδιο στρατηγικής σημασίας για το κεφάλαιο. Να ξεμπερδέψει τώρα μέσα στην παραζάλη της οικονομικής κρίσης και των εντεινόμενων εκβιαστικών διλημμάτων με τις συλλογικές κατακτήσεις των εργαζομένων, να καταργήσει τις συμβάσεις και τις κλαδικές συμφωνίες, που σε άλλες εποχές είχε αναγκαστεί να αποδεχτεί, αλλά πάντα θεωρούσε ως γάγγραινα, από την οποία πρέπει να απαλλαγεί. Αξιοποιώντας και τη στάση της εργατικής αριστοκρατίας στις πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, υλοποιούν ένα σχέδιο που θα οδηγήσει σε απόλυτη εξαθλίωση και οικονομική - κοινωνική περιθωριοποίηση μεγάλες μάζες εργαζομένων, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν φτηνή εργατική δύναμη για το κεφάλαιο. Γι' αυτό καταργούν τις κλαδικές συμβάσεις. Πετσοκόβουν μισθούς και αποδοχές των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και στις πρώην ΔΕΚΟ. Προσφέρουν πλήρη ασυδοσία στους εργοδότες για απασχόληση εργαζομένων σε καθεστώς μαθητείας, εκ περιτροπής απασχόληση, μερική εργασία κ.ο.κ.
Η ακόμα φτηνότερη όμως φτηνή εργατική δύναμη δεν αποτελεί επαρκή συνθήκη για το ξεπέρασμα της κρίσης. Γι' αυτό μαζί με τα μέτρα για την απαξίωση των μισθών «μπουκώνουν» τους μεγαλοεπιχειρηματίες με πρόσθετα προνόμια. Ο νέος «αναπτυξιακός» νόμος, που εγκρίθηκε στο ίδιο Υπουργικό Συμβούλιο όπου αποφασίστηκε ο αποδεκατισμός των εργατικών εισοδημάτων - δικαιωμάτων, επιδοτεί με ζεστό κρατικό χρήμα επενδύσεις του κεφαλαίου και προσφέρει πλήρη απαλλαγή φόρου για κέρδη.
Οι εργαζόμενοι οφείλουν να γνωρίζουν ότι θα υπάρξει συνέχεια. Θα ακολουθήσουν και νέα εξίσου ή ακόμα πιο επαχθή και απάνθρωπα μέτρα. Οπου να 'ναι αυξάνονται πάλι οι συντελεστές του ΦΠΑ, μετά θα 'ρθει το νέο Ασφαλιστικό, οι καινούριες περικοπές στα επιδόματα και τις συντάξεις, αργότερα νέες περικοπές στους μισθούς, πρόσθετες επιβαρύνσεις της λαϊκής οικογένειας για δαπάνες Υγείας, Παιδείας και πάει λέγοντας. Κυβέρνηση και τρόικα δεν έχουν σκοπό να σταματήσουν τη λεηλασία των εργαζομένων. Θα συνεχίσουν μέχρι να αποκατασταθεί η λεγόμενη ...«ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων. Κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι ο λαός θα αφαιμάσσεται μέχρι τα λαμόγια της οικονομικής ολιγαρχίας να κρίνουν ότι τους συμφέρει να διατηρούν μια παραγωγική μονάδα στην Ελλάδα, αντί να την έχουν στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, στο Πακιστάν ή στην Κίνα.
Αυτά τα σχέδια δεν πρέπει να περάσουν. Τα περιθώρια έχουν στενέψει ασφυκτικά. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα απολύτως από τις διαχειριστικού τύπου παρεμβάσεις αυτής και κάθε άλλης κυβέρνησης, που έχει τάμα της να σώσει το σύστημα των καπιταλιστών. Η διέξοδος για το λαό βρίσκεται στη στρατηγική της αγωνιστικής αντίστασης και της ανατροπής. Μαζί με τις ταξικές και αγωνιστικές δυνάμεις, στον ενιαίο αγώνα του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ και του ΜΑΣ. Τόπος άμεσης συνάντησης, η απεργία στις 15 του μήνα! Συνέχεια της πάλης η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Feeds
