Το ίδιο ψέμα περιφέρουν όλοι αυτοί και όταν λένε με αφορμή τα ΕΛΤΑ ότι η πολιτική της «απελευθέρωσης» - που οδήγησε σε κλείσιμο καταστημάτων σε όλη την Ευρώπη - μπορεί να συμβαδίζει με τις λαϊκές ανάγκες για καθολικό, δημόσιο, φτηνό και αξιόπιστο ταχυδρομικό δίκτυο. 'Η όταν «ξιφουλκούν» κατά των μέτρων που ανακοινώθηκαν πρόσφατα για το νερό και την ίδια ώρα διαμαρτύρονται για «κωλυσιεργίες» στο Ταμείο Ανάκαμψης, κρύβοντας ότι η παραπέρα «απελευθέρωση» της διαχείρισης των υδάτινων πόρων είναι ένα από τα «προαπαιτούμενα» του Ταμείου. Σε αντίθεση λοιπόν με τη βολική αντιπολίτευση, ο λαός με τον αγώνα του για αυξήσεις στους μισθούς, ουσιαστικά μέτρα ενίσχυσης του εισοδήματος, ενάντια στις συνέπειες της εμπορευματοποίησης μιας σειράς τομέων, πρέπει ακριβώς αυτό το «πλαίσιο» - την καπιταλιστική κερδοφορία και την πολιτική που την υπηρετεί - να σημαδέψει. Να συμπορευτεί με το ΚΚΕ, που με την πολιτική και τη δράση του δίνει πραγματική προοπτική στους αγώνες, κοιτάζοντας μπροστά, στην κοινωνία που καταργώντας το κέρδος θα βάλει στο επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες και την ικανοποίησή τους.

Το αποτρόπαιο μακελειό στα Βορίζια δεν είναι το πρώτο. Οπως φαίνεται, όμως, δεν θα είναι ούτε το τελευταίο. Γιατί χρόνια τώρα έχει οικοδομηθεί το υπόβαθρο που αναπαράγει τέτοια φαινόμενα παραβατικότητας και οργανωμένου εγκλήματος, με πρόσχημα τους «άγραφους νόμους» και τη λεγόμενη «βεντέτα». Οι βαριά οπλισμένοι συγγενικοί «στρατοί» δεν υπερασπίζονται κάποιον «κώδικα τιμής», αλλά οικονομικά και άλλα συμφέροντα, όχι πάντα τοπικής εμβέλειας, που συνδέονται με τους ανταγωνισμούς για την εκμετάλλευση της γης, την κτηνοτροφία, αλλά και με εγκληματικές δραστηριότητες (ναρκωτικά, ζωοκλοπές, εμπόριο όπλων κ.ά.). Οι διασυνδέσεις τους με μηχανισμούς του κράτους και τα αστικά κόμματα είναι κοινό μυστικό. Γι' αυτό η εγκληματική δράση τους παραμένει συνήθως ατιμώρητη, ή πέφτουν στα μαλακά αν διωχθούν. Καθόλου τυχαία, επίσης, η αστυνομία ως κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους είναι πολύ αποτελεσματική στο χτύπημα του λαϊκού κινήματος, αλλά επιλεκτικά ανίκανη να προστατεύσει την ανθρώπινη ζωή από την εγκληματική δράση ομάδων που δρουν με την προβιά των «εθίμων» και να πατάξει το οργανωμένο έγκλημα. Ολα αυτά βέβαια δεν αφορούν αποκλειστικά την Κρήτη. Στην πραγματικότητα, η προσέγγιση με τοπικά κριτήρια, όπως κάνει η πλειοψηφία των ΜΜΕ αυτές τις μέρες, συγκαλύπτει τις πραγματικές αιτίες που στον έναν ή στον άλλο βαθμό υπάρχουν παντού, γιατί το σάπιο καπιταλιστικό κράτος τις αναπαράγει, τις ανέχεται και τις ενισχύει. Οσα κροκοδείλια δάκρυα κι αν χύνουν κυβέρνηση, τοπική διοίκηση και κρατικοί φορείς, ούτε θέλουν ούτε μπορούν να αντιμετωπίσουν τη ρίζα του προβλήματος που γεννά τέτοια απαράδεκτα και τραγικά φαινόμενα.

Από το 1983 έως το 1987, οι Μουτζαχεντίν του Αφγανιστάν έγιναν τρεις φορές δεκτοί στον Λευκό Οίκο από τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν, που τους υποδέχτηκε ως «μαχητές της ελευθερίας». Ηταν η περίοδος που οι Μουτζαχεντίν πολεμούσαν στο Αφγανιστάν ενάντια στον σοβιετικό στρατό, κάνοντας τη βρώμικη δουλειά για τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό. Αργότερα εξελίχθηκαν στους γνωστούς Ταλιμπάν, που χαρακτηρίστηκαν «τρομοκρατική οργάνωση» από τις ΗΠΑ και αποτέλεσαν το απαραίτητο άλλοθι για την εισβολή στο Αφγανιστάν, μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους. Στις 10 Νοέμβρη, ο τζιχαντιστής Σύρος πρόεδρος Αχμεντ Αλ Σάραα (Αλ Τζολάνι) αναμένεται να υπογράψει συμφωνία στην Ουάσιγκτον με τον Τραμπ. Είναι η πρώτη φορά που Σύρος αρχηγός κράτους θα γίνει δεκτός στον Λευκό Οίκο. Η συμφωνία αφορά την ένταξη της Συρίας στον συνασπισμό υπό τις ΗΠΑ κατά του ISIS, δηλαδή του «Ισλαμικού Κράτους». Ο άλλοτε επικεφαλής της «τρομοκρατικής» - όπως την χαρακτήριζαν ΗΠΑ και ΕΕ - οργάνωσης «Μέτωπο Αλ Νούσρα», από αφοσιωμένος τζιχαντιστής βαφτίζεται ...«εκσυγχρονιστής», ενώ στην πολύπαθη Συρία συνεχίζονται τα εγκλήματα σε βάρος του λαού της, όπως και η κατοχή εδαφών σε βορρά και νότο, από την Τουρκία και το Ισραήλ αντίστοιχα. Το ευρωατλαντικό πλυντήριο λειτουργεί σε υψηλές θερμοκρασίες και σε γρήγορες στροφές, για να «βγάλει την μπουγάδα» των εγκληματικών για τους λαούς επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή και σε όλο τον κόσμο, με εργαλείο την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», που είναι πασπαρτού στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια.