Οσοι μετακινούνται με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στην Αττική ζουν από πρώτο χέρι τον εφιάλτη των καθυστερήσεων εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού και συρμών, δίπλα στο πανάκριβο εισιτήριο. Ειδικά στα Μέσα σταθερής τροχιάς η αύξηση της επιβατικής κίνησης (8% το 2024 και +5,1% στο πρώτο 9μηνο του 2025) δεν συνοδεύτηκε με τα αντίστοιχα μέτρα ενίσχυσης των δρομολογίων, πρόσληψης του αναγκαίου προσωπικού και επάρκειας των συρμών. Το αποτέλεσμα είναι οι εικόνες που είδαμε την περασμένη βδομάδα, με τους σταθμούς να ξεχειλίζουν την ώρα της αιχμής και τους υπεύθυνους να εφαρμόζουν το πρωτόκολλο έκτακτης ανάγκης, για να μην υπάρξει κάποιο σοβαρό ατύχημα. Η πολιτική του κόστους - οφέλους και η λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια ανακυκλώνουν τα αδιέξοδα για τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου, που για τη μετακίνησή τους έχουν τις εξής «επιλογές»: Είτε να κολλήσουν για ώρες στο μποτιλιάρισμα των φρακαρισμένων δρόμων, είτε να στοιβαχτούν σαν τις σαρδέλες στα ΜΜΜ, τα δρομολόγια των οποίων αραιώνουν βασανιστικά, ειδικά μετά από κάποια ώρα της ημέρας. Οι καταγγελίες των εργαζομένων για τις ελλείψεις σε προσωπικό, για τη συντήρηση του δικτύου και του τροχαίου υλικού, συνολικά για τα μέτρα ασφάλειας και τις υποδομές («φρέσκες» είναι οι αποκαλύψεις για την επικινδυνότητα του ΗΣΑΠ στο Μοναστηράκι), δεν είναι ένα απλό καμπανάκι κινδύνου, αλλά θυμίζουν σε πολλά τις προειδοποιήσεις των συναδέλφων τους στον σιδηρόδρομο πολύ πριν συμβεί το έγκλημα στα Τέμπη.

Ο νέος διευθυντής του γραφείου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ παραιτήθηκε αμέσως μόλις ανακοινώθηκε ο «διορισμός» του, επειδή σε παλιότερες αναρτήσεις του εκθείαζε την κυβέρνηση της ΝΔ. Οχι για κάποιον «ασήμαντο λόγο» - όπως γράφτηκε - αλλά για την πανεπιστημιακή αστυνομία. Την ίδια μέρα ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε νέο σύμβουλο για θέματα εξωτερικής πολιτικής, έναν καθηγητή που έχει διατελέσει σύμβουλος και του προέδρου του ΠΑΣΟΚ για τα ίδια θέματα! Το χάος που τους χωρίζει δεν λέγεται (!) και αποκαλύπτεται με κάθε αφορμή. Μαζί όμως βγαίνουν στην επιφάνεια και τα ζόρια που έχουν τα αστικά επιτελεία να «αναζωογονήσουν» το σάπιο πολιτικό σύστημα, ανακατεύοντας την κουτάλα μέσα στην ξινισμένη σούπα. Γιατί, εδώ που τα λέμε, αυτές οι μετεγγραφές δεν εκφράζουν καμία πραγματική μετατόπιση (πόσο μάλλον «προδοσία») των όσων έλεγαν όλοι αυτοί μέχρι χτες. Το ακριβώς ανάποδο συμβαίνει: Δείχνουν την ταύτιση όλων των αστικών κομμάτων στη στρατηγική του κεφαλαίου και το γεγονός ότι δεν τους χωρίζει ούτε ένα τσιγάρο δρόμος. Απορούμε μάλιστα που μετά από εκείνο το άρθρο που έδινε οδηγίες στην κυβέρνηση για το πώς να τρέξει τις ΝΑΤΟικές διευθετήσεις στη Μεσόγειο δεν σκέφτηκε ο πρωθυπουργός να προτείνει ακόμα και τον Τσίπρα για τη θέση του συμβούλου του στην εξωτερική πολιτική! Εξάλλου, ποτέ μη λες ποτέ στον δρόμο του «δημοκρατικού καπιταλισμού» και των ευρωατλαντικών σχεδιασμών.

Ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί οι προσεισμικοί έλεγχοι σε 22.000 κτίρια «πρώτης προτεραιότητας» (σχολεία, νοσοκομεία κ.τ.λ.) από τα συνολικά 80.000 δημόσια κτίρια που λειτουργούν στη χώρα μας. Το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα που εξήγγειλε η κυβέρνηση το 2023 ως άμεσο μέτρο πρόληψης, μετά τον μεγάλο σεισμό στα σύνορα Τουρκίας - Συρίας, μόνο ...εξπρές δεν ήταν και προβλέπεται πλέον να ολοκληρωθεί το 2026, μετά από μεγάλες καθυστερήσεις και με αναπάντητα ερωτήματα για τη συνέχεια (π.χ. δευτεροβάθμιοι έλεγχοι). Στον αέρα είναι το χρονοδιάγραμμα και για τα υπόλοιπα 58.000 δημόσια κτίρια. Στην 6η πιο σεισμογενή χώρα του κόσμου, η συντριπτική πλειοψηφία των κτιρίων (67%) είναι κτισμένα με τον παλιό αντισεισμικό κανονισμό (προ του 1985). Οι ξεπερασμένες προδιαγραφές σε συνδυασμό με την έλλειψη συντήρησης λόγω κόστους αυξάνουν κατακόρυφα τους κινδύνους για σοβαρές καταστροφές και απώλειες ζωών σε περίπτωση μεγάλου σεισμού. Είναι εγκληματική επομένως η επιλεκτική ανικανότητα του κράτους να κάνει συχνούς και συστηματικούς προσεισμικούς ελέγχους, ειδικά στα κτίρια που συγκεντρώνονται μεγάλα πλήθη (σχολεία, χώροι άθλησης και αναψυχής, νοσοκομεία κ.τ.λ.). Αντ' αυτού, βλέπουμε καθημερινά να φυλλορροούν και να σαπίζουν μεγάλες νοσοκομειακές μονάδες, σοβάδες να πέφτουν σε σχολικές τάξεις, γέφυρες και άλλες υποδομές να παθαίνουν επικίνδυνες φθορές με έναν μικρής έντασης σεισμό. Οσο για τον προσεισμικό έλεγχο στα ιδιωτικά κτίρια και ειδικά στη λαϊκή κατοικία; Φορτώνεται στα νοικοκυριά ως «ατομική ευθύνη», αφού η στέγη στον καπιταλισμό είναι εμπόρευμα και το κράτος «νίπτει τας χείρας του» για την πρόληψη που μπορεί να σώσει ζωές.