«Η Κομισιόν ζητάει από τον Μητσοτάκη να μειώσει τον ΦΠΑ και εκείνος αρνείται. Η ακρίβεια μας γονατίζει γιατί έτσι θέλει η κυβέρνηση». Ετσι παρουσιάζει χτεσινό δημοσίευμα (ΕΦΣΥΝ) τις ερωτήσεις που καταθέτει και ξανακαταθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ, «κατηγορώντας» την κυβέρνηση ότι ...δεν εφαρμόζει τις Οδηγίες της Κομισιόν για μείωση του ΦΠΑ, επειδή θέλει να φτιάξει «κομπόδεμα» από τις υψηλές εισπράξεις και να χειραγωγεί με παροχές - ψίχουλα τον λαό. Οσο για το πολιτικό «διά ταύτα», το εξηγεί ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Παππάς, λέγοντας ότι «η εμπειρία της τελευταίας δεκαετίας αποδεικνύει πως η Ευρώπη δεν είναι ένα άκαμπτο σύνολο κανόνων. Η Ευρώπη είναι πεδίο διεκδικήσεων και πολιτικών ανταγωνισμών». Για άλλη μια φορά η σοσιαλδημοκρατία ξεπερνάει τον εαυτό της στην προσπάθεια να παρουσιάσει την ιμπεριαλιστική ένωση της άγριας φοροληστείας, των «ιδίων πόρων» και των κάθε είδους χαρατσιών, ως «φιλολαϊκή», που ζητάει μάλιστα τη μείωση των έμμεσων φόρων! Αλλα και ως «πεδίο αντιπαράθεσης», όπου μπορεί να κερδίζουν και οι λαοί, αρκεί βέβαια να διαλέξουν τις «σωστές» κυβερνήσεις στις χώρες τους. Ταβάνι χτυπάει όμως και η εξαπάτηση, όταν προσπαθούν να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες της ακρίβειας και τους λόγους που το αστικό κράτος μαζεύει αβέρτα χρήμα με τη φοροληστεία, που δεν είναι άλλοι από το τάισμα της καπιταλιστικής κερδοφορίας και της πολεμικής μηχανής. Με καμία απ' αυτές τις στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης δεν διαφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τα άλλα αστικά κόμματα. Γι' αυτό το ρίχνουν στα «ανέκδοτα» ότι η κυβέρνηση παρεκκλίνει τάχα από την ΕΕ, και ότι χρειάζεται να έρθουν αυτοί στα πράγματα για να αποκατασταθεί η «κανονικότητα».

Οι φονικές πυρκαγιές που ξέσπασαν στη Λεμεσό στα τέλη Ιούλη επιβεβαίωσαν ότι το αστικό κράτος είναι ίδιο παντού: Επιλεκτικά ανίκανο να προστατεύσει τον λαό και το περιβάλλον, επειδή είναι αποτελεσματικό και ικανό να θωρακίζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου και να τα υπερασπίζεται ακόμα και με πόλεμο στον διεθνή ανταγωνισμό. Οι περιγραφές και οι καταγγελίες των κατοίκων στα χωριά που «έγλειψε» η φωτιά δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν απ' όσα ακούμε στη χώρα μας μετά από κάθε καταστροφή, για την ανεπάρκεια των πυροσβεστικών μέσων, την έλλειψη σχεδίου από το κράτος, την απουσία πρόληψης. Υπάρχει ωστόσο μια λεπτομέρεια που αξίζει την προσοχή. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η κυπριακή κυβέρνηση κάλεσε Αμερικανούς εμπειρογνώμονες για να μελετήσουν τα αίτια της πυρκαγιάς και να δώσουν συμβουλές καλύτερης αντιμετώπισης στο μέλλον. Αν και δεν λέγεται επισήμως, η παρουσία των Αμερικανών αφήνει γεωπολιτικά «υπονοούμενα» γύρω από τους υπαίτιους των πυρκαγιών, που αποδίδονται ούτως ή άλλως σε εμπρησμό. Να υποθέσουμε ότι οι εμπειρογνώμονες θα αναλάβουν στη συνέχεια και την καλύτερη οργάνωση της Πολιτικής Προστασίας στην Κύπρο, με βάση τα ΝΑΤΟικά πρότυπα; 'Η μήπως θα επιστρατευτούν γι' αυτήν τη δουλειά στελέχη της ελληνικής κυβέρνησης που πρωτοστάτησαν στη ΝΑΤΟποίηση της Πολιτικής Προστασίας στη χώρα μας, με πρόσχημα τις καταστροφικές πυρκαγιές;

Δυναμώνουν τα «τύμπανα» για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στην Ελλάδα και σε όλη την ΕΕ, πέρα απ' όσα έχουν αποφασιστεί και δρομολογηθεί μέχρι σήμερα. Η πολεμική προετοιμασία θέτει στο επίκεντρο της αντιλαϊκής πολιτικής την «ανάγκη» νέων γενικευμένων αντεργατικών ανατροπών, σε συνέχεια νόμων, Οδηγιών και κατευθύνσεων που ψηφίζονται σε περίοδο «ειρήνης». Στη Δανία, για παράδειγμα, συζητιέται η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 70 χρόνια, ενώ αντίστοιχη συζήτηση υπάρχει και στη Γερμανία, όπου το όριο ηλικίας οδεύει «μεσοπρόθεσμα» στα 67. Είναι η άλλη όψη της ίδιας πολιτικής που προωθεί την καταλήστευση των εισφορών των εργαζομένων, προκειμένου τα αποθεματικά των ταμείων να γίνουν καύσιμη ύλη των επενδύσεων στην πολεμική οικονομία. Τα αστικά επιτελεία ανησυχούν - όπως λένε - για την «αύξηση του γερασμένου πληθυσμού» και μ' αυτό το πρόσχημα επιταχύνουν προειλημμένες αποφάσεις για την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Διευρύνεται έτσι το χάσμα με τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για μείωση του χρόνου εργασίας και του εργάσιμου βίου, για περισσότερο και ποιοτικότερο ελεύθερο χρόνο στους εργαζόμενους και στον λαό. Τι άλλο να περιμένει κανείς από το σάπιο σύστημα του κέρδους, της εκμετάλλευσης και του πολέμου, που βαφτίζει «πρόοδο» το 13ωρο και «ελευθερία επιλογής» το ξεπάτωμα του εργαζόμενου από έναν, δύο ή και περισσότερους εργοδότες;